Μια ιστορία πνιγμού με αίσιο τέλος
Ονομάζομαι Χρυσούλα και θα ήθελα να σας διηγηθώ κι εγώ μια περιπέτεια που ζήσαμε πριν κάτι χρόνια με την μικρή μου κορούλα, την Νεφελίτσα μου. Μια ιστορία που ακόμα κλαίω όταν την σκέφτομαι και αισθάνομαι πολύ τυχερή που είμαι σε θέση να την λέω και ταυτόχρονα να έχω στην αγκαλιά μου τον μικρό μου Θησαυρό!!!
Ας τα πάρουμε όμως απ’ την αρχή. Ήταν αρχές καλοκαιριού του 2009, ημέρα Κυριακή μεσημέρι. Η μεγάλη μου κορούλα η Μαριζούλα μου έπαιζε μαζί με την Νεφελίτσα μου που ήταν ενός έτους και τριών μηνών περίπου τότε. Άρχισαν να γκρινιάζουν πως πεινούσαν κι επειδή το φαγητό ήθελε περίπου 45 λεπτά ακόμη για να ετοιμαστεί αποφασίσαμε με τον Στρατούλη μου (ο αντρούλης μου) να τους δώσουμε από λίγο τσουρέκι να φάνε για να μην γκρινιάζουν!
Λάθος μας; Δεν ξέρω! Απλά δεν το έχω ξανακάνει!
Γιατί; Γιατί εκεί που κάθονταν στο πάτωμα της κουζίνας κι έτρωγαν, χωρίς ν’ ακουστεί τίποτα, χωρίς να κάνει κάτι η Νεφελίτσα μου, προφανώς από μητρικό ένστικτο αισθάνθηκα πως κάτι δεν πήγαινε καλά με το παιδι μου. Έτσι την παίρνω γρήγορα αγκαλιά και διαπιστώνω πως είχε πνιγεί! Την πιάνω κατευθείαν και χώνω το δάκτυλο μου στο στοματάκι της και βγάζω ένα κομμάτι τσουρέκι που είχε κάτσει στο λαιμό της. Δυστυχώς όμως το μωρό μου δεν ανέπνευσε γιατί κάποιο άλλο κομμάτι της είχε κάτσει ποιο μέσα!
Την αρπάζει κατευθείαν ο Στρατούλης μου, την γυρίζει ανάποδα και ξεκινάμε να της χτυπάμε την πλάτη, να της κάνουμε μαλάξεις στο στήθος και να χώνω τα δάκτυλα μου όσο πιο βαθιά μπορούσα στο λαιμό της για να βγάλω το κομμάτι αλλά δυστυχώς τίποτα!
Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε αλλά ξέρω πως για μας ήταν αιώνες!!!
Το Νεφελάκι μου είχε αρχίσει να μελανιάζει και δεν αντιδρούσε καθόλου!!!
Θυμάμαι να κοιτάζω έντρομη τον Στρατούλη μου και να του λέω «Στράτο την χάνουμε;«
Κι εκείνος να μου λέει: «Ναι, αλλά δεν θα σταματήσουμε να προσπαθούμε!«
Έτσι και συνεχίσαμε. Κάποια στιγμή έχωσα τόσο μέσα το δάκτυλο μου που ακουμπούσα την καρωτίδα της κι έκανα κύκλους γύρω-γυρω ώσπου έγινε το θαύμα. Ένιωσα κάτι και φυσικά κατάφερα να το βγάλω μαζί με μπόλικο αίμα γιατί απ’ την προσπάθεια και την αγωνία μου την τραυμάτισα!
Μόλις βγήκε η μπουκιά που της είχε κάτσει άρχισε να αναπνέει, να βήχει!!!!
Ούτε ξέρω πόση ώρα καθόμασταν αγκαλιασμένοι όλοι μαζί στο πάτωμα της κουζίνας και να κλαίμε!!! Να κλαίω εγώ γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω πως όλα πήγαν καλά, να κλαίει ο Στρατούλης μου, να κλαίει κι η Μαριζούλα μου γιατί ήταν μπροστά σ’ όλη την σκηνή και τρόμαξε!!!
Άλλο να σας το λέω κι άλλο να το ζεις!!!
