Πρώτη φορά μιλάω για αυτό. Οι σκέψεις μου μπορεί να είναι ασυνάρτητες και αυτό γιατί είναι κάτι που το έχω διαγράψει από το μυαλό μου πολλά χρόνια τώρα, αλλά με αφορμή μια άλλη ιστορία θέλησα να σας γράψω και τη δική μου γιατί κατάλαβα ότι δεν είμαι η μόνη, δεν είμαι μόνη σε αυτό.
Θα είμαι σύντομη γιατί δε μου είναι και πολύ ευχάριστο.
Είμαι 33, μαμά δύο παιδιών με έναν υπέροχο σύζυγο και την οικογένεια που πάντα ονειρευόμουν.
Στα 15 βίωσα την πρώτη σεξουαλική παρενόχληση από τον Α ξαδερφό μου, εκείνος 27 ετών τότε. Αυτή η κατάσταση εξακολούθησε μέχρι τα 18 που έφυγα φοιτήτρια. Είχα φτάσει σε βαθμό να είμαι στο σπίτι κλειδαμπαρωμένη όταν οι γονείς μου έλειπαν και να μη σηκώνω τηλέφωνα. Αλλά κάπου θα έβρισκε την ευκαιρία να με ξεμοναχιάσει.
Μέσα σε όλα αυτά, μία μέρα γυρίζοντας νωρίτερα από το φροντιστήριο τον έπιασα με τη μαμά μου…. Της τα είπα όλα και εκείνη το μόνο που είχε να μου πει ήταν να μην πω τίποτα στον μπαμπά μου για τη σχέση της. Με την κακοποίηση μου ούτε που ασχολήθηκε…
Γιατι δε μίλησα στον μπαμπά μου; Γιατί κατα κάποιον τρόπο ένιωθα ένοχη, ότι εγώ εφταιγα. Ακόμη και τώρα δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό το συναίσθημα.
Στα δεκαπέντε λοιπόν άρχισα τις καταχρήσεις για νιώσω καλύτερα (λέμε τώρα) και μετά από μία απόπειρα αυτοκτονίας (ο μπαμπάς μου ούτε καν ήξερε τι μου συνέβαινε, «περνάει δύσκολη εφηβεία» ελεγαν), είπα στη μαμά μου ότι θα τα πω όλα. Εκείνη απάντησε «Δε θα μου χαλάσεις εσύ το σπίτι»
Εκείνα τα δύσκολα χρόνια βρέθηκαν στη ζωή μου οι δυο πιο σημαντικοί άνθρωποι για μένα. Ο πνευματικός μου και ο πλέον σύζυγος μου που με κράτησαν στη ζωή.
Έκανα την όμορφη οικογένειά μου και πλέον τα έχω διαγράψει όλα. Η μαμά μου εξακολουθεί να είναι η μαμά μου, έχει μεγαλώσει, έχει αλλάξει, ξέρω ότι με αγαπάει, ακόμη όμως δεν ξέρω γιατί φέρθηκε έτσι και δυστυχώς δεν την έχω μέσα μου συγχωρήσει ακόμη. Το θέλω πολύ όμως και το παλεύω.
Το μόνο που ξέρω όμως είναι πως στην οικογένεια μου είμαστε μία γροθιά και όποιος τολμήσει να αγγίξει τα κορίτσια μου θα τον κάνω χίλια κομμάτια!
Όσες έχετε περάσει κάτι ανάλογο, κορίτσια δεν είστε μόνες.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Σ'αγαπάει;;;; Η μαμά σου;;; Ξέρεις σίγουρα τι είναι η αγάπη;;;
Αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται ποτε να ξεχαστεί.... Εχω περάσει κατι παρόμοιο με γιατρό όταν ημουν 15.... Κ 15 χρόνια που έχουν περάσει δεν μπορω να το ξεχασω...καλη δυναμη....
Αλλη μια ιστορια γροθια στο στομαχι... Μακαρι να ειχες τοτε τη δυναμη να αντιμετωπισεις αυτην την κατασταση απο την πρωτη μερα. Αυτο δεν εγινε δυστυχως. Τωρα εχει σημασια που εχεις μια ομορφη οικογενεια. Δε ξερω αν κλεινουν ποτε τετοιες πληγες. Ισως βοηθα ο χρονος, ισως καποιοι ειδικοι, ισως εξαρταται απο τον ανθρωπο. Το αν θελεις να συχωρησεις τη μητερα σου ειναι καθαρα δικο σου θεμα. Η αληθεια ειναι οτι εγω στο προσωπο της μητερας θελω να βλεπω την ασφαλεια, τη φροντιδα, την ανιδιοτελεια, την πιστη γενικοτερα την αγαπη. Αν σε εξιλεωνει το να τη συγχωρεσεις γιατι οχι; Το θεμα ειναι να εισαι εσυ δυνατη για την οικογενεια σου.
Καταρχάς η Μαριαλένα σίγουρα δεν πάει καλά στα μυαλά της. Φάνηκε αυτό καθαρά στις 2-3 γραμμές που έγραψε. Για το Χριστινάκι αν παρακολουθούσε ή έμπαινε συχνά σε αυτήν την ιστοσελίδα θα ήξερε ότι η Ολίβια δημοσιεύει ΟΛΑ τα σχόλια (αν κ εγώ προσωπικά διαφωνώ πάνω σε αυτό σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά καταλαβαίνω τον λόγο για τον οποίο το κάνει). Όσο για την κοπέλα/θύμα ενδοικογενειακής βίας, ψυχολογικής κ σωματικής (γιατί ο ξάδερφος της την κακοποίησε κ σωματικά κ ψυχολογικά κ η μάνα τη κυρίως ψυχολογικά), θα θέλα να σου πω κοπέλα μου μην μην δίνεις απόλυτη σημασία σε αυτά που σου λένε οι διάφορες κυρίες εδώ μέσα (ακόμα κ εμένα). Κ εννοώ ότι όποια δεν έχει περάσει αυτό που πέρασες εσύ δεν μπορεί να ξέρει, δεν μπορεί να καταλάβει, δεν μπορεί να νιώσει αυτό που εσύ έζησες τότε. Οπότε δεν μπορούν κ να κρίνουν ορθά κ δεν είναι κ σωστό να το κάνουν. Σίγουρα θεωρητικά κ ομολογουμένως, θεωρώ, οτι έπρεπε να τον είχες καταδώσει κ να είχες μιλήσει στον πατέρα σου, γιατί πως να το κάνουμε; Αυτό είναι το σωστό. Έτσι; Κ εσύ νομίζω ότι το καταλαβαίνεις. Γιατί ότι έκανε σε εσένα ποίος σου λέει ότι δεν το έκανε στην άλλη του ξαδέρφη (αν έχει) ή σε μια άλλη κοπελίτσα; Ποίος σου λέει ότι το αρρωστημένο του μυαλό σταμάτησε σε εσένα; Μπορεί ακόμα κ τώρα, αυτήν την στιγμή που εγώ γράφω αυτό το σχόλιο, αυτός να είναι σε ένα υπόγειο κ πάνω σε ένα βρώμικο στρώμα να βιάζει ένα μικρό κοριτσάκι. Δεν καταγγέλεις κάποιον μόνο για να σώσεις τον εαυτό σου αλλά κ για να σώσεις κ άλλους!! Για να μη το ξανά κάνει ποτέ του. Αυτός είναι ο κυριότερος στόχος, να μην ξανά συμβεί. Γιατί φυσικά κ πρέπει να τιμωρηθεί γι' αυτό που έκανε σε εσένα, αλλά οποιαδήποτε τιμωρία δεν θα πάρει πίσω αυτό που έκανε σε εσένα. Αυτό που έγινε σε εσένα πάντα θα υπάρχει, το θέμα είναι να μην ζήσει καμία άλλη κοπελίτσα αυτό που εσύ έζησες τότε. Παρόλα αυτά όμως δεν μπορώ να σε κρίνω κ δεν μπορώ να σε κακολογήσω που δεν τον κατέγγειλες τότε. Καταλαβαίνω (όσο μπορώ φυσικά) ότι σίγουρα φοβόσουνα πάρα πολύ κ άλλα χίλια δυο συναισθήματα κ σκέψεις περνούσαν τότε από το μυαλό σου κ την ψυχούλα σου κ γι' αυτό δεν το έκανες κ ως ένα σημείο μπορώ να σε δικαιολογήσω ή έστω να σε καταλάβω. Αλλά όμως ποτέ, ΠΟΤΕ, δεν είναι αργά! Εφόσον ο ξάδερφος αυτός ζει ακόμα, ποτέ δεν είναι αργά. Μπορείς να τον καταγγείλεις κ τώρα. Ακόμα κ αν έχουν περάσει 15-12-30 χρόνια. Μπορεί να μην έχεις αποδείξεις. Μπορεί να μην καταδικαστεί, μπορεί αυτός να μην πάθει τίποτα, αλλά το όνομα του θα λερωθεί κ όλοι θα μάθουν την αλήθεια! Ακόμα κ αν αθωωθεί η υποψία για το άτομο του κ για το τι έχει κάνει πάντα θα υπάρχει, οπότε θα τον φοβούνται κ θα προσέχουν. Επίσης ο ξάδερφος σου τώρα μπορεί να έχει την δική του οικογένεια, δηλαδή να έχει δικά του παιδιά. Κ αν κάνει το ίδιο κ στα δικά του παιδιά; Δεν τα λυπάσαι τα παιδάκια του; Μπορεί να τους συμβαίνει το ίδιο κ να μην έχουν την δύναμη, όπως δεν είχες κ εσύ τότε, να μιλήσουν. Γιατί δεν μιλάς εσύ; Κάντο, μίλα! Μην κρατάς το στόμα σου κλειστό. Δεν σώζεις κ δεν βοηθάς κανέναν έτσι, ίσα ίσα το αντίθετο! Σε παρακαλώ κοπέλα μου σκέψου το ξανά κ μίλησε!!! Θα σώσεις ζωές!!!! Εσύ το ξεπέρασες, κάποια άλλη όμως;
Mάριαλενα εισαι για κλάματα... Λυπάμαι που υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα...διαστροφικό μυαλό που μάλλον ειναι παθών ... Απαράδεκτη ...
