«Τα παιδιά μου είναι άθλια» λέει ένας απογοητευμένος μπαμπάς
Έχετε και σεις χαρίσει στα παιδιά σας ένα καινούριο παιχνίδι για το οποίο παρακαλούσαν και εκλιπαρούσαν λέγοντας πως είναι «το καλύτερο πράγμα σε όλο τον κόσμο», για να καταλήξει έπειτα παρατημένο μερικές εβδομάδες ή μήνες αργότερα;
Αν ναι, τότε θα καταλάβετε και σεις τον μπαμπά που έγραψε την παραπάνω αγγελία για το Craigslist.
Ένας εκνευρισμένος μπαμπάς ανέβασε στην ιστοσελίδα ένα τραμπολίνο για πώληση, με τον τίτλο «Τα παιδιά μου είναι άθλια».
Η ιστορία, όπως γράφει, θα είναι γνωστή σε πολλούς γονείς: «Με παρακαλούσαν. Με εκλιπαρούσαν. Μου είπαν πως θα παίζουν μαζί του ΚΑΘΕ μέρα», λέει.
Τα παιδιά κατέληξαν ακόμη και σε ψυχολογικό εκβιασμό: «Αφού τους «κατέστρεψα τη ζωή» όταν μετακομίσαμε εδώ για το γυμνάσιο, τους το χρωστούσα. Έλεος, μπαμπά».
Φυσικά, κάτω από την πίεση αυτή, ο μπαμπάς ενέδωσε. Στην αρχή φάνηκε πως η γενναιοδωρία του είχε εκτιμηθεί, αλλά συνειδητοποίησε στην πορεία πόσο γρήγορα έχανε την αίγλη του αυτό το πολυπόθητο παιχνίδι για τον κήπο.
«Το πρώτο βράδυ χοροπήδηξαν στο τραμπολίνο. Έπειτα έβλεπα από το παράθυρό μου τις εποχές να αλλάζουν και περίμενα, κάποιος, οποιοσδήποτε, να χρησιμοποιήσει ξανά αυτό το τραμπολίνο».
Ο μπαμπάς λέει πως επιτέλους αποφάσισε να το ξεφορτωθεί έπειτα από δύο χρόνια που έμεινε να το κοιτάζει σαν κάποιος παράξενος γείτονας, ελπίζοντας τα αχάριστα τέκνα του να ξαναβρούν τον ενθουσιασμό τους για αυτό το πανάκριβο παιχνίδι.
Και τι θα κάνει τώρα με τον ελεύθερο χώρο στον κήπο; «Θα το γεμίσω γαρδένιες ή τοματιές ή θα φτιάξω μια μικρή φυλακή για τα κακομαθημένα μου εφηβόπουλα», λέει, κλείνοντας την αγγελία.
πηγή: parentdish.co.uk
Εσείς έχετε ζήσει ποτέ κάτι αντίστοιχο; Ποιο είναι το πράγμα που αγοράσατε στο παιδί σας και το μετανιώσατε, μιας και δεν το εκτίμησε ποτέ;
Εγώ θα έλεγα τα παιδιά του είναι αχάριστα. Από ότι λέει στην αγγελία είχαν ένα σορό πράγματα. Φταίει και αυτός που υπέκυψε στον εκβιασμό. Φαντασία να χεις ελπίζω το σχόλιο σου να είναι ειρωνικό γιατί σε αυτούς τους καιρούς που ζούμε η έγνοια του κάθε γονιού είναι να έχει δουλειά να ζήσει την οικογένεια του και να προσφέρει στα παιδιά του. Λυπάμε αλλά σαν γονείς που ζούμε στο εξωτερικό για να προσφέρουμε στο παιδί μας ένα αξιοπρεπές μέλλον και ζωή δεν θα τον ρωτήσω αν θα αλλάξω χώρα η πόλη!! Εμείς δηλαδή δεν στερούμαστε οικογένεια και φίλους;; Επιπλέον υπάρχει και ο κανόνας του 1ος και περιορισμός στη χρηματική αξία. Εγώ προσωπικά εχω πει σε όλους ότι πάνω απο 50€ δώρο δεν θα παίρνουν στο παιδί. Ή θα του παίρνουν μικρά παιχνίδια μέχρι 50€ ή θα τα βάζουμε όλοι μαζί και θα παίρνει 1 και μόνο ακριβό παιχνίδι. Και πριν του πάρω κάτι ψάχνω όλα τα καταστήματα για όλες τις επιλογές
