γράφει η Jennifer Canvasser για τη HuffPost
Αντλώ αποκλειστικά γάλα για περισσότερα από δύο χρόνια. Κανένα από τα δίδυμά μου δεν μπορούσε να θηλάσει αφού γεννήθηκε γιατί ήταν πολύ ευαίσθητα, γεννημένα μόλις στις 27 εβδομάδες της κύησης. Κατάφερα να έχω ένα απόθεμα γάλακτος μέσω της αντλίας.
Ο Micah και ο Zachary γεννήθηκαν με επείγουσα καισαρική, και ζύγιζαν ο καθένας κάτι περισσότερο από 1 κιλό. Δεν είδα τα μωρά μου όταν γεννήθηκαν. Τα πήραν μέσα από το σώμα μου και τα μετέφεραν βιαστικά στη Μονάδα Εντατική Θεραπείας Νεογνών για να δώσουν εκεί τη μάχη τους για τη ζωή. Η ευτυχία μου καλύπτονταν από ένα σύννεφο έντονου φόβου και ενοχής.
Μετά το χειρουργείο, παρακάλεσα τη νοσοκόμα να μου φέρει ένα θήλαστρο. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου θήλαστρο. Ήξερα απλά πως έπρεπε να αρχίσω να έχω γάλα για τα πρόωρα διδυμάκια μου. Η νοσοκόμα αρνήθηκε να μου φέρει θήλαστρο. Είπε πως θα έπρεπε να περιμένω μέχρι να πάω στο δωμάτιό μου. Την παρακάλεσα, εξηγώντας της πόσο σημαντικό ήταν για μένα να έχω γάλα για τα διδυμάκια μου.
Ώρες αργότερα, όταν επιτέλους έφτασε το θήλαστρό μου, ξεκίνησα να αντλώ για 20 λεπτά κάθε δύο ώρες. Πέρασαν περισσότερες από 24 ώρες κι εγώ δεν έβγαλα σταγόνα γάλακτος. Η ομάδα που φρόντιζε τα δίδυμά μου μού εξήγησε πως αν δεν είχα γάλα σύντομα, θα έδιναν στα πρόωρα μωρά μου φόρμουλα. 48 ώρες μετά τη γέννα μου, ανακουφίστηκα όταν είδα μικροσκοπικές σταγόνες του πρώτου γάλακτος να κυλούν μέσα στα πλαστικά μπουκάλια της αντλίας.
Η οικογένειά μου υποστήριζε την απόφασή μου να δώσω μητρικό γάλα στον Micah και τον Zachary. Ο σύζυγός μου φρόντιζε να τρώω καλά και να έχω ό,τι μπορούσα να χρειαστώ ώστε να έχω την καλύτερη δυνατή ποσότητα γάλακτος για τα δίδυμα. Η μαμά και τα κοντινά μέλη της οικογένειας φρόντιζαν όλα τα άλλα ώστε να μπορώ να φροντίσω εγώ τα ευαίσθητα δίδυμα. Η υποστήριξή τους ήταν απαραίτητη για την επιτυχία μου. Ούτε μια φορά δεν έκαναν κάποιο αποθαρρυντικό σχόλιο σχετικά με το πρόγραμμα άντλησης που ακολουθούσα. Καθώς αντλούσα γάλα, διάβαζα για τη σωτήρια δύναμη που έχει το μητρικό γάλα στα ευαίσθητα νεογέννητα. Όσα περισσότερα μάθαινα σχετικά με το μητρικό γάλα και τα ευαίσθητα νεογέννητα, τόσο πιο αποφασισμένη γινόμουν στο να παρέχω στα δίδυμά μου μητρικό γάλα για όσο περισσότερο μπορούσα.
Όταν ο Micah και ο Zachary ήταν έξι εβδομάδων, το γάλα μου ήταν αρκετό και για τους δυο τους. Στη ΜΕΘΝ όμως επέμεναν να προσθέτουν ένα συμπλήρωμα φόρμουλας στο μητρικό μου γάλα, από βοοειδή, για να ενισχύσουν τη σύστασή του σε ασβέστιο και θρεπτικές ουσίες. Κανένα από τα δίδυμά μου δεν αντέδρασε καλά στο συμπλήρωμα, προκαλώντας τους έντονη δυσκοιλιότητα, συχνές κρίσεις εμετού και επικίνδυνα αναπνευστικά επεισόδια. Δυστυχώς, ο Micah εμφάνισε νεκρωτική εντεροκολίτιδα και η υγεία του βρέθηκε σε κρίσιμη κατάσταση.
Συνέχισα να αντλώ σύμφωνα με τα πρόγραμμά μου, αισθανόμενη έντονη ανασφάλεια. Ο μόνος τρόπος που μπορούσα να φροντίσω τα ευαίσθητα μωρά μου ήταν δίνοντάς τους το γάλα μου. Το γάλα ήταν η μόνη πηγή που τους έδινε δύναμη, όταν όλες τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες μίας μαμάς τις είχαν αναλάβει οι γιατροί.
Κατά τη διάρκεια της 10μηνης νοσηλείας του Micah, συνέχισα να αντλώ γάλα και για τους δυο τους. Κανένα από τα δίδυμά μου δεν έμαθε να θηλάζει, γι’ αυτό και γω βασίστηκα αποκλειστικά στην άντληση για να θρέψω το σωματάκι τους. Δυστυχώς, λόγω επιπλοκών από τη νεκρωτική εντεροκολίτιδα, χάσαμε τον Micah στους 11 μήνες. Παρά την τραγική μας απώλεια και το μαρτύριο που έβλεπα τον Micah να υπομένει, το σώμα μου συνέχισε ακόμη με κάποιο τρόπο να μου δίνει γάλα.
Γιορτάσαμε τα δεύτερα γενέθλια του Micah και του Zachary και εγώ αντλώ ακόμη. Όταν ο Micah αρρώστησε σοβαρά, δεν μπορούσα να τον κρατήσω για τέσσερις ολόκληρους μήνες. Αλλά μπορούσα να τον θρέψω με το γάλα μου και αυτό ήταν ένα απίστευτο δώρο.
Ο Micah έφυγε από τη ζωή, αλλά το γάλα που απέκτησα για τα δίδυμά μου δε χάθηκε. Δώρισα μητρικό γάλα σε οικογένειες που είχαν υιοθετήσει παιδιά και σε τράπεζες γάλακτος που το παστεριώνουν για να το δώσουν σε ευαίσθητα μωρά που νοσηλεύονται. Μου προσφέρει τεράστια γαλήνη το να δίνω μητρικό γάλα στα μωρά μου και σε άλλα μωρά που το έχουν ανάγκη. Η απώλεια ενός παιδιού είναι μία από τις πιο τραγικές απώλειες που μπορεί κανείς να βιώσει. Η καρδιά μου θα καρτερά πάντα να κρατήσω και πάλι τον Micah στην αγκαλιά μου. Κι όμως, είμαι ευλογημένη. Στη χειρότερη φάση μου, όταν ένιωθα πως δεν είχα τίποτα άλλο να δώσω, μπορούσα ακόμη να δώσω το γάλα μου. Το γάλα μου έδωσε στα μωρά μου ζωή, σε άλλα μωρά αγάπη και στην κατεστραμμένη μου ψυχή, γαλήνη.
:-( Χίλια μπράβο σ'αυτή τη μαμα.. τα αξίζει... τα μωρα που τρέφονται με αγελαδινό κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από εντεροκολιτιδα απ'ότι όσα τρέφονται μόνο με μητρικό, κ ακόμη περισσότερο τα προωρακια, τραγικό αυτό που έκαναν εφ'όσον υπήρχε γάλα μητρικό άφθονο....