Κατάθλιψη τόσο καιρό μετά ή πραγματικά είμαι άχρηστη;
Διαβάζω εδώ και καιρό τις ιστορίες σας, τα αισθήματά σας, τις ανάγκες τις δικές σας και των παιδιών σας και αποφάσισα να σας γράψω κι εγώ τι σκέφτεται το δικό μου μυαλό.
Είμαι 28 χρονών, έχω έναν πολύ καλό (σχετικά) σύζυγο και μαζί έχουμε ένα κοριτσάκι 8,5 μηνών. Ήμουν πολύ χαρούμενη με τον ερχομό της κόρης μου και πίστευα πως όλα θα είναι τέλεια. Είναι; Δεν έχω ούτε την μαμά μου ούτε την πεθερά μου κοντά για να με βοηθήσουν και αυτό συμβαίνει από την πρώτη στιγμή. Ο άντρας μου με βοηθά αλλά όχι κάτι παραπάνω από το να αλλάξει το μωρό κανα δυό φορές την μέρα, να σκουπίσει όταν θα πω να κάνω γενική στο σπίτι και να πλύνει τα πιάτα (όταν δε στεγνώνει κανένα και τα άπλυτα δεν είναι πάνω από 5).
Όλα για το μωρό πρέπει να τα έχω έτοιμα, στη δουλειά μου (δουλεύω από το σπίτι) πρέπει να τα κάνω όλα τέλεια και στην ώρα τους, το σπίτι πρέπει να είναι στην τρίχα και εγώ πρέπει να είμαι «κοκέτα»! ΠΡΕΠΕΙ – ΠΡΕΠΕΙ – ΠΡΕΠΕΙ!!! Μέσα στο μυαλό μου όλο κάτι πρέπει! Και τελικά όλα είναι μισά.
Με βλέπω στον καθρέφτη και δε μου αρέσω (αν και έχω μόλις 5 κιλά πάνω). Βλέπω το σπίτι μου και ντρέπομαι να ανοίξω την πόρτα μου. Με παίρνει το αφεντικό μου τηλέφωνο και φοβάμαι πως κάτι θα μου πεί πως δεν έκανα καλά. Νομίζω πως δεν είμαι καλή μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη και γυναίκα.
Βγαίνω λίγο από τον εαυτό μου και με συμβουλεύω: Η ακαταστασία στο σπίτι σου μαζεύεται σε 10 λεπτά, το αφεντικό σου δε σου έχει πεί το παραμικρό (άλλωστε δουλεύεις ώς τις 3 το χάραμα για να είσαι συνεπής), μόλις 8,5 μίνες έχει που γέννησες και μόλις 15 μέρες που σταμάτησες να θηλάζεις πόσα κιλά θέλεις να χάσεις κοπελιά; μια χαρά είσαι και χωράς ήδη στα τζιν σου. Όσο για τον άντρα σου, αυτός είναι που σου λέει ότι είσαι μια κούκλα και δε πάει ούτε στο διπλανό δωμάτιο αν δε σε φιλήσει.
Κι όμως εγώ νοιώθω απαίσια και λίγη μπροστά στις υποχρεώσεις μου. Δεν ήτα έτσι πριν λίγες μέρες. Όταν σκέφτομαι όλα όσα έχω να κάνω καθημερινά (αλλά ποτέ δεν καταφέρνω να τα κάνω όλα,όλα) βουρκώνω. Έχω κατάθλιψη, έχω πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό μου και είμαι περισσότερο τελειομανής απ’ όσο θα έπρεπε ή είμαι πραγματικά άχρηστη και βρίσκω και δικαιολογίες για να καλυφτώ. Μπορεί να φταίει και ο ανάδρομος Ερμής (χιουμοράκι)!
Όλα τα είχα (ξενύχτια με το μωρό και την δουλειά, κούραση με την καθημερινότητα κ.ο.κ), τα ψυχολογικά μου λείπανε!
