Τι να κάνω για να σώσω το γάμο μου;
Η δική μου ιστορία έχει ως εξής: γνώρισα τον άντρα μου στα 19, έρωτας κεραυνοβολος! Παράτησα τη σχολή, οι γονείς μου δεν τον ήθελαν, επειδή είναι 12 χρόνια μεγαλύτερος και έτσι έφυγα από το σπίτι. Έμεινα έγκυος σχεδόν αμέσως και αποκτήσαμε ένα γιο. Τα πρώτα χρόνια ήταν καλά, όμως εδώ και 3 χρόνια με μειώνει συνεχώς, με λέει τρελή μπροστά στο παιδι (το οποίο είναι 9) και όταν τσακωνομαστε του κάνει τα χατίρια και αυτό μου μιλάει άσχημα και είναι πειθήνιο όργανο στα χέρια του.
Δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω αυτή τη κατάσταση, ψάχνω για δουλειά να αποκτήσω οικονομική ανεξαρτησία, μιας και τόσα χρόνια που δούλευα μαζί του δεν αναγνώρισε τίποτα. Τον τελευταίο χρόνο με άφησε να περάσω τη δεύτερη εγκυμοσύνη μόνη μου, στη γέννα ήρθε λίγο πριν βγάλουν το παιδί να το δουν οι συγγενείς και έφυγε αμέσως. Δεν περίμενε ούτε στο δωμάτιο να με ανεβάσουν. Αδιαφορεί πλήρως για εμένα και σε κάθε λογομαχία λέει πως θα με διώξει ενώ ξέρει ότι δεν έχω πουθενά να πάω. Στη μητέρα μου δε δίνω δικαίωμα και ο πατέρας μου πήρε το παιδί μιας άλλης, το έκανε δικό του και για εμένα ούτε τον νοιάζει.
Όμως το χειρότερο από όλα είναι ότι εξακολουθώ να τον αγαπάω παρόλο που δεν κάνει κάτι για να το αξίζει…
Τι να κάνω για να σώσω το γάμο μου;
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλημέρα! Η δική μου άποψη είναι να πάρεις πρωτίστως επαγγελματικά εφόδια, να τελειώσεις μια σχολή. Οποιαδήποτε που μπορει να σου δώσει άμεσα ένα εισόδημα έστω και μικρό (πχ νήχια, αισθητικη κτλ). Μολις σταθεις λίγο στα πόδια σου, παρε τα παιδιά σου και φύγε!
ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΑΡΧΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΕΙ ΕΤΣΙ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΟΥ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ.ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟΤΕ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΑΣ..ΒΑΛΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΩΣΕ ΧΡΟΝΟ ΣΕ ΕΣΑΣ..-ΞΕΡΕΙΣ-..ΙΣΩΣ ΕΡΘΕΤΕ ΞΑΝΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ.ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΡΕΥΝΗΣΕ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ,ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΛΠ..ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ 2 ΔΡΟΜΟΥΣ..Α) ΦΕΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΖΥΓΙΟ.-ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΒΡΕΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ Β) ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΚΠΛΗΞΗ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ,ΑΣΕ ΥΠΟΝΟΟΥΜΕΝΑ ΟΤΙ ΣΕ ΦΛΕΡΤΑΡΟΥΝ,ΦΤΙΑΞΟΥ ΚΛΠ ΚΛΠ...ΙΣΩΣ ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΩΣΕΙΣ..ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΟΝΤΑ..ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΙ ΣΕ ΧΑΝΟΥΝ..ΟΤΙ ΕΣΥ ΦΕΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΡΩΤΟΙ..ΤΡΕΧΟΥΝ ΠΙΣΩ ΣΟΥ...ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ...
ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΣΤΙΣ ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΤΟΥ,ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΚΛΠ..ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΣΟΥ..ΝΑ ΤΟΝ ΒΑΖΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΟΠΟ (ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ-ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΟΛΥ ΟΤΑΝ Ο ΑΛΛΟΣ ΣΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙ)..ΑΛΛΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΤΕ ΣΕ ΦΩΝΕΣ..ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ..ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΘΕΤΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.
Δυστυχώς στις περισσότερες σχέσεις τα τελευταία χρόνια είναι όλοι πολύ εγωιστές. Κοιτάνε μόνο πως θα περνάει ο καθένας καλύτερα και φυσικά όταν υπάρχουν παιδιά δεν τους απασχολεί καθόλου. το διαζύγιο σίγουρα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι καλύτερο αν συλλογιστούμε ότι στα αυτιά των παιδιών δεν θα υπάρχει αυτή η καθημερινή σύγκρουση και βωμολοχία. αλλά θα πρέπει πρώτα να αναλογιστούμε τα δικά μας λάθη και μετά να κρίνουμε τον άλλο στη κάθε σχέση και το γιατί φτάνουμε εκεί. Πάνω από όλα όμως έρχονται τα παιδιά και η ψυχική τους ηρεμία με ότι κόστος θα έχει αυτό για εμάς προσωπικά.