Πολλά πολλά λάθη γιατρών…
Εχω διαβασει πολλες ιστοριες και αποφασισα να πω και τη δικια μου, πιο πολύ για να βοηθησω καποιους.
Πριν 2 χρονια γεννησα ένα αγγελουδακι. Πολύ δυσκολη εγκυμοσυνη! Από τη πρωτη μερα που πηραμε το παιδι μας στο σπιτι εκανε εμετους. Επαιρνα το γιατρο τηλεφωνο και μου ελεγε «Εισαι πολύ υπερβολικη, εισαι πρωτομανα γι’ αυτο και αγχωνεσαι!«
Οσο περνουσε ο καιρος οι εμετοι γινοντουσαν πιο πολλοί και πιο έντονοι… Μεχρι που η μικρη εγινε 6 μηνων και δεν πηρε βαρος. Ολο αυτο το διαστημα το μωρο εκλαιγε ασταμάτητα και το ενιωθα ότι κατι δε πηγαινε καλα!
Με εστειλε ο «γιατρός» να κανουμε εξεταση για ουρολοιμωξη.
«ολα καλα«, μου λεει.
Περασαν οι μερες και η μικρη μου 7 μηνων τοτε κανει μαυρα κακακια, του το λεω, «Κατι θα εφαγε» μου λεει.
Την επομενη μερα η μικρη κανει σκουρο εμετο… «Εφυγες αμεσως για το Παίδων!«
Πηγαμε στο Αγλαια Κυριακου. Περιμεναμε 6 ωρες και μολις τελικα μας ειδαν χωρις να μας κανουν καμια εξεταση μας εδιωξαν. Το παιδι, λεει, δεν εχει τιποτα. Φυγαμε απο εκει στις 7 το απόγευμα.
Στη μια τη νυχτα το μωρο εκανε ξανα εμετο και εβγαζε αιμα από το στομα… Για κακη μας τυχη και κυριως του παιδιου μου εφημερευε το ιδιο. Μας εβαλαν μεσα γιατι η κορη μου ειχε παθει γαστρορραγια.
Μειναμε ένα μηνα μεσα και της εκαναν γαστροσκοπηση και βρηκαν λεει ότι το παιδι ηταν αλλεργικο στο γαλα (θηλαζα αποκλειστικα). Εκτος από αυτά που ειδαμε μεσα εκει ένα μηνα και το πως φεροντουσαν σε μας και στο παιδι μας, βλέπαμε το μωρο μας να λιωνει.
«Πεθαινει από αιμορραγια» μου ελεγαν και εγω εψαχνα παραθυρο να πεσω.
Βγηκαμε και μας ειχαν πει όλα καλα. Εμενα όμως κατι δε μου αρεσε στο παιδι.. Περνουσε ο καιρος και το μωρο τα ιδια. Εννοείται πως ειχα αλλαξει παιδιατρο.
Όταν η μικρη πηγε 15 μηνων αρχισαμε παλι εμετους, το λεω στο παιδιατρο μου στο κυριο Μαζανη που αυτή τη στιγμη σε αυτόν και στο χειρουργο που χειρουργησε τη μικρη μου τον κυριο Περγαμαλη χρωσταω τη ζωη του παιδιου μου και μου λεει «Έλα στο νοσοκομείο» Πηγαμε και αμεσως της εκαναν υπερηχο, τον πιο απλο που κανεις δεν της ειχε κανει και μας ειπε ότι το παιδι εχει στενωση δωδεκαδακτυλου και αντιστροφα οργανα. Μειναμε άλλο ένα μηνα εκει και καναμε την επεμβαση και δε ξεραμε αν θα παρουμε πισω το μωρο μας.
Τελικα πηγαν όλα καλα και κανεις δε το περιμενε ότι ο αγγελος μου θα τα καταφερει!
Τωρα είναι 2 χρονων το Μελινακι μου και είναι μια χαρα! Προσπαθουμε να ξεπεράσουμε τα ψυχολογικα που μας εμειναν από την παραμονη μας στα νοσοκομεια…
Μην χανετε το κουραγιο σας ποτε!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αχ πόσο χάρηκα που έγινε καλά η μικρούλα... πήγα να σκάσω. Μα πόσο ανεύθυνοι οι συγκεκριμένοι γιατροί;; Ευτυχώς βρέθηκε ο καινούριος γιατρός στο δρόμο σας... να μου φιλήσεις τη συνονόματη κορούλα σου!!
ευχομαι να ειστε παντα καλα! ο χαειρουργος σας ειναι ο καλυτερος! εχει χειρουργησει και την κορη μου ευτυχως για την μικρη μου την ανελαβε απο την αρχη και πηγανε ολα καλα!
ξερεις κατι ειναι απο τους καλυτερους ανθρωπους που εχω γνωρισει κ του χρωσταω τα παντα αυτη τη στιγμη
Να ειναι παντα υγιες το Μελινακι σας!!!!!!!
Να σου ζήσει το μωράκι σου ποτέ αρρώστιες. Απαράδεκτοι οι γιατροί αλλά και εσύ έπρεπε να ψαχτείς και άλλο βρε κορίτσι μου. Ενας απλός υπέρηχος χρειάζεται...το λέει και η κοινή λογική. Εμένα με λένε όλοι οι δικοί μου υπερβολική. Του δικού μου γιου του έχω κάνει υπέρηχο σε κεφάλι και σε ολοκληρη τη κοιλίτσα προληπτικά. Με αυτά που ακούω γύρω γύρω, προτιμώ να προλαμβάνω παρά να καταπολεμώ.
ναι αλλα εγω τοτε που εγιναν ολα αυτα περνουσα κ μια καταθληψη λογο γεννας κ λογο εξαντλησης οποτε το μυαλο ηταν νεκρο
Πόσο με άγγιξε η ιστορία σου... Να είναι καλά το κοριτσάκι σου κι άλλη περιπέτεια να μην περάσετε ποτέ! Και ναι, το ένστικτό σας να μην το αγνοήτε ποτέ κορίτσια! Θα ήθελα να σε ρωτήσω για τον παιδίατρό σου, πως μπορώ να επικοινωνήσω μαζί σου?
αν θες μπορω να σου δωσω το τηλ ειναι εκπληκτικος ανθρωπος
τι να πω για καποιους γιατρους πια..., απαραδεκτοι! περαστικα ευχομαι στο παιδακι σας και ευχομαι να τα ξεπερασετε ολα γρηγορα. αν και το ξερω οτι δεν ειναι ευκολο
Καλή μου να σου ζήσει το κοριτσάκι σου!!! Το ίδιο πάθαμε και εμείς με την μικρούλα μας στο Π. Α. Κ. Εκεί το μωρό έκανε 3 χειρουργεία μέχρι να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς γινόταν. Στο τρίτο χειρουργείο μετά από μία ώρα βγαίνει μια νοσοκόμα και μας λέει " Πηγαίνετε δίπλα στο εκκλησάκι ανάψτε μία λαμπάδα και τάξτε το μωρό στην Παναγία. Ο Άγιος Στυλιανός να βάλει το χέρι του." Αυτό και κάναμε. Μάλιστα μετά από λίγες μέρες μας έστειλαν σπίτι λέγοντας πως όλα πήγαν τέλεια και η μικρή μας αναρρώνει! Φυσικά το μωρό ήταν μαύρο χάλι. Λίγους μήνες πριν χρονίσει (περίπου στον 8ο μήνα) ήταν 5 κιλά. Το παιδί χειροτέρευε... Τελικά χρειάστηκε και τέταρτο χειρουργείο για την αποκατάσταση του εντέρου, το οποίο έγινε στο ίδιο νοσοκομείο. Η επιλογή μας ήταν την πρώτη φορά συνειδητή, καθώς εκεί δούλευε ο πατέρας μου για πολλά χρόνια και ήξερε καλά τους γιατρούς. Δυστυχώς, όμως, τα χειρουργεία έγιναν κατά τη διάρκεια του Πάσχα (όλη έλειπαν με άδεια και η κατάσταση δεν σήκωνε καθυστερήσεις) και έγιναν από γιατρό που μόλις είχε τελειώσει την ειδικότητά του. Τη δεύτερη φορά όμως ο πατέρας μου χρησιμοποίησε όλες του τις διασυνδέσεις και όλα ευτυχώς πήγαν καλά.
Βρε κορίτσι μου, τι περάσατε και εσείς! Μακάρι να μη βρεθεί κανένα άλλο μωράκι στη θέση των δικών σας. Να τα χαίρεστε τα παιδάκια σας, να είναι γερά και καλότυχα και μακριά από νοσοκομεία!
Άλλο κακό να μη σας βρει, πόνεσε η ψυχή μου για το καημένο το νινάκι σας. Σας εύχομαι υγεία από δω και πέρα και πολλά πολλά χαρούμενα γελάκια!!
Γερό και δυνατό να είναι το Μελινάκι σου! Μακάρι να τελειώσει καλά και η δική μας ιστορία. Δεν απειλείται βέβαια η ζωή της, αλλά περνάμε κ μεις το ζόρι μας. Είχα τρομερή ανάγκη να διαβάσω ένα τέτοιο άρθρο με όμορφο τέλος. Σας στέλνω όλη μου την αγάπη και εύχομαι ολόψυχα να μη χρειαστεί να ξαναπεράσετε ούτε απ έξω από νοσοκομείο
αννα καθε ευχη μου πραγματικοτητα σου ευχομαι κι εσενα!
Ποτέ μην αγνοείτε το ένστικτό σας!!! Πάρτε δέκα γνώμες αν είναι ανάγκη, αλλά μην αγνοείτε το ένστικτό σας!!!
ΠΟΣΟ δικιο εχεις! το ενστικτο της μαμας δε κανει ποτε λαθος!