Παιδί μου, μ’ ακούς;
Για αλλη μια φορα αγανακτισμενη απο το αστερακι μου…. Τα πεντε θα κλεισει σε λιγο καιρο και δεν ακουει τιποτα! Όταν λεμε τιποτα, εννοουμε τιποτα. Ολη την ημερα μαλωνουμε!! Δεν υπαρχει φορα που θα του πω «Αγαπη μου, κανε αυτο» και να συμβει. Καμια ομως! Το ναι δεν υπαρχει στο λεξιλογιο του. Για το οχι ομως, τι να λεμε…. Ερωτηση και οχι.
Δεν θα ξυπνησει χωρις γκρινια. Δεν ντυθει χωρις διαφωνια, δεν θα φαει χωρις αντιρρηση. Κανει μπανιο, γιατι αυτο το αφρολουτρο και οχι το αλλο, γιατι αυτο το παντελονι, οχι αυτο το κολατσιο, οχι αυτο το καναλι, οχι το ενα, οχι το αλλο.
Για πειθαρχια δεν το συζητω. Δοκιμασαμε ολους τους τροπους. Με συζητηση, με τιμωρια, με στερηση παιχνιδιου, τιποτα. Μπορει να πιανει για κανα δυο μερες και μετα τα ιδια. Να παμε μια επισκεψη δεν το συζητω. Ζημιες, φωνες, χτυπηματα… Ανεξελεγκτος. Δεν κανει τιποτα αν δεν φωναξω διακοσιες φορες και δεν τον παω σπρωχνοντας.
Απο στομα αλλο θεμα. Εχει τοσα επιχειρηματα, τετοιο υφος και λεγειν που ειναι περιττο να τα βαλεις μαζι του. Στο τελος κρυφογελαω απο τα απιστευτα που λεει για να δικαιολογηθει… Αφησα την δουλεια μου γιατι πραγματικα ενιωσα την αναγκη να ειμαι διπλα του, γιατι στεναχωριεμαι πολυ να τον βλεπω να κλαιει και να γκρινιαζει ολη την ημερα. Ταλαιπωρειται και ο ιδιος ετσι, τον κουραζει αυτο και η γκρινια φερνει γκρινια.
Στο σχολειο βεβαια δεν ειναι ετσι, η δασκαλα δεν πιστευει με τιποτα οτι φερεται ετσι. Στεναχωριεμαι πολυ, ψαχνω να βρω τι κανω λαθος γιατι σιγουρα κατι δεν κανω σωστα και λυπαμαι οχι γιατι ειναι ζωηρος και με ξετιναζει ολη την ημερα -εγω με μια αγκαλιτσα (απο τετοιες αλλο τιποτα και φιλια και σ’ αγαπω)τα ξεχναω ολα- αλλα γιατι ο ιδιος δεν μπορει να ηρεμησει ποτε και αυτο τον κουραζει.
Βρε μανουλες εσεις με παρομοιες συμπεριφορες, πως το εχετε αντιμετωπισει; Δωστε τα φωτα σας!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλησπέρα.Κι εγώ τα ίδια περνάω.. Εννιά χρόνια τώρα..Εχω μια πανέξυπνη ,πανέμορφη και υγιέστατη κόρη και δεν μπορώ να τη χαρώ..Και ουτε εκείνη εμενα.Ολη μερα δίνω εντολες:ξυπνα σηκω ντυσου,φαε, διαβασε, κοιμησου...ατελειωτες ωρες για να ετοιμαστουμε και να πάμε κάπου..ακόμα και καπου που της αρεσει και θελει όπως σε παρτυ ή σε παιδότοπο.χανουμε όλη μας την ενεργεια και τη διάθεσή μας στα διαδικαστικά της μερας.Και φυσικά όλα αυτά έχουν τις επιπτώσεις τους σε όλη την οικογενεια.Γκρίνια και μαλωματα με τον μπαμπα γιατί εγώ την κακοέμαθα και φερεται ετσι.. Πήγα σε διάφορους ειδικους (σύμβουλο οικογενειας,παιδοψυχολογο,ανπτυξιολογο..) προσπαθωντας να βρω τι φταιει,τι κάνω λάθος,γιατί ενω εχω αφιερωσει τόσο χρόνο και τόσο κόπο σ΄αυτο το παιδί να ειμαστε ετσι.Και δυστυχώς χωρίς τη συμπαράσταση του συζύγου.Εδω και 6 μηνες περιπου μια παιδοψυχιατρος διέγνωσε σύνδρομο ασπεργκερ και κάνουμε μαθηματα ειδικης αγωγης.Είμαστε καπως καλυτερα αλλά μετα από πολύ διάβασμα στο ιντερνετ σχετικα με το σύνδρομο αυτό,δεν ειμαι και τόσο σίγουρη αν όντως το έχουμε..
Εχω ενα γιο 5μιση χρονων.Ειναι απο τα παιδια που οι φιλες μου ηθελαν να κανουν ενα τετοιο.Απο μωρο ετρωγε,κοιμοοοοοταν,ηρεμο παιδι,κοινωνικο,κυριως με τους μεγαλους,γενικα απο τα παιδια που και οι τριτοι τα κανουν κεφι.Κι ομως, εχουμε περασει κατα διαστηματα φασεις σαν και αυτη που περιγραφεις.Οχι σε τοσο μεγαλο βαθμο,αλλα πολυ κοντα.Ειναι η φαση,οπου οποιαδηποτε αλλαγη καταστασης(ξυπνα,ντυσου,γδυσου,πηγαινε,ελα) ειναι μια κουραση κ ενας καβγας.Θυμωνω πολυ ευκολα,οποτε δε μπορω να πω οτι τις αντιμετωπιζω με ηρεμια.Οοοοοση συζητηση ουτως η αλλως δεν εχει πιασει.Δεν εχω καταλαβει τι τις ενεργοποιει αυτες τις φασεις,παντως οπως βλεπεις πολλα,αν οχι ολα τα παιδια τις περνουν.Θα φυγει κ θα ξαναερθει.Τα κανουν μονο σε εμας,εννοειται οτι οι αλλοι σε κοιτανε σαν ουφο,οταν τους περιγραφεις πως συμπεριφερεται το αγγελουδι που γνωριζουν.Προσπαθησε ΟΟΟΟΣΟ μπορεις να μη σε παρασυρει στο παιχνιδι του.Το πρωι,το κολπο που εχω βρει ειναι να τον ξυπναω 10 λεπτα νωριτερα,να ξαπλωνω μαζι του κ να μου λεει 4 λεξεις που του ερχονται στο μυαλο.Με αυτες φτιαχνω μια μικρη ιστορια,προσπαθωντας να εχει κ αστεια στοιχεια.Ετσι εχω παρατηρησει κ τον ενεργοποιω για να σκεφτει κ μετα με παρακολουθει στα ματια να δει τι θα του πω.Λεμε 2πριν κ 1 μετα το πρωινο.Περυσι τα πρωινα ηταν μαρτυριο.Μπες επισης ιντερνετ,pinterest κτλ κ βρες πρωτοτυπες δραστηριοτητες να κανετε μαζι.Φτιαξτε ενα γλυκο,παρτε μεγεθυντικο φακο και εξερευνηστε ενα παρκο για θησαυρους,φτιαξτε φυτολογιο κτλ,αναλογα τα ενδιαφεροντα του.Βγαζοντας τον απο τη ρουτινα κ βλεποντας σε να στιβεις το μυαλο σου για να περασει καλα,νομιζω ειναι η πιο αποτελεσματικη πρακτικη.για να γελασεις κ να δεις οτι δεν εισαι μονη,αν καταλαβαινεις αγγλικα πατα στο youtube "Michael Mclntyre people with no kids dont know".εκλαιγα απ τα γελια οταν το χα δει...
εγω θα σου προτεινα να πας σε μια "συμβουλευτικη γονεων". Βοηθαει πολυ. τουλαχιστον εμενα! αλλα βασικη προυποθεση να συμφωνει και ο συζηγος και να εχετε απο κοινου την ιδια σταση!!!! αν εισαι αθηνα εχω να σου προτεινω....εγω εκει ξεμπλοκαρα!!!!
Ίσως η απάντηση μου σου φανεί λίγο άσχετη άλλα μπορεί όντως το παιδί να μην ακούει! κάπως έτσι ήμουν κι εγώ ένα χρόνο πριν με τον μεγαλο μου! Θυμάμαι έλεγα αυτό το παιδί μου ή κουφό είναι ή με έχει γραμμένη τελείως! και από μια εξέταση σε ΟΡΛ αποδείχθηκε οτι όντως λόγω υγρού που μάζευε το αυτί του είχε χάσει προσωρινά κατά 50% την ακοή του με αποτέλεσμα να μην ακουει καλα, να μην αναπνέει καλά(δεν οξυγονωνόταν σωστά) να μην κοιμάται καλά και να είναι ενα παιδι νευρικό και κατά συνέπεια απείθαρχο ,και να μην συμμαζεύεται καθολου!( αρρωστεναι μέσα στο χειμώνα και ελεγα ok ειναι μια ιωση αλλα αυτο επιδείνωνε την υγεια του, την ηρεμια του και την ηρεμία ολόκληρης της οικογένειας φυσικα! Τσέκαρε το λιγο γιατι πολλες φορες το λεμε για πλάκα οτι δεν μας ακούνε τα παιδιά μας αλλα να που μερικες φορές αυτο ισως και να εχει μια βαση!
τώρα κατάλαβα...έχω και εγώ ένα τέτοιο παιδί!!! 13 μηνών πλέον και κάθε μέρα όλο και κάποια καινούρια δικαιολογία, όπως λές και εσύ (βγάζει δόντια, κοιμήθηκε λοξά, την πείραξε κάτι, της έκατσε βαρύ το φαγητό κ.α.). είναι μέρες που μου έρχεται να φουντάρω. όταν είναι ξύπνια (πράγμα το πολύ μια ώρα το μεσημέρι όλη την ημέρα) δεν μπορω να κάνω ΤΙΠΟΤΑ. ακόμα και όταν ακούει παιδικά τραγούδια καθισμένη στο καρεκλάκι φαγητού με θέλει απο δίπλα. αν σηκωθώ να βάλω νερό...αυτό ήταν!! κάνει τα πάντα για να με φέρει πίσω. όταν πλένω πιάτα έρχεται και τραβάει το παντελόνι μου και αν δεν σταματήσω αμέσως προσπαθεί να χωρέσει ανάμεσα στα πόδια μου και το ντουλάπι. που φυσικά χτυπάει το κεφάλι της και φυσικά κλαίει.γενικά έχει θέμα με το να πάω να κάνω το οτιδήποτε στην κουζίνα. αλλά είναι αυτό..πόσο να αντέξεις μια μόνιμη γκρίνια. είναι και τα παιδάκια των φίλων μας συνεργάσιμα και ενδόμυχα συγκρίνω και νοιώθω πολύ πιεσμένη που είμαστε έτσι. υπάρχουν φορές που της φωνάζω και άλλες που την αγνοώ. αλλά δεν είναι λύση αφού με κοιτάει στα μάτια και εκλιπαρεί να την πάρω αγκαλιά. απο την άλλη αισθάνομαι αχάριστη γιατί έχω ένα υγιέστατο παιδί με πολλή ενέργεια που κάνει πολλά πράγματα περισσότερα για την ηλικία της και εγώ την μαλώνω που είναι ζωηρή. πάντως έχω παρατηρήσει ότι όταν είμαι λίγο περισσότερο ξεκούραστη το αντιμετωπίζω πιο ψύχραιμα. πράγμα σπάνιο αφού με τον ύπνο έχουμε μεγάλο θέμα. δεν έχουμε κοιμηθεί ούτε ένα βράδυ παραπάνω απο 4 ώρες συνεχόμενα. και αυτό το 4ωρο τώρα τελευταία. υπήρξε περίοδος εκέι κάπου στον 9-11 μήνα που ξυπνούσε ανα μισάωρο μπορεί και εισοσάλεπτο. πώς να αντέξει άνθρωπος με τέτοια κούραση??
Αυτο με την ξεκουραση το βιωνω και εγω,οντως οταν ειμαι πιο ξεκουραστη ολα αυτα τα διαχειριζομαι καλυτερα... κουραγιο λοιπον και υπομονη με τα μωρα μας ! :-)
FRIDA DIAVAZONTAS TO SXOLIO SOU NOMIZA OTI TO EIXA GRAPSEI EGW TETOIA OMOIOTITA..KAI MENA 13 MINWN EINAI KAI EIMASTE STIN AKRIVWS IDIA KATASTASI..EXEI MERES TIS PERISSOTERES DILADI POU EIMAI TELEIWS EKSANTLIMENI..