Δεν μπορώ να χαρώ τίποτα…
Είμαι μαμά μιας κορούλας 4 μηνών. Είμαι 38 ετών και αυτό είναι το τρίτο μου παιδάκι. Ήρθε στη ζωή μου ξαφνικά!
Όταν έμαθα πως είμαι έγκυος, έκλαιγα επειδή ήταν κάτι που είχα αποκλείσει, δεν ήθελα άλλα παιδιά. Έχω δυο αγόρια, 18 και 13 ετών. Τα λατρεύω και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτά… Για να μην μακρυγορώ, ο άντρας μου ενθουσιάστηκε! Με καθησύχασε και αποφασισαμε να το κρατήσουμε, άλλωστε δεν μπόρεσα να κάνω διακοπή κύησης… Πώς να το κάνεις όταν ακούς μια καρδούλα να χτυπά!
Γεννήθηκε η μπεμπούλα μας 27 Απριλίου, ήμουν χαρούμενη..! Γυρίσαμε σπίτι, με λαχτάρα περίμενα πότε θα ξυπνήσει για να τη θηλάσω.
Στην 4η εβδομάδα άρχισε η κόλαση μου, στην οποία ζω εδώ και τέσσερις μήνες. Επιλόχειος κατάθλιψη! Άγχος ατελείωτο και ανεξήγητο, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, ειδικά τα μεσημέρια που υπάρχει ησυχία! Δεν μπορώ να χαρώ τίποτα, είμαι μονίμως λυπημένη… Κάνω άσχημες σκέψεις τύπου «Μήπως δεν έπρεπε να προχωρήσω σε τρίτη γέννα;«, «Μήπως δεν ήμουν έτοιμη;» και διάφορα τέτοια… Δεν ξέρω τι να κάνω, φοβάμαι την θεραπεία, φοβάμαι τα χάπια τα αντικαταθλιπτικά, τι παρενέργειες έχουν;
Έχω κουραστεί με αυτή την κατάσταση… Αν κάποια μαμά έχει περάσει παρόμοιο θέμα με εμένα και έχει κάνει θεραπεία, ας μου δώσει κάποια συμβουλή… Έχω δοκιμάσει κάτι αγχολυτικά, είμαι κάπως καλύτερα, αλλά γενικά δεν βλέπω βελτίωση! Έχω αναστατώσει την οικογένειά μου, η μητέρα μου και ο άντρας μου είναι αυτοί που με στηρίζουν σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο που περνάω…
Ξέρω πως περνά αργά ή γρήγορα, αλλά πόσο ακόμα να αντέξω;
μαμά Α.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αχ...Μανουλα ποσο σε καταλαβαινω...μην αφηνεις τον εαυτο σου πρεπει να κανεις την θεραπεια μην την φοβασαι πηγαινε σε ψυχιατρο-νευρολογο να σε βοηθήσει αφου αισθανεσαι τοσο χαλια θέλεις ιατρική βοήθεια..τοχω περάσει..ειμαι κατα των φαρμάκων για πολυ καιρο το απέφευγα μεχρι που κατερευσα...και καταλαβα οτι θελω βοηθεια...θελει δυναμη να το παραδεχτεις και να πας σε γιατρο αλλα πρέπει...να κανεις σωστα την θεραπεια σου η οποια θα παρει και μηνες πολλους αναλογως παντα και ποσο καιρο τοχεις αφήσει...μαζεψε την δυναμη σου και πηγαινε στο γιατρο...μην φοβασαι ολα καλα θα πανε...να σου ζησουν τα παιδακια σου...
Σε καταλαβαινω απολυτα!!εγω γενησα 3 μερες μετα απο σενα το δευτερο παιδακι μου κ τους 2 μηνες ειμαι πιο χαλια απ οτι στην αρχη!με ποιανουν φοβιες με το παραμικρο...εχω τρομερο αγχος να βγω εξω απο το σπιτι για να παω καπου ειδικα αν ειμαι μονη μου και εχω ¨αρρωστησει¨ με τον θηλασμο....αν τρωει..ποσο τρωει...αν της αρκει...ειχε κρυωσει λιγο και με τις μυξουλες που ειχε κ δεν μπορει να φαει καλα.Την βαζω στο στηθος και κλαιει σαν να της δινω δηλητηριο....ολο αυτο με εκανε ακομα χειροτερα και φυσικα λιγοστεψε κ το γαλα μου αφου δεν πινει καλα το μωρο!ειμαι υπερ του θηλασμου αλλα ειλικρινα εφτασα να αναρωτιεμαι αν αξιζει τον κοπο....να σκεφτομαι τις μαμαδες που για τον χ.ψ λογο δωσανε μπιμπερο κ μπορουν και βγαινουν πιο ανετα εξω χωρις το αγχος του θηλασμου!παρολα αυτα οσο μπορω το παλευω γιατι ξερω οτι ειναι το καλυτερο για το μωρο μου!!!υπομονη και θα περασει με θετικες σκεψεις και αν δεις οτι δεν μπορεις μονη σου ζητησε βοηθεια....το ιδιο θα κανω κ εγω!!
