Αξίζει να χαλάσει μια οικογένεια για ένα σπίτι;
Με τον σύζυγό μου είμαστε παντρεμένοι (με πολιτικό γάμο) από το 2008. Εργαζόμαστε και οι δυο σε καλές δουλειές με ικανοποιητικούς μισθούς. Από την αρχή του γάμου μας, ο οποίος ταυτίζεται χρονικά με την 1η μου εγκυμοσύνη, μείναμε στο ίδιο σπίτι με τα πεθερικά μου σε διαφορετικά διαμερίσματα.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν πριν ακόμη καλά καλά πάω, διότι το διαμέρισμα που υποτείθεται πως θα μέναμε ήταν… κατειλημένο!
Μετά από ένα χρόνο εκεί, χωρίς να έχω λόγο σε τίποτα, χωρίς να μπορώ να χαρώ ούτε το παιδί μου και μετά από εκατοντάδες καβγάδες με τον άντρα μου, έκανα το πρώτο μπαμ για μια ασήμαντη αφορμή που όμως ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Έπαθα την πρώτη κρίση πανικού με δυσκαμψίες άκρων και ένα λιποθυμικό επεισόδιο (αυτό είπαν οι γιατροί του νοσοκομείου).
Την επόμενη ημέρα πήρα το παιδί μου και πήγα στους γονείς μου, όχι γιατί ήθελα να χωρίσω, αλλά γιατί έπρεπε να ηρεμήσω. Οι γονείς μου μέχρι τότε δεν είχαν ιδέα τι βίωνα.
Μετά από κάποιες ημέρες κάναμε μια κουβέντα με τον σύζυγό μου -που μέχρι τότε με έβγαζε στα πάντα τρελή!- και αποφασίσαμε ότι έπρεπε να κάνουμε και οι δυο λίγο πίσω σε κάποια θέματα αν θέλαμε να παραμείνουμε ζευγάρι. Το δικό μου πρόβλημα ήταν εξ αρχής η συμβίωση με τους γονείς του σε ένα σπίτι που ναι μεν είχε κοπιάσει ο ίδιος μια ζωή, ναι μεν το θεωρούσε σπίτι του, αλλά στην πραγματικότητα τίποτα από αυτά δεν ίσχυε, ούτε θεωρητικά, αλλά ούτε στην πράξη.
Μολονοτι ήξερα το αποτέλεσμα, έκανα πίσω, το ανακαινίσαμε, κάναμε και θρησκευτικό γάμο και το σημαντικότερο απ’ όλα θέσαμε κάποια όρια και τα πράγματα πήγαιναν κάπως καλύτερα. Δεν έλειπαν βέβαια οι φασαρίες και οι καβγάδες που και που με αφορμή τα πεθερικά μου για πράγματα που δεν θεωρούσαν αυτοί σωστά, είχαμε μάθει όμως να τα προσπερνάμε… Ή μάλλον έτσι νόμιζα!
Περίπου δυο χρόνια αργότερα, λίγο μετά τη γέννηση της κόρης μας και με αφορμή την βάπτιση της κόρης μας, τα πεθερικά μου με έβρισαν, με ξεφτύλισαν και με έδιωξαν από το σπίτι που τυπικά ήταν δικό τους. Τότε ήταν που ήρθε η δεύτερη κρίση πανικού και είπα στον άντρα μου ότι θέλω να φύγουμε, γιατί δεν πάει άλλο και ότι έπρεπε να πάρει μια απόφαση, αν θα φεύγαμε μαζί ή θα έπρεπε να το κάνω μόνη μου. Με τα παιδιά μαζί εννοείται.
Μου είπε στην αρχή ότι θα φεύγαμε μαζί και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε σπίτι. Από τοτε έχουν περάσει 11 μήνες. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ πλέον! Είμαι στα πρόθυρα του χωρισμού, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχει σκοπό να το κάνει. Και πλέον έχει αρχίσει αυτή η κατάσταση να επηρεάζει πολύ το μεγάλο μας γιο, γιατί έχει αρχίσει να διχάζεται.
Η σχέση μου με τον άντρα μου κοντεύει να γίνει τελείως τυπική. Καταλαβαίνω ότι είναι οι γονείς του και για αυτόν, αλλά και για τα παιδιά μας. Κρατώ άκρως τυπικές σχέσεις μαζί τους, αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω εκεί άλλο, γιατί με μαθηματική ακρίβεια θα χωρίσουμε. Δεν καθόμουν εκεί ούτε για οικονομικούς, ούτε για άλλους λόγους, παρά μόνο γιατί το ήθελε ο άντρας μου. Πλέον δεν ξέρω αν αξίζει να κάνω άλλη υπομονή. Θέλω να τον πιστέψω γιατί τον αγαπώ και τον ίδιο και την οικογένειά μας, αλλά έχω κουραστεί μετά από 6 χρόνια, τόσους καυγάδες, τόση αμφισβήτηση και τόσο κλάμα.
