Μία μαμά μαθαίνει από τα παιδιά της να βλέπει τον πραγματικό της εαυτό

γράφει η μαμά Bridgette

Χαζεύοντας τις φωτογραφίες στο κινητό μου, τη βλέπω.

Η πρώτη μου αντίδραση είναι σοκ. Ποιος με τράβηξε αυτή την άθλια φωτογραφία;

Αρχίζω να πνίγομαι από μίσος και αηδία για τον εαυτό μου και μου έρχεται να κλάψω.

Καθώς ετοιμάζομαι να πατήσω τη διαγραφή, ο γιος μου μπαίνει στο δωμάτιο.

«Γνωρίζεις κάτι γι’ αυτή τη φωτογραφία;» τον ρωτάω.

Γυρίζω την οθόνη ώστε να μπορεί να τη δει. Χαμογελάει πλατιά.

«Εγώ την τράβηξα στη λίμνη Tahoe», λέει. «Ήσουν τόσο όμορφη καθώς ξάπλωνες εκεί. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ και σε τράβηξα μια φωτογραφία, μαμά».

«Πρέπει να με ρωτάς προτού χρησιμοποιείς το κινητό μου για να βγάλεις φωτογραφίες», του είπα.

«Το ξέρω», λέει. «Αλλά, μαμά, πραγματικά, δε βλέπεις πόσο όμορφη φαίνεσαι;»

Ξαναβλέπω τη φωτογραφία και προσπαθώ να διακρίνω αυτό που βλέπει εκείνος.

Η κόρη μου πλησιάζει και ρίχνει μια ματιά.

«Θα μπορούσε να είναι καρτποστάλ μαμά», μου λέει χαμογελώντας. «Είσαι τόσο όμορφη. Τη λατρεύω».

Παίρνω μια βαθιά ανάσα.

Είναι ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν.

Εξ αρχής αυτό που κάνω είναι να βλέπω και να εστιάζω στις ατέλειές μου. Αρχίζω να βλέπω κάποια ακόμη πράγματα.

Βλέπω ακόμη τα χοντρά μου μπούτια γεμάτα κυτταρίτιδα.

Βλέπω όμως και μια μαμά που έχει ξαπλώσει στην ακτή ξεθεωμένη, μετά από τις ώρες που εξερευνούσε τη λίμνη με τα παιδιά της.

Βλέπω ακόμη παχουλά χέρια.

Βλέπω όμως και τα χέρια μιας μαμάς που βοήθησε τα παιδιά της να περάσουν πάνω από τις πέτρες και την καυτή άμμο ώστε να μην καούν τα πόδια τους.

Βλέπω ακόμη μία χοντρή γυναίκα που φοράει ένα μαύρο μαγιό προσπαθώντας να καλύψει το θέμα που έχει με το βάρος της.

Βλέπω όμως και μία δραστήρια μαμά που αγαπά τρομερά τα παιδιά της.

Όπως πολλές γυναίκες, δυσκολεύτηκα με το βάρος μου στη ζωή μου. Δεν είναι κάτι που θα μου φύγει. Δεν έχω από φυσικού μου ένα λεπτό σώμα. Ποτέ μου δεν είχα.

Τώρα είμαι πιο βαριά από όσο ποτέ αυτά τα 10 χρόνια. Κι όμως…

Δεν άφησα το βάρος μου να με εμποδίσει αυτή τη φορά. Φοράω κοντές μπλούζες και στενά φορέματα και μαγιό όταν βγαίνω έξω. Τρέχω παίζοντας με τα παιδιά μου το καλοκαίρι αυτό και ορισμένες φορές αισθάνομαι ελκυστική.

Ακριβώς. Καλά ακούσατε.

«I feel pretty. Oh so pretty. I feel pretty, and witty and bright».

Όχι ακριβώς έτσι. Αλλά κάπως έτσι.

Να φταίει που μεγαλώνω; Είναι που πλέον έχω περισσότερα πράγματα να με ανησυχούν από το πώς μοιάζω; Ή μήπως φταίει το ότι τα παιδιά μου με βλέπουν με μάτια γεμάτα τόση λατρεία;

Δεν έχει σημασία, πραγματικά.

Δεν μισώ πια το σώμα μου.

Είναι πολύ σπουδαίο από μέρος μου που το παραδέχομαι και πολύ δύσκολο να το συνειδητοποιήσω.

Δεν θα σταματήσω να γυμνάζομαι και να προσπαθώ να ζω υγιεινά. Είναι πράγματα για τα οποία θα συνεχίσω να προσπαθώ γιατί θέλω να ζήσω.

Προς το παρόν όμως, θέλω να αγαπήσω το σώμα μου. Θέλω να είμαι εντάξει με αυτό όταν το βλέπω σε μία φωτογραφία, να το βλέπω όπως και τα παιδιά μου.

Παιδάκια μου, σας ευχαριστώ.

πηγή: blog.petflow.com