Τον Λ τον γνώρισα  όταν ήμουν Α’ Λυκείου. Συμμαθητής μου.. Μόλις τον είδα, δεν ξέρω αν τον ερωτεύτηκα αμέσως, αλλά μέσα μου είπα «Με αυτόν τον άνθρωπο θα έχουμε μέλλον«! Αμέσως γίναμε φίλοι, τον επόμενο χρόνο κάναμε σχέση, τον μεθεπόμενο χρόνο χωρίσαμε.. Αυτόν τον άνθρωπο όμως τον ήθελα στην ζωή μου! Ακόμα και όταν δεν ήμασταν ζευγάρι, ήθελα να ξέρω τι κάνει, πού είναι, αν θέλει άλλη…  Τελικά τον είχα ερωτευτεί! Τελειώσαμε το Λύκειο και ακόμα τον είχα στο μυαλό μου… Ο Λ πέρασε σε Πανεπιστήμιο στην επαρχία, εγώ σπούδαζα στην Αθήνα! Όσο και αν λένε ότι η απόσταση κάποια στιγμή σε κάνει να ξεχάσεις, στην δική μου περίπτωση δεν ισχύει.. ‘Ηθελα να τον δω, να είμαι δίπλα του.. Και αυτός απ’ ότι μάθαινα από τον κοινό μας φίλο «καιγόταν»… ‘Ωσπου μετά από έναν χρόνο συναντηθήκαμε πάλι και υπήρχε ακόμα αυτό το κάτι ανάμεσα μας… Να μην τα πολυλογώ γίναμε πάλι ζευγάρι και από τότε είμαστε μαζί, αχώριστοι.. Όταν αποφοίτησε  μείναμε έναν χρόνο μαζί στην Αθήνα και ύστερα επιστρέψαμε στο νησί μας..

Δύο χρόνια μετά  αρραβωνιαστήκαμε και έναν μήνα μετά τελείωνε τον στρατό (Πόσο υπέφερα όσο έλειπε δεν εξηγείται…)

Πέρυσι τον Ιούνιο είχα στα χέρια μου ένα τεστ θετικότατο. ‘Ημουν ήδη 3 μηνών έγκυος και δεν είχαμε πάρει χαμπάρι, γιατί πολύ απλά δεν προσπαθούσαμε για παιδάκι (άλλωστε είχα πολυκυστικές, οπότε συχνό φαινόμενο να περιμένω 2 και 3 μήνες περίοδο)..  Τα καλύτερα έρχονται άλλωστε όταν δεν τα περιμένεις… Σταθερη  όμως δουλεια δεν υπηρχε οπότε τα πραγματα θα ηταν δύσκολα.  Χωρίς καν να το σκεφτεί  μου είπε: «θα τα καταφέρουμε!»  Και φυσικά αφού μου το είπε ο Λ το πίστεψα. Και όλα κύλησαν ηρεμα. Παντρευτήκαμε τον Σεπτέμβριο, γέννησα τον Δεκέμβριο ένα υπέροχο αγοράκι και ο Λ δίπλα μου σε όλα. Δεν κατάλαβα τίποτα από τους μήνες που ήμουν έγκυος, με πρόσεχε, μου έλεγε πάντα πόσο με αγαπάει. Και εγώ πάντα ερωτευμένη μαζί του..

Τον τελευταίο μήνα έπρεπε να ανέβω στην Αθήνα με την μητέρα μου για να είμαι έτοιμη για τον ερχομό του μπόμπιρα.. Ο Λ θα ερχόταν αργότερα. Εγώ φυσικά να κλαίω γιατί δεν μπορούσε να έρθει νωρίτερα. ‘Ωσπου πήρε επιτέλους την άδεια και ήρθε… Ακόμα δεν είχα γεννήσει, τον περίμενα, χαχα. Την μέρα μάλιστα που ξεκίνησε η άδεια του είχε απαγορευτικό… Κλάμα εγώωωω… Την επομένη έληξε το απαγορευτικό αλλά είχε ακόμα τουλάχιστον 8-9 μποφόρ. Ακόμα και αν  του έλεγαν να ανέβει την επόμενη μέρα γιατί θα «πνιγεί» με τέτοια θάλασσα, αυτός ήρθε!!

Μια εβδομάδα μετά γέννησα και είδα έναν Λ ακόμα πιο γλυκό, ακόμα πιο τρυφερό.. Να βλέπει το μωρό και να λιώνει. Και ένιωσα οτι τον ερωτεύτηκα ακόμα πιο πολύ!! Δεν με άφησε να κουραστώ καθόλου.. Με βοηθούσε από το μαιευτήριο ακόμα στο οποίο έμεινε μαζί μου μήπως χρειαστώ κάτι.. Ακόμα και τις πρώτες μέρες μπορεί να μην ήξερε και να φοβόταν  να κρατάει το μωρό  μας όμως σηκωνόταν το βράδυ να τον ταίσει…

Περάσαμε πολλά μέχρι να φτάσουμε εδώ.. Από την οικογένειά μας, από την απόσταση στην αρχή, από την δουλειά, από ολα… Το μέλλον είναι  αβέβαιο, όμως με αυτόν τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου δε μπορώ  να μην είμαι σίγουρη πως όλα θα πάνε καλά!! Μπορεί να λείπει μερικές φορές όλη την ημέρα στην δουλειά και εγώ να του κάνω παράπονα όμως ξέρω οτι θέλει να μην μας λείψει τίποτα….  Δεν ξέρω αν είμαι ή αν θα γίνω η τέλεια μητέρα, όμως ξέρω οτι αγαπάω πάρα πολύ αυτό το παιδί γιατι είναι ο καρπός του έρωτα μας και  όταν χαμογελάει μοιάζει σε αυτόν και σε μένα… Είναι σαν να βλέπω κάτι δικό μας, κάτι που δημιουργησαμε και έχει κάτι και από τους δυο μας… Και απο την άλλη αγαπάω τόσο τον άντρα μου προσπαθώντας καθημερινά να του το δείχνω με πράξεις οπότε ένα παιδί που μεγαλώνει με αγαπημένους γονείς θα μάθει πολλά!! Και ναι μπορεί να έχουμε και τα καυγαδάκια μας αλλα αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα… Τον ζηλεύω ακόμα μετά από χρόνια και αυτός το ίδιο..Όταν ακούω την κόρνα του αυτοκινήτου, σήμα ότι σχόλασε από την δουλειά, η καρδιά μου χτυπάαει όπως την πρώτη φορά που με φίλησε με τον ίδιο γλυκό κόμπο στο στομάχι…  Και ναι, το παιδί μου είναι ο πρίγκιπας της ζωής  μου! Ο Λ όμως είναι η ίδια η ζωή μου γιατί πολύ απλά χωρίς αυτόν δεν θα είχα τον πρίγκιπά μας… Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσα να αναπνέω…

Δεν θελω να σας κουράσω αλλο. Απλά θέλω να πω οτι οταν μια γυναίκα εχει βρει τον άνθρωπό της, δεν μπορει να την πληγώσει τιποτα. Όυτε η κρίση, ούτε τα πεθερικά, ούτε η ζήλεια,ούτε  τίποτα.  Θέλει μόνο να είναι καλά  μαζί με τον άντρα της και να κάνει ευτυχισμένη οικογένεια μαζί του..  Όταν υπάρχει πραγματική αγάπη αρκεί ένα «σ’αγαπώ» την μέρα και σιγά σιγά, χτίζονται  πολύ ψηλά και γερά τείχη τα οποία κανένας  ανεπιθύμητος δεν μπορεί να  ρίξει…

Αγάπη μου θέλω να σε ευχαριστήσω για όσα μας προσφέρεις καθημερινά… Ευχαριστώ τον Θεό που σε έφερε σε μένα, που μας αγαπάς, που είσαι δίπλα μας σε όλα!!! Πάντα ερωτευμένη μαζί σου…

Υ.Γ. : ΩΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ…..

                                                                               Με αγάπη

                                                                                   Α.Τ.