Αξίζει να χαλάσει ένα σπιτικό, μια καλή σχέση, μια οικογένεια μόνο και μόνο για ένα σπίτι;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ανατριαχιασα με το που διαβασα την ιστορια σου πραγματικα νιωθω οτι καποιος ειχε τοποθετηθει καμερα στο σπιτι μου...την ιδια κατασταση περασα και εγω μονο με την διαφορα οτι εγω εκανα υπομονη 3 χρονια πλεον εχω φυγει παρολου που φτιαξαμε ενα σπιτι και δωσαμε 50.χιλ.ευρω κοπει.και δουλειας μιας ζωης...κι ομως φυγαμε και τωρα ειμαστε μακρια τους και καλα...μονο κακο σας κανουν δεν αλλαζει ο ανθρωπος οσο καιρο και αν μεινεις οσες ευκαιριες και αν δωσεις...εγω δεν θα σου πω χωρισε ουτε εγω χωρισα θα σου πω "φυγετε" παρε τα παιδια σου και γενικα την οικογενεια σου μακρια....πολυ καιρο εμεινες τα τουβλα,τα τοιχοι δεν φταινε,φταινει αυτοι οι αμυαλοι δεν εχουν τροπους,μπροστα στο να περασει το δικο τους...πατανε την αξιοπρεπεια καθε ανθρωπου... ευχομαι και ελπιζω καποια στιγμη να πανε ολα καλα και να μας ξανα γραψεις
Μολις διαβασα την ιστορια σου...ανατρηχιασα,νομισα οτι καποιος ειχε βαλει καμερα στο σπιτι μου μονο που εχουμε διαφορα στα χρονια εγω αντεξα 3 χρονια και πολλα ειναι...εγω δεν θα σου πω χωρισε γιατι και εγω δεν χωρισα,το μονο που θα σου πω ειναι να φυγετε και δεν ακολουθησει ο αντρας σου συνεχισε με τα παιδια σου...παρε δυναμη και κουραγιο απο εκεινα,,μια ζωη την εχουμε και εμενα με εδιωχνανα και ας εδωσε ο αντρας που 50 χιλ.ευρω για ενα σπιτι εκει δεν φταινε κοριτσι μου τα τουβλα ουτα τα τοιχοι,φταινε οι ανθρωποι που δεν προκειται να αλλαξουν ποτε εμεις φυγαμε,ναι αφησαμε ενα διαμερισμα.που μας κοστισε κοπους ζωης,οικονομιες μας,χρηματα απο δωρα αλλα τωρα χαμογελαμε...μην κλαις και μην δακρυζεις για ξεφτυλισμενους ανθρωπους δεν αξιζουν ...φυγετε...ευχομαι να πανε ολα καλα και μετα απο χρονια να μας ξανα στειλεις και να διαβασουμε ενα αισιο τελος για σενα και τα παιδακια σου
Καλησπέρα! Σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει,σου λέω οτι ο άντρας σου μια χαρά περνάει,εσυ κακοπερνάς και συνεχίζεις και υποχωρείς απλώς και μόνο επειδή χμμ...τον αγαπάς; Εκείνος όμως;;συνεχίζει να επιτρέπει αυτην την κατάσταση εις βάρος της υγείας σου,γιατί είναι ακόμα ΠΑΙΔΙ,το παιδί των γονιών του! Θα σου πρότεινα (εύκολο-δύσκολο) να φύγεις!Η δική σου ψυχική υγεία βλάπτεται,κι όχι του συζύγου.Αν θέλει και μπορεί ας σε ακολουθήσει. Καλά ξεμπερδέματα! Εύχομαι να πάνε όλα καλά!
Ναι, αξίζει και πολύ μάλιστα. Πότε ο άνθρωπος αυτός σε πόνεσε, σε νοιάστηκε, ασχολήθηκε με τις δικές σου ανάγκες; Μόνο αυτός να είναι καλά και να περνάει το δικό του και όλα ΟΚ. Εσύ τι κάνεις τόσα χρόνια σε αυτήν την κατάσταση δεν έχω καταλάβει! Φταις όσο και αυτός. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου και ξέχνα τον γελοίο που προτιμάει να βλέπει τη γυναίκα του στο νοσοκομείο παρά να μείνει χώρια από τους γονείς του. Και κάπου να ασχοληθούμε με το τι "περνάει" στα παιδιά από όλη αυτήν την κατάσταση. Έλεος πια!!!
