Εντάξει όλες έχουμε διαβάσει και ακούσει τέρατα ανάμεσα στις κατά τα λοιπά πολιτισμένες–διαβασμένες-ψαγμένες μαμάδες. Επίσης καμία από εμάς δε θέλει να παραδεχτεί ότι με την πρώτη ευκαιρία θα κράξει τη μαμά που επιλέγει άλλο τρόπο να μεγαλώσει το παιδί της και όχι των σωστό κατά τη γνώμη μας, ή σύμφωνα με την κοινή γνώμη, ή τη θρησκεία, ή το πολίτευμα, ή τη χώρα ή τα ζώδια…
Στενοχωριέμαι πολύ. Όχι γιατί εμένα δεν μου περνάει ποτέ από το μυαλό να κράξω άλλες μαμάδες. Σαφώς και μου περνάει. Δεν το κάνω όμως, τουλάχιστον όχι επί προσωπικού. Δε θα πάω μπροστά σε καμία μαμά να την προσβάλλω ή να την μειώσω επειδή το παιδί της χτύπησε το δικό μου, ή επειδή δεν ταΐζει το παιδί της φρούτα ή γιατί δεν έχει κόψει στο 4χρονο ακόμη την πιπίλα ή γιατί δεν μεγαλώνει το παιδί της με ενσυναίσθηση ή γιατί το παιδί της κάνει ότι θέλει ή γιατί είναι πολύ ήσυχό ή γιατί ο Ερμής είναι ανάδρομος… (Φυσικά δεν αναφέρομαι σε ακραίες περιπτώσεις όπου η σωματική ακεραιότητα κάποιου παιδιού κινδυνεύει σοβαρά).Δε θα αλλάξω εγώ όλες τις μαμάδες για να ταιριάξει ο τρόπος τους με τον δικό μου.
Όχι γιατί το παιδί μου δεν αξίζει να το υπερασπιστώ. Φυσικά και αν χρειαστεί θα το κάνω αλλά με κέντρο το πώς θα πρέπει να αντιδράσει το δικό μου παιδί απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις και όχι τι δε θα έπρεπε ή τι θα έπρεπε να κάνει το άλλο παιδί ή η άλλη μαμά. Γιατί το παιδί μου θα βγει σε μια κοινωνία που θα συναντήσει ανθρώπους διαφορετικά μεγαλωμένους, με άλλη κουλτούρα με τρόπους κακούς ή πολύ καλούς, με ανθρώπους που έμαθαν να μισούν , αλλά και να αγαπούν πολύ, με ανθρώπους που εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους , ή με ανθρώπους που έμαθαν να είναι σιωπηλοί.
Η μόνη δουλειά που έχω να κάνω σχετικά με όλα τα παραπάνω είναι να το μάθω να αντιμετωπίζει κάθε τι διαφορετικό και να μπορεί να θωρακίζει τον εαυτό του απέναντι σε αυτούς που του προκαλούν αρνητικά συναισθήματα. Να το μάθω να συμπορεύεται με τους ανθρώπους , να δείχνει κατανόηση και να μπορεί να αποστασιοποιείται από δυσάρεστες καταστάσεις. Πώς λοιπόν θα το καταφέρω αυτό αν εγώ η ίδια με την πρώτη ευκαιρία κρίνω και κατακρίνω μαμάδες με άλλη κουλτούρα ή άλλη φιλοσοφία; Πως θα το καταφέρω αν επεμβαίνω συνεχώς και δεν αφήνω το παιδί μου ελεύθερο να διαχειριστεί ορισμένες καταστάσεις .
Η ανατροφή ενός παιδιού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι μια τέλεια ευκαιρία όμως για όλες μας να γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι.
μαμά Μαρία
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Think again. Κι εσύ το ίδιο κάνεις με το άρθρο σου. Κουνάς το δάχτυλο και νουθετείς.