Έχουν κι άλλες αυτές τις σκέψεις ή αρχίζω να τρελαίνομαι;;; Θα είναι πάντα έτσι ή φάση είναι θα περάσει;
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Ήθελα απλά να ανοίξω την καρδιά μου σε εσάς που ίσος κάποια δεί και τον δικό της εαυτό μέσα από μένα και σταματήσει να νοιώθει την μοναξιά που νοιώθω εγώ μέσα στα προβλήματά μου. Καλά κουράγια σε όλες!
μαμά Χ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Πριν απο ενα μήνα συζητούσα με τις συναδέλφους στη δουλεια ποσο εξουθενωτικο είναι να εργάζεσαι με μονο 4 ώρες ύπνου λόγω άστατου ύπνου των παιδιών, να θέλεις να κανεις δουλειές στο σπίτι κ να μην προλαβαίνεις, να θέλεις φτιαξεις τα μαλλια σου κ να μην εχεις χρονο (ουτε ορεξη )...Γενικά μου φαίνονταν όλα μαύρα και δύσκολα. Μέχρι που με τη ληξη της άδειας λόγω μητρότητας ήρθε και η απόλυση μου να ταράξει ακόμα περισσότερο τις αντοχές μου και την αυτοπεποίθηση μου..Ωστόσο μέσα στον ελεύθερο χρονο ειχα την ευκαιρια να δω και να νιώσω καλυτερα το παιδι μου,να ανανέωσω την εμφάνιση μου και να κανω οτι δουλεια ήθελα για το σπίτι μου..Επιπλέον βελτιώθηκαν και οι σχέσεις μου με τον άντρα μου και τους γονεις μου. Ομολογω οτι στενοχωριεμαι που δεν είμαι παραγωγική ως εργαζόμενη και νιώθω ανασφάλεια για το αν θα εργαστω στο μελλον ξανα αλλά βελτιώθηκαν κάποιοι τομείς της ζωής μου με τη θυσεια ενος απο αυτους.Το συμπέρασμα μου είναι οτι ποτε δεν θα είμαι πλήρως ικανοποιημένη για τα παντα αφού οι υποχρεωσεις μιας Μάνουλας είναι συγκινονουντα δοχεία που η τα κρατας μισογεματα η αδειαζεις κάποια για να τροφοδοτησεις όλα τα αλλά...
προ εγκυμοσυνης ημουν πολυ τελειομανεις με τις δουλειες του σπιτιου. ηταν ολα σε προγραμμα και σε ελεγχο. Ξεκινουσα να πλενω απο την Πεμπτη για ειναι ολα ετοιμα για σιδερωμα την Κυριακη. Κυριακη πρωι ξυπνουσα και σιδερωνα . εαν δεν τελειωνα δε το κλεινα. τι ημικρανια τι περιοδος οπως να μουν ολα επρεπε να γινουν με βαση του προγραμματος. Μετα εμεινα εγκυος καπως απροβλεπτα. Δεν ημουν ψυχολογικα ετοιμη οχι τοσο για τις αλλαγες στη ζωη μου οσο στο σωμα μου και στη ψυχολογια μου. Η εγκυμοσυνη μου δεν μου εκατσε καθολου ψυχολογικα. ειχαμε και ενα θεμα με το μωρο που μεχρι 2 βδομαδες πριν γεννησω δε ξεραμε αμα ηταν καλα η οχι. κατα την εγκυμοσυνη μου η μαια μου με πηρε για μαθηματα τοκετου. και τις ειπα οχι γιατι ηταν παρασκευη και παρασκευη ηταν η γενικη. μου ειπε πως πρεπει να προετοιμαστω ψυχολογικα πως πια δεν θα μπορω να κανω οσα εκανα παλια. Το δουλεψα καλα στο κεφαλι μου και εκανα το πρωτο βημα. πηγα στα μαθηματα τοκετου της Παρασκευης, Μετα οταν γεννησα πελαγωσα οπως ολες οι γυναικες. Δεν προλαβαινα να παω τουαλετα. πολλες φορες ετυχε να ειμαι 4 ωρες κατουρημενη. ο αντρας σου μια χαρα ειναι