Μόλις 910 γραμμάρια!
Ειμαι και εγω μια μανουλα που θελει να πει την ιστορια της. Το ονομα μου ειναι Χριστινα. Μετα απο ενα χρονο προσπαθειας εμεινα εγκυος, ειχα απιστευτα καλη εγκυμοσυνη και πολυ καλες εξετασεις μεχρι που μπηκα στην 28η εβδομαδα της κυησης… Εκανα ενα doppler και ειδαμε οτι το μωρο ηταν στα κατωτερα φυσιολογικα ορια βαρους. Επαθα πανικο! Ολες τις εξετασεις τις εκανα στο μαιυτηριο που θα γεννουσα και αφου επικοινωνησα με το γιατρο μου με εστειλε αμεσως σε ενα ιατρο εκει για να δουμε τι φταιει. Ηταν 26/11/13, του Αγιου Στυλιανου.
Ο γιατρος αυτος μου πηρε πιεση και ειχα 19 με 12 χωρις να εχω καταλαβει τιποτα (προεκλαμψια). Μπηκα στην εντατικη με ενδοφλεβια φαρμακα για να παρει λιγο βαρος το μωρο μου. Τελικα μου το πηραν με καισαρικη τομη και με ολικη ναρκωση 5/12/13 του Αγιου Σαββα γιατι εχανε παλμους η μικρη μου…
Το μωρο μου γεννηθηκε 910 γραμμαρια. Εγω δεν το ειδα, ουτε το ακουσα. Μπηκα ξανα στην εντατικη και βγηκα μετα απο 2 μερες οπου ειδα το μωρο μου στα 800 γραμμαρια αφου ειχε χασει βαρος και επαθα σοκ. Φυσικα δεν μπορουσα να το θυλασω, εκανα θηλαστρο καθε 3 ωρες και πεταγα το γαλα λογω των φαρμακων μεχρι να ερθει η στιγμη που θα μπορουσα να της το δωσω.
Δεν ηθελα να δω ανθρωπο, δεν ηθελα να μου λενε να σου ζησει, δεν ηθελα δωρα… Εβλεπα μπαλονια και ηθελα να κλαιω!
Μετα απο δυο μερες που ηταν να βγω, μου κανουν εξετασεις και εχω συνδρομο hellp, το παθαινει το 5% των γυναικων μετα την γεννα.
Ξανα εντατικη και ξανα τρυπηματα και ξανα πετα το γαλα…
Τελικα βγηκα 12/12/13 εγω και το δυνατο μου το παιδι 19/2/14. Την πηρα 2580 κιλα απο την μοναδα. Μητρικο γαλα επινε μεχρι 5 μηνων, μονο με θηλαστρο, δεν μπορεσα να την βαλω στο στηθος, φοβομουν οτι δεν ηξερα τι τρωει.
Εχω ακομα πολλες τυψεις οτι φταιω εγω για οτι περασε το αγγελουδι μου, αλλα τρελαινομαι οταν ακουω οτι αν δεν γεννας φυσιολογικα δεν καταλαβαινεις πως εισαι μανα…. Ή οτι πρεπει το παιδι να μπει στο στηθος και τετοια… Ρωτηστε και εμας! Ειχαμε επιλογες και δεν τις διαλεξαμε; Αυτα που τραβαμε εμεις που δεν γενναμε φυσιολογικα τα ρωτανε. Ολο ακουω για το μωρο μου «λογω προωροτητας αυτο, λογω προωροτητας εκεινο», ελεος!