Αυτό προσπαθώ κι εγώ... όπως το πες, να αδράξω την ευκαιρία να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Το να είσαι σωστός γονέας είναι πάρα πολύ δύσκολο, γιατι στο δρόμο είναι σα να σου βγαίνουν όλα τα απωθημένα, ακόμη και κακές πρακτικές που είχαν οι δικοί σου γονείς. Για την κριτική που λέει παραπάνω η Νέλη συμφωνώ. Δεν ωφελεί κανέναν η κακοπροαίρετη κριτική. Εγώ εκτιμώ πολύ το να μου κάνουν κριτική, αλλά με επιχειρήματα που ίσως και να με πείσουν, και αντιδρώ άσχημα στην επίθεση. Οχι απαραίτητα με αντεπίθεση και ειρωνία (αν και το έχω κάνει κι αυτό), αλλά σοκάρομαι και αποτραβιέμαι από το διάλογο, με αποτέλεσμα τελικά να χαλάει η διάθεσή μου και να μην έχω πάρει τίποτε θετικό. Στο τέλος όμως σκέφτομαι οτι δεν μπορεί όλος ο κόσμος να αντιστέκεται πάντα σε κακές συμπεριφορές-πρακτικές που έχει μάθει στην πορεία της ζωής του, όπως κι εμένα μου είναι πολύ δύσκολο να εστιάζομαι στη λογική και να μην παρασέρνομαι σε τσακωμούς, αν και έχω εκπαιδευτεί να συγκρατούμαι. Το ιδανικό θα ήταν να είχαμε όλοι τη διάθεση να ανοίξουμε μυαλό και αυτιά , όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να βελτιώσουμε τον εαυτό μας.
Κοπέλα μου καλή εσύ πολύ καλά τα λες κ συμφωνώ πολύ μαζί σου!! Έχω γράψει ένα κείμενο τελευταία κ μέσα σ' αυτό αναφέρω κ εγώ το ίδιο θέμα. Όμως δεν ξέρω αν θα αναρτηθεί κ πότε, εδώ στο eimaimama.gr. Το έχω στείλει, αλλά δεν εξαρτάται από εμένα! Τέλος πάντων..... Στο δικό μου κείμενο λέω ότι διαβάζοντας παλιότερα κείμενα, καθώς κ τα σχόλια που τα συνόδευαν, κατάλαβα κάποια πράγματα κ κατάλαβα κάποια πράγματα κ για εμένα την ίδια. Συνειδητοποίησα τα δικά μου λάθη. Τα οποία ήταν να κατακρίνω (κακόβουλα μάλιστα) είτε την θεματοθέτρια είτε κάποια από τις κυρίες που άφηναν σχόλια στο εκάστοτε κείμενο. Κάποιες φορές έχω ξεφύγει μάλιστα. Εκ τότε, αλλά να σου πω την αλήθεια κ από πιο πριν, προσπαθώ να γράφω την γνώμη αλλά κ την κρίση μου χωρίς να κατακρίνω με κακοβουλία κάποια άλλη κυρία. Προσπαθώ να γράφω με ευγένια κ με σεβασμό προς το άλλο πρόσωπο. Το ότι διαφωνώ με κάποιαν δεν σημαίνει ότι μπορώ πχ να την βρίσω, μπορώ όμως να σεβαστώ την άποψη της, ακόμα κ να την δεχτώ ως έχει (ως ένα σημείο) χωρίς όμως φυσικά να την ενστερνιστώ. Τέλος πάντων, εγώ προσπαθώ να μάθω από τα δικά μου λάθη κ να διορθωθώ. Λοιπόν.... πάντα θα κρίνουμε, αυτό είναι μέσα στην φύση μας ως άνθρωποι κ νοήμων όντα. Είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε κ που δεν χρειάζεται άλλωστε. Η κριτική (καλή ή κακή, θετική ή αρνητική) χρειάζεται να υπάρχει στην ζωή μας. Μας βοηθάει να προχωράμε μπροστά, μας βοηθάει να μαθαίνουμε από τα δικά μας λάθη. Το θέμα είναι πως θα ειπωθεί η κριτική αυτή, δηλαδή αν γυρίσει μια κ σου πει "είσαι άχρηστη μάνα γιατί δεν θήλασες το παιδί σου" αυτή είναι μια κακόβουλη κριτική με στόχο να σε πληγώσει. Αν όμως σου έλεγε "αν κ θεωρώ ότι θα ήταν καλό να