Για να μην την πατήσετε όπως εγώ!
Με αυτό το κείμενο θέλω μέσα απ’τα βάθη της ψυχής μου να ενημερώσω-βοηθήσω μέλλουσες μαμάδες για να μην νιώσουν ποτέ όπως εγώ.
Γέννησα το αγοράκι μου με καισαρική (άλλη πονεμένη ιστορία, αλλά δεν είναι της παρούσης) κι απ’ την δεύτερη μέρα στο μαιευτήριο ήρθαν αυτές οι γνωστές νοσοκόμες να μου ζουλήξουν τις θηλές για να δουν πως πάμε. Το πόρισμα ήταν οτι το πρωτόγαλα είχε αρχίσει να σκάει μύτη. Δυστυχώς όμως ήμουν αναγκασμένη να αντλώ με το θήλαστρο γιατί το μωράκι μου νοσηλευόταν στην ΜΕΝΝ, πράγμα που σημαίνει οτι εγώ τους πήγαινα το γάλα μου κι οι νοσοκόμες εκεί ανα 3 ώρες το τάιζαν. Μου επέτρεψαν να το βάλω πρώτη φορά στο στήθος ακριβώς 1 εβδομάδα μετά, αφού είχε βγει απ’ την εντατική.
Σ’ αυτό το σημείο να σας πω οτι καθ’ όλη την εγκυμοσύνη μου δεν είχα ασχοληθεί καν με το θέμα θηλασμός… απλά πίστευα οτι θα θηλάσω τόσο εύκολα και οτι στην τελική είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου, οπότε τι ενημέρωση να ζητούσα. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ.
Το αγοράκι μου λοιπόν έπιασε αμέσως την θηλή μου εκεί μέσα στην μονάδα παρακολούθησης, δίπλα στη κουκέτα του που το φιλοξενούσε 7 μέρες τώρα κι εγώ φορώντας αυτήν την πράσινη ρόμπα μιας χρήσεως έκλαιγα από χαρά και λύπη ταυτόχρονα για το μεγαλείο που ένιωθα οτι ζούσα σε λάθος σκηνικό. Πέρασαν άλλες 3 μέρες που μου επέτρεπαν να το θηλάζω 2 φορές την ημέρα και στις 10 μέρες πήραμε επιτέλους εξιτήριο.
Πρέπει να σας πω οτι ήμουν πολύ υπερήφανη για το γάλα μου! Αντλούσα ανα 3 ώρες κι απ’ τα 2 στήθη 250 ml… Μιλάμε για παραγωγή.
Σίγουρη λοιπόν πως το γάλα μου φτάνει και περισσεύει, επιστρέψαμε σπίτι μας με την πεποίθηση πως τίποτα δεν με σταματά. Ο μικρός μου έπινε πολύ γάλα κι εγώ για να ξέρω οτι σιτίζεται σωστά (ένεκα της θερμοκοιτίδας) σταμάτησα να τον βάζω στο στήθος κι απλώς αντλούσα και του το έδινα με το μπιμπερό. ΓΙΑ 10 ΜΕΡΕΣ. ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ.
Σταδιακά το γάλα μου άρχισε να μειώνεται όλο και πιο πολύ μέρα με την μέρα κι αναγκαστήκαμε να του δίνουμε και σύμπληρωμα φόρμουλα μιας κι έπινε 150ml με 180ml την φορά, ωσπου στις 20 μέρες δεν έβγαινε σχεδόν τίποτα.
«Όλες μας στο πρώτο δεν έχουμε γάλα, θα δεις στο δεύτερο»
«Έλα μωρέ τι τον θες το θηλασμό..δώστου ξένο να το πιάσει»
«Αφού πήρε το πρωτόγαλα μια χαρά»
Και άλλα πολλά τέτοια άκουγα τις μαύρες μέρες της απελπισίας που το θήλαστρο δεν έβγαζε στάλα κι ο άντρας μου μέτραγε μεζούρες στα μπιμπερό του μπέμπη μας. ΚΑΝΕΙΣ όμως δεν μου είπε «Βάλε το παιδί στο στήθος να δεις για πότε θα αρχίζει να τρέχει και πάλι το γάλα»
Δεν δηλώνω αθώα… Έφταιξα γιατί δεν απευθύνθηκα σε ένα κέντρο θηλασμού, σε μια μαία, κάπου τέλος πάντων. Δηλώνω ανημέρωτη όμως… Αν τότε γνώριζα αυτά που ξέρω τώρα, δεν θα ένιωθα έτσι.
Κάποια στιγμή μου είπε ο άντρας μου «Σε βλέπω μελαγχολική όταν ακούς τη λέξη θηλασμός«
Τι να του έλεγα; Οτι νιώθω οτι απέτυχα ως μάνα σ’ αυτό το θέμα; Και τι θα καταλάβαινε άλλωστε…
Ειλικρινά ακόμα και σήμερα ψάχνω τις αιτίες! Έφταιξε μόνο το θήλαστρο ή μήπως και η κακή μου ψυχολογία, μιας κι η ΜΕΝΝ ήταν απρόοπτο σκηνικό; Το μόνο σίγουρο είναι οτι δεν ασχολήθηκα παραπάνω. Αφέθηκα στη μοίρα μου κι έριχνα ευθύνες όπου αλλού έβρισκα εκτός του εαυτού μου.
Αυτή είναι η ιστορία μου. Μια πληγή που έμαθα να ζω μαζί της κι εύχομαι να με αξιώσει ο Θεός να γίνω και για δεύτερη φορά μανούλα για να τα καταφέρω. Δεν ξέρω αν θα εξιλεωθώ έτσι αλλά θέλω να προσπαθήσω.
Γι’ αυτό θηλάζουσες μαμάδες, προσέξτε πως θα μιλήσετε σε μια μαμά όταν σας πει οτι δεν κατάφερε να θηλάσει όσο θα ήθελε. Μπορεί να κρύβει πόνο η απάντηση ή και η σιωπή που θα λάβετε…
Και κλείνοντας δεν ξέρω για τις άλλες μαμάδες της δικής μου κατηγορίας, αλλά εγώ προσωπικά να ξέρετε οτι σας θαυμάζω και σας ζηλεύω… Με την καλή έννοια!
Μια μαμά
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγώ πιστεύω ότι το θέμα είναι γεννητικό.Εγώ που ενημερώθηκα πολύ πριν κάνω το πρώτο παιδί είχα γάλα μόνο για 2 μήνες ,και σταμάτησε.Και στο δεύτερο παιδί το ίδιο:2 μήνες.Τώρα είμαι ενγκιος στο τρίτο μου παιδί,σε ένα μήνα θα γεννήσω και θα δούμε πάλι.Ελπίζω να έχω περισσότερο γάλα.
Καλημέρα σε καταλαβαίνω απόλυτα! λοιπόν πρι4 χρόνια στο πρώτο μου παιδί μετά από καισαρική προσπάθησα ν θηλάσω το πάλεψα έπαθα πνευμονία την 3 μερα στην κλινική κ ήμουν με πυρετό ν τραβάω γάλα κ ν το πετάω γιατί επερνα γερά φάρμακα μ αποτέλεσμα σταδιακά ν κοπεί το γάλα,το ξεπέρασα!τώρα έχω 2μηνες που γέννησα το δεύτερο παιδί μου φυσιολογικά κ θήλαζα αποκλειστικά με επιτυχία μέχρι που πριν μία βδομάδα διαγνωστικά με καρκίνο κ χειρουργήθηκα αναγκάζομαι ν αποθηλασω βίαια έκλαψα κ κλαίω ακόμα γιατί αυτή την φορά τα είχα καταφέρει κ τ πηγαίναμε τέλεια κι όμως η τύχη μου επιφύλαξε αυτό!τι ν κάνω όμως σκύβω το κεφάλι πρέπει να βγω νικήτρια για τα παιδιά μου. μην μετανιώνεις κανείς το καλύτερο κ αυτό έχει σημασία!