Δεν αντέχω τον πατέρα μου!

Ειμαι η Χ και εχω μεγαλο προβλημα με τον πατερα μου. Απο μικρη που ημουνα δεν ειχα και »κολλητες» σχεσεις μαζι του, ημουν το παιδι της μαμας. Ο λογος που δεν ειχα σχεσεις ειναι οτι ο πατερας μου ειναι ανθρωπος που θελει να επεμβαινει παντου, απο το τι θα φαω μεχρι το ποιον θα παντρευτω και με ποια ατομα θα κανω παρεα. Εχει τσακωθει με ολο τον κοσμο, με την αδερφη μου, με ολα του τα αδερφια, με ολους τους γειτονες, με τον γαμπρο μου, με τον αντρα μου, με ολους.

Παντα ολα τα καταπινα και δεν ελεγα τιποτα μεχρι πριν 1 χρονο… Δεν ηθελε τον τοτε συντροφο μου και νυν αντρα μου και πατερα του παιδιου που περιμενω. Το προβλημα τωρα ειναι πως οι γονεις μου μας εχουν παραχωρησει ενα διαμερισμα διπλα από το δικο τους γιατι δεν εχουμε την οικονομικη δυνατοτητα να νοικιασουμε και αυτο ειναι το μεγαλο μου λαθος, το οτι δεχτηκα να μεινω διπλα σε εκεινους. Στην αρχη ηταν ολα καλα, δε με ενοχλουσε, δε τον ενοχλουσα.

Λογω του οτι ειμαι στον 3ο μηνα και δεν εχω καλη εγκυμοσυνη αποφασισαμε με την μαμα μου να εχει ενα ζευγαρι κλειδια για το σπιτι μου σε περιπτωση αναγκης. Μεγα λαθος και αυτο. Ο πατερας μου παιρνει τα κλειδια, ανοιγει και μπαινει οτι ωρα του κανει κεφι και οχι απλα για να πιουμε καφε αλλα να ερθει να ποτισει τα φυτα, μιας κ εγω ειμαι αχρηστη και δε μπορω και ενω εχω καθαρισει το μπαλκονι και τα τζαμια, τα κανει μουσκεμα, κανει ολο το σπιτι λασπες και φευγει.

Να σημειωσω οτι οχι μονο με βοηθανε οι δικοι μου αλλα και εγω εχω βοηθησει χρηματικα χωρις να το χτυπαω μετα, σε αντιθεση με τον πατερα μου. Πριν καν γεννησω μου λεει το πως θα μεγαλωσω το δικο ΜΟΥ παιδι, τι αρχες θα του δωσω και τα λοιπα. Οκομπος εφτασε στο χτενι οταν πριν λιγες μερες ενα απογευμα ανοιξε την πορτα με το κλειδι και πηρε το τηλεκοντρολ της τηλεορασης να βαλει να δει τον αγωνα που ηθελε και επειδη του ειπα να περιμενει γιατι βλεπω κατι αλλο -και πιστεψτε με του μιλησα πολυ ευγενικα- νