Ο δρόμος έχει την δική μας ιστορία!

Ας ξεκινήσω λοιπόν όπως τα παραμύθια!

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μία κοπέλα φοιτήτρια στο εξωτερικό. Στην προσπάθεια της να βρει κάποια προγράμματα που χρειαζόταν για το πανεπιστήμιο έπεσε σε έναν ειδικό…. από αυτό τον ειδικό γνώρισε μία μεγάλη παρέα Ελλήνων που της κρατούσαν συντροφιά κάθε μέρα! Γιατί να λέμε και του στραβού το δίκιο μέσα από ένα chat δεν συνάπτουμε μόνο σχέσεις αλλά και αληθινές φιλίες! Σπάνιο αλλά δημιουργούνται!

Η κοπέλα αυτή επέστρεψε στην Ελλάδα και έκανε παρέα με τα παιδιά που γνώρισε μέσω του chat καθώς τις πλάκες που έκαναν πίσω από την οθόνη, έκαναν και in real life που λέγαμε!!

Ήρθε όμως η στιγμή που έπρεπε να γνωρίσει και από κοντά τον πρώτο με τον οποίο μίλησε, τον ειδικό στους υπολογιστές και στα προγράμματα! Μία συνάντηση που απαιτούσε 9 ώρες ταξίδι! Έρωτας κεραυνοβόλος, με πολλά εμπόδια (απόσταση, μεγάλη διαφορά ηλικίας) που όμως, φαίνονται μικρά όταν υπάρχει ο έρωτας! Μεταμεσονύχτιες συζητήσεις, κοινά σχέδια, ατελείωτες ώρες στα τηλέφωνα και πολλά μα πάρα πολλά ταξίδια έγιναν ένα με την καθημερινότητα και ένα παραμύθι αγάπης μόλις είχε ξεκινήσει. Είχαμε γίνει χορηγός μεγάλης αεροπορικής εταιρείας! Κάπου εκεί μπήκαν στην ζωή μας και οι αγανακτισμένοι, ενωμένοι πια, ζώντας το δικό μας όνειρο για μία καλύτερη Ελλάδα ενώσαμε τις φωνές μας. Έγινε το Σύνταγμα κομμάτι από την καθημερινότητά μας για έναν ολόκληρο μήνα! Δυστυχώς είχε έρθει πάλι η ώρα του αποχωρισμού….. Αυτό που δεν ξέραμε…… ότι ήταν ο τελευταίος αποχωρισμός!!

Μετά από 3 χρόνια σχέσεως εξ αποστάσεως έρχεται μία πρόταση για δουλειά από το πουθενά, από τον προϊστάμενο μου! Η πρόταση έγινε Παρασκευή, Δευτέρα είχε πέσει το τελικό ναι και Πέμπτη ταξίδευε ο «ειδικός» (επιτρέψτε μου να τον φωνάζω αντρούλη μου) για να έρθει μόνιμα πλέον στην πόλη όπου έμενα. Δευτέρα πιάνει δουλειά και Σάββατο μετακομίζουμε σε άλλο σπίτι γιατί έμενα με συγγενικό μου πρόσωπο μέχρι πρότινος! Κάναμε μία μετακόμιση με το αστικό λεωφορείο, ξεκινώντας ένα σπιτικό με μία πολύ μικρή κατσαρόλα, 3 πιρούνια, 3 κουτάλια, 1 μαχαίρι, λίγα ρούχα και 2 πιάτα! Δεν μας ένοιαζε όμως! Ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι!! Περάσαμε 2 πρώτους μήνες πολύ δύσκολους, όπου μετρούσαμε μέχρι και τα τσιγάρα που κάναμε, πηγαίναμε σε συσσίτια για να τρεφόμαστε, αλλά εξακολουθούσαμε και είμασταν πολύ ευτυχισμένοι, ερωτευμένοι και γελούσαμε με όλα αυτά! Προτεραιότητά μας να πληρώνουμε τα μηνιαία έξοδα (νοίκι, ΔΕΗ κα) και μετά οι προσωπικές μας ανάγκες. Με πολύ μεράκι, οικονομία και πάντα μα πάντα αισιοδοξία καταφέραμε λίγο καιρό μετά να αποκτήσουμε το δικό μας νοικοκυριό, το δικό μας αυτοκίνητο, τα δικά μας έπιπλα, τις δικές μας ηλεκτρικές συσκευές! Παρ’ όλες τις δυσκολίες, την κρίση, τις μειώσεις στους μισθούς μας εμείς δεν το βάλαμε κάτω και μέσα από αποταμίευση καταφέραμε να ζούμε το Αμερικάνικο όνειρο στην Ελλάδα!!!

Όμως, η σχέση έπρεπε να προχωρήσει…. ένας κύκλος είχε κλείσει και έπρεπε να ανοίξει ένας άλλος! Ο αντρούλης μου με ζήτησε χωρίς να το ξέρω από τον πατέρα μου και την ίδια μέρα μου ανακοίνωσαν ότι παντρεύομαι! Εγώ με την μητέρα μου να λέμε όχι…. δεν έχει γίνει επίσημη πρόταση! Ο αντρούλης μου να μου λέει ότι θα με πάρει είτε θέλω είτε δεν θέλω! Αστειευόταν!! Άλλωστε και εγώ του έκανα πλάκα ότι δεν θα πάω στον γάμο, ότι θα με ψάχνουν και τέτοια!!

Ήρθε η μέρα του γάμου, ήμουν έτοιμη να κάνω πίσω (για να πω την μαύρη μου αλήθεια) όχι γιατί δεν τον αγαπάω, άλλωστε το να μένουμε μαζί 3 χρόνια στην καρδιά μου είμασταν ήδη παντρεμένοι! Με φοβίζουν οι γιορτές και τα πανηγύρια και πόσο μάλλον να είμαι εγώ το επίκεντρο ως νύφη! Πανικός με έπιανε! Ο γάμος τελείωσε, η καθημερινότητάς μας δεν άλλαξε καθόλου! Νοέμβριο παντρευτήκαμε και την πρώτη 14 Φλεβάρη θέλαμε να την γιορτάσουμε οι δυο μας στην φωλίτσα μας ως φρεσκοπαντρεμένοι!! Αααααααχχχχχ!!!

Ένα μήνα μετά αυτή η γιορτή έφερε έναν άλλο έρωτα στην ζωή μας!! Ξεκίνησε μία πολύ ήρεμη εγκυμοσύνη, με πολλές κλωτσιές και μια κοιλιά μπαλόνι!! 18 Νοεμβρίου ήρθε με καισαρική το κοτοπουλάκι μου ο Κωνσταντίνος μου!! Ο οποίος πάντα θα μας θυμίζει ότι η αγάπη και ο έρωτας γράφουν ιστορία σε έναν δρόμο όχι με λέξεις αλλά με ένα παιδικό χαμόγελο!!

Ευτυχισμένη Μαμά+Σύζυγος Μαρία

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com