Το μωρο μου τωρα ειναι 8 μηνων, 6800 κιλα
Στις 7/9/14 θα την βαφτισουμε και το ονομα αυτης Σοφια-Σαββινα!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ούτε εμείς είχαμε επιλογή.βασικά δεν κατάλαβα καν ότι είχαν σπάσει τ νερά γτ αισθάνθηκα απλά πώς μ φύγανε συ γνώμη τσισα στον ύπνο Μ.μπήκαμε 0830 μέσα μειχανε λίγο στ θάλαμο Μ γυναίκες που χαν ήδη γεννήσει επειδή πονούσα βογγαγα κ Μ πήραν Μ παραπεταξαν σ ένα θάλαμο π ψυχή δεν υπήρχε μέρη σαν εκεί μέχρι τις 1730!κρυωνα απίστευτα!σημασία οι γιατροίμετά από σχεδόν μια ώρα είχα γίνει κάτασπρη,Τ μάτια Μ δεν μπορούσαν ν εστιάσουν πουθενά,βαλαν παλμογράφο κ Σ μένα κ Ν ακούνε τ παιδί μ,δεν είχε κατέβει εκατοστό τόσες ωρες?.μέχρι π μ κάνει η γιατρός Ε ηρέμησε κ εσύ πώς αναπνέεις ετσι;δεν έμαθες τπτ απ'τα μαθήματα τοκετού; Κ την στραβωκοιταξα κ της κάνω όχι γτ αν είχα λεφτά Θ πήγαινα σ ιδιωτικό όχι σ δημόσιο!Κ κοίταξε τ πάτωμα επειδή δεν της έκανε ο τόνος της φωνής Μ.μούδιασμα Σ όλο τ κορμί μέχρι π στραβωσαν Τ χέρια Μ στην κυριολεξία Τ δάχτυλα Μ δεν κλειναν Μ τίποτα!μέχρι π μ έχασαν απ'τον παλμογράφο...συνήλθα 2,3 λεπτά σ μια αίθουσα παγωμένη μ 15 άτομα πάνω απ'το κεφάλι μ μεν αν ν προσπαθεί ν μ βάλει σωλήνα στ στομμα κ Ν προσπαθώ ν τν σταματήσω γτ ένιωθα πως θέλω εμετό....μετά ξύπνησα σένα δωμάτιο..Κ λίγο πιο μετά είδα τ φασολακι Μ.Τ έβαλα μ μένα ότι ειμουν ανίκανη ν γεννήσω φυσιολογικά ότι ίσως δεν προσπάθησα αρκετά.πεθερά κ όχι Κόμο λυσαξανε μαζί μ π κατάφερα ν θηλάζω μέχρι π απ'την υπεροχή ψυχολογία π μ έκαναν μετά από 4 μήνες κοπηκε???
Το να δίνεις σημασία σε σχόλια αμόρφωτων και κακεντρεχων ανθρωπων σημαίνει οτι ΕΣΥ εχεις το πρόβλημα και όχι οι αλλοι! Ηλίθιοι και αμόρφωτοι που θα πετάνε κοτσάνες θα υπάρχουνε πάντα στην ζωή και θα τους αντιμετωπίζεις και αργότερα. Επισης και αργόσχολους που ασχολούνται με ανούσια θέματα,το πως γεννησε η Κουλα και η Μαρούλα και οχι πχ η διαπαιδαγωγηση ενος παιδιού! ΜΟΡΦΩΘΕΙΤΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ! ΜΟΡΘΩΘΕΙΤΕ! Υπάρχουνε τοσες βιβλιοθηκες να ανοιγεται βιβλία και να ασχολείστε με επικοδομητικά θεματα και να παιρνετε γνώσεις! Οι γνωσεις ειναι ΑΥΤΕΣ που σίγουρα θα προσφέρουνε στο παιδί σου και οχι η ενασχοληση με ανουσια θεματα που δεν προσφερουνε τιποτα! Μορφωθειτε κοριτσια ωστε να έχετε αντίληψη στις συμπεριφορες και τα σχόλια των γύρω σας γενικα!
Γεννησα το γιο μου 780γρ... Με ανοιχτό βοταλιο πορο χειρουργηθηκε 3μηνων... Νιωθω η καλυτερη κ.πιο δυνατη μανα του κοσμου... Γιατι τον πηρα.αγκαλια 3 μηνες μετά... Κ δεν τον.εχω στερηθεί ούτε μια στιγμη... Κανω τ αδυνατα.δυνατα να βλεπω το χαμογελο του... αντεξα να γεννησω κ.να.φυγω απο το νοσοκομείο αφήνοντας το.γιο μου στα χερια των γιατρων κ του Θεου.... Αντεχω τα παντα πια... Να μας ζησουν τα αστέρια μας
Μάνες ειναι αυτές που ειναι δίπλα στα παιδια τους απο τη στιγμή που θα τα κρατήσουν στα χέρια τους και για όλη τους τη ζωη ανεξάρτητα αν τα γέννησαν φυσιολογικά, με καισαρική η αν δεν τα γέννησαν και καθόλου, δεν κρίνεται η μάνα απ αυτά. Να σου ζήσει το κοριτσάκι σου και να το κανείς κάθε μέρα περήφανο που σε χει μάνα!
Αχχχχ σε καταλαβαίνω. ..βεβαια η μικρη μου γεννήθηκε 32 εβδομάδων 1900 γραμμάρια αλλα ελατσα στο νοσοκομείο 1 μηνα γτ δεν ετρωγε μονη της...και γβ την βαφτιζω 30-8 Μαρινα-Σοφια :) :) αχχχχ αυτα τα προωρακια μας !!!! Δωσε της ενα ζουλιχτο φιλιιιι
Πρώτα θα σας ευχηθώ τα καλύτερα στην οικογένεια σας....με όμορφο κ ανέμελο μελλον( οσο μπορούμε με τα τεκταινόμενα) ,,,ειναι λογικό να εισαι κάπως θυμωμένη..αλλα σκέψου πως οι τρίτοι εκτός του οτι ειναι άνευ σημασίας ειναι ας το πούμε οχι φταίχτες,,,,Πιστεύω με τον καιρό θα καταλαγιασουν ολα κ θα χαρείς την γονεικοτητα που ειναι κ το σημαντικό του θέματος...εύχομαι υγεια κ οτι επιθυμείς...αν ειδικά μάθεις να απομονώνεις κι επικεντρώνεσαι...στον στόχο έχεις την βασική συνταγή...ολα τα αλλα μετά......ολα καλα....σε όλες μας...
Το μονο που εχει σημασια ειναι οτι πηρες το παιδι σου ζωντανό..οολα τ αλλα μην εχεις την απαιτηση να τα καταλαβουν οσοι δεν τα εχουν ζησει..ή δεν εχουν ενδιαφερθει να μαθουν..
Χριστίνα να χαίρεσαι το μωράκι σου και καλώς ήρθες στο club!!!Γέννησα κι εγώ με προεκλαμψία και Hellp στις 29 εβδομάδες το 2006, με ολική νάρκωση και μετά εντατική και πραγματικά σε καταλαβαίνω. Το σύνδρομο ούτε που το είχα ακούσει ποτέ!!Η κόρη μου γεννήθηκε πρόωρη 670g και ξεκίνησε να παίρνει βάρος από τα 580!!!Το γάλα μου το έκοψαν με φάρμακα αμέσως. Ποτέ, ούτε καν στο νοσοκομείο μόλις γέννησα, δεν νοιάστηκα για την γνώμη των άλλων ή για το αν θα με λυπηθούν . Κι ας είχαν όλες οι μάνες στο θάλαμο τελειόμηνα μωρά . Κι ας μπαινόβγαινα στη μονάδα για 92 μέρες (καλές και κακές).Κι ας έμαθα πως μπορεί σε δεύτερη εγκυμοσύνη να το ξαναπάθω . Δεν σου λέω πως ήμουν πάντα δυνατή , αλλά δεν ήθελα ούτε ο άντρας μου να έχει και την δική μου έννοια μαζί με τη στεναχώρια του , ούτε και οι δικοί μου άνθρωποι. Εκείνο το διάστημα μέχρι να φύγουμε από τη μονάδα , παρακολουθούσα τη ζωή μου χωρίς να μπορώ να συμμετέχω , σαν μια ταινία με αγωνία , περιμένοντας και ελπίζοντας ως θεατής για happy end . Κακά τα ψέμματα όμως .