Ο Bob Moran, εικονογράφος του The Telegraph περιγράφει σε ένα βίντεο την εμπειρία του στην πατρότητα.
Ήταν σίγουρος πως όλα θα ήταν μια χαρά.
«Είμαι ο μπαμπάς σου», πρόλαβε να πει στην κόρη του προτού την πάρουν οι γιατροί. Ο τόνος του τού ακούστηκε απολογητικός.
Έπειτα ο ίδιος και η γυναίκα του, έμαθαν πως το μωράκι τους ήταν πολύ άρρωστο. «Υποξαιμική ισχαιμική εγκεφαλοπάθεια» απεφάνθησαν οι ειδικοί.
Τα πράγματα τελικά ήταν σοβαρά.
Για πρώτη φορά ένιωσε αβοήθητος, έξω από τα νερά του. «Οι μπαμπάδες πρέπει να είναι ήρωες». Αυτό πίστευε. Και πίστευε πως θα έπρεπε να μεταμορφωθεί σε αυτόν τον ήρωα που ξέρει κάθε στιγμή τι πρέπει να κάνει.
Ο ίδιος δεν ένιωθε αρκετά δυνατός. Ώσπου η μικρή τους άνοιξε τα μάτια της και παρόλο που ακόμη ήταν συνδεδεμένη με τόσα μηχανήματα, οι γονείς της ένιωσαν να συνδέονται μαζί της.
Όταν την πήραν σπίτι, δεν έκλεισαν μάτι από την αγωνία.
Πέρασαν 100 μέρες και συνηθίσανε, τα πράγματα μπήκαν σε μια σειρά, έγιναν πιο εύκολα.
Κι όταν η ζωή δυσκόλευε, εκείνοι επικεντρώνονταν στα καλά. Στα πόσα είχε καταφέρει το παιδί τους. Στις χαρές που τους προσέφερε.
Η γυναίκα του Moran έμεινε έγκυος στο δεύτερο παιδί τους και οι δυο αμέσως τρομοκρατήθηκαν στην ιδέα. Όμως γνωρίζουν πλέον πως αυτό θα τους γεμίσει ευτυχία.
«Η εμπειρία μου δεν ήταν όπως την περίμενα», εξηγεί.
«Αυτό μάλλον όμως ισχύει για όλους τους μπαμπάδες
Δεν έπρεπε να είμαι ήρωας.
Υπήρχαν πολλοί ήρωες στην πορεία: οι γιατροί και το προσωπικό και ένα μικρό κορίτσι που μου έμαθε τι σημαίνει πραγματικά να είσαι θαρραλέος και αποφασισμένος και δυνατός.
Μου έμαθε πως το να είσαι απλά μπαμπάς αρκεί και με το παραπάνω».
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο