Η στιγμή που αποφασίσαμε να μην σε αποχωριστούμε!
Μικρούλα μου, είμαι τόσο ευτυχισμένη κάθε φορά που με κοιτάς με τα ολοστρόγγυλα γλυκά ματάκια σου, που γελάς με το διάπλατο χαμόγελο σου, που με κοιτάς με τόση γλύκα. Όμως είμαι τόσο περήφανη και για μένα που πριν δυο χρόνια ακριβώς κατάφερα να κλείσω τα αυτιά μου σε όσους έστω και με την έκφραση του προσώπου τους μου έλεγαν πως θα ήταν συνετότερο να σε αποχωριστώ. Είχα κάνει αμνιοπαρακέντηση και βγήκαν κάτι «περίεργα» αποτελέσματα… ήταν τόσο σπάνια που ούτε οι γενετιστές δεν μπορούσαν να ξέρουν αν θα έχεις πολύ σοβαρά προβλήματα ή αν θα είσαι απολύτως μια χαρά… Οι απαντήσεις έρχοντας ΟΛΕΣ με τη μορφή ποσοστών… Σου εξετάσαμε όλο το DNA.. και πάλι κανείς δεν μπορούσε να πει με βεβαιότητα ότι θα είσαι καλά, ούτε τι πρόβλημα θα είχες αν δεν ήσουν…
Μόλις είχα αρχίσει να σε νιώθω να κλωτσάς, όμως προσπαθούσα να κάνω ότι δεν το καταλαβαίνω και να σκεφτώ κάτι άλλο.
Στη β επιπέδου δεν κοίταξα ούτε μια στιγμή στην οθόνη, δεν ήθελα να σε δω γιατί μάλλον δε θα σε ξανάβλεπα ποτέ… Κοίταζα συνέχεια το ταβάνι και έκλαιγα χωρίς σταματημό. Ο μπαμπάς σου σε κοίταζε συνεχώς, δεν ξέρω πως ένιωθε. Κάθε φορά που ο γιατρός σχολίαζε ότι κάτι είναι φυσιολογικό αντί να χαίρομαι λυπόμουν. Ήθελα να ακούσω πως ναι, υπάρχει κάποιο πρόβλημα σίγουρα, δε θα τα καταφέρεις αν γεννηθείς, ώστε αυτομάτως να βρεθώ σε μια πολύ ευκολότερη θέση και να σε αποχωριστώ με μεγαλύτερη ευκολία… Όμως όλα φαίνονταν φυσιολογικά. Είχες ένα ευρυματάκι στην καρδούλα, ο γιατρός μας είπε για σιγουριά να το δει και ένας καρδιολόγος. Το ραντεβού το κλείσαμε αμέσως για την επόμενη μέρα… Και πάλι ευχόμουν να φανεί κάποιο σοβαρό πρόβλημα…όμως η εμδρυοκαρδιολόγος μας είπε πως φαίνεται πολύ δυνατή η καρδούλα σου. Όχι δεν ήθελα να την ακούω, πάλι έκλαιγα όλη την ώρα… Γιατί δε βρισκόταν κάτι ώστε να διευκολύνει την απόφαση μας;
Πριν 2 χρόνια ακριβώς αυτή την ώρα σου έγραφα ένα γράμμα που σου ζητούσα να με συγχωρήσεις γιατί ήμουν δειλή, πολύ δειλή και ενώ σου χάρισα τη ζωή σε λίγες μέρες θα σου τη στερούσα… Δεν μπορούσα όμως ούτε εγώ η ίδια να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι’ αυτό που σκόπευα να κάνω. Ένιωθα ότι ένα μαχαίρι με χωρίζει στα δύο, σου ζήτησα άπειρες φορές συγνώμη, ζήτησα άπειρες φορές συγχώρεση… Μέχρι που κατάλαβα ότι τελικά δε θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω με αυτό το βάρος…
Το είπα στον μπαμπά σου κι εκείνος τόσο ήρεμος μου απάντησε ότι θα γίνει ότι του πω… Κοιταχτήκαμε και σε μια στιγμή, εκεί στο γραφείο της γενετίστριας, χαμογέλασε ο ένας στον άλλο… Ήταν η στιγμή που πήραμε τη σωστότερη απόφαση της ζωής μας. Νιώσαμε τόση αγαλλίαση και οι δύο. Αυτό ήταν μικρούλα μου, σε ένα δευτερόλεπτο μέσα αποφασίσαμε. Από εκείνη τη στιγμή και μετά πιστέψαμε ότι θα είσαι μια χαρά, δεν το ξανασυζητήσαμε, απλά σε περιμέναμε. Πόσο σοφά αποφασίσαμε!!! Αγάπη μου, είσαι το θεόσταλτο δώρο μας… ένα μικρό λουλουδάκι που κάθε μέρα ανθίζει όλο και πιο πολύ…
Αγάπη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Χαίρομαι που πήγαν όλα καλά! Να χαίρεσαι το μωρό σου! Γερό και καλοτυχο ! Να λες Δόξα τω Θεό!