προσπαθούσες λίγο περισσότερο να θηλάσεις το παιδάκι σου, νομίζω ότι έκανες ότι καλύτερο μπορούσες ως μαμά για το μωράκι σου κ μπράβο για την προσπάθεια" ή έστω "θα έπρεπε να προσπαθήσεις λίγο περισσότερο, αλλά δεν πειράζει εσύ προσπάθησες" θα έκανε την κριτική της, θα εξέφραζε την διαφωνία της αλλά όμως θα ήταν ευγενική μαζί σου κ θα σε σεβόταν. Ο τρόπος που λες κάτι, ο τρόπος που εκφράζεσαι είναι πολύ σημαντικός στον διάλογο μεταξύ των ανθρώπων κ στην προσπάθεια μετάδοσης μηνυμάτων. Είναι το Α κ το Ω!!! Από το πως θα μιλήσει ο ένας στον άλλον εξαρτώνται τα πάντα κ κυρίως στο πως θα εξελιχθεί μια συνομιλία κ τι τροπή θα πάρει. Πρέπει να μάθουμε όλοι μας πως να επικοινωνούμε με τους συνανθρώπους μας κ πως να κάνουμε πολιτισμένους διαλόγους μεταξύ μας. Δεν χρειάζεται να αλληλοβριζόμαστε κλπ κλπ κλπ. Τις καρδιές μας χαλάμε κ τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο. Πάντως αυτό που έκανα εγώ (που διάβασα παλιά κείμενα, σχόλια κλπ) σας συνιστώ να το κάνετε κ εσείς. Θα μάθετε πολλά για εσάς τις ίδιες. Θα βρείτε κ τα δικά σας λάθη. Κ μπορεί να απορίσετε κ με μερικές δικές σας απαντήσεις!!!
Μια χαρά τα λες...Είναι ώρες ώρες2 που νιώθω ότι πρέπει να αφήσω το παιδί μου να μάθει στους νόμους της ζούγκλας, γιατί όλο και πιο συχνά αυτό βλέπω τριγύρω...σε μικρούς και μεγάλους! Σκουπίδια στον δρόμο οι μεγάλοι; Σκουπίδια στις παιδικές χαρές και τα πιτσιρίκια. Πιτσιρίκια που τα βάζουν συστηματικά με μικρότερα; Αδιάφοροι γονείς...Όπου και να γυρίσω ανευθυνότητα και παρακίαση...Οπότε, καμιά φορά αναρωτιέμαι, γιατί να την μάθω να είναι σωστή, όταν γύρω της έχει ανθρώπους που δεν σέβονται σειρές, ουρές, φανάρια, καθαριότητα, ώρες κοινής ησυχίας, ακεραιότητα κλπ...Θα σκληραγωγηθεί και θα μάθει... Πάντα καταλήγω όμως να της λέω τι είναι σωστό και τί όχι και, αν και 2μιση μόλις, ξέρει να συμπεροφερθεί αρκετά καλά. Κι έπειτα νομίζω πως δεν αρκεί να της λέω τι πρέπει και τι όχι...πρέπει να είμαι εγώ το παράδειγμα! ΑΝ λοιπόν θέλω να ανριμετωπίζει μόνη της καταστάσεις, θέλω επίσης να βοηθάει και τον διπλανό της. Κι αν δεν γίνω εγώ το παράδειγμα για εκείνη, τότε ποιος θα γίνει;
Ειναι μικρο το παιδάκι σου; Εμένα όσο μεγαλώνει είναι φορές που μου ζητάει μόνο του να πάω να το υπερασπιστώ αν κάποιος το κοροϊδεύει η χτυπάει. Δεν το κάνει συνέχεια, αλλά σε περίπτωση που κάποιο παιδί το ενοχλεί συστηματικά μου το έχει ζητήσει. Και έχω πάει στη μαμά του παιδιού να το αναφέρω και να ζητήσω να κάνει κάτι για αυτό, οπότε αναγκαστικά θα κανείς κάποιου τύπου κριτική σε αυτή την περίπτωση γιατί συνήθως ο άλλος που έχεις απέναντι σου δε θεωρεί ότι το παιδί του δημιουργεί προβληματα και θα πρέπει να εξηγήσεις λίγο παραπάνω.Αν έχεις βρει κάποιον άλλο τρόπο να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις θα με ενδιέφερε να μου τον πεις.
Σωστο! Η κριτικη ειναι μερος της ζωης μας. Απλως να μην ειναι κακοβουλη...