Δεν πιστεύω σε "άθλια" παιδιά....Πιστεύω σε χαμένες ευκαιρίες. Κι αυτή ήταν μία για να μάθουν τόσο οι γονείς όσο και τα παιδιά της ιστορίας. Προσψπικά εγώ θα το έβλεπα σαν ευκαιρία να τα μάθω να είναι πολύ πιο υπεύθυνα από δω και στο εξής "Θέλετε το χ ψ αντικείμενο...;ΝΑ αναλάβετε την χ ψ δουλειά (ΟΧΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΑΘΜΟΙ) να το πάρετε μόνοι σας"
Μα γιατί απορούμε; Και εμείς το ίδιο δεν κάνουμε; Αγοράζουμε παπούτσια, τσάντες κτλ που θέλουμε πολύ και μετά από λίγο καίρό τα βαριόμαστε. Για να μην θυμηθούμε τον αρτοπαρασκευαστή, την παγωτομηχανή που κάποτε με λαχτάρα αγοράσαμε. Μετά από 1 χρόνο τα βαρεθήκαμε και τα κρύψαμε στα ντουλάπια. Ή εκείνο το περιβόητο Wii Fit. Με πόση λαχτάρα και ενθουσσιασμό το παίζαμε στην αρχή; Αν το καλοσκεφτείτε όλοι μας έχουμε κάποια τέτοια παραδείγματα. Καλή σας μέρα!
και εκτός των αλλων το λεει και ο ιδιος πως τα παιδια του αντεδρασαν γιατι μετακομισαν για το γυμνασιο.ως γνωστον τα παιδια σιχαινονται τις αλλαγες και ποσο μαλλον σαυτη την ηλικια.αθλιε εσυ πατερα που θες παιδια ρομποτακια που θα λενε ναι σε οτι λες χωρις να νοιάζεται για τα συναισθηματα τους! ντροπή σου!
δε πρέπει ποτε μα ποτε να ξεχναμε πως τα παιδια μας ειναι ο καθρέφτης μας. γεννιουνται ανυπερασπιστα αγγελακια και μεγαλωνουν με τις αρχες, τους τροπους και τα συναισθηματα που τους μεταδωσαμε εμεις!! αρα πριν βιαστουμε να κρινουμε το παιδι μας πρεπει να αναρωτηθουμε τι εχουμε κανει λαθος πως πρεπει να το διορθωσουμε. εν κατακλείδι το αρθρο θα ηταν πιο σωστο να ονομαζοταν "εγω ειμαι αθλιος προς τα παιδια μου"
τα παιδιά ενθουσιάζονται με τα πάντα...αλλά όπως σε όλα τα πράγματα ο ενθουσιασμός κρατάει λίγο...
ναι, αλλά δεν θα έφτανα στο σημείο να τα χαρακτηρίσω έτσι, διότι θα χαρακτήριζα εμένα και τον πατέρα του ως άθλιοι. όλα τα πράγματα είναι θέμα χειρισμού σε σωστό χρόνο και στιγμή και επικοινωνία, κουβέντα πολύ κουβέντα,΄(θέλει χρόνο, διάθεση )...αυτά και όλα αυτά πριν "φύγει το τραίνο" χρόνια πολλά στους μπαμπάδες!! και υπομονή
Πραγματικα αν γυριζα τον χρονο πισω , ειλικρινα , θα αγοραζα ελαχιστα πραγματα στον μεγαλο μου γιο . Ελαχιστα ομως ! Πρωτον γιατι δεν τους εδινε καμια σημασια και δευτερον γιατι ο σκοπος του ηταν πως να το σπασει .... Πολλα λεφτα πηγαν χαμενα σε τετοιες αγορες .... ( δεν το λεω με καμια κακια , αλλα πραγματικα τα παιδια δεν παιζουν με πανω απο 1-2 παιχνιδια , τωρα το καταλαβα !)
Ναι, αυτό συμβαίνει πολύ συχνά με τα παιδιά. Και εμείς έχουμε παιχνίδια τα οποία μετά την πρώτη χαρά ξεχνιούνται σε ένα κουτί. Αλλά τον θεωρώ υπερβολικό στις εκφράσεις του. Και στην τελική εάν τα παιδιά του είναι αχάριστα όπως δηλώνει, μια μεγάλη ευθύνη έχει και εκείνος! Ένα καλό κόλπο είναι όταν βλέπεις ότι το παιδί σου δεν παίζει με κάποια παιχνίδια να τα μαζεύεις και μερικούς μήνες μετά να τα εμφανίζεις αφαιρώντας κάποια άλλα.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες αγορών που κάνουμε. Η μία είναι αυτή που αναφέρεται στο παραπάνω κείμενο όπου τα παιδιά ζητάνε ότι ζηλεύουν από μια διαφήμιση ή από κάποιο άλλο παιδί, και η δεύτερη είναι αυτή που εμείς ζηλεύουμε και που καταβαθος πολύ θα θέλαμε να ήμασταν παιδιά για να μπορούμε να τα παίξουμε. Και στις δύο περιπτώσεις τα παιδιά χάνουν γρήγορα το ενδιαφέρον τους. Η χειρότερη πιστεύω είναι η δεύτερη γιατί ευελπιστούμε να τα παίξουν όπως εμείς θα θέλαμε και που τελικά αν ενδιαφερθούν έστω και λίγο θα είμαστε πολύ τυχεροί. Ο υπερκαταναλωτισμος στις μέρες μας μας έχει κάνει απληστους και κατ' επέκταση και τα παιδιά μας. Όλοι μας ποθουμε κάτι καινούργιο στην αρχή (π.χ. ένα καινούριο κινητό) και μόλις το αποκτήσουμε περνάει η όρεξη μας για αυτό. Γιατί λοιπόν απαιτούμε από τα παιδιά μας να συμπεριφερθουν διαφορετικά!;;; Εξάλλου όλες οι μωρομανες έχετε ακούσει μια συμβουλή που λέει ότι κρυβε τα παιχνίδια κατά διαστήματα και εμφανιζε τα μετά από καιρό, και στα μάτια των μωρών θα φαίνονται σαν καινούργια. Το θέμα είναι να μάθουμε να αποκτούμε αυτό που θέλουμε με κόπο για να το εκτιμούμε και περισσότερο. Και όπως σε όλα ας αναρωτηθούμε τι έχουμε κάνει εμείς πρώτα, πριν από οπουδήποτε συμπεριφορά των παιδιών μας.
Συμφωνώ απολύτως Βάσω! Ο υπερκαταναλωτισμός σε όλο του το μεγαλείο... Κάποτε τα παιδάκια μεγάλωναν και σε όλη τους την παιδική ηλικία είχαν ένα και μοναδικό παιχνίδι. Προφανώς το είχαν σαν τα μάτια τους... Εμείς πάλι οι ενήλικες, έχουμε συσκευές που κάνουν σχεδόν τα πάντα, πλένουν πιάτα, πλένουν και στεγνώνουν ρούχα, βγάζουν βίντεο, φωτογραφίες, μπαίνουν στο ίντερνετ, παίζουν μουσική, ταινίες κτλ κτλ και πάλι όλο κάτι μας λείπει να αγοράσουμε ακομα...
Ενταξει τραγικουλης...παντως ο κανακαρης μου που ειναι 3ων μεχρι στιγμης δεν εχει παιχνιδι που να μην ειναι διαλυμενο ελαφρως/τελειως απτην 1η ωρα που το πιασε στα "μαγικα"του χερια..επισης ψαχνω απεγνωσμενα εναν λεμονοστυφτη χειρος,ενα πινελο σιλικονης και κατι καπακια απο βαζα.τα πηρε ο νοντυ..