Δεν θυμάμαι να έχω φοβηθεί πιο πολύ στην ζωή μου!!! Αλλά δεν ξέρω κι ήμασταν ξανά τόσο τυχεροί όσο εκείνη την ημέρα! Πέρασαν πολλές μέρες μέχρι να καταφέρουμε να συνέρθουμε. Την γιατρό καταφέραμε να την πάρουμε τηλέφωνο τ’ απόγευμα γιατί τότε καταφέραμε ν’ αρχίσουμε να επικοινωνούμε!
Η παιδίατρος μου είπε να ηρεμήσω και να της την πάω την Δευτέρα το πρωί, όπου την εξέτασε και πέρα απ’ την μεγάλη γρατζουνιά που της είχα κάνει ήταν μια χαρά!!! «Η γρατζουνιά δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτό που θα μπορούσε να είχε συμβεί!» έτσι είπε η γιατρός μας.
Συγγνώμη αν σας κούρασα απλά ήθελα να σας πω τι συνέβη σε μας και να σας υπενθυμίσω πως: το Μητρικό Ένστικτο είναι αλάνθαστο, προσοχή με τα τσουρεκάκια ιδίως στα μικρά παιδιά και κυρίως η γυαλιστερή πλευρά τους γιατί αυτή ήταν που κόλλησε στον λαιμό μας και τέλος πως πρέπει να κρατάμε πάντα την ψυχραιμία μας και να μην απελπιζόμαστε ούτε να σταματάμε…..
Χρυσούλα,
μαμά της Μαρίζας και της Νεφέλης
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
κάθε φορά που πετυχαίνω αυτό το κείμενο ανατριχιάζω και μπαίνω στην θέση σας εκείνη την ώρα. θα ήταν φοβερο! η αλήθεια είναι οτι αν δεν το ειχα διαβάσει δεν θα μπορούσα να φανταστώ τι θα μπορούσε να προκαλέσει το γυαλιστερό μέρος απο το τσουρέκι. έχω μια κόρη 20 μηνών και τρέμω μην πνιγεί απο κάτι.
αχ βρε κοριτσακι μου, δακρυσα. γερα και δυνατα να τα βλεπεις συνεχεια και να μην τα ξαναπειραξει τιποτα και κανενας ποτε!
Ήσασταν πολύ, πολύ τυχεροί που όλα πήγαν καλά.Όμως μη περιμένουμε να γίνει το κακό για να κινητοποιηθούμε...Κάντε ένα σεμινάριο πρώτων βοηθειών καθώς και παιδιατρικών πρώτων βοηθειών (του ερυθρου σταυρου πχ ειναι αρκετα ικανοποιητικα) και οχι να διαβάζουμε απλώς απο το ιντερνετ ή απο βιβλία...Αλλά να μας τα δείχνουν στην πράξη!!Πάντα είναι εντελώς διαφορετική απο την θεωρία...Και όχι μόνο εσείς, αλλά και κάθε μανούλα που επιθυμεί να φέρει στον κόσμο μια καινούρια ζωή..
mia gnwsth mou tis proalles kodepse na pnigei apo meli!nai apo meli! kollhse sto laimo kai apth gluka ths ekleise akoma pio polu.den borouse me tpt na parei anasa mexri pou prospathise na prokalesei emeto kai etsi eutuxws anoikse ligo o laimos apto aisthima ths ahdias (sorry gia th perigrafh) kai etsi arxise siga siga na sunerxetai.htan megalo sok kai fovhthike polu.kai se megalous kai se mikrous polla boroun na sumvoun apla thelei oso psuxraimia boreis naxeis ekeines tis stigmes
εδω μεγαλοι πνιγομαστε τι να λεμε... γνωστη μου σαρατοσο χρονων παραλιγο να πνιγει με μηλο και ουτε να κουνηθει δεν μπορουσε! ο σκυλος το καταλαβε και την γλυτωσαν οι κορες της! κι εγω πριν 3 χρονια πηγα να πνιγω με μηλο παλι και ενας θεος ξερει πως καταφερα μονη μου και το εβγαλα απο τη μυτη (μπλιαξ!) γονεις γενικα ξοδεψτε λιγο χρονο και ψαξτε να δειτε βιντεακια πρωτων βοηθειων. δωστε 10 ευρω και αγοραστε και διαβαστε ενα βιβλιο για πρωτες βοηθειες απο την αφυδατωση εως την περιδεση! αυτο με το δαχτυλο θα μπορουσε να εχει ασχημη καταληξη... πολυ ασχημη...
