Ήμασταν το τέλειο ζευγάρι και τώρα δεν αντέχουμε ο ένας τον άλλον!
Έχω δύο παιδάκια 2.5 χρονών και 7 μηνών και είμαι παντρεμένη εδώ και τέσσερα χρόνια.
Ενώ δείχναμε το τέλειο ζευγάρι, από την πρώτη εγκυμοσύνη και μετά τα πράγματα άλλαξαν και δεν λένε να διορθωθούν. Λόγω της απότομης αλλαγής, της κουράσης και των διαφόρων που μπήκαν ανάμεσα μας, κατά καιρούς έχουμε φτάσει στο σημείο να μην αντέχουμε ο ένας τον άλλον κι όλα να μας ενοχλούν… Μαλώνουμε συνεχεια κι αν δεν κάνω πίσω, κρατάμε μούτρα επί βδομάδες κι όλα αυτά μπροστά στα παιδιά. Αναγκαστικά κάνω συνεχεια πίσω για να μπορέσουμε να κρατήσουμε την οικογένεια, γιατι τα αγαπάει τα παιδιά και σαν πατέρας είναι πάρα πολύ καλός. Το θέμα είναι ότι τα ρίχνει όλα πάνω μου και με βγάζει ότι έχω πρόβλημα…
Κουραστηκα και νιωθω πολύ μόνη! Δεν ξέρω πόσο ακόμα μπορώ να αντέξω…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στα ιδια κιεμεις...το θεμα μου ειναι οτιεχω να παω καπου με τον αντρα μου απο το2010. Θελω να κανουμε διακοπες και ολο λεφτα δεν εχουμε, εχω αρχισει να φρικαρω δεν αντεχω αλλο τη ρουτινα
Εγώ πάλι ειμαι 3 χρόνια παντρεμένη συνολικά είμαστε 6 χρόνια μαζί έχουμε ενα αγγελούδι 20 μηνών το οποίο δεν θέλει να με βλέπει να με αγκαλιάζει ο μπαμπάς του με τον αντρα μου δεν μαλώνουμε απλ δεν συζητάμε κάνουμε 1 φορα σεξ τη βδομαδα κ αυτο με το ζόρι παντα να κανω κίνηση εγώ αλλά νομίζω ότι έχει άλλη τελευταία όλο σεμινάρια εμφανίζει αν ποτέ κανω κίνηση χωρίς να θέλει όλο με μειώνει κ δεν ξέρω τι να κάνω. ..
Ο ουρανιος Πατέρας υπάρχει κ μας το δείχνει καθημερινά αλλά ο εγωισμός μας κλείνει τα μάτια.η προσευχή,η εξομολογηση κ η θεία κοινωνία σώζουν τον γάμο όπως έσωσαν κ το δικό μου.ΑΣ σταματήσουμε να σκοτώνουμε τις ψυχουλες των παιδιών μας που υποφέρουν σιωπηλά.
Ασε τον με τα παιδια και τις δουλειες του σπιτου μερικες μερες και θα στρωσει... Αυτο κανω εγω σε καθε αδεια η ρεπο του και αρχισε να καταλαβαινει.
Δεν ξέρω άν σε παρηγορώ, αλλά το έπαθα κι εγώ μετά που γέννησα. Εμείς ήμασταν όχι το τέλειο ζευγάρι, αλλά πιο τέλειο από τέλειο, και στον 1 χρόνο τσακωθήκαμε για πρώτη φορά στα 7 χρόνια που ήμασταν μαζί, και μάλιστα πολύ αγρια... Του άντρα μου του έφταιγαν όλοι και όλα, και τα ξεσπαγε επάνω μου, δε με βοηθούσε καθόλου κλπ κλπ... Μέχρι που τελικά καθήσαμε και συζητήσαμε τι σκατά φταίει (άγχος, οικονομικά, κούραση, αδυναμία προσαρμογής) και τώρα ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα... Δεν έγινε αμέσως, αλλά σταδιακά. Και τώρα όλα όπως πριν, και καλύτερα. Πιστεύω οτι δεν είναι αργα. Βρες την ψυχραιμία να αντιστέκεσαι στον τσακωμό οταν ο σύζυγος είναι έτοιμος για καβγά. Εγώ έτσι τα κατάφερα. Έπνιγα τα νεύρα μου που προέρχονταν από τα δικά του νεύρα, έβαζα τη λογική μου κάτω και τον αποστόμωνα με πολύ λογικές κουβέντες. Έτσι κατάφερα να συζητήσουμε και τελικά να καταλάβει πως δεν του έφταιγα εγώ, αλλά άλλα πράγματα... Επίσης πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η πεθερά μου. Επειδή πλέον η άσχημη συμπεριφορά του φαινόταν λίγο και έξω απο μας, η πεθερά μου (επειδη μιλάμε αρκετά οι δυο μας) με ρώτησε τι γινεται μεταξύ μας και του μιλησε κι εκείνη... Καλή τύχη. Τι να κάνουμε αυτά έχουν οι γάμοι, κι αυτά έχουν οι νέοι πατεράδες. Το λέω γιατι έχει συμβεί σε πολλές γνωστές μου το ίδιο πράγμα. το θέμα είναι να προσπαθεί κανείς να το λύσει, κι αν αποτύχει τότε πάει για διαζύγιο.