Μονο μια λυση υπαρχει όχι φυσικα χωρισμος αλλα να του δειξεις ότι δε παει άλλο να τον τσιγκλισεις, αρχισε να ψάχνεις σπιτια κ πες του ότι μολις βρεις κ καλα εφυγες η ερχεται η μενει μονος σιγουρα μετααπο λιγες μερες θα αλλαξει τροπαρι , δεν υπαρχει άλλη λυση, βουτα στα βαθια, αν φοβηθεί κ νιωσει ότι θα σας χασει θα παρει μπρος ολοι οι αντρες θελουν τη σπρωξιά τους αλλιως δεν ξεκουνανε , ετσι είναι.... μη περιμενεις να το παρει αποφαση αυτος αν δε κανεις εσυ την αρχη κ όλα καλα θα πανε θα δεις ....
δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς τα πεθερικά μπαίνουν ανάμεσα στα ζευγάρια. και τα δικά μου είχαν τέτοιες τάσεις στην αρχή αλλά απο την αρχή κ εγώ έβαλα όρια! και είμαστε όλοι καλά μεταξύ μας. σίγουρα μόνο ο άντρας σου φταίει για αυτή την κατάσταση, γιατί ενώ δήλωνες την δυσαρεσκειά σου δεν σε υπερασπίστηκε! και λυπάμαι που θα το πω αλλά δεν θα αλλάξει τίποτα αν δεν φύγεις σύντομα. οι γάμοι δεν χαλάνε για ένα σπίτι! οι γάμοι χαλάνε απο έλλειψη συνεννόησης, απο έλλειψη σεβασμού, απο έλλειψη πραγματικής αγάπης...
Θα μου επιτρεψεις να πω πως... δεν ειναι μονο για ενα σπιτι, ειναι οοοοοοοοοοοοολα αυτα που απορρεουν με την κοινη τους συμβιωση και με πιο σημαντικο την υγεια της κοπελιας..... αυτη πρεπει οπως και δηποτε να κανει οτι πρεπει για να ειναι καλα και φυσικα και τα παιδια της τωρα που ακομη το θεμα του γιου τους ειναι στην αρχη, να βρει αμεσα ενα σπιτι και να μετακομισει με τα παιδια της... ο ''καλος'' της αν την αγαπα και την θελει και θελει να ειναι καλα στον γαμο του και την οικογενεια του θα πρεπει να την ακολοθησει... αν δεν το κανει τοτε, δεν μιλαμε για αν ''αξιζει να χαλασει'' μια οικογενεια... δεν υπηρξαν ποτε οικογενεια!!
Aχ.....Πανω κατω τα ιδια τραβουσα....κ χειρωτερα μην σου πω.....ευτυχως ομως ο αντρας μου αλλαξε σταση κ εβαλε καποια ορια μετα απο πολυ προσπαθεια κ πολλες συζητησεις!!!Δεν λεω,τον πιανει ωρες ωρες μαμακιαση αλλα οκ καμια σχεση με την κατασταση που υπηρχε στην αρχη... εχουν μπει ορια πια!!! Θελαμε κ εμεις να φυγουμε απο το σπιτι (μενουμε στο ιδιο οικοπεδο με τα πεθερικα κ τον κουνιαδο μου)αλλα λογω οικονομικων δεν γινεται...στην περιοχη μας τα ενοικια ειναι πολυ ακριβα κ τα σπιτια δεν βλεπονται σε συγκριση με το δικο μας που το εχουμε φτιαξει οπως εμεις θελουμε με πολυ κοπο κ χρημα... εγω θα συμβουλεβα να κανεις λιγο ακομα υπομονη οπως εκανα κ εγω γιατι δεν ηθελα να χαλασω την οικογενεια μου,αγαπω πολυ τον αντρα μου... κατσε κ κανε του μια σοβαρη συζητηση,εξηγησε του τους προβληματισμους,τα παραπονα κ τι σε πειραζει κ αν δεις οτι δεν καταλαβαινει κ δεν αλλαζει εστω κ λιγο προς το καλυτερο....τι να πω....παρε τα παιδακια σου κ φυγε.... ειναι πολυ δυσκολο κ ψυχοφθορο να κατσεις σε μια τετοια κατασταση...θα τρελαθεις στο τελος κ τα παιδακια σου σε εχουν αναγκη!!! Ο,τι κ αν αποφασισεις ευχομαι ολα να πανε καλα!!! Μακαρι να φτιαξει η κατασταση μεταξυ σας!!!! Να χαιρεσαι τα παιδακια σου!!!
κοπέλα μου δεν είναι λύση η φυγή .είμαι με τον σύντροφο μου 11 χρονιά ακόμα και τώρα με την μητέρα μου δεν μπορούν να συνυπάρχουν για πάνω απο1 ώρα , μένουμε σε διπλοκατοικία και στην αρχή μέχρι και κλειδί είχαν απαίτηση να έχουν και να μπαίνουν να μας κάνουν ελέγχον ,μας κάναν συνεχεία άνω κάτω ,μέχρι και να φύγουμε από το σπίτι μας είπαν το οποίο έχω αποπεράτωση με δικά μου χρήματα και έχω την υψηλή κυριότητα η λύση ήταν να μετακομίσουμε σε άλλο σπίτι για 1 χρόνο , με το που φύγαμε άρχισαν τᨨ αχ γιατί φύγατε ? και συγνώμη ! και εμείς το κάλο σας θέλαμε " το αποτέλεσμα γυρίσαμε με τους ορούς μας και βρήκαμε την ησυχία μας . οι επισκέψεις της μαμάς σταματήσαν όταν αποκτήσαμε κατοικίδιο μαχαίρι γιατί αυτή τα συχαίνεται . κανε μια κουβέντα με τον άντρα σου,ψάξε να δεις τι παιζη με τα ενοικιαζόμενα στην περιοχή σου μίλησε και με τους γονείς σου και μην υψώνεις τοίχους γύρο σου βάλε λίγο κρασί στο νερό σου.τους άντρες μας αν τους χειριστούμε με έξυπνο τρόπο και όχι με γκρίνια και καυγάδες τους κάνουμε ότι θέλουμε .πως νομίζεις ότι τον καταφέρνουν οι γονείς του?
Που στο καλο είναι κρυμμενοι οι αληθινοι αντρες ??? Εχουμε πήξει στους ανανδρους μαμακιδες που μια ζωη νιώθουν εξαρτημένοι απο τους γονεις τους κ κανουν τις γυναίκες τους δυστηχισμενες μολις περασει ο ερωτας. Ποσο νευριαζω...ειναι τοσο κρίμα για ολες τις γυναίκες που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις κ απο οτι εχω καταλάβει ειναι πολλές δυστηχως. Δεν τους αξιζει ρε γαμωτο!!! Ολοι πρέπει να έχουν την ευκαιρία να ξεκινάνε τη ζωη τους μονοι τους .
Οσα χιλιομετρα καινα τους χωριζουν απο τη μανα τους η λκατασταση δεν αλλαζει μαμακιας ειναι καποιος για παντα!!!ομοιοπαθουσα
σκεψου τα παιδια σου...ξερεις τι αντικτυπο στη ψυχολογια τους θα εχουν αυτοι οι καβγαδες και οι καταστασεις?(αν συνεχιστουν...δεν το ευχομαι)...είμαι 16 συνεχιζω να μεγαλωνω με τέτοιες μ@λ@κιες για τα ιδια ακριβως θεματα...για ποιον λογο εισαι ακομη μαζι του?????το λες η ιδια πως οι σχεσεις σας εχουν γινει τυπικες...εχεις κανει υπομονη εξι χρονια θα μπορέσεις και αλλα 10.....θα περιμενεις να ανθισουν οι αμυγδαλιες το χειμωνα σαν τη μητερα μου....wake up my dear!!!!προτεραιοτητα στη ζωη του συζυγου σου εχουν οι γονεις του...δεν το βλέπεις?δεν είναι το θεμα το σπιτι...μα καλα ρε κορίτσια τι σας κανουν πια αυτοι οι ανδρες και εχετε τετοια υπομονη?(εγω δε θα γινω ετσι:P)ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΜΑΜΑΚΗΔΕΣ!!
Δυστηχως δεν ειναι το σπιτι που θα σας χαλασει την οικογενεια αλλα οι ανθρωποι.Εχεις σκεφτει οτι μπορει να μετακομησετε και να εξακολουθουν να μπαινουν αναμεσα σας;;;;;
Για ποιο λόγο δεν έχετε βρει ένα σπίτι 11 μήνες μετα; Αυτός οκ, πες σταμάτησε να ψάχνει, δεν ασχολείται. Ψαξε εσύ που σε καίει περισσότερο, κάνε προτάσεις, πες του πάμε να επισκεπτούμε αυτό κι αυτό. Βρες! Πάντως μην περιμένεις να κάτσει να το βρει αυτός και αν σου το φέρει στο πιάτο.