Μετανιωνω λιγάκι που έγραψα την ιστορία μου. Δε φταίτε εσείς, φταίω εγώ που δεν τα έγραψα πιο αναλυτικά. Απλά ήθελα να παραθέσω το γεγονός και να το κλείσω ξανά. Τελικά μάλλον κακό μου έκανε. Η Ολίβια ξέρει ποια είμαι και αν είμαι τρολλ. Τη μαμά μου θελω να τη "συγχωρήσω" για μένα πρώτα από όλα. Δεν είναι κακος άνθρωπος. Είναι αδύναμη. Και πιστεύω ότι αυτό που μου είπε το είπε λογω της αδυναμίας της να το διαχειριστεί. Δεν ξέρω γιατί δε με προστάτεψε. Εγώ δεν εχω αποδειξεις για τίποτα και για αυτό δεν μπορώ να κινηθώ. Όταν έπρεπε δεν είχα τη δύναμη να το κανω. Και πάλι δεν ξέρω γιατί. Λυπάμαι πολύ αν σκανδαλισα κάποιες, ευχαριστώ κάποιες άλλες για τη στηριξη και τις συμβουλές. Τέλος, εμπιστοσύνη σε κανέναν. Τα χειρότερα συμβαίνουν και στα καλύτερα σπίτια από υπερανω υποψίας ανθρωπους. Αφήστε με τωρα να κανω αλλο ενα delete παρακαλώ. ..
Αν σε ξέρει η Ολίβια ας είχε και τη λεπτότητα να μην δημοσιεύσει τα σχόλια άλλων ότι η κακοποίηση σού άρεσε...Αλλά αμφιβάλλω πολύ εάν θα δω το δικό μου σχόλιο δημοσιευμένο φυσικά!!!
Μπράβο για το κουράγιο και τη δύναμη σου... Να χαιρεσε την οικογένεια σου και τα παιδακια σου...
Τη μητερα σου να τη συγχωρεσεις, οχι γιατι ειναι μητερα σου, αλλα γιατι δικαιουσαι την γαληνη μεσα σου οπως θα συγχωρουσες οποιονδηποτε. Μη ξεχασεις ομως ποτε τι σου εκανε. Κυριως για να μπορεις με τα χρονια να θυμασαι τα σημαδια, αν παρατηρησεις κατι στα δικα σου τα παιδια αναλογο. Πραγματικα δε ξερω ποσο πολυ μπορει να πονας και να προσπαθησεις να δικαιολογησεις τον πονο και τα γιατι με ενα " η μαμα μου μ αγαπαει", αν ομως εξηγησεις σ αυτη τη γυναικα οτι ο αντρας που εχει κρυφο δεσμο μαζι του, αγγιζει κι εσενα και δεν αντεδρασε, ισως θα πρεπει να παρεις τη κατασταση στα χερια σου. τωρα θα μου πεις, 15 χρονων, τι να ξερει ενα κοριτσι να κανει, παλι δικιο θα εχεις.. Οπως και να χει, σου ευχομαι ολα τα δυσκολα γεγονοτα που εχεις περασει, να ειναι η δυναμη σου απο δω και περα και να μεγαλωσεις τα παιδια σου να γινουν αξια και να διαλεξουν ατομα διπλα τους που να τα σεβονται απο την κορυφη μεχρι τα νυχια!
Λυπαμαι πολυ το κειμενο σου δεν μου φαινεται αληθινο. Σε εμενα τουλαχιστον. Εμενα αυτο το κειμενο δεν με πειθει ως αληθοφανες. μου μοιαζει περισσοτεο για ......φανταστικο. οχι οτι δεν συμβαινουν αυτα. Και ακομη χειροτερα αλλα απο καπου μπαζει η περιγραφη σου.
Απλά φαίνεται σαν η κοπέλα να το έχει απωθήσει βαθειά μέσα της και να μην θέλει να το αγγίξει και να το αναλύσει παραπέρα. Γι αυτο και η περιγραφη ειναι γενικη και λιγο απομακρη. Εγώ αυτό καταλαβα παντως. Τωρα αν ειναι ψευτικη, δεν το ξερω.
