(Να ευχαριστήσω τις κυρίες για την έμπνευση. Είχα καιρό να γράψω) Διαβάζω σε κάποια σχόλια πως η ομοφυλοφιλία είναι θέμα επιλογής. Σύμφωνοι. Αντιστοίχως, τότε και η ετεροφυλία είναι θέμα επιλογής. Η λογική αυτό λέει. Προσκαλώ, λοιπόν, τις φίλες -έτσι, για να ανατριχιάσουμε από πραγμάτωση μέρες που είναι κιόλας- να αναπολήσουν εκείνην την υπέροχη μέρα που αποφάσισαν συνειδητά να μην περπατήσουν τον παρά φύση δρόμο της ομοφυλοφιλίας, επιλέγοντας το δρόμο της Μητέρας Φύσης, αυτόν που ορίζεται και καθορίζεται από την ύπαρξη μονάχα δύο φύλων που μπορούν να αναπαραχθούν μεταξύ των εφόσον συνδυαστούν. Τελειώσαμε; Πάμε παρακάτω. Η φίλη μας, που, υπενθυμίζω, επέλεξε να έλκεται από πραγματικό αρσενικό συνειδητοποιεί μια μέρα ότι φυσικότατος συνδυασμός των δεν αποφέρει καρπούς. Σίγουρα αναφωνεί: Αλί και οϊμέ, τι μοίρα μ΄έρανε, τι αμαρτίες πληρώνω; Εγώ, μα μοιάζω με θηλυκό, επέλεξα να είμαι θηλυκό, αλλά τη βασική λειτουργία της φύσης μου να εκπληρώσω δεν μπορώ! Τόσο καιρό δεν μπορώ να αναπαραχθώ, ναι, καιρό τώρα προσπαθώ, μα καρπό δεν βγάνω. Μια ύποπτη σκέψη μού τριβελίζει το μυαλό, τις νύχτες μ΄αφήνει ξύπνια, το σώμα μου μουδιάζει κι η ψύχη μαύρες σκέψεις φτιάχνει: Βρε, μήπως και τελικά δεν είμαι θηλυκό; Κοιτάζω τον καθρέφτη, με κοιτάζει κι ο γιατρός, κι όντως μοιάζω θηλυκό, στήθια εδώ, πιπί εκεί, μήτρα ΟΚ αυγουλωτή, σάλπιγγες σαλπίζουν, όλα εν τάξει, θηλυκό τσιρίζουν. Ομολογώ, στα χειρότερά μου όταν είμαι μού ΄ρχεται στο μυαλό εκείνο το φριχτό που μου πέταξε στα μούτρα ένας γνωστός (αδερφή, στα σίγουρα!), πως έχω "ανδρόγυνο στυλ", είναι και της μόδας είπε ο αχρείος. Μου το ΄θεσε και κομψά, μμμ. Εμ, αν ήταν άντρας θα το ΄λεγε ευθέως "σερνικοφέρνεις, κυρά μου" και θα του ΄κοβα κι εγώ έναν διάολο, αλλά τώρα που το σκέφτομαι γυναίκα πράμα να βρίσει δε γίνεται, επιλογές είναι αυτές. Ή είσαι θηλυκό ή δεν είσαι. Έλα όμως που μου ΄βαλε ψύλλους στ΄αυτιά. Θου Κύριε. Να φταιν' τα μπράτσα μου που είναι σφιχτά, ή μήπως η μεγάλη μύτη που πήρα απ΄τον μπαμπά; Το πηγούνι; Μήπως να ‘ναι το πηγούνι, Παναγιά;! Μέχρι κι ο άντρας μου μού ΄πε πως είναι θεληματικό! Έχει αυτό το λακάκι στη μέση σαν κενό, σαν εκείνου του ηθοποιού που πόσο άρεσε στη μάνα μου. Τι σερνικό, ε, άντρας με Α Κεφαλαίο…. Α, όχι, όχι, ξέρω κι άλλες που είναι έτσι, δεν είναι αυτό. Σκέψου λογικά εαυτέ! Προσγειώσου! Σκέψου καθαρά! Βάλε τη λογική μπροστά! Ο γιατρός μού είπε ότι δεν μπορώ να κάνω αυγό. Δεν έχω ωάρια. Της γυναίκας, δηλαδή το βασικό χαρακτηριστικό. Δεν ξέρω αν τον πιστεύω. Δεν είναι δυνατόν. Δεν είναι. Γιατί αν ήταν, λέμε τώρα, ΑΝ ο γιατρός έχει δίκιο, άγιε μου Στυλλιανέ, προστάτη μου καλέ συγχώρεσέ με, ΑΝ ο γιατρός είδε αυτό που είμαι, τι διάτανο να είμαι; Η καρδιά μου έχει σχιστεί κι η ψυχή μου βυθιστεί, νιώθω και μια τρικυμία εν κρανίω, πως θα κάνω τον αδερφό μου θείο; Να΄ταν αυτό το πρόβλημά μου, να πάει στο καλό, εξ άλλου τί είδα απ΄αυτόν τον αδερφό; Μια μουλάρα πήρε που ένα τηλεφώνημα δεν κάνει, δεν προλαβαίνει λέει, δυο παιδιά, ένα σκυλί και μια δουλειά, δύσκολο να βρει μισό λεπτό να ρωτήσει τι κάνω εγώ. Τους γράφω και προχωρώ. Έχω άλλα θέματα, πολύ σοβαρότερα, να λύσω. Βάλε κάτω τη λογική σου λέμε…. Ναι, ναι. Παίρνω μπρος, περίμενε εαυτέ, η υπόθεση το σηκώνει το τσιγάρο. Τσαφ, παφ, ψυχραιμία κι όπου μας βγάλει. Πάμε: Ωραία, έστω ότι δεν είμαι θηλυκό αφού δεν έχω το βασικό χαρακτηριστικό. Αν δεν είμαι θηλυκό το μόνο που απομένει να είμαι είναι... αρσενικό γιατί δυο τα φύλα, μονάχα δυο. Άντε κι ένα λάθος τρίτο, μα ο γιατρός το είπε ξεκάθαρα, κουβέντα δεν έβγαλε για ερμαφροδιτισμό, εξάλλου είναι φανερό πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, μη τρελαθούμε κιόλας. Η κατάστασή μου είναι θέμα κατασκευής. Κ α τ α σ κ ευ α σ τ ι κ ό. Φ υ σ ι κ ό. Μη φοβού εαυτέ! Λογικά προχώρα! Δυο σημεία, έλεγε ο Αριστοτέλης (ή ο Πλάτων, δεν θυμάμαι), δυο σημεία δώσε μου και σου κινώ τον κόσμο. Άντρας-γυναίκα. Να τα δυο σημεία. Η ένωση τους δεν κινεί τον κόσμο; Η αναπαραγωγή δεν είναι η ίδια η ζωή; Ναι, τί κάθομαι και αμφιβάλλω. Χάνω χρόνο και φαιά ουσία ανακαλύπτοντας τον τροχό, αφού ένα κι ένα κάνουν δυο. Ξεκόλλα εαυτέ! Λογικά προχωρά! Τρικυμία εν κρανίω πάλι, ηρεμία κορίτσι μου, ηρεμία, τι κορίτσι μου δηλαδή, γεννήθηκα μια φορά όταν με γέννησε η μάνα μου, γεννήθηκα δεύτερη όταν επέλεξα ολόκληρο το φύλο μου, μα σήμερα πεθαίνω, κόσμε πεθαίνω, ταυτότητα δεν έχω, τα βασικά δηλαδή, να ξέρω αν είμαι άντρας ή γυναίκα, τι ζητώ η γυναίκα; Ή ο άντρας τέλος πάντων! Αχ, μου ΄ρχεται σκοτοδείνη Θεέ μου, άγιε μου Στυλιανέ μου πού να ΄σαι τέτοιες ώρες καλέ μου, δεν είναι πράμα αυτό που ζω, πάω να τρελαθώ, θα τρελαθώ, το χάνω το μυαλό μου... (Κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες και μερικοί μήνες μέχρι που…) Εεε, δεν πάει άλλο! Δεν θα μου στρίψει εμένα! Θα βάλω κάτω τα δεδομένα μου και θα αποφανθώ! Τέλος: Αφού δεν είμαι γυναίκα, ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΡΑΣ. Το παίρνω απόφαση. Σήμερα, δεξαέξι του μηνός Απριλίου, Μεγάλη Τετάρτη του Σωτήριου Έτους 2014, γεννιέμαι για τρίτη φορά και σκύβω ταπεινά το κεφάλι μπροστά στη Μητέρα Φύση που καλύτερα απ΄αυτήν κανείς δεν ξέρει και που δυο φύλα όρισε μονάχα, ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό που όταν συνδυαστούν αποφέρουν καρπό (καρπό, τι καρπό, πάλι πρόβλημα θα έχω έστω σαν άντρας, θα μείνω χωρίς φύλο τελικά, να το δεις, τέλος πάντων, ας προσπαθήσω κι αυτό και βλέπουμε) και αποδέχομαι πως γυναίκα δεν είμαι αφού δεν μπορώ να αναπαραχθώ, άρα είμαι άντρας. Το δέχομαι κι αυτό, να δω τι άλλο θα δεχθώ το κέρατό μου. Αποδέχομαι. Και όχι μόνο αυτό, το αποφασίζω κιόλας. ΟΚ, τελειώσαμε. Δεν ήταν τόσο δύσκολο, ε; Όσο εύκολο ήταν να επιλέξω να θέλω άντρες. Ορίστε! Πάει κι αυτό. Φτου ξελευθερία! Άντρας, λοιπόν, άντρας με τα ούλα του! Τώρα, άλλη σκέψη με κόβει. Στον άντρα μου τί θα πω; Ξέρεις, αγάπη μου, δεν είμαι γυναίκα κι ας το επέλεξα όταν ήμουν 7 ετών, 4 μηνών, 2 ημερών, στις 14.45 ακριβώς πριν το μεσημεριανό, πωπω, τι όμορφη μέρα που ήταν, φακές και ρέγγα είχαμε, το θυμάμαι, ένιωθα όμως τόσο καλά με τη συνειδητή μου απόφαση που μέχρι και τις φακές έφαγα με ευχαρίστηση.. Ναι… Κοίτα να δεις, αγάπη μου, σου μιλάω. Ναι, υπάρχει θέμα: Με βάση την ιατρική γνωμάτευση που πήρα χθες στα χέρια μου και όπως επιτάσσει η λογική