Κορίτσι σε καταλαβαίνω απόλυτα! Βρεθηκα κι εγω στην ίδια θέση και ευτυχώς πήρα τη σωστη απόφαση. Πάντα έλεγα ό,τι δεν υπήρχε ποτε περίπτωση να κάνω διακοπή, αλλά όταν ήρθα σε αυτη τη θέση το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά. Αν δεν το περασεις δεν μπορεις να καταλάβεις. Τον πόνο και το αδιέξοδο. Και να μην μπορείς να αποφασίσεις. Για αυτο κορίτσια ποτέ μην κρίνεται κανέναν. Ποτέ μη λες ποτε! Η στιγμή που το αποφασίσατε με τον αντρα σου, μου θύμισε τη δικιά μας! Έτσι ακριβώς έγινε! Ταυτόχρονα! Να είστε πάντα καλά και όλοι ευτυχισμένοι και να δεις πόσο ευλογημένο παιδί θα είναι! Σε φιλώ!
Συγχαρητήρια για την αγάπη που έχετε μεταξύ σας και για το μωράκι σας ! Συγχαρητήρια για την δύναμη ψυχής να κρατούσατε ενα μωρό με όποια προβλήματα !! Νομίζω πως είμαι πολύ λίγη μπροστά σε κάτι τέτοιο και υποκλίνομαι .
Μarilena αν δεν ερθεις ο ιδιος στη θεση αυτη δεν μπορεις να ξερεις πως θα αντιδρασεις ;-)
Ποσο σε καταλαβαινω να ηξερες....Στην Β' επιπεδου βρηκαμε ενα σοβαρο προβλημα στην καρδια που ομως δεν μπορουσαμε να ξερουμε απο τι προηλθε.Αμνιοπαρακεντησεις εξετασεις για 32 συνδρομα παρακαλω και η πιθανοτητα να μην γεννηθει καν ζωντανο.......Μεχρι να βγουν τα αποτελεσματα λειτουργουσα σαν να μην ειμαι εγκυος δεν ηθελα να δεθω μαζι του αδιαφουσα εντελως σε καθε κινηση του.Σου απαγορευω να γεννησεις αυτο το παιδι μου ειπε ο γυναικολογος μου αν σε περιπτωση εχει καποιο συνδρομο.......Ομως οταν η εμβρυολογος μας επιβεβαιωσε το προβλημα στην καρδια του παιδιου και μας εκανε την ερωτηση αν θα το κρατησουμε τελικα(χωρις να εχουν βγει ακομα οι υπολοιπες απαντησεις)η μονη απαντηση που βγηκε αυθορμητα απο το στομα μας ηταν ενα μεγαλο ναι.Δυο χρονια μετα ακομα πιστευω πως ηταν η πιο σωστη αποφαση ολης μου της ζωης.Ειναι ενα χαρουμενο αγορακι δραστηριο και υπερκινητικο με τα πιο ομορφα και ολοστρογγυλα οπως λες και εσυ ματια ολου του κοσμου!!!!!!Οσο για το προβλημα στη καρδια αυτο ανηκει πια στο παρελθον.....