Μπορείς να δώσεις ζωή!

Είμαι η Ειρήνη και ελπίζω η ιστορία μου να δώσει ζωή!

Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε πριν από 8 χρόνια. Εγώ 21, φοιτήτρια ακόμη, κι εκείνος 28. Από πολύ νωρίς κατάλαβα πως αυτός θα είναι ο άντρας της ζωής μου κι εγώ θα είμαι η γυναίκα της ζωής του και η μάνα των παιδιών του, όπως μου είχε πει εκείνο το βράδυ του Μαΐου, που μου έκανε πρόταση γάμου! Το όνειρό μας, να ταξιδέψουμε σε όλο τον κόσμο!

Πράγματι, μετά από 5 χρόνια παντρευτήκαμε! Όλα πήγαιναν τέλεια στη ζωή μας! Ήμασταν ευτυχισμένοι! Παντρευτήκαμε, κάναμε το νέο μας σπίτι, ανοιχτήκαμε σε καινούργια δουλειά και το σημαντικότερο… στην πρώτη μας επέτειο, φέραμε στη ζωή το αγοράκι μας! Ο άντρας μου μου έλεγε πως ώρες ώρες τρομάζει που όλα κυλάνε τόσο τέλεια στη ζωή μας! Σαν να ήξερε…!

14 Φεβρουαρίου 2014: η μέρα που δε θα ξεχάσω ποτέ. Ο άντρας μου, 35 ετών, μετά από μία εγχείρηση ρουτίνας, διαγιγνώσκεται με λευχαιμία! ΣΟΚ! Όλα σταμάτησαν…! Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό σε μας; Οι σκέψεις και τα συναισθήματα πολύ δυνατά, να εναλλάσσονται μέρα με τη μέρα! Τρόμος, φόβος, βαθιά θλίψη, απελπισία, θυμός, απογοήτευση, αισιοδοξία, θέληση για ζωή, αγάπη, δύναμη!

Ο άντρας μου όμως στάθηκε βράχος σε όλη τη διάρκεια των χημειοθεραπειών! Κινητήριος δύναμη του, η οικογένειά μας… το τότε 7 μηνών αγοράκι μας! Πάλευε καθημερινά, μήνες μέσα στο νοσοκομείο, με μόνο λίγες μέρες στο σπίτι, χάνοντας τις πρώτες στιγμές του γιου του! Ο άντρας μου, έδινε χαμόγελα, δύναμη, κουράγιο σε όλη την πτέρυγα του νοσοκομείου! Όλοι τον γνώριζαν! Είναι ο Χάρης… ίσως να τον έχεις ακούσει!

Κι εγώ εκεί… δίπλα του κάθε μέρα! Χαμογελαστή και δυνατή, να τον εμψυχώνω και να του χαϊδεύω το χέρι! Πολλές φορές νοιώθοντας κενή και μόνη, κι ας υπήρχαν άτομα γύρω μου. Πόσο μου έλειπε το μωρό μου όταν ήμουν στο νοσοκομείο! Πόσο χάλια ένοιωθα απ’ την άλλη, όταν επέστρεφα στο σπίτι και άφηνα τον άντρα μου στο ψυχρό δωμάτιο του νοσοκομείου! Και οι δυο άντρες της ζωής μου με χρειαζόντουσαν!

Προσαρμοστήκαμε στις νέες συνθήκες όλοι μας. Και το μωρό μας ακόμη, σαν να καταλάβαινε τις δυσκολίες που περνάγαμε, δεν άργησε να συνηθίσει τις αλλαγές. Διακοπή θηλασμού, ξένο γάλα, έλλειψη της μαμάς και του μπαμπά κ.α. Το μωράκι μας περνούσε τον περισσότερο χρόνο της ημέρας με τις γιαγιάδες και δεν παραπονιόταν! Ένας ήρωας σαν τον μπαμπά του…

Οι θεραπείες, παρά τις δυσκολίες, πήγαν πολύ καλά και μετά από 6 μήνες θεωρούνταν «καθαρός» από τη νόσο. Έπρεπε όμως να υποβληθεί σε μεταμόσχευση μυελού των οστών! «Τι είναι αυτό; Γιατί; Πρέπει;». Αναρωτιόμασταν όλοι. Ναι πρέπει…! Η μεταμόσχευση είναι, σε αρκετές περιπτώσεις, η μοναδική ευκαιρία για πλήρη ίαση!

Ο άντρας μου ήταν από αυτές τις περιπτώσεις! Σταθήκαμε τυχεροί, καθώς η αδερφή του ήταν 100 % συμβατή δότρια, κάτι αρκετά σπάνιο να συμβεί. Τον περασμένο Σεπτέμβριο έγινε η μεταμόσχευση. Δυστυχώς από τότε μπαινοβγαίνουμε στο νοσοκομείο για διάφορους λόγους. Νόσος του ξενιστή, ιοί και μικρόβια είναι μερικοί από αυτούς καθώς οι μεταμοσχευμένοι βρίσκονται σε ανοσοκαταστολή για μεγάλο χρονικό διάστημα και είναι πολύ ευαίσθητοι.

Ο χρόνος συχνά μοιάζει ατελείωτος. Ίσως κάποια σκαλοπάτια να είναι μεγάλα και δύσβατα… ίσως να πέφτουμε κάποιες φορές, αλλά παίρνουμε βαθιά ανάσα και συνεχίζουμε την ανάβαση! Το χρωστάμε στον γιο μας! Συνεχίζουμε τον αγώνα μας και είμαστε αισιόδοξοι! Όλα θα πάνε καλά! Θα βγούμε νικητές και θα έχουμε κερδίσει το σημαντικότερο μετάλλιο, αυτό της ζωής! Ο γιος μας, 2 ετών σήμερα, θα είναι πολύ περήφανος για τον πατέρα του!

Δυστυχώς πολλοί ασθενείς δεν είναι τόσο τυχεροί στο θέμα της ανεύρεσης συμβατού δότη! Δυστυχώς στη χώρα μας, αν δεν πάθουμε, δε θα μάθουμε! Δεν σε κατηγορώ… Ούτε εγώ γνώριζα… Δεν γνώριζα για την ύπαρξη της παγκόσμιας τράπεζας μυελού των οστών, για την ευκαιρία που έχουμε όλοι μας να σώσουμε κάποιον άνθρωπο, κάποιο παιδάκι ίσως, για την ευκολία της διαδικασίας, καθώς δεν πρόκειται για χειρουργική επέμβαση, αλλά περισσότερο θυμίζει λήψη αίματος!

Μπορείς κι εσύ να χαρίσεις ζωή! Γίνε δότης μυελού των οστών και δώσε ελπίδα σε ασθενείς και στις οικογένειες τους!

Ξέρω… Σε απορροφούν υποχρεώσεις και προβλήματα καθημερινά: δουλειά, παιδιά, σπουδές, ανεργία, οικονομικά προβλήματα. Θα πεις: «Δεν προλαβαίνω… Ίσως κάποια στιγμή βρω χρόνο και το ψάξω». Κι εγώ θα σου πω: «Ο χρόνος για μερικούς ανθρώπους είναι περισσότερο πολύτιμος!».

Ψάξε, είναι απλό. Απευθύνσου στους παρακάτω οργανισμούς και ίσως να είσαι εσύ αυτός που θα χαρίσει ζωή σε κάποιον συνάνθρωπό σου!

Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.) http://www.eom.gr
Κέντρο Ενημέρωσης και Προσέλκυσης Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών του Πανεπιστημίου Πατρών (ΚΕΔΜΟΠ) http://www.xarisezoi.gr/
Σύλλογος φίλων παιδιών με καρκίνο ΕΛΠΙΔΑ http://www.elpida.org/

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com