μας, θέλω να σε ενημερώσω ότι δεν είμαι θηλυκό. Όχι, όχι, επρόκειτο περί λάθους κατά λάθος, όχι αλήθεια, δεν το γνώριζα, μην τρελαίνεσαι αγάπη μου, δεν φταις εσύ μωρό μου, λάθος έγινε, άνθρωποι είμαστε λάθη κάνουμε, τη φύση ακολουθώ ματάκια μου και τη λογική μου, τη δική μας λογική δηλαδή, ναι, αυτή του άσπρο-μαύρο, άντε και έναν τόνο του γκρι καλέ μου, δεν είμαι όμως ερμαφρόδιτη, άλλο είπε ο γιατρός, να το ξεκαθαρίσω…Να σου φέρω λίγο νερό; Όχι; Ένα ουισκάκι, ναι; Ένα περιποιημένο ουισκάκι (τι λέω ο γελοίος..) Γιατί φωνάζεις; Τί εννοείς δεν θες ουισκάκι; Τί; Θα με χωρίσεις; Μα... Γιατί δεν μπορείς να ζεις με άλλον άντρα;; Αφού... Τί;;;; Τί είπες;;;;;; Τί θα πεις στη μάνα σου;;;;;!!! ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΡΕ Τ Ι Θ Α Π Ε Ι Σ Σ Τ Η Μ Α Ν Α Σ Ο Υ ;;; ΕΛΑ ΕΞΩ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΑΝ ΑΝΤΡΕΣ ΡΕ! ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΑΠΕΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΙΟΛΑΣ ΡΕ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟ. ΠΟΥ ΑΝ ΦΟΡΟΥΣΕΣ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΡΕ ΘΑ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΣ ΤΩΡΑ, ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΠΕΡΑΣΑ ΕΓΩ ΡΕ, ΝΑΙ ΡΕ, ΣΕ ΛΕΩ ΡΕ-ΡΕ-ΡΕ, ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΛΟΥΚΙ ΠΕΡΑΣΑ ΕΓΩ, ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ, ΝΑ ΜΗ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΕΚΑΝΑ ΡΕ, ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΣΤΟ ΦΥΛΟ, ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΄ΞΕΡΑ, ΤΙ ΕΙΜΑΙ, ΜΑΓΟΣ; ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΗΜΟΥΝ ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΘΕΛΩ ΑΝΤΡΕΣ, ΠΟΥ ΝΑ ΄ΞΕΡΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ ΜΕ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ;;; ΕΣΥ ΔΕΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΕΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ "ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΗ ΧΩΡΙΖΕΤΟ", ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΩ ΓΙΑ ΕΛΑΦΙ ΞΑΦΝΙΚΑ; ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΩ ΤΑ ΜΙΣΑ, ΘΑ ΣΟΥ ΒΓΑΛΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΘΑ ΣΤΑ ΚΟΨΩ ΡΕ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΡΑΣ, ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ, ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΦΥΛΟΥ, ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕΝΩ ΑΠ΄ΕΞΩ ΜΗ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ, ΑΠΛΑ ΘΑ ΜΕ ΛΕΣ ΜΠΑΜΠΗ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ..ΣΙΓΑ ΤΑ ΩΑ. ΤΙ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝΕ ΓΙΑ ΄ΣΕΝΑ; ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΡΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗ ΛΑΚΙΖΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑ. ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΑΔΕΡΦΗ ΑΠΟ ΠΑΝΩ. ΑΝ ΣΟΥ ΒΑΣΤΑΕΙ ΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΕΞΩ ΣΑΝ ΑΝΤΡΕΣ. Γυναικούλα, ε γυναικούλα. Τι θα πει η μανα σου...Ακούς εκεί..