Ύπνε, έλα πάλι να μας βρεις!
Η ώρα είναι 6 π.μ. και είμαστε ξύπνιοι για δεύτερο συνεχόμενο βράδυ!
Είμαι η Κωνσταντίνα, είμαι 28 χρόνων νέα μανούλα με εναν υπέροχο γιο μόλις 9 μηνών. Το γλυκό μου το παιδάκι απο την πρώτη στιγμή της ζωής του εύκολο σε όλα του (αφού με ταλαιπώρησε στον τοκετό, είπε να μου το ξεπληρώσει χαχα), στο φαϊ και στον ύπνο πάντα, το κλάμα του το εχω ακούσει μόνο σε εκδοχή μουρμούρας χωρίς δάκρυ και αυτό όταν πεινάει ή θέλει άλλαγμα τα καθημερινά να ευκολονόητα!
Απο τις πρώτες κιόλας ώρες που γυρίσαμε στο σπίτι μας μετά τον τοκετό βρήκαμε αμέσως του ρυθμούς μας… και εγω παρότι νεα μαμά, το ένστικτο μου λειτούργησε άψογα, μπορούσα να ξεχωρίσω το «κλάμα» του και να καταλάβω τι θέλει με σχεδόν απόλυτη επιτυχία πάντα… σα να με βοηθούσε απο μόνο του το πουλάκι μου!
Είμαστε πολύ δεμένοι οι δυο μας λόγω και του οτι περνάμε τις περισσότερες ώρες μαζί επειδή ο μπαμπάς μας δουλεύει!
Απο το πρώτο κιολας βράδυ στο σπίτι κοιμόταν δίπλα στο κρεβάτι μας στο λίκνο του, ξυπνούσε απο μόνος του κάθε 2-3 ωρες για να θηλάσει και μετά αμέσως πάλι νάνι… Ποτέ δεν τον έβαλα στο κρεβάτι μας, γενικώς είμαι κατά στο να κοιμούνται τα παιδιά στο κρεβάτι των γονιών, του έφτιαξα με πολύ λαχτάρα το δωμάτιο του και θέλω να τον μάθω να το αγαπάει, να εχει τον προσωπικό του χώρο και να περνάει ώρες σε αυτόν! Έτσι λοιπόν απο τους 4 μήνες κιόλας τον μετέφερα στο δωμάτιο του… το καλό μου το παιδάκι προσαρμόστηκε αμέσως, αφου το πρώτο βράδυ μόλις τον ακούμπησα στην κούνια άνοιξε τα ματάκια του κοίταξε γυρω του έσκασε ενα μικρό χαμογελάκι ευχαρίστησης και κοιμήθηκε σαν πουλάκι όλο το βράδυ, όπως έκανε απο τον 3ο σχεδόν μήνα, κοιμάται απο τις 10:30μμ έως τις 7-8πμ!!!!
Προχθές λοιπόν γύρω στις 4:30πμ τον άκουσα να γκρινιάζει ελαφρώς και όπως κάθε φορά που το κάνει πήγα αμέσως τον σκέπασα του έδωσα την πιπίλα του, αν του εχει φύγει, τον χάιδεψα στο κεφαλάκι του του έδωσα ενα φιλάκι και γύρισα στο κρεβάτι μου… όπως ΚΑΘΕ φορά… μετα απο 1 λεπτό ξανά το ίδιο… ξαναπήγα… και ξαναπήγα.. μην σας τα πολυλογώ έως τις 5πμ ήθελε να με εχει εκεί απο πάνω του να με βλέπει απλά… σήκωνε το κεφάλι του με κοιτούσε ξάπλωνε και ξανά και ξανά…. έκανα να φύγω πάλι τα ίδια…. πφφφφ… τι έγινε λέω… με τα πολλά και ενω δεν ήθελα για να μην ξεμάθει το πρόγραμμα του έκανα το λάθος και τον πήρα στο κρεβάτι μας… ξαπλώσαμε παρέα και να μην κοιμάται έπαιζε με την σκιά του στο προσκέφαλο του κρεβατιού και να σου τα γέλια και εγω να κουτουλάω… Κοιμήθηκε στις 6 παρά το πρωί… υπνο ανήσυχο σαν τη σβούρα να γυρίζει, εγω μάτι δεν έκλεισα και ο καημένος ο άντρας μου κοιμήθηκε στο σαλόνι!
Σηκωνόμαστε το πρωί…. όλα καλά… το σκεφτόμουν ολη μέρα… λέω Θεέ μου δεν πιστεύω να το δέσει και να εχουμε τα ίδια κάθε βράδυ… με τα πολλά χθές βράδυ ακολουθώντας το πρόγραμμα μας όπως πάντα, κάναμε το μπανάκι μας, παίξαμε, ήπιαμε το γάλα μας και αποκοιμηθήκαμε τον πήγα στην κουνια του και όλα καλά… μέχρι τις 5:15πμ που ξανά ξύπνησε… παω και τον βλέπω μέσα στο χαμόγελο γαρίδα το μάτι και το ίδιο πράγμα, να θέλει να με βλέπει εκει απο πάνω του… α λεω δεν αρχίσαμε βιολί καλό.. τον σκεπάζω και λοιπά του δίνω φιλάκι του λεω «Αλέξανδρε μου πρέπει να κοιμηθείς τώρα, ειναι νύχτα, πάει και η μαμά για νάνι» καληνύχτα φιλάκι φεύγω… δεν πρόλαβα να βγω απο την πόρτα… κλάμα… τον αφήνω… μουρμούραγε… σταμάταγε… μουρμούραγε… σταμάταγε… για 40 λεπτά το ίδιο βιολί… πάω πάλι μέσα «τι έχεις αγάπη μου…. ειναι νυχτα πρέπει να κοιμηθούμε» συνέχισε τη μουρμούρα και που με έβλεπε πλέον… ε δεν άντεξα άλλο τον σηκώνω… χαρά στην αγκαλιά… δεν τον ξαναπήγαινα στο κρεβάτι μην καλομάθει… πάμε στο σαλόνι ανοίγω τηλεόραση τον ξαπλώνω στον καναπέ και τον αφήνω να δω τι θα κάνει… χαρές και πανηγύρια…. μετά απο κανα 20λεπτο και τώρα που σας γράφω κοιμήθηκε….
Τι θα κάνω αν έχουμε κάθε βράδυ τα ίδια; Να σημειώσω πως επειδή το ξέρω το παιδί μου, δεν είναι απο όνειρο ούτε απο πονάκια… ξέρω πως κάνει όταν εχει δει κακό όνειρο και οταν πονάει είτε απο δοντάκια είτε απο κάτι άλλο…. πως να το χειριστώ; Δεν θέλω να τον στεναχωρώ αλλά δεν γίνεται να του κάνω και συνέχεια το χατήρι να σηκωνόμαστε απο τα αξημέρωτα… πφφφφ… κοντεύω να σκάσω και οχι γιατι χάνω εγω τον ύπνο μου αλλά γιατι θέλω να κοιμάται ήσυχος και όλη τη νύχτα, ασπάζομαι το «ο ύπνος θρέφει τα μωρά και ο ήλιος τα μοσχάρια» που λένε χαχαχα … πείτε μου τη γνώμη σας μανούλες… τι να κάνω για να κοιμάται πάλι ήσυχα το μωρό μου;
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αν δοκίμαζες για λίγες ημέρες να κοιμηθείς δίπλα του στο δωμάτιο του και πριν καλοξυπνησει να του χαιδεψεις την πλατουλα ή να του δώσεις πιπίλα, έτσι ώστε να μην προλάβει να ξυπνήσει? Σε μας πέτυχε! Ταλαιπωρήθηκα μερικές μέρες αλλά ξαναρυθμίστηκε ο μικρός μου! Πίστευω ότι είναι φάση, η οποία μερικές φορές γίνεται συνήθεια! Επίσης, ίσως πρέπει να δεις λίγο το πόσο κοιμάται μέσα στην ημέρα! Προσπάθησε να μην το κοιμίζεις μέχρι αργά το απόγευμα! Καλή επιτυχία και καλό κουράγιο!
Σε αυτή την ηλικία ξυπναγε και ο γιος αλλά στις 4 το πρωί και ξανακοιμοταν στις 5... Το έκανε για κανά μήνα και ο λόγος ήταν πολυ απλός... Έκανε πρακτική σε αυτα που είχε μάθει... Είχε μάθει να στέκεται πιάνοντας κάτι την προκειμένη περίπτωση τα κάγκελα της κουνιας και να βγάζει τη γλώσσα κάνοντας θορύβους!!! Επι 1 μήνα για ώρα είχαμε αυτό το βιολί!!! Τώρα που ειναι 2,5 ξύπνα τη νύχτα τραγουδά το ABC και ξανά πέφτει για ύπνο... Μπορεί και ο δικός σου να κάνει το ίδιο πράγμα!!
Αυτο που περιγραφεις το εκανε η μικρη μου απο 3 μηνων.Ξυπναγε 6πμ και αν εφευγα απο την κουνια της γινοταν χαμος.Αποφασισα λοιπον να την παρω στο κρεβατι μας,απο οπου απο τοτε κοιμαται πλεον μεχρι τις 7 και που ξυπναει για πρωι.Αυτο θεωρησα εγω καλυ λυση συμφωνα με τα δικα μου πιστευω.Πλεον ειναι 14 μηνων και κοιμαται ακομα μαζι μας,εγω εργαζομαι οποτε δεν με παιρνει να ξυπναω μεσα στην αγρια νυχτα,θα την βαλω στην κουνια της μολις παει 1,5 χρονων οπου σταματω και την δουλεια και αν θελησει εχει καλως αλλιως θα ην ξαναπαρω στο κρεβατι μας,μεχρι να αισθανθει ασφαλης και να κοιμαται μονη της.
Το μωράκι σου είναι 9 μηνών και ο κόσμος του φαίνεται τόσο ενδιαφέρων για να κοιμάται! Είναι τόσο ενθουσιασμένος για όλα αυτά τα καινούργια που μαθαίνει και μπορεί να κάνει πλέον, που ανυπομονεί κάθε μέρα να ξεκινήσει..από τα αξημέρωτα!! Χιχιχι! Όπως το βλέπω έχεις δύο επιλογές..1) Να πηγαίνεις στο δωμάτιο του κάθε 2 λεπτά, μετά κάθε 5 λεπτά, μετά κάθε 10 λεπτά και να του λες αυτά που του λες, δηλαδή ότι είναι ακόμη νύχτα, κοιμόμαστε, η μαμά κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο και σ'αγαπά πολύ κ.λπ. μέχρι να τον ξαναπάρει ο ύπνος ή 2) Να τον παίρνεις στο κρεβάτι σου και να κοιμάστε μαζί..Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και κάθε μαμά έχει διαφορετικές αντοχές/ανοχές..Εσύ θα καταλάβεις τι είναι καλύτερο για το παιδάκι σου. Πάντως το να τον σηκώνεις από το κρεβάτι του και να παίζετε για λίγο και μετά να κοιμάται πιστεύω σύντομα θα εξοντώσει κι εσένα και το μωρό, που προφανώς έχει ανάγκη από τον ύπνο του.
Η άποψή μου είναι ότι το κάθε παιδί περνάει τις φάσεις του και ότι κακώς χρησιμοποιούμε εκφράσεις τύπου "αυτό έκανε όλους τους προηγούμενους μήνες, έτσι έχει συνηθίσει, μάθει κλπ κλπ". Μωράκια είναι, και λογικό να αποκτούν αλλά και να αλλάζουν συνήθειες όποτε στην τελική γουστάρουν. Τους πρώτους μήνες και κοιμούνται πιο πολύ, και ψιλοτούφα είναι γενικά. Μεγαλώνοντας αλλάζουν τρελά... Τώρα στην περίπτωσή σου, δεν θα τον πήγαινα στο σαλόνι ή κάπου εκτός υπνοδωματίων για να καταλάβει το παιδί ότι βράδυ κοιμόμαστε/ξεκουραζόμαστε και δεν τραγούδάμε, χορεύουμε, παίζουμε. Τώρα το εάν θα μένεις στο δωμάτιο του ή θα το πάρεις στο δικό σου για εμένα είναι το ίδιο πράγμα. Το παιδί θέλει την μαμά και τον μπαμπά και δεν βρίσκω το λόγο να του το στερήσουμε αυτό...
Φάση ειναι θα περάσει Κωνσταντίνα μου!λίγο υπομονή θελει!ο γιος μου ειναι 13 μηνών και γενικά πρόβλημα στον υπνο δεν έχουμε!απο 2.5 μηνών κοιμάται στο δωμάτιο του 10 ώρες σερί!οταν ηταν κάπου 7-8 μηνών μου έκανε ακριβώς το ίδιο!ξυπνουσε το βράδυ και ήθελε να ειμαι απο πάνω του!οταν με έβλεπε γελούσε και χουζουρευε,μόλις εκανα να φύγω εκλαιγε!εγω δεν τον έβγαζα απο το δωμάτιο του.τον επερνα αγκαλια,τον χαιδευα και τον εβαζα στο κρεβάτι του..εβγαινα απο το δωμάτιο και τον αφηνα να κλαψει λίγο και μετα ξαναπηγαινα..κάθε φορά τον αφηνα να κλαίει για λίγο περισσότερη ώρα(μη φανταστείς ότι μπλανταζε στο κλάμα το παιδι..για λίγα λεπτα μιλάω)!ταλαιπωρηθηκα για ένα μικρο διάστημα αλλα σταδιακά του πέρασε και μετα δεν ξυπνουσε..ή και να τύχαινε να σηκωθεί θα γκρινιαζε για μισό λεπτό και θα κοιμόταν πάλι μόνος του..περνάνε διάφορες φάσεις τα μικρακια μας..θελει υπομονή..για μένα πάντως καλύτερα να μην τον βγάζεις απο το δωμάτιο του..να τον χαίρεσαι τον γιοκα σου!
Ξέχασα να σου πω ότι ΔεΝ πήγαινα αμέσως στο δωμάτιο του οταν ξυπνουσε,μονο αν εκλαιγε έντονα.και επίσης αφού εκανα τα προηγούμενα που σου έγραψα και πέρασε ένα διάστημα και άρχισε πλέον να μην κλαίει για παραπάνω απο 2-3 λεπτα,δεν πήγαινα καθόλου στο δωμάτιο του ακόμα και αν μουρμουριζε ή ψιλογκρινιαζε.μετα απο αυτο σταματησε να ξυπναει! :-)
Αργά ή γρήγορα όλα τα παιδάκια συνειδητοποιούν τι σημαίνει "κοιμάμαι μόνος μου, χωρίς τη μαμά" και αρχίζουν να διεκδικούν μια θέση στο κρεββάτι της μαμάς! Εκτός αυτού, η Παιδοψυχιατρική λεει ότι γύρω στην ηλικία των 8 μηνών τα μωρά αρχίζουν να βιώνουν έντονα συναισθήματα αποχωρισμού. Ωριμάζει περισσότερο ο εγκέφαλος και ηαυτή η ωρίμανση φέρνει την συνειδητοποίηση ότι η μητέρα τους είναι πιθανό να μην είναι διαρκώς μαζί τους, όπως νόμιζαν εως τότε, και ζουν μεγάλο συναισθηματικό στρες. Γι΄'αυτό και οι ειδικοί λένε ότι στους 8, 9 μήνες δεν είναι η κατάλληλη ηλικία για να επιστρέψει στην εργασία της η μητέρα ή να πρωτοπάει το παιδάκι παιδικό σταθμό (άσχετο, αλλά κατά κάποιο τρόπο σχετικό). Σίγουρα το παιδάκι σου βρίκσεται σε αυτή τη φάση και γι'αυτό ξυπνάει και δεν ξανακοιμάται. Του δημιουργεί ανυσηχία η "απουσία" σου από τον χώρο. Δεν ξέρω τι συμβουλή να σου δώσω για να το πείσεις να επιστρέφει στο κρεβάτι του και να κοιμάται εκεί. Δεν είμαι και ο ποιο κατάλληλος άνθρωπος για να δώσω συμβουλές περί ύπνου, γιατί η δική μου κόρη (4 ετών) κάθε βράδυ έρχεται και κοιμόμαστε μαζί (κι ο κακόμοιρος μπαμπάς στον καναπέ.. χεχε)! Προσωπικά δεν θέλω (και δεν αντέχω) το παιδί μου να κλαίει, να με ζητάει και να μην ανταποκρίνομαι, γι΄'αυτό και θεωρώ κατάπτυστη την μέθοδο cry it out . Οπότε αν προσθέσεις σε αυτό και το γεγονός ότι δεν την παλεύουμε να μένουμε όλοι άϋπνοι τη νύχτα (γιατί το έχουμε παλέψει κι εμείς κάπως και καταλλήγαμε ζόμπι από την αϋπνία και χωρίς αποτέλεσμα), έχουμε παραδωθεί άνευ όρων. Good luck και κυρίως υπομονή.
Κ. Ιωαννα 1971, δεν ειναι η φυσικη θεση διπλα στη μαμα η θεση του μπαμπα; Και το sex δηλαδη κομμενο; Ρωταω γιατι παντα ειχα αυτη την απορια σε σχεση με τα παιδακια που κοιμουνται με τις μαμαδες τους. Σχετικως, οσες φιλες μου κοιμοντουσαν ή κοιμουνται με τα μωρα τους, μου ειπαν , δυστυχως, οτι κομμενο το σεξ. Μαλιστα μια ή δυο μου εξομολογηθηκαν οτι ενας λογος που ακολουθουσαντην τακτικη αυτη ηταν γιατι ηθελαν να αποφυγουν το σεξ. Τελος παντων, να μη θεωρηθει οτι υπαινισσομαι οτι οι μητερες που κοιμουνται με τα μικρα τους το κανουν γι αυτο. Αληθεια εχω αυτη την απορια. Πως κανεις sex οταν κοιμασαι μαζι με το παιδι; (Εννοω στο ιδιο κρεβατι). Η ερωτηση αυτη απευθυνεται και στις αλλες μανουλες που τυχον θα τη διαβασουν. Αν εχετε χρονο και θελετε, παρακαλω απαντηστε μου.
ο γιος μου με τον υπνο ήταν από την αρχή φοβερός, σαν τον δικό σου ακριβώς (9:00 ύπνος σερί μέχρι 8 το πρωϊ και ας είχα πάρτυ στο σπίτι). Ξαφνικά όταν ήταν περίπου 15 μηνών άρχισε τα ίδια με τον δικό σου. Κάθε βράδυ όρθιος στις 3, στις 4 το πρωί...και εγώ το πρωί να έχω να πάω στη δουλειά. Λοιπόν άκου τι έκανα εγώ: Κάθισα στο πάτωμα δίπλα από το κρεββατάκι του και του σιγοτραγουδούσα /μουρμουρούσα για να καταλαβαίνει ότι είμαι εκεί (δεν με έβλεπε όμως)....σιγά σιγά (σε διάστημα 15-20') έβγαινα (με ερπιγκ σαν κομαντο!) από το δωμάτιο χωρίς να με βλέπει. Το έκανα αυτό περίπου 10 μέρες συστηματικά. Γενικά όμως η όλη αναστάτωση του ύπνου του κράτησε κανένα μήνα. Δεν το έχει ξαναπάθει από τότε. Καλή τύχη!
κουκλίτσα μου γλυκιά και 'γω είμαι νέα μανούλα και μου τα έκανε και εμένα αυτά όχι στους 9 μήνες αλλά στους 13 μήνες αν δεν με έβλεπε έβαζε τα κλάματα.... εγώ όμως έκανα την καρδιά μου πέτρα και τον άφηνα να κλαίει για να μπει ξανά στους ρυθμούς του, γιατί εγώ έκανα το λάθος και τον έπαιρνα στο κρεβάτι μου για να κοιμηθεί.... γιατί και' γω κουτούλαγα από τη νύστα.... 1, 2, 3, τον άφησα να μάθει πως έτσι πρέπει να γίνει μια βδομάδα κράτησε τώρα κοιμαται ξανά σαν πουλάκι όλη τη νύχτα..... ακολούθησα τη συμβουλή της μαμάς <>
Εγω δεν εχω καταλαβει.. ποσο μηνων ειναι το μωρο? Γιατι "προγραμμα" δε γινεται να βαλεις σε μωρο κατω του ετους. Δεν αντιλαμβανεται. Γνωμη μου βεβαια. Επισης δε καταλαβαινω γιατι δε το παιρνεις να κοιμαται μαζι σου, γιατι απο αυτα που γραφεις εσενα θελει, γιαυτο ξυπναει. Αυτο το "μη καλομαθει στο κρεβατι" επισης δε το καταλαβαινω. Γιατι να μη καλομαθει; Ενα μωρο θελει τη μαμα του. Τελωσπαντων, δε ξερω, μαλλον δε βοηθησα κ πολυ. Καλη τυχη!
Κωνσταντινα μου, καλησπερα, ειμαι η μαμα Κορινα κ εχω δυο γιους 3 κ 2 ετων... Κατα διαστηματα το παθαινουν κ τα δικα μου... Ο μεγαλος μου ο γιος μου το εκανε συνηθως τα σαββατοκυριακα που θα τυχαινε να παμε στους παππουδες κ ολο κ του δινανε καμια σοκολατιτσα... Το ματι γαριδα... Ολο το βραδυ.. ΤΕλικα απο τοτε που καταλαβα οτι το κακαο εχει την ευθυνη για τα νυχτοπερπατηματα μας, το εκοψα. Ουτε κιντερ ουτε γκοφρετες ουτε ΤΠΤ... Μονο πρωινες ωρες. Ποτε μετα το μεσημερι... Ο μικρος μου ο γιος αν κοιμηθει το μεσημερι λιγο παραπανω ή τυχει να κοιμηθει για μεσημερι λιγο πιο αργα κ να ξυπνησει πιο αργα παει το χασαμε το παιχνιδι... Οσο μεγαλωνουν κοιμουνται λιγοτερο... Επειδη ο δικος σου ειναι μικρος ακομα κ δε νομιζω να τρωει σοκολατες, ισως να φταιει ο μεσημεριανος υπνος.. Κ το βραδυ μετα δεν τον χρειαζεται τοσο... Επισης αυτο που με βοηθησε εμενα παααρα πολυ ειναι ενα μονο κρεβατι μεσα στο δωματιο τους... Ακομα κ τωρα ( που ξερω τι τους ενοχλει κ τα αποφευγω), ειναι καποιες φορες για αγνωστους ακομα λογους που ξυπνανε τα βραδια ( σπανια ευτυχως ).. Τοτε για να μην αλλαξουν συνηθιες κ φυγουν απο τα κρεβατια τους, ξαπλωνω εγω μεσα στο δωματιο τους.. Ηρεμουν μονο που ξερουν οτι ειμαι κοντα τους.. Κ κοιμουνται σχετικα γρηγορα.. Οταν φυγω κ μετα δ εν τους νοιαζει πια... Κ σε ακραιες περιπτωσεις σβηνω κ το φωτακι νυχτος αλλα μενω μεσα στο δωματιο μαζι τους..καλη τυχη σου ευχομαι κ να το ξεπερασετε γρηγορα!
Τυχαίνει να έχω επίσης ενα πολυ ήσυχο καλοβολο μωρο. Ειναι τωρα 2 ετών. Έχω βγάλει ενα συμπέρασμα .. Οταν αυτο το παιδι εχει ασυνήθιστη συμπεριφορά δεν υπάρχει λόγος να του κακιωνω η να αγωνιώ οτι αρχίσαμε καινούριο βιολί ... Απόδεικνυοταν παντα οτι το παιδι είχε κάτι δικαιολογημένα ... Θα την βρεις την άκρη κ θα ξανά βρείτε τους ρυθμούς σας. Σκέψου τι μπορει να εχει αλλάξει στο προγράμμα του την ημερα. Δες τα δόντια του. Κοιτά την Πανα. Σε εμάς παντα υπήρχε μια λογική εξήγηση κ αργα η γρήγορα το καταλάβαινα ...Να σου ζήσει !
ΥΠΟΜΟΝΗ!!!!!!
Νομίζω οτι είναι απλά μια φάση και θέλει λίγο υπομονή!η δικιά μου γύρω στο χρόνο ξυπνούσε την νύχτα και έπαιζε. στο κρεβάτι της, αλλά έτσι δεν έχει παίξει ποτέ μέρα!!!φώναζε, γελούσε χοροπηδούσε, γενικά είχαμε πάρτι κάθε βράδι γυρω στις τρεις!!!για κανένα δίωρο!!μέτα απλά σταμάτησε να το κάνει. μέχρι τότε κοιμόταν στις 9 και ξυπνούσε 9 με 10 το πρωί!!μετά το πάρτι γυρίσαμε στους κανονικους μας ρυθμούς!!!οπότε αφου δεν είναι πονάκια απλά θα περάσει. προσπάθησε να μην τον βγάζεις απο το δωμάτιο για να μην αποκτησει καινουριες συνήθειες!!!
Εμενα που μου το εκανε αυτο την αφηνα εκλαιγε εκλαιγε κ μετα σταματαγε. Το εκανε 2-3 μερες αλλα μετα τερμα. Στεναχωριομουν πολυ που την ακουγα να κλαιει αλλα επρεπε να το αντεξω.