Τι λέτε βρε κορίτσια ανατρίχιασα...πω πω νόμιζα οτι απο μια ηλικία και μετά ξεπερνούν τον κίνδυνο του πνιγμού....αλλά θα μου πεις εδώ μπορεί να πνιγούμε εμείς... Και τι κάνουμε? μετράμε την κάθε τους μπουκιά?
Εγω πάντως καλού κακού έχω παρακολουθήσει πρόγραμμα πνιγμού για παιδιά. 5 Ωρες πάνω σε κούκλες. Πάντα ασθενοφόρο παιδιά να καλείται. Μας δείξανε ακόμη και εάν δεν βγαίνει το αντικείμενο τι κάνουμε. Έστειλα και τον άνδρα μου αλλά και τον πεθερικά μου. Λογικά θα υπάρχει και στην περιοχή σας κάτι παρομοιο, οπότε ψάξτε το. Εάν σας ενδιαφέρει μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί τους και εαν μαζευτούνε άτομα να κάνουνε στην περιοχή σας. Για περισσότερες πληροφορίες στην σελίδα τους στο Facebook. Να εξηγούμε δεν κερδίζω τίποτα. Έτσι ενημερωτικά. https://www.facebook.com/EpiZo.epimorfosizois
Συγχαρητήρια κι ευχαριστώ. Πόσο λυπάμαι που δεν τα παρακολούθησα πριν γεννήσω! Και τώρα δε βρίσκω χρόνο...
Χριστίνα ποτέ δεν είναι αργά!!! Τα συγκεκριμένα τα κάνουμε Σαββατοκύριακο και πρωινά και απογευματινά τμήματα
Πωπώ.... μου κόπηκαν τα πόδια! Δόξα το Θεό που πήγαν όλα καλά! Τα μάτια μας δεκατέσσερα, μαμάδες και μπαμπάδες!
Ποπο, προσπαθω να θυμηθω τι ηταν αυτο που ειχα δωσει κι εγω οταν ηταν 2 χρονων και του εκατσε στο λαιμο και δε θυμαμαι να σας το πω για να το αποφευγετε. Καλα εμας ηταν πολυ ευκολο γιατι καταλαβα οτι πνιγεται γιατι εκανε την αντιδραση που εχουν οταν κανουν εμετο και με το που το γυρισα αναποδα χτυπωντας το ψηλα βγηκε αμεσως. Αλλο που ειχα παθει και εκει φοβηθηκα ηταν μωρο που ξεκινησε φρουτοκρεμες και πινγηκε με ενα μικρο κομματι μηλο που δεν το ειχε λιωσει το μουλτι. Ηταν τοσο μικρο που το εκρυβε η υπολοιπη ποσοτητα φρουτοκρεμας στο κουταλακι. Για αυτο μετα η εβαζα μια πολυ μικρη στρωση κρεμας στην καθε κουταλια για να βλεπω αν προεξεχει κατι η το ελεγχα με το χερι μου πριν δωσω την καθε κουταλια. Και ειχε τυχει αρκετες φορες να ξαναβρω μικρα μικρα κομματακια αλιωτα. Οταν πνιγηκε μωρο εκανα αμεσως την κινηση που κανεις με το μωρο μπρουμυτα χτυπωντας το ψηλα λιγο κατω απο το λαιμο και πεταχθηκε αμεσως το μηλαρακι στο χαλι. Να την τσεκαρετε τη φρουτοκρεμα που εχει μηλο η αχλαδι.
Κι εγώ παραλίγο να το πάθω κι έκτοτε ή σούρωμα ή εμπορίου! Ναι ναι βιολογικό φρουτοπουρέ εμπορίου! Από το να έχω άλλα?
Ακριβως το ιδιο επαθα με τη μικρη μου 14 μηνων της εκατσε ένα καπακι το παιδι μου μελανιασε σταματησε να αντιδρα και εγω να προσπαθω να βγαλω το σφινωμενο καπακι και να είμαι μονη στο σπιτι.Φυσικα όταν τα καταφερα αιμορραγουσε και εγω να την αγκαλιάζω να την φιλαω να την πλενω από τα αιματα.Η ζημια που της εκανα ηταν σαν να αρχισα αμυγδαλεκτομή χωρις ναρκωση και χωρις να βλεπω αλλα μηδαμηνο μπροστα στο να πεθαινε το μωρο μου .Η χειροτερη εμπειρια της ζωης μου που ακομα κλαιω και δεν μπορω να συνελθω! Μανουλες προσοχη και να χαιρομαστε τα παιδακια μας!
Φοβερό!! Με πήραν τα κλάματα απο την αγωνία που νιώσατε!! Ευτυχώς είχε αίσιο τέλος και μπράβο που τα κατάφερες!! Μακάρι αν συμβεί κάτι τέτοιο ποτέ να τα καταφέρω και εγώ γιατί προς το παρόν μόλις φτάνουν τα δύσκολα φωνάζω αμέσως τον άντρα μου και ο άνθρωπος χάνει χρόνια απ´π τη ζωή του απο την τρομάρα κάθε φορά!!!
Ανατρίχιασα!!! πάλι καλά που όλα τελείωσαν ομαλά. Εμένα ο πατέρας μου όταν ήμουν μωρό μου έδωσε κάστανο και...πνίγηκα.. ,έβαλε το δάκτυλο στο στόμα μου και όλα καλά. ΑΛΛΑ για χρόνια δεν μπορούσα να καταπιώ χάπι. Είχε καταντήσει αηδία!! Αρκετά μεγάλη την έμαθα την ιστορία και το κατάλαβα, αλλά και πάλι ένα κόμπιασμα, ένα άγχος το έχω, μέχρι να καταπιώ...ουφ..στρες..
Πω πωωωω αγχωθηκα μονο που το διαβασα... μπραβο σας μαμα κ μπαμπα που ειχατε την ψυχραιμια σας! Σωτήριο!
Γι αυτό ΟΛΟΙ οι γονείς πρέπει να παρακολουθούν μαθήματα Α βοηθειών. Οταν κάποιος πνίγεται και δεν βλέπεις το αντικείμενο ΔΕΝ ΒΑΖΕΙΣ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥ. ΠΟΤΕ!!!!!!!!!! αλλα κάνεις την τεχνική Χάϊμλιχ. Στα μικρα παιδια γινεται βαζοντας το χερι στον κορμο και χτυπωντας την πλατη http://www.webmd.com/first-aid/tc/choking-rescue-procedure-heimlich-maneuver-baby-younger-than-1-year. Ο αέρας που υπαρχει στο διάφραγμα βγαίνει με δύναμη από τον λαιμό μαζί με το κομμάτι. Στα μεγαλυτερα παιδιά πιανεις το παιδι από πισω με τα χερια σου ενωμενα πανω στο διάφραγμα του και πιεζεις απότομα και με δυναμη προς τα μεσα. Μπορει το παιδί σου να είναι καλά αλλά κινδύνευσε αναίτια και τραυματίστηκε ο λαιμός του επίσης αναίτια ενω θα μπορούσατε με μια κίνηση να έχετε λυσει το πρόβλημα.
συμφωνω ποτε το χερι και το λεω ως επαγγελματιας υγειας απλα να δεν εβαζα χερι το παιδι μου με τις τεχνικες θα το ειχα θαψει τωρα!!!!!
Σωστό! Εμένα πνίγηκε με ψωμί κι εφάρμοσα την τεχνική που παρέθεσες. Εκανε εμετό από τη βία που τον χτύπησα αλλά βγήκαν όλα και το ένοχο κομμάτι ψωμί!
..ο μονιμος φοβος μου! εχω διαβασει απειρες μεθοδους αντιδρασης και ελπιζω να μην τις χρειαστω ποτε..για κανενα παιδι! μαμα Χρυσουλα εισασταν πολυ τυχεροι και ελπιζω να αναψατε μια μεγαλη λαμπαδα.. πριν 10 μερες μιας γειτονισσας μας το εγγονι 2,5 χρονων δεν ειχε την ιδια τυχη πνιγηκε απο χαλβα στα χερια τους κολλησε ο χαλβας στην καρωτιδα του και δεν ξεκολλησε ουτε με την χαιμλιχ προσοχη λοιπον και στα τσουρεκια και στους χαλβαδες -επικαιρα γλυκακια
ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ
Κ στην πόλη μου τα Χριστούγεννα ενα παιδάκι 5 χρόνων πέθανε απο σουβλάκι...θέλει πολυ προσοχή!
ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ το δάχτυλο στο στόμα τους, ΠΟΤΕ υπάρχει κίνδυνος να σπρώχνουμε βαθύτερα το κομμάτι που τα πνίγςει γύρισμα ανάποδα στο μπράτσο μας και χτύπημα στην πλάτη και παράλληλα κλήση για ασθενοφόρο!