Δεν είναι το πρόβλημα το σπίτι..αν δεν ήταν αυτό θα ήταν κάτι άλλο.Το θέμα είναι ότι ο σύζυγος σου δεν μπορεί να βάλει όρια και προτεραιότητες στην ζωή του . Πριν 11 μήνες σου είπε ότι θα φύγετε,για να ηρεμήσεις κ να το ξεχάσεις ? και από τότε ? Γράφεις ''αξίζει να χαλάσει μια καλή σχέση ?'' Λυπάμαι,αλλά η ίδια λες ότι οι σχέσεις σας κοντεύουν να είναι τυπικές , κουράστηκες από τους καυγάδες κλπ.Η καλή σχέση που είναι και πως ακριβώς ορίζεται ? Τα παιδιά τα σκέφτηκε κανείς σε αυτή την ιστορία ???? Ούτε το να πας να βρεις σπιτι και να του πεις ''αυτό είναι'' το βρίσκω καλή ιδέα..το αντίθετο...ανόητο κ εκβιαστικό. Προσπάθησε όμορφα κι ωραία να συζητήσετε κι αν δεν μπορείτε αποφάσισε τι θα κάνεις ΕΣΥ με τα παιδιά σου !
Συμφωνώ με την Αntoin στο γεγονός οτι η στρατιγική σου πρέπει να είναι αποφασιστικη . Διαφωνώ όμως κάθετα με στο εξης : Δεν πρέπει να νιώσει ο άντρας σου απειλή από εσένα - τραβώντας το δρόμο σου και νοικιάζοντας ενα σπίτι μονη σου αυτό δείχνεις και τον σπρώχνεις περισσότερο προς τους γονείς του - Πρέπει να νιωσει πως για το κοινό σας καλό πρεπει να λειτουργήσετε ως συμμαχοι στα πάντα - ως σύμμαχοι και απεναντι από τους γονείς του - Πρέπει να μάθει , πως για να ζείτε όμορφα σαν οικογένεια θα πρεπει να λειτουργείτε με κοινούς στόχους και χωρις επιρροες απο τρίτους - Θεσε τον όρο να πάτε σε ΕΙΔΙΚΟ - μόνο ετσι θα καταλάβει ποσο λαθος ειναι η σταση του
σύμφωνο θέλει διπλωματία , όταν λες στον άλλον η φεύγουμε η φεύγω δεν θα καταφέρεις τίποτα θα γίνει το ακριβός αντίθετο απο αυτό που θες
Δεν βρίσκω το λόγο καθόλου ασήμαντο. Κ φυσικά δεν θα χαλάσεις την οικογένειά σου μόνο για ένα σπίτι. Οι λόγοι είναι βαθύτεροι κ το ξέρεις. Δυστυχώς έχουν χαλάσει οικογένειες για πολύ πιο ασήμαντα πράγματα.
Δεν είναι το σπίτι το πρόβλημά σας και μέσα σου πιστεύω πως το ξέρεις. Είναι ότι δεν υπολογίζει τις δικές σου ανάγκες και κάθεται σε μια κατάσταση που βολεύει αυτόν αδιαφορώντας για τους υπολοίπους. Εσύ θα πεις τι θέλεις να γίνει, εσύ θα ψάξεις να βρεις σπίτι και ό,τι θέλεις θα γίνει. Και πιστεύω θα ακολουθήσει κι αυτός. Μην κάθεσαι χωρίς να αντιδράς γιατί δε θα αλλάξει τίποτα και μόνο την υγεία σου και την ηρεμία σου θα χαλάς. Είμαι κατά του να χωρίζουν τα ζευγάρια χωρίς προσπάθεια και είμαι κι εγώ πολύ της υπομονής, αλλά από τη στιγμή που είπα τέλος σε ό,τι με πίεζε δεν μπορώ να γυρίσω στον παλιό μου υπερυπομονετικό εαυτό. Μπορώ να λογαριάζω τον άλλον στις αποφάσεις μου, να συζητάω μαζί του, αλλά ξέρω πως για να είμαι εγώ καλά πρέπει πρώτα από όλα να υπολογίζω το δικό μου εαυτό και όχι τον άλλον. Εγώ είδα τεράστια αλλαγή στη στάση του όταν άρχισα να "υπερασπίζομαι" και να "προστατεύω" τον εαυτό μου. Πιστεύω πως το ίδιο θα συμβεί και σε εσάς και ότι δε θα χωρίσετε, αλλά η μεταξύ σας σχέση θα βελτιωθεί πολύ. Ο άντρας σου θα ξεβολευτεί και στο καινούριο σπίτι ίσως να τα βρίσκει όλα στραβά, αλλά εσύ θα κοιτάς τη δουλειά σου, καιρός του είναι να ξεβολευτεί λίγο κι αυτός. Δεν πιστεύω πάντως πως αν υπερασπιστείς τα θέλω σου θα χωρίσετε. Nα μας πεις τι έγινε.
