Πιάνω πάτο…
Νιωθω πως δεν αντεχω… Πιανω πατο και ξανανεβαινω…
Εχω μια υπεροχη κορη 4 χρονων. Με τον αντρα μου ειμαστε πολυ ερωτευμενοι και υπαρχει πολυ παθος ακομα αναμεσα μας, ομως καποια πραγματα δεν μπορω να τα ξεπερασω και ποναω πολυ μεσα μου. Οταν εμαθα πως ειμαι εγκυος, με τον αντρα μου ειχαμε τσακωθει πολυ ασχημα και του ειχα πει να φυγει απο το σπιτι. Ηρθε, πηρε καποια πραγματακια και καναμε μια εβδομαδα να μιλησουμε. Ωστοσο εγω ειχα απογοητευτει γιατι 4 μηνες πριν ημουν παλι εγκυος κι αναγκαστηκα να διακοψω γιατι το μωρο μας ηταν αρρωστο. Ολο αυτο με εκανε να πεσω σε καταθλιψη και τα νευρα στο φουλ…
Ο φοβος μεγαλος κι εκεινος μετα τη διακοπη αρχισε να θελει να βγαινει ολο και πιο συχνα με φιλους κι εγω ενιωθα μονη. Ετσι, καβγα σε καβγα φτασαμε στο χωρισμο οπου κι εφυγε απο το σπιτι. Λιγες μερες μετα μαθαινω πως ειμαι εγκυος κι ετσι αποφασιζω να του το πω ωστε να δουμε πως προχωραμε. Παντρευτηκαμε, γεννησα και τα πραγματα ηταν δυσκολα. Κανεις να με βοηθησει κι ο αντρας μου φοβισμενος και σε καθε ευκαιρια στους γονεις του. Βεβαια ειναι πολυ μεγαλοι σε ηλικια και καταλαβαινα πως ηθελε να τους χορτασει… Εγω ομως μονη μου στο σπιτι με το μωρο ολη μερα, κι οταν πια γυριζε κοιτουσε λιγο το μωρο και μετα εννοειται νυσταζε και κοιμοταν. Αλλες φορες εκανε αγγαριες στην οικογενεια μου και παντα απων… Ονειρευομουν καθε νυχτα πως θα ερθει καποιος που θα με αγαπαει πολυ και θα με παρει μαζι του…. Μετα τρελλαινομουν στην ιδεα αυτη κι ελεγα αφου εγω αυτη την οικογενεια θελω κι αυτον τον αντρα αγαπαω…
Ο καιρος περασε και τα πραγματα αρχισαν να γινονται καλυτερα εφοσον μεγαλωσε κι η μικρη… Απεκτησαν μια υπεροχη σχεση οι δυο τους ειναι πολυ δεμενοι κι αγαπημενοι κι εμεις πια εχουμε πολυ καλη σχεση.
Περσι μετα απο ενα χρονο πιεσης μου και πολυ ψαξιματος και λογω ενστικτου, ο αντρας μου παραδεχτηκε πως τοτε που ειχαμε χωρισει οντως ειχε μια περιπετεια με καποια αλλη οπως πιστευα κι ετσι ενιωσα να ανοιγει η γη και να βυθιζομαι… Δεν μπορω να το ξεπερασω, κανω σα να μη συμβαινει τιποτα κι ετσι περναμε υπεροχα, ομως η ψυχη μου ποναει, το ψεμα ποναει….!!!!!!!!
Ολοι μου λενε «Δεν θα κανεις αλλο ενα παιδακι;«
Οχι ρε παιδια, δε θα κανω γιατι ποναω…. Δε θα κανω γιατι φοβαμαι… Δεν θελω να ξαναπερασω τα ιδια….!!
