(Για όσους τώρα αρχίσατε να διαβάζετε το eimaimama, δεν είμαι τρελή και μετράω την ηλικία της κόρης μου ακόμα σε μήνες. Όμως έχω αποφασίσει να τους αφιερώνω κάθε μήνα μία ολόδική τους αφιέρωση. Έτσι, για κάθε ένα μήνα που ζούμε μαζι!)
Φέρνω συνέχεια στο μυαλό μου την καλοκαιρινή γιορτή του σχολείου σου… Ήσουν ήλιος και έτσι όπως φορούσες τα κίτρινα ρουχάκια σου και έλεγες δυνατά «Ο Ήλιος είμαι εγώ. Έχω ακτίνες ένα σωρό και το φως μου ρίχνω παντού το λαμπερό!», τα μάτια μου γέμισαν με τόσα δάκρυα που ανάθεμα και αν είδα και πολλά εκείνη τη στιγμή. Είχε προηγηθεί ο χορός, ακολούθησε η υπόκλιση και ήσουν όντως λαμπερή σαν ήλιος… Κλάμα, κλάμα, κλάμα. Κλάμα περηφάνειας και κλάμα συγκίνησης. Νιώθω ότι τον τελευταίο χρόνο μεγάλωσες όσο τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια μαζί… Αθηνά, πάντα πίστευα ότι έχεις κάτι μαγικό, ομως πλέον δεν μπορώ με τίποτα να περιγράψω την υπέροχη, ξεχωριστή σου φύση που κάνει τους ανθρώπους να σε βάζουν αμέσως στην καρδιά τους. Τόσο εύθραυστη και τόσο ώριμη ταυτόχρονα…
Πριν λίγο καιρό, την τελευταία μέρα του σχολείου, συγκινήθηκες όταν ήρθα να σε πάρω. Έπεσες στην αγκαλιά της αγαπημένης σου δασκάλας, κούρνιασες μετά στα χέρια της επίσης αγαπημένης σου διευθύντριας, ήσουν έτοιμη να βάλεις τα κλάματα, μέχρι που ήρθαν τα μαρουλάκια που είχαν φυτέψει τα παιδιά ενός άλλου τμήματος και άλλαξαν τη διάθεση μας! Ζήτω τα μαρούλα! Αισθάνομαι ότι αυτό το σχολείο σου πάει γάντι, το βλέπω στην καθημερινή σου χαρά να πας και στα χαμόγελά σου όποτε μας περιγράφεις κάτι καινούργιο που μάθατε… Μου δίνουν και εμένα ελπίδα όλοι αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι, ελπίδα ότι κάποια στιγμή τον πρώτο λόγο στο σχολείο θα τον έχουν τα παιδιά και μετά όλοι εμείς…
Νεράιδα της φύσης, του ουρανού και του νερού… Άλλος ένας μήνας πέρασε και εσύ είσαι πια πιο ώριμη από ποτέ. Τα λόγια σου μας αφήνουν ακίνητους, η συναισθηματική σου ωριμότητα μας κάνει να σε θαυμάζουμε. Ακόμα δεν μπορείς να το καταλάβεις, αλλά δεν είναι λίγες οι στιγμές που υπήρξες πολύτιμος βοηθός και συμβουλάτορας μου και ας είσαι μόλις πέντε ετών.
Συνέχισε να πετάς, νεράιδα μου! Σε λατρεύω -κάθε μήνα και πιο πολύ!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
ΠΩ ΠΩ Ολιβια!!! κι ετρωγα μακαρονια με κιμα σογιας.απο τα ματια μου τρεχει ο κιμας!!!Mη σου πω κι απ τη μυτη μου!!! :P Παντα ετσι να νιωθεις για εκεινη κι εκεινη για σενα! ΑΓΑΠΗΑΓΑΠΗΑΓΑΠΗΑΓΑΠΗΑΓΑΠΗΑΓΑΠΗΑΓΑΠΗΑΓΑΠΗ <3 <3
Yπεροχα και πολυ συγκινητικα λογια!!!!
Ολίβια Καλημέρα!!!! Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και να σας βλέπω να χαμογελάτε πάντα!! Πως πέρασαν 64 μήνες (όπως μετράς κι εσύ) από εκέινη την μέρα στο Αραιτέιο ούτε που το κατάλαβα. Ήρθε η ώρα ο Βασίλης να πάει νηπιαγωγείο και αισθάνομαι την ίδια συγκίνηση που είχα στα άλλα δύο. Η Αθηνά είναι γλυκιά παρουσία με ένα χαμόγελο που σε σκλαβώνει, σωστή δεσποινής!!! ΟΑρχέλος ένας κούκλος. Να είμαστε καλά να βλέπουμε όλα τα παιδάκια μας να μεγαλώνουν, να ανθίζουν να δημιουργούν. Αυτά είναι το μέλλον μας!!!! Εύχομαι το βλέμμα τους να είναι πάντα τόσο φωτείνο και καθαρό όσο είναι σήμερα. Φιλιά πολλά Αναστασία
Ομορφα λογια απο εναν ομορφο ανθρωπο....