Έλα τώρα που θες να μας πεις ότι δεν σου άρεσε, άντε κοπέλα μου ! Εξάσκηση έκανες για να βρεις τον άντρα σου μετά. Αν δεν ήταν ο ξαδελφούλης , θα ήταν κάποιος άλλος.
Τόσο εσύ όσο και Μαριλένα από κάτω να ξέρετε ότι τα ίδια λόγια ακριβώς που είπατε τώρα θα πρέπει να πείτε στις κόρες σας αν σας εξομολογηθούν κάτι τέτοιο...
Μόνες σας τα σκέφτεστε αυτά τα σχόλια? Αν ναι είστε για ψυχίατρο...
Ενταξει... Εισαι απαράδεκτη ρε κοπελιά.....
Ξέρεις κάτι; Κάθε παιδί είναι δώρο (του Θεού, της φύσης;) στους γονείς και έτσι θα έπρεπε να το βλέπουν. Δεν ξέρω για εσένα, εγώ όμως το παιδί μου έτσι το βλέπω. Και ΕΣΕΝΑ η μητέρα σου έτσι έπρεπε να σε βλέπει...Οχι σαν κίνδυνο να της χαλάσεις το σπίτι όταν εσύ τραυματιζόσουν ψυχολογικά για μια ζωή. Ποια μάνα λοιπόν;
Λυπάμαι που το λέω αλλά αυτή δεν είναι μάνα...
Συμφωνώ απόλυτα με Βασιλική και Άσπα,γέρασε και σε θελει για γηροκομο!ποιον να συγχώρεσεις..
Είσαι συνένοχη που δεν τον κατείγγειλες ακόμα.. Συνένοχη γιατί κινδυνεύει και το δικό μου παιδί και το δικό σου και όλων. Δεν έχεις δικαίωμα να μην τον καταγγείλεις. Καο σόρρυ αλλά η μάνα σου είναι για εγκλεισμό.. Για όσα σου συνέβησαν λυπάμαι πραγματικά. Τώρα όμως που είσαι μάνα είσαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να μην το αφήσεις έτσι!!!!!
Τι ακριβως περιμένεις να συγχωρήσεις στη συμπεριφορα της μανας σου? "Δε θα μου χαλάσεις εσυ το σπίτι"? (!!!!!!!!!!!!!!!!!!) SERIOUSLY?????? Μερικες φορες χάνω τα λόγια μου ρε γμτ με αυτα που ακούω.... Και για το κοριτσι που κακοποιηθηκε ουτε λέξη...? Τι να πω πραγματικα... αφου μπορεσες και προχωρησες και διατηρησες τη σχεση σου μαζι της μπραβο σου. Ουτε καν η δικαιολογια "μανα σου ειναι" δε μου κανει σε αυτην την περιπτωση. Αναρωτιεμαι... Αν εχεις απορια γιατι φερθηκε ετσι τωρα που "αλλαξε" μηπως να τη ρωτουσες γιατι φέρθηκε όπως ουτε τα ζωα δεν φέρονται οταν την ειχες αναγκη? Συγγνωμη για τη δριμυτητα... Αλλα κι εγω μάνα ειμαι.... Και μερικα πραγματα δεν μπορω ούτε να τα καταλαβω ουτε μπορω να τα αφομοιωσω. Λυπαμαι αν σε στεναχωρησα. Σου βγαζω το καπελο.
Όταν λες ότι τον έπιασες με τη μάνα σου; Δηλαδή ο ξάδερφος τα είχε με τη μάνα και προσπαθούσε να ρίξει και την κόρη; Ε δεν πάμε καλά... Ή διάβασα κάτι λάθος; Λυπαμαι που σου έτυχε αυτό και χαίρομαι που το ξεπέρασες και που είχες την ωριμοτητα να συγχωρέσεις τη μητέρα σου. Εγώ δεν νομίζω να τα κατάφερνα.
χααχαχαχαχχα
Συγνώμη με ποιον τρόπο σε αγαπάει οταν της ομολογείς σεξουαλική παρενόχληση και αυτή αδιαφορεί? Μήπως τώρα που μεγαλώσε παριστάνει την ¨"στοργική" για να κάνει καβάτζα καλά γειρατιά?
ΟΚ Η μαμα σου μπορει να ειναι η μαμα σου ειναι ομως βαθεια διαταραγμενη, προφανως. Ο μονος λογος να τη συγχωρεσεις ειναι για σενα, για να μπορεις να ζησεις τη ζωη σου ελευθερη πια. Οκ ο πνευματικος, ενταξει, αλλα μηπως να πας και σε εναν ειδικο? Αυτα τα τραυματα θελουν φροντιδα.