Αυτοί οι γονείς αποφάσισαν να κάνουν μια μεγάλη έκπληξη στα παιδιά τους
Τα παιδιά κάνουν τα μαθήματά τους όταν ξαφνικά φτάνει στο σπίτι ένα κουτί…
… ένα κουτί που ήρθε για να φέρει τόση χαρά (αλλά και συγκίνηση) στα αδέλφια αυτά.
Η κόρη κοιτάζει συγκλονισμένη και δε σταματά να ευχαριστεί τους γονείς της βλέποντας το μαλλιαρό σκυλάκι να ξεπροβάλει απ’ το κουτί. Από τα 2 της χρόνια, γράφει η μαμά της στην περιγραφή του βίντεο στο YouTube έπαιζε με λούτρινα ζωάκια, ήταν το όνειρό της. Τους έφτιαχνε ακόμη και κρεβατάκια για να κοιμηθούν. Κι η αντίδραση της κόρης της την εξέπληξε. Ήταν πολύ πιο γλυκιά απ’ όσο θα μπορούσε να φανταστεί. Είναι τόσο ιδιαίτερο το δέσιμο που νιώθουν τα μικρά παιδιά με τα ζωάκια. Είναι τόσο μεγάλη και ειλικρινής η αγάπη τους γι’ αυτά.
Οι γονείς τους τούς λένε να διαλέξουν μερικά ονόματα ώστε να αποφασίσουν έπειτα ως οικογένεια για το καλύτερο.
Και το όνομα αυτής; Peaches!
Εσείς έχετε ζωάκι στο σπίτι; Το διαλέξατε μαζί με το παιδάκι σας ή του κάνατε έκπληξη;
Ο άντρας μου δεν ήθελε με τίποτα σκύλο στο σπίτι εγώ πριν παντρευτουμε είχα σκύλο και επειδή δεν με άφηνε να τον πάρω την άφησα στη μαμά μου.....όταν έκανα την κόρη μου επειδή η επαφή της με την μπρεντα μου ήταν καθημερινή είχαν η μία στην άλλη τρελή αδυναμία.......η Μπρεντα μου άρρωστησε και εκείνη την περίοδο την κόρη μου την παρακολούθουσε"παιδοψυχολογος και έβλεπε πως η μικρή όταν ζωγραφίζει κάτι πάντα μα πάντα ζωγραφιζε και την μπρεντα.....του εξηγώ την κατάσταση της μπρεντα και η συμβουλή του ήταν να πάρουμε έναν σκύλο στο σπίτι μας έτσι οστε αν ερχόταν το μοιραίο το παιδί να μπορούσε να το ξεπεράσει όσο το δυνατόν ποιο εύκολα......ενωητε με το που το είπα στον άντρα μου συμφώνησε αμέσως......πειγαμε λοιπόν βρηκαμε το ποιο παιχνιδιαρικο κουτάβι και της το κάναμε έκπληξη......την μπρεντα μου δυστυχώς την χάσαμε στο 6μηνο και μας πονάει ακόμα η Νάλα μου όμως έχει κάλυψη κάτι από το κενό που άφησε πίσω της η Μπρεντα μου......η Νάλα μου τώρα είναι 8 ετών και είναι λες και ειναι κουτάβι όλη μέρα χοροπειδαει......κατσίκι είναι δεν την πιάνεις ποθενα
Εμένα ο άντρας μου, μου το είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι σκυλί ή γατί στο σπίτι δεν θα έμπαινε με τίποτα. Όχι επειδή δεν τα αγαπάει αλλά επειδή είναι υποχόνδριος με την καθαριότητα και δεν θα άντεχε με τίποτα τρίχες και λερώματα μέσα στο σπίτι. Έλα όμως που ο γιος μου είχε άλλα σχέδια... Ο γιος μου είχε ήδη κλείσει τα 4 χρόνια του και ήταν υπερβολικά φοβικός με τα σκυλιά σε σημείο που μου δημιουργούσε μεγάλο πρόβλημα στις βόλτες μας. Εγώ με το καρότσι και την κόρη μου μέσα σε αυτό και ο γιος μου να ουρλιάζει για αγκαλιά επειδή είδε ένα σκυλί να περνάει δίπλα του στο δρόμο. Πραγματικά ζούσα ένα μαρτύριο τότε. Φυσικά σαν φιλόζωη το θέμα δεν το άφησα έτσι. Ευτυχώς πάνω από το σπίτι μου υπάρχει ο φιλοζωικός σύλλογος της γειτονιάς μου. Κάθε Κυριακή λοιπόν ξεκίνησα δειλά δειλά με τον γιο μου να τους επισκεπτόμαστε και αφού ενημέρωσα τους εθελοντές εκεί για την κατάσταση του γιου μου μας έφερναν σε επαφή με μικρόσωμα και ήπιου χαρακτήρα κουτάβια που μας επέτρεπαν να τα βγάζουμε βόλτα και να τα ταΐζουμε. Η μία Κυριακή έφερε την άλλη και από διστακτικός και νευρικός που ήταν στην αρχή ο πιτσιρικάς κατέληξε να περιμένει πως και πως τις Κυριακές για να πάει και να βοηθήσει και να δει αυτά τα χαριτωμένα πλάσματα όπως έλεγε. Και ξαφνικά η μεγάλη μέρα ήρθε. Ένας μικρόσωμος νεαρός σκυλάκος του έκανε το κλικ. Ένα χαριτωμένο ημίαιμο πλάσμα που μόλις είδε ο ένας τον άλλον ερωτεύτηκαν τρελά. Εκείνη την ημέρα ο γιος μου μπήκε με κλάματα στο σπίτι μου γιατί αναγκαστήκαμε μόλις τελείωσε η βόλτα μας να επιστρέψουμε το σκυλάκι στο καταφύγιο. Η απόφαση δεν ήταν δύσκολη τελικά. Ακόμα και ο άντρας μου υπέκυψε στις πιέσεις του και από τότε η οικογένειά μας μεγάλωσε κατά ένα μέλος και τα παιδιά μου με ακούνε πολύ περισσότερο τώρα που έχουμε το σκυλί στο σπίτι. Είναι πανευτυχής και τα δύο και με ευγνωμονούν καθημερινά για αυτήν μου την απόφαση. Πήγαμε μαζί με τον γιο μου να τον πάρουμε από το καταφύγιο και τον κάναμε έκπληξη στην κόρη μου η οποία από τότε με φιλάει ακόμα και μου λέει ευχαριστώ που φέραμε στο σπίτι τον Piccolo!!!
Πήραμε πήραμε και εμείς! Το μαζέψαμε από το δρόμο και όλη μέρα παίζει μαζί του! Εγώ προσπαθώ να συνηθίσω με ζώο στο σπίτι γιατί οι δικοί μου γονείς ήταν αρνητικοί πάντα. Κατά τα άλλα κλείνω τη μεσαία πόρτα προς το παρόν για να μην την καταπιέζω και την αφήνω να παίζει ανενόχλητη!
Πραγματικά τι το καλύτερο από το να μεγαλώνει ένα παιδί παρέα με έναν σκύλο ή μια γατούλα. Έρευνες έχουν δείξει το πόσο θετικά λειτουργεί στην ψυχολογία ενός παιδιού η παρέα ενός ζώου στο σπίτι. Πραγματικά πολύ συγκινητικό βίντεο!