«Το πρώτο μου τουφέκι» και ο φόβος της παιδικής οπλοκατοχής

Μπορεί να μοιάζουν με «παιχνίδια», έχουν όμως τη δύναμη να σκοτώσουν.

Τι οδήγησε τη φωτογράφο An-Sofie Kesteleyn στο να απαθανατίσει παιδιά από την Αμερική να κρατούν φονικά όπλα;

Το περασμένο έτος, ένα δίχρονο κορίτσι από το Κεντάκι της Αμερικής σκοτώθηκε από τον πεντάχρονο αδελφό της όταν την πυροβόλησε με ένα μικρό τουφέκι, ειδικά σχεδιασμένο για παιδιά. Το τουφέκι άνηκε στη σειρά «Το πρώτο μου τουφέκι» μίας εταιρείας παραγωγής αθλητικών όπλων από την Πενσυλβάνια, η οποία παρήγαγε περίπου 80000 τέτοια τουφέκια, σε διάφορα χρώματα.

Μαθαίνοντας για την είδηση αυτή στην ολλανδική εφημερίδα De Volkskrant για την οποία εργάζεται, η An-Sofie Kesteleyn αποφάσισε να ταξιδέψει στον αμερικανικό νότο. «Θέλησα να πάω και να αναζητήσω τις οικογένειες αυτές που αγόρασαν όπλα για δώρα στα μικρά παιδιά τους», είπε. «Ανακάλυψα ότι υπάρχουν πολλά παιδιά με δικά τους όπλα εκεί στην Αμερική, αλλά δεν είναι πολλοί οι γονείς που επιτρέπουν σε έναν φωτογράφο να απαθανατίσει το πορτραίτο των παιδιών τους με αυτά τα όπλα».

Η σειρά της Kesteleyn αποτελεί μία ισχυρή και σοκαριστική απεικόνιση της νοοτροπίας της οπλοκατοχής και επιλέχθηκε για να συμμετέχει στην περίφημη Joop Swart Masterclass του World Press Photo.

«Πήγα σε καταστήματα όπλων και σκοπευτήρια για να μιλήσω με ανθρώπους», εξηγεί. «Αυτό που μου έμεινε είναι η αίσθηση ότι υπάρχει πολύς φόβος και παράνοια στους ενήλικες και ο φόβος αυτός περνάει στα παιδιά τους, μαζί με τα όπλα. Τα παιδιά έχουν τη φαντασία της παιδικής ηλικίας και συνηθισμένες για την ηλικία φοβίες: φοβούνται τα ζόμπι, τα τέρατα και τα άγρια ζώα. Δεν γεννήθηκαν με τους φόβους των ενηλίκων – έχουν προσβληθεί από αυτούς».

Η Kesteleyn φωτογράφισε τα παιδιά στο δωμάτιό τους, ανάμεσα σε κουκλόσπιτα και αρκουδάκια. Τα περισσότερα από αυτά κρατούσαν τα όπλα χωρίς πολλή σκέψη, αλλά ορισμένα έπαιρναν πιο σκληρές, ενήλικες πόζες. Μαζί με τα πορτραίτα, η Kesteleyn συμπεριέλαβε και ζωγραφιές των παιδιών στις οποίες ζωγράφισαν αυτό που φοβόντουσαν περισσότερο: αράχνες και λυκανθρώπους και άγρια ζώα. «Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι οι αρκούδες», έγραψε ο Benjamin, επτά ετών, «επειδή αν εισβάλεις στην περιοχή τους, θα σε κυνηγούνε για ώρα». Η οκτάχρονη Abby έγραψε «Αυτό που με φοβίζει είναι να δω έναν δεινόσαυρο».

 Οι περισσότερες οικογένειες ήταν συνηθισμένες και αγαπούσαν τα παιδιά τους, τους μάθαιναν να χρησιμοποιούν τα όπλα με ασφάλεια και υπευθυνότητα, θυμάται η Kesteleyn από το ταξίδι της. Παρέμενε ωστόσο προβληματισμένη: «Οι γονείς μιλούσαν διαρκώς για την ασφάλεια. Πιστεύουν πως πρέπει να έχεις όπλα για να προστατευτείς από τους κακούς ανθρώπους εκεί έξω που έχουν όπλα και θέλουν να σε βλάψουν».

«Θυμάμαι αυτό το πολύ μικρό κορίτσι που ήταν πολύ κουρασμένο και εξουθενωμένο μετά την προπόνηση που έκανε στη σκοποβολή και έμοιαζε να είναι πολύ στεναχωρημένη». Σε ένα σκοπευτήριο, όπου ένα άλλο οχτάχρονο κορίτσι έκανε πάρτι γενεθλίων, η Kesteleyn δοκίμασε να πυροβολήσει με το νέο ροζ τουφέκι της: «Μοιάζουν με παιχνίδια», λέει, «και οι σφαίρες είναι πολύ μικρές – αλλά μπορούν να σκοτώσουν».

πηγή: theguardian.com