μαμα Σ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
περιπου τα ιδια περασα κι εγω.Με το που καναμε παιδι και με τη διαφορα οτι δεν ειχαμε χωρισει απλα ημασταν πολυ απομακρυσμενοι. Κι εγω το εμαθα 1 χρον αφου ειχε τελειωσει μεσα στον οποιο χρονο ειχαμε ερθει πολυ κοντα και ειχαμε γινει οικογενεια οποτε φανταζεσαι το σοκ που επαθα οταν το εμαθα. Με τον αντρα μου ειμαστε μαζι απο 17 χρονων και για 14 χρονια και δεν ειχαμε ποτε ξανα το οποιοδηποτε προβλημα εκτος απο εκεινη την περιοδο. Η πρωτη μου αντιδραση ηταν να χωρισω αλλα μετα απο ειλικρινη συγγνωμη και προσπαθεια απο μερους του ειπα να δωσω μια ευκαιρια γιατι αγαπιομαστε παρα πολυ.Οπως μου ειπε και η ψυχολογος ειναι κριμα να πεταξω 14 χρονια για ενα λαθος και να διαλυσω την οικογενεια μου.Εγω ομως ακομα και σημερα ενω ολα ειναι ιδανικα παλευω με το παρελθον και δεν μπορω να το ξεπερασω.Κι εμενα μου ζηταει δευτερο παιδι κ ενω θελω φοβαμαι παρα πολυ.Ειναι πολυ δυσκολο το καταλαβαινω αλλα μονο ο χρονος και η αγαπη του θα σε βοηθησουν να συνεχισεις.Συμβαινει και στις καλυτερες οικογενειες..
Αν έχεις κάτι μέσα σου που σε τρώει και δεν βρεις τη δύναμη να το αντιμετωπισεις καταπρόσωπο, να το ξορκίσεις και να το διώξεις, δυστυχώς ή θα δηλητηριάσεις χωρίς να το θέλεις τη σχέση σου, ή αν το κρατήσεις εντελώς μέσα σου, θα αρρωστήσεις. Οπότε πήγιανε σε έναν ψυχολόγο, δεν φαντάζεσαι πόσο θα σε βοηθήσει.
Μανούλα γλυκιά σε καταλαβαίνω ..... αλλά γιατί να ρωτάμε για το παρελθόν ;;; Όλοι στην αρχή δεν είχαμε την σχέση που έχουμε τώρα με τον άντρα μας .... τώρα έρχεται η βαθιά αγάπη , ενα άλλο πάθος και στοργή . Στην αρχή ψάχνουν όλοι τις ισορροπίες τους ανάμεσα στην παλιά και στην νέα οικογένεια ....ανάμεσα στην ανεμελιά και στις ευθύνες . Αφού τώρα κατασταλάξατε , αφού υπάρχει ακόμα το πάθος , αφού αγαπάει το παιδί σας και είναι ενας καλός πατέρας γιατί δεν ξεχνάς το τότε . Αν δεν σε αγαπούσε δεν θα ήταν τώρα μαζί σου . Αν σε αγαπάει και σου φέρεται καλά τι κοιτάς τι έκανε πριν 4 χρόνια που είχατε απομακρυνθεί ;; Ζήσε το σήμερα και σκέψου πόσο τυχερή έχεις που έχετε την υγεία σας .
Δεν είναι κακό να ζητήσεις τη βοήθεια ενός ειδικού, αν νιώθεις ότι έχεις "μπλοκάρει".
ποτε δεν φταιει μονο ο ενας για την καταληξη της σχεσης. για μενα ειναι λαθος να σκαλιζεις τι εγινε τον καιρο που χωρισατε. γιατι να ρωτησεις? χωρισμενοι δεν ησασταν? δε γινεται να φταιει μονο ο αντρας σου. εμεις οι γυναικες οταν κανουμε το πρωτο μας παιδι αλλαζει ο κοσμος μας αλλαζει η ζωη μας. οι αντρες θελουν το μινιμουμ 6 μηνες να καταλαβουν τι εγινε. και εμεις εχουμε απαιτησεις και αυτοι δεν ανταποκρινονται, Να κατσεις να του μιλησεις να του πεις τι σε βαραινει και αφου τον αγαπας να μην τον αφησεις να φυγει ουτε να τον εκδικηθεις. θα τραβας τα μαλια σου στον τοιχο, φιλικα παντα Μ.