πιστεψε με. εχει αλλους που δεν κουνουν το δακτυλακι τους. απλα πρεπει να εμπεδωσεις και εσυ οπως και εγω πως οι γυναικες εχουν περισοτερες ευθυνες απο τους αντρες. αλλωστε δεν ειναι τυχαιο που φερουμε τον τιτλο της μανας. και να χαλαρωσεις, μην εχεις τοσες απαιτησεις απο τον εαυτο σου ουτε και απο τον αντρα σου. απο εσενα εξαρταται πως θα κρατησεις τις ισοροπιες. και τι εγινε αμα δε προλαβες να σφογγαρισεις? τα παιδια δεν εχουν αναγκη ενα καθαρο πατωμα και γιαλοκοπημενα ντουλαπια. εχουν αναγκη ενα χαμογελο της μαμας μια αγκαλια της και το χρονο της . εννοειται χωρις νευρα. οταν κανουμε μωρα αλλαζουμε προγραμμα. γιατι απλα δεν εχουμε πια προγραμμα. το μωρο το καθοριζει. ειμαι σιγουρη πως ειναι μια δυναμικη εξυπνη γυναικα και απλα θες το χρονο σου να τα εμπεδωσει! ειμαι σιγουρη πως θα τα καταφερεις!!!!
Είσαι τόσο καλή! Σε ευχαριστώ που μου δείχνεις εμπιστοσύνη, την στιγμή που εγώ δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου. Ελπίζω να τα καταφέρω και να μη βασανίζομαι. Σε ευχαριστώ πραγματικά γιατί και οι δικές μου ελπίδες στον χρόνο βασίζονται. Το παιδάκι μου και ο άντρας μου είναι όλος μου ο κόσμος και πρέπει να αλλάξω τον τρόπο που σκέφτομαι μάλλον για να μη τους τυραννάω κι αυτούς μαζί με μένα. Να είσαι καλά και να χαίρεσαι την οικογένειά σου!
Έχω περάσει κατάθλιψη-αν και τότε δεν ήξερα τι ήταν αυτό που περνούσα-αν και δεν την πέρασα στην εγκυμοσύνη, ούτε μετά την γέννα. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι πρέπει να συνειδητοποιήσεις δύο πράγματα. Π΄ρωτον ότι είσαι άνθρωπος και όχι σουπερήρωας και δεν είναι δυνατόν να είσαι πάντα σε όλα τέλεια, χωρίς να σημαίνει ότι είσαι άχρηστη αν δεν τα βγάζεις πάντα πέρα. Και δεύτερον πως πρέπει να αγκαλιάζουμε τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας. Θες να κλάψεις; Κλάψε; Θες βοήθεια; Ζήτα την. Θες ξεκούραση; Ξεκουράσου. Και βγάλε από την ζωή σου ή κλείσε αυτιά και μάτια σε ανθρώπους που σε κρίνουν για το παραμικρό. Ειδικά τώρα με το παιδάκι σου. Δεν είσαι 5 χρονών, ούτε σου ήρθε με ντελίβερι στο σπίτι το παιδί για να μην ξέρεις εσύ. Και λάθη θα κάνεις και θα μάθεις, αλλά ιδανικότερη μάνα για το ΔΙΚΟ σου παιδί είσαι ΕΣΥ! Όλα θα πάνε καλά!
Ευχαριστώ για τα ειλικρινή σου λόγια! Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις αλλά πραγματικά λυπάμαι για όσα πέρασες. Ελπίζω όντος να πάνε όλα καλά. Το ίδιο εύχομαι και σε σένα. Φάση είναι θα περάσει. Με βοηθήσατε τόσο πολύ όλες σας στο να πάρω κουράγιο και να δω πως όλες λίγο πολύ το ίδιο περνάμε και πρέπει να τα βλέπουμε όλα λίγο πιο cool. Δεν είμαστε τέλειες... καλά τα λέω... ας τα εμπέδωνα και λίγο πιο εύκολα...! χαχα! Σε ευχαριστώ! Να είσαι καλά και να χαίρεσαι την οικογένειά σου!