Καλές πεθερές δεν υπάρχουν!

Ειμαι η Λινα, 28 ετων, αρραβωνιασμενη και συζω με τον συντροφο μου.

Με τον συντροφο μου ειμαστε 5 χρονια μαζι και νομιζα οτι ειναι ο ανθρωπος μου. Ποσο λαθος ημουν τελικα! Ολα ξεκινησαν τον Δεκεμβριο του 2013 οταν ο αδερφος του εκανε μια αποπειρα αυτοκτονιας. Ευτυχως το παιδι την γλιτωσε παρατριχα και δεν ηρθαν χειροτερα τα πραγματα. Τοτε ηταν που καταλαβα οτι δεν με βλεπουν σαν μελος της οικογενειας τους γιατι με κρατησαν απεξω απο την αρχη. Στον συντροφο μου ειχαν πει να μην μου το πει (αλλο που αυτος μου το ειπε) για να μην το πω παραπερα, μην εκτεθουν στα ματια μου. Δεν ξερω γιατι δεν θελαν να το μαθω. Με ειχε στεναχωρησει η σταση της πεθερας μου γιατι μεχρι τοτε δεν ειχαμε ποτε προβληματα. Μετα απο αυτο εγω την πηρα μονο ενα τηλεφωνο για περαστικα κτλ.και δεν την ξαναπηρα οσο ο γιος της ηταν στο νοσοκομειο γιατι εκανα πως δεν ξερω τιποτα αφου ετσι το ηθελε. Εννοειται οτι ρωταγα τον συντροφο μου πως ειναι ο αδερφος του καθε μερα. Ποσο λαθος… Γιατι για μενα κανεις τους δεν θα ρωταγε τοσο πολυ.

Λιγο πριν το Πασχα μιλησα με το παιδι (ηθελα και πιο νωρις να τον παρω αλλα δεν ηξερα τι να κανω αν επαιρνα θα λεγαν γιατι μου το ειπε, αν  δεν επαιρνα θα λεγαν οτι δεν νοιαζομαι οπως και τελικα ειπαν). Τελος παντων τον παιρνω τηλεφωνο ον αδερφο του και του μιλαω ανετα, πως ειναι, τι κανει… Τον ρωτησα τι επαθε και μου τα ειπε απο μονος του, ανοιχτηκε το παιδι αλλα στο τελος μου εριξε ευθυνες οτι… εφταιγα και εγω αυτο που του συνεβη, γιατι ζηλευε τον αδερφο του που εχει σχεση! Το εκλεισα το τηλεφωνο απογοητευμενη.

Ερχεται το Πασχα και ειμαστε ολοι μαζεμενοι στο τραπεζι και εκει που τρωγαμε, με την μπουκια στο στομα αρχιζει και μιλαει η πεθερα μου.

– Λινα, εχω πολλα παραπονα απο σενα…

– Και εγω εχω απο σενα αλλα ελα να τα βαλουμε κατω να δω τι παραπονα εχεις απο μενα…

Και ξεκιναει να λεει «Δεν νοιαστηκες, ουτε ενα τηλεφωνο, εγω μπορει να ηθελα μια συμβουλη, μια παρηγορια, μια κουβεντα, μια οικογενεια ειμαστε αλλα δεν πειραζει δεν σου κραταω κακια«

Και απανταω και εγω ομορφα και ωραια «Εσεις με κρατησατε απ εξω και εχεις την απαιτηση να ενδιαφερθω; Με ποια λογικη;» (εγω ξερω οταν κραταω καποιον απ εξω δεν εχω την απαιτηση να ενδιαφερθει)

Και λεει στο τελος «Επρεπε να παρεις τηλεφωνο απο μονη σου να ρωτησεις τι συμβαινει και ο γιος μου δεν φερθηκε σωστα, επρεπε να στο πει!«

Η πεθερα μου ηθελε να βγει και απο πανω και ο συντροφος μου ουτε φωνη ουτε ακροαση.

Στο σπιτι μετα του ειπα να μην με ξανα ενοχλησει με τους δικους του, δεν με αφορα τι τους συμβαινει και δεν με απασχολει κιολας. Επισης τον ρωτησα γιατι αφησε να βγω εγω κακια και δεν με υποστηριξε και μου ειπε «Καλυτερα να εβγαινες εσυ κακια, παρα εγω γιατι εγω θα της τα λεγα με ασχημο τροπο«

Εννοειται οτι στα ματια μου απλα ηταν ενας φλωρος που δεν ειχε τα κοτσια να παει κοντρα στην μανουλα.

Εχει περασει σχεδον μισος χρονος αλλα εγω εξακολουθω να τα σκεφτομαι καθε μερα! Εχω πικραθει παρα πολυ και απο τον συντροφο μου το μονο που νιωθω ειναι απογοητευση. Εννοειται οτι τον αγαπαω πολυ αλλα ολο αυτο με εχει απομακρυνει καπως, δεν θελω πολλα πολλα με τους δικους του και μαζι του κραταω λιγο αποστασεις, οχι γιατι δεν τον αγαπαω, αλλα γιατι νιωθω πληγωμενη. Σχεδιαζαμε γαμους, καναμε ονειρα… Ολα αυτα απο την μερια μου εχουν παγωσει, ουτε τα σκεφτομαι, ουτε θελω να προχωρησω προς το παρον στο επομενο βημα.

Καλες πεθερες δεν υπαρχουν και οι αντρες ειναι συμφεροντολογοι.. Οτι τους συμφερει ειναι!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com