Παντρεύτηκες κι εσύ έναν μαμάκια. Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει.
ξαναζω την ιστορια σου ιδια με τη δικη μου. σηκω και φυγε πριν ειναι αργα. εμεις φυγαμε και ηρεμησαμε. μην τους κανεις τη χαρη να χωρισεις γιατι αυτο επιδιωκουν.δωσε στον αντρα σου να καταλαβει οτι η οικογενεια σας ειναι σημαντηκοτερη απτους γονεις του.
περναω τα ιδια, αγορασαμε ενα σπιτι στην οικοδομη που μενουν και τα πεθερικα μου..οντως και εμενα ο αντρας μου κοπιασε πολυ για αυτο το σπιτι,εδωσε ολες τις οικονομιες του, εβαλε ποοοολυ προσωπικη δουλεια κτλ....εγω ομως εχω πρροβλημα με την πεθερα μου και θελω να φυγω...μερα παραμερα πρεπει να την εχω σπιτι μου για καφεδες για να δει το μωρο μου κτλ ενω δεν θελω ουτε να την βλεπω πια!!! ο αντρας μου δεν καταλαβαινει το ζορι μου και μου λεει οτι ειμα υπερβολικη και εγωκεντρικη..ε λοιπον εγω δεν αντεχω αλλο...1.5 μονο χρονο και χωρις κρισης πανικου μετα, ειμαι ακομη στην προσπαθεια να τον πεισω να φυγουμε..δεν ξερω αν θα αντεξω για πολυ ακομα..μαλλον θα παρω το παιδι μας θα βρω ενα σπιτι θα φυγω και θα τον ενημερωσω για το νεο μας σπιτι οπως εγραψε και μια κοπελα στα σχολια του facebook!! μου φανηκε η ιδανικοτερη λυση, και αφου δεν εχεις και οικονομικο προβλημα τι το σκεφτεσαι??? εμενα αυτο με κραταει!! σιγουρα ο αντρας σου, ειναι "βολεμενος" σε αυτη την κατασταση και μαλλον ειναι και μαμακιας!! αλλα θα σε ακολουθησει οταν δει πως πλεον δεν εισαι τοοοοοοοσο υπομονετικη!!! σωσε τον γαμο σου οσο προλαβαινεις!!!
Αυτά κορίτσια να τα προσέχετε ως προς τα νομικά προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσουν. Δεν μπορείς να πάρεις το παιδί και να φύγεις χωρίς έστω ένα εξώδικο που να τεκμηριώνει έναν πολύ σοβαρό λόγο για αυτό (η μαμά του νομίζω πως δε θεωρείται σοβαρός λόγος). Ρωτάτε δικηγόρο πριν αποφασίσετε να εγκαταλείψετε το σπίτι σας. Δεν είναι καθόλου απλό και μπορεί να μπλέξετε.
η λυση της φιλης παραπανω ειναι ενδεδειγμενη. με τολμη, πυγμη και δημιουργει τετελεσμενο. ο αντρα σου δε θα ξεκουνησει. οποτε κοιτα εσυ να βρεις σπιτι. και ενα ωραιο πρωι να πας εκει. τον παιρνεις τηλ και του λες πλεον μενουμε εκει. αν θες ελα, αλλιως κατσε να νταντευεις τη μανα σου και το πατερα σου.
Το πρόβλαμα σας δεν είναι το σπίτι ,αλλα η αδυναμια του συζυγου σου να διαχειριστει τη σχεση του με τους γονεις . Υπάρχουν πολλα ζευγαρια που ζουνε στο ιδιο σπιτι (οχι στο ιδιο διαμέρισμα) με τα πεθερικά και δεν εχουν προβλήματα.Υπάρχουν επισης πολλα ζευγάρια που ζουνε πολλα χιλιομετρα μακρια απο τα πεθερικά , ωστόσο φτάνουν εξαιτίας των παρεμβάσεων των πεθερικών στο διαζύγιο . Ο άντρας σου πρεπει να μάθει να "φρενάρει" τους γονεις του. Πρεπει να μάθει να μην τους επιτρέπει να παρεμβαίνουν στη ζωη "του" και στη ζωη "σας". Σίγουρα ακόμα και αν κάποτε ο ίδιος το καταλάβει θα συναντησει αντίσταση από τους γονεις του στο να το εφαρμόσει . Διαφωνώ κάθετα σε όσους έγραψαν ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Η συμπεριφορά του αντίθετα δείχνει πως πρόκειται για άνθρωπο "καλης πάστας" που δεν θέλει να πληγώσει τους γονεις του.Αρκει να τροποποιήσει τον τρόπο που διαχειρίζεται τη μεταξύ τους σχέση και όλα θα αλλαξουν ! Δεν θα θέλει πια να πληγώσει ούτε εσένα και θα μάθει να σε προφυλάσσει από τους γονείς του.Οταν για παράδειγμα η πεθερά σου σου μίλησε άσχημα όφειλε να την βάλει στη θέση της . Εγω θα έθετα έναν μόνο όρο για να συνεχίσω να ζω μαζί του , και πριν απαντήσει θα του ελεγα να σκεφτεί καλα "αξιζει να χαλάσει μια οικογένεια?" , "δεν αξιζει να προσπαθήσει για τα παιδια του?" Ο όρος είναι ο εξης : Να επισκεφθείτε έναν ειδικο , ψυχολόγο, σύμβουλο γάμου ή ψυχίατρο και να το παλεψετε ως συμμαχοι και όχι ως εχθροι!!!! Για το καλό το δικό σας και των παιδιών σας. Επαναλαμβάνω , ξεχνα το πρόβλημα με το σπίτι , αυτό προκύπτει μόνο και μόνο επειδή ο συζυγός σου δεν μπορεί να διαχειριστεί τη σχεση του με τους γονεις του! Δεν είναι κακός απλώςδεν ξέρει τον τρόπο , δεν μπορε!
Μπράβο σου. Κι εγώ συμφωνώ ότι μια κατάσταση αλλάζει (αν δεν είναι εντελώς παθολογική). Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, αλλά αλλάζοντας εσύ τη στάση σου απέναντι σε κάποιον μπορείς να δεις αλλαγή στον τρόπο που σου φέρεται. Κάνουμε το λάθος και αντιμετωπίζουμε τους εαυτούς μας σαν θύματα (γιατί να μου συμβαίνει αυτό? γιατί δεν έχω κι εγώ τον τέλειο άντρα σαν την τάδε? κλπ.) ενώ στην πραγματικότητα η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας. Αρκεί να αναλάβουμε όλη την ευθύνη για τη ζωή μας (να πάψουμε να κατηγορούμε άλλους για τα στραβά που μας τυχαίνουν) και βρίσκουμε τρόπους να διορθώσουμε μια κατάσταση που δε μας αρέσει. Ακόμη κι αν ο ίδιος δε δεχτεί να πάει σε ψυχολόγο, πήγαινε εσύ και μάθε πως να θέτεις τα όριά σου στους άλλους και πως να συζητάς για τα θέλω σου. Ίδιο θα είναι το αποτέλεσμα, απλώς θα κουραστείς λίγο παραπάνω από το αν έκανε κι ο ίδιος κάποια προσπάθεια.
+1 και για σένα και για την Νίνα.
βρες ένα σπίτι αφού δεν έχεις οικονομικό και πάνε να μείνεις..η δική του συμπεριφορά θα δείξει αν αξίζει να χαλάσεις το σπίτι σου..ταρακούνημα θέλουν γιατί βολεύονται και δεν θέλουν να πάνε παραπέρα.. έχουμε ακριβώς τα ίδια προβλήματα αλλά λόγω έλλειψης χρημάτων δεν μπορούμε να μείνουμε μόνοι μας.. η υπομονή έχει εξαντληθεί και όλες οι φασαρίες έχουν αντίκτυπο στα παιδιά..
Για αρχή, καθίστε κάτω και κάν' τε μια σοβαρή συζήτηση. Σοβαρή. Όχι τύπου "λέω να κάνουμε αυτό, εσύ τί λες?" Θα τονίσεις ότι πραγματικά δεν αντέχεις άλλο, ότι πραγματικά το πράγμα πάει για χωρισμό, ότι πραγματικά αν δε φύγετε από εκεί μέσα, τελειώνουν όλα και μάλιστα σύντομα. Αν τον δεις να μένει στα "ναι ναι δίκιο έχεις, να ψάξουμε, μαζί σου είμαι" κλπ κλπ και δεν περάσει στην πράξη, σήκω φύγε (αφού πρώτα συμβουλευτείς δικηγόρο για τις κινήσεις που πρέπει να κάνεις-μη βγουν στο τέλος εις βάρος σου-) με τα παιδιά και τέλος. Σε βλέπω να αρρωσταίνεις και μάλιστα για κάτι που δεν πρέπει. Αυτό που ζητάς είναι άκρως φυσιολογικό. (το τελευταίο το είπα, σε περίπτωση που σε πιάσουν τπτ ανασφάλειες τύπου "μήπως δε σκέφτομαι σωστά?" Σκέφτεσαι σωστότατα.)
λοιπόν η περίπτωση αυτή μου θυμίζει την οικογένια ενος φίλου μου. Η μητέρα του είχε τα ίδια προβλήματα . Έμεναν με τα πεθερικά της (εκείνη επάνω και τα πεθερικά κάτω σε μονοκατοικια). Είχε κι αυτή δύο παιδια και τότε ήταν περίπου 5-6 χρονόν ο μεγάλος και 2 - 3 η μικρή. Μια μέρα πήρε τον άντρα της τηλέφωνο στη δουλεια και του είπε οτι μετακομίσανε και τη νεα διευθυνση του σπιτιου. Απλά τα μάζεψε και έφυγε. Ούτε συζητηση ούτε καμμια διαπραγμάτευση. Και σήμερα είναι όλα καλά και ευτυχισμένοι. Σε αυτή την περίπτωση μην περιμένεις να αλλάξει κάτι. Παίρνεις εσύ την απόφαση και όποιος θέλει ακολουθει. Δεν θα αρρωστήσεις εσύ και περισσότερο τα παιδιά σου με το να ζείτε σε ένα περιβάλλον που υπάρχει συναισθηματική εξάρτηση. Θα βουλιάζεις όλο και περισσότερο και οι κρίσεις πανικού θα γίνουν περισσότερες.
Μια βασική ερώτηση: Τα παιδιά όταν είσαι στην δουλειά τα κρατάει η πεθερα σου;
ΑΞΙΖΕΙ !!!!!!! Στην ουσία δεν ειναι το σπίτι σαν τούβλα και δωμάτια. Είναι ο σεβασμός στο πρόσωπο σου και απο τα πεθερικά αλλα κυρίως απο τον άντρα σου. Η πείρα μου λέει πως οι χαρακτήρες δεν αλλάζουν. Ότι και να πει όται και να αλλάξει το σπίτι του και τους γονείς του θα έχει πάνω από όλα. Και αναρωτιέμαι.... για ποιό λόγο να μείνεις μαζί του;;;; Δουλειά έχεις, γονείς έχεις για αρχή, βρες ένα δικό ΣΟΥ σπίτι και μείνε εκεί με τα παιδάκια σου. Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο απο την δική τους ηρεμία.
Ωραια τα λές, κατευθείαν στο διαζύγιο..σα δε ντρεπόμαστε λεω γω, η κοπέλα θέλει να κρατήσει το γάμο της, όχι να χωρίσει.Ας αφήσουμε τέτοιου είδους ....συμβουλές. Αγαπητή μανούλα, συζήτησε το θέμα με τον άντρα σου και θα τα βρείτε, λίγο ο ένας, λίγο ο άλλος θα αποφασίσετε ΟΙ ΔΥΟ σας τι είναι καλύτερο για την οικογένειά ΣΑΣ..εδώ μέσα ο κάθε πονεμένος λέει το κοντό του και το μακρύ του, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, μην επηρεάζεσαι!
To na krathseis To gamo sou den prepei na einai aytoskopos,aytoskopos prepei na einai To na megalwseis isorropimenous anthrwpos k ayto ginetai mono otan zoun se hremo periballon ne Mia eutyxismenh k Hremh Mama.ayto einai To shmantikotero k prepei oi Goneis na kanoun ta panta gia na To eksasfalhsoyn ayto gia ta paidia tous akoma k an ayto shmainei akolouthw xwristous dromous
ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ..ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΘΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΤΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ,ΟΤΙ ΕΒΑΛΕ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΟΙΡΑ ΕΚΕΙΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΤΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΓΟΝΕΙΣ,ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΕΒΑΛΑΝ ΠΡΩΤΟ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΖΩΗ...????
Ο άντρας σου πρέπει να καταλάβει ότι είναι επιτέλους καιρός να απογαλακτιστεί...
Αλήθεια πιστεύεις οτι το πρόβλημα σας ειναι....´ενα σπίτι ´ ? θέλετε τα ιδια πράγματα τελικά? μιλάτε καθόλου? επικοινωνήστε!! Μιλήστε!