να σου ζησει το μωρακι σου καταρχην! αν εισαι εναντιον των χημικων φαρμακων, δοκιμασε να κανεις ομοιοπαθητικη, εχει εξαιρετικα αποτελεσματα και δεν προκαλει καμια παρενεργεια και κανενα ειδος εθισμου! εμενα με βοηθησε πολυ οταν βρεθηκα σε αναλογη κατασταση με τη δικη σου...
Φίλη μου καλησπέρα! Κι εγω έχω δύο αγοράκια 12 και 9 και λίγο μετα την πρώτη γέννα ήμουν οριακά για επιλοχειο κατάθλιψη. Ευτυχώς δεν άφησα να μου συμβεί. Κοίτα Καλή μου να το ξεπεράσεις αρχικά με θετική σκέψη! Βγες έξω, μαζί με το μωρακι σου, οργανωσε τη βάφτιση αν δεν την έχεις βάφτισει ακόμα και γενικά ζήσε την Ομορφιά αυτής της περιόδου!! Μην αφήνεις το χρόνο να περνάει έτσι.. Είναι κρίμα.. Σιγά σιγά θα συνέλθεις και όλα θα είναι υπέροχα!! Τι δε θα έδινα κι εγώ για να αποκτήσω μια μπεμπουλα μετα από 2 αγόρια! Καλή δύναμη και όλα να πάνε καλά!!
Αγαπητή ιντερνετική φίλη, καταρχήν είναι πολύ σημαντικό ότι αναγνωρίζεις το είδος του προβλήματος. Έχεις κάνει ήδη το μισό δρόμο προς τη λύση του. Δεν έχω πάθει επιλόχεια κατάθλιψη, έχω μία μπέμπα 6 μηνών και καταλαβαίνω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στην καθημερινότητα. Και τις χαρές φυσικά. Έχω πάθει κατάθλιψη στο παρελθόν, όχι επιλόχεια, αλλά δεν διαφέρει και πολύ. Γνωρίζω καλά το συναίσθημα. Νιώθεις ότι δεν θα νιώσεις καλύτερα ποτέ, ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τη θλίψη σου και δεν μπορείς να χαρείς τα όμορφα της ζωής. Αυτό που μπορώ να σου πω με απόλυτη σιγουριά είναι ότι περνάει!!! Πολύ πιο εύκολα από ό,τι φαντάζεσαι. Προσωπικά δεν παίρνω σχεδόν ποτέ χάπια και ήμουν πολύ αντίθετη. Προσπάθησα να απαλλαγώ με ψυχοθεραπεία και τελικά βοηθήθηκα πολύ από αυτό, σε συνδυασμό με μια αγωγή που χρειάστηκε μόνο για 3 μήνες. Τα σύγχρονα αντικαταθλιπτικά δεν έχω σχεδόν παρενέργειες. Νομίζω πως εσύ ίσως και να μην τα χρειαστείς καθόλου, εφόσον ήδη έχεις δει τα σημάδια και το επεξεργάζεσαι. Θα πρότεινα να επισκεφτείς έναν καλό ειδικό, ψυχίατρο, και να συζητήσεις μαζί του. Εκείνος θα σε συμβουλέψει και μαζί θα βρείτε την καλύτερη λύση. Είμαι σίγουρη πως πολύ σύντομα θα απολαμβάνεις τα χαμόγελα και τα παιχνίδια της κορούλας σου. Περίμενε και σε λίγο που θα γίνουν πιο εύκολα τα πράγματα θα σου πάρει τα μυαλά!!! Εύχομαι τα καλύτερα. Εάν θέλεις κάποιον να μοιραστείς τις σκέψεις σου, ας σου δοθεί το email μου από τους διαχειριστές αν γίνεται. Να χαίρεσαι την οικογένεια σου.