Η πρώτη χρονιά είναι δύσκολη με πρόωρο μωρό. Και να είναι και πρώτο παιδί , που έτσι κι αλλιώς δεν έχεις ιδέα . Άγχος αν θα περπατήσει, αν θα ακούσει, αν θα μιλήσει, αν θα δει...Και τα περισσότερα προωράκια τσιλιβιθρόνια και λιγόφαγα. Και να νοιαστώ για τις @@@@ του κάθε "ειδήμονα"!!!! Τι πιο σημαντικό από το να μυρίζω μωρουδίλα και να πιάνω πατουσάκια!!! Μετά την πρώτη χρονιά όλα είναι καλύτερα .Η κόρη μου τώρα είναι 8,5 ετών δεσποινιδούλα και όλα φαίνονται τόσο μα τόσο μακρινά !! Ούτε που μπορεί να φανταστεί κανείς την περιπέτειά μας. Της έχω ήδη μιλήσει, έχω και άλμπουμ με φωτογραφίες από τη μονάδα και θα της το δώσω κάποια στιγμή. Προσωπικά οι καλύτερες συμβουλές που θα έδινα ως μάνα πρώην πρόωρου μωρού- με καλή ευτυχώς εξέλιξη -είναι: Η προωρότητα είναι και αυτή μέσα στη ζωή. Δεν είναι ντροπή για να την κρύβεις, ούτε έφταιξες σε κάτι . Να έχεις μεγάλη υπομονή και καλό παιδίατρο . Μην αφήνεις το περιβάλλον σου να το κακομάθει ως "καημένο προωράκι" ούτε να προσπαθεί να επιβάλλει τις απόψεις του και να σε επηρεάζει (πχ ... η παιδίατρος μεν αφήνει να πάει σταθμό στα 2,5 αλλά μην το στείλετε φέτος το καημένο το προωράκι γιατί θα αρρωσταίνει ... λες και θα είναι το μοναδικό!!!) Κι εσύ η ίδια όμως , καθώς θα μεγαλώνει , μην αφήσεις το μυαλό σου να σκέφτεται συνέχεια το πώς ήταν και πώς έγινε γιατί δημιουργούνται εμμονές και υπερπροστασία και δεν θα απολαμβάνεις τις στιγμές . Και πάλι να σου ζήσει η μικρούλα σου
Η μητροτητα ταυτιζεται καταρχην με τη χαρα και αμεσως μετα με την αγωνια αν ολα ειναι καλα με το μωρο μας.Καποιες απο εμας ομως τα βιωνουμε αναποδα τα συναισθηματα λογω προβληματων και ετσι οταν ερχεται η χαρα πολλαπλασιαζεται και γινεται τοση που αισθανομαστε πως θα σκασουμε απο ευτυχια.Μην αφηνεις αυτο το συναισθημα να σου το χαλασει κανεις και τιποτα.Η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη και ο καθενας αντιδρα με διαφορετικο τροπο ολοι ομως κινουμαστε με βαση την αγαπη στα παιδια μας.Να σου ζησει και σε λιγο καιρο που θα το βλεπεις να κατακτα τον κοσμο ολο θα ξεχασεις και την τελευταια πικρα απο τα σχολια που ισως εχεις ακουσει.
Μάνα δεν είναι αυτή μόνο που γεννάει φυσιολογικά η θηλάζει το μωρό της !! Υπάρχουν και περιπτώσεις που είχαν γάλα και δεν θήλασαν για να μην έιναι με το στήθος εξω (ετσι ακριβώς μου πε μια "φίλη" !!!Η καθεμία μάνα δίνει τον δικό της αγώνα και καλό να μην κρίνουμε κανέναν ! Κλείσει και λίγο τ αυτιά σου και βάλε όρια για να μην στεναχωριέσαι!!!!!Οσο για την πρόωροτητα που ακούς εσύ κανε το καλύτερο για το παιδι σου και θα δεις οτι κάποια στιγμή θα ναι παρελθόν!!!!!!!!!!
Να σου ζησει το μωρο! Τωρα αυτο που σε απασχολει ειναι το βαρος και η σωματικη αναπτυξη του παιδιου, ομως να ξερεις οτι πρεπει να εισαι υποψιασμενη και για αλλα θεματα οσο μεγαλωνει. Να παρακολουθειται στενα απο τον παιδιατρο σου γιατι τα τοσο προωρα μωρα μπορει να παρουσιασουν διαφορες δυσκολιες η καθυστερησεις στην αναπτυξη τους. Δε σου το λεω για να σε αγχωσω, αλλα για να εχεις το νου σου. Πρεπει να κατακτησει τους αναπτυξιακους στοχους κοντα στην ηλικια που οριζεται για ολα τα παιδια, και να μην αποκλινει πολυ. Και παλι να σου ζησει.
Να σου ζήσει.Από τόσο δυνατή μαμά πως να μην βγει τέτοια κόρη!Τα ίδια περίπου πέρασα και εγώ.Λόγω ιστορικού προεκλαμψιας και αυξημένης αντίστασης στη μητριαία αρτηρία από την 25η εβδομάδα και μετά έτρεμε το φυλλοκάρδι μου. Πέρασα όλη την εγκυμοσύνη μέσα στο άγχος και τελικά φτάσαμε στην 36η εβδομάδα που μου την πήραν με καισαρική γιατί τις τελευταίες δύο εβδομάδες δεν έπαιρνε βάρος. Γεννήθηκε 1960 γραμ. την πήραμε σπίτι δέκα μέρες μετά 2250. Στο μαιευτήριο να φέρνουν στις άλλες μανούλες τα μωράκια τους και εμένα ένα σκετο θήλαστρο για να βγάλω γάλα. Φλέρταρα με την κατάθλιψη εκείνες τις ημέρες. Σήμερα 4,5 μηνών είναι 5700 και ακόμα της δίνω μόνο μητρικό με το θήλαστρο. Φοβόμουν τόσο πολύ μην σταματήσει να παίρνει βάρος που επέλεξα και εγω να μην την πιέσω με το στήθος, αφού μόλις την έβαζα έτρωγε πέντε λεπτά και μετά έκλαιγε και δεν ξανάτρωγε.Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για το μωρό μου παρόλη την δέσμευση που είναι το θήλαστρο, αφού κάθε τρεις ώρες πρέπει να βγάλεις το γάλα και δεν μπορείς να πάς σχεδόν πουθενα. Η καισαρική ορισμένες φορές είναι μονόδρομος!Η κάθε μανούλα κάνει ότι νομίζει καλύτερο για το μωρό της.Να είναι γερά τα παιδάκια μας!!η
Να την χαίρεστε και να είστε γερές, δυνατές και ευτυχισμένες πάντα :)
8 μηνών 6800!πολύ καλό βάρος για μωρό που γεννήθηκε 910 γραμμάρια! Και να μην νιώθεις τύψεις, δεν έκανες κάτι που οδήγησε σε πρόωρη γέννα. Περήφανη θα πρέπει να αισθάνεσαι και για την κοριτσάρα σου που βγήκε δυνατή παρολες τις αντίξοες συνθήκες αλλά και για τον εαυτό σου που δεν σε πήρε από κάτω . Αυτό που έκανες με το θήλαστρο λίγες γυναίκες θα είχαν το κουράγιο να το κάνουν, να βγάζεις και να το πετάς μόνο και μόνο για να διατηρήσεις την παραγωγή γάλακτος. Αλίμονο σε όσες νομίζουν ότι το θέμα μητροτητας κρίνεται στον τρόπο γέννησης ή από το θηλασμό. Δηλαδή όσες δεν τα γέννησαν τα παιδιά τους δεν είναι καλές μάνες;
Να τη χαιρεστε και μην μπαινετε στη διαδικασία να σκέφτεστε αν θα σας κρίνουν οι άλλοι και πως! Κακοπροαιρετοι παντα θα υπαρχουν! Η μητρότητα δεν είναι διαγωνισμός. Είναι αγώνας προσωπικός και μονομπροσωπικος της καθμιας μας καθημερινος και δεν αφορα κανέναν άλλο. Και καθέ μέρα κάνουμε οτι καλυτερο μπορούμε!
Κοριτσακι μου γλυκο, να σου ζησει.. Μπορω να σε καταλαβω καθως κι εγω γεννησα προωρα τα διδυμακια μου στην 30η εβδομαδα λογω προβληματος υγειας δικου μου που προυπηρχε της εγκυμοσυνης.. Περασα κι εγω απ ολα τα σταδια και τωρα πια που τα μωρα μου ειναι 30 μηνων, μπορω να σου πω πως πρεπει να κλεισεις τα αυτια σου σε ολα τα σχολια και να μην ακους κανεναν... Τα προωρακια ειναι μαχητες και αξιζουν μονο τα καλυτερα.. Το ιδιο και εμεις... Δε φταιμε που τα φεραμε νωριτερα στον κοσμο..Δεν ηταν επιλογη μας..Κλαψαμε, ριξαμε τις ευθυνες στον εαυτο μας, βασανιστηκαμε να βλεπουμε τα μωρα μας να τα τρυπανε και να τα γεμιζουν δεκαδες σωληνακια...να κλαινε και να μη μας αφηνουν να τα παρουμε αγκαλια..να τα βλεπουμε μονο δυο φορες την ημερα κι αυτο για μιση ωρα..να σκιζετε η καρδια μας καθε φορα που τα αφηναμε εκει, στις θερμοκοιτιδες της ΜΕΝΝ και να μη ξερουμε τι γινεται ως την επομενη φορα..Να θελουμε να θηλασουμε, το πιο φυσιολογικο πραγμα στον κοσμο, και να μη μπορουμε..Και οταν επιτελους τα φεραμε σπιτι, να τα βλεπεις να τρεμουνε και να ταραζονται σε καθε αγγιγμα...σαν φοβισμενα κουταβακια.. Θα μπορουσα να συνεχισω για ωρες... Αλλα αυτο που εχει σημασια ειναι πως ολες οι μανουλες ειναι αξιες...Ολες αγαπαμε τα μωρα μας...Ολες θα διναμε και τη ζωη μας γι αυτα... Με καισαρικη ή φυσιολογικα, με θηλασμο ή μη... Και εμεις, που πονεσε οχι μονο το σωμα μας αλλα και η ψυχη μας, δεν πρεπει να αφησουμε κανεναν να μας πει πως δεν ξερουμε τι παει να πει μανα, επειδη καναμε καισαρικη και δε θηλασαμε... Ειμαστε και παρα ειμαστε.. Και καμαρωνουμε που τα καταφεραμε να τα φερουμε σπιτι και να αρχισουμε το ομορφο ταξιδι της μητροτητας...!!!!
Εισαι μανουλα με ολα κεφαλαια! Οι απ' έξω μονο με ενοχες ξερουν να σε φορτωνουν και η καθε κομπλεξικη να σου υπερηφανευεται οτι αυτη τα εκανε καλυτερα απο ολους! Να χαιρεσαι το μικρο σου θαυματακι και να να κλεινεις τα αυτια σου σε οποιοαδηποτε προσπαθει να σου περασει στο μυαλο οτι κατι δεν κανεις καλα.. Στερηθηκες ομορφες στιγμες των πρωτων ημερων αλλα εχεις μπροστα σου χροοοοονια ολοκληρα να φτιαξεις για σενα και τη μικρη σου πολεμιστρια στιγμες αξεχαστες και μαγικες! Να εισαι σιδερενια και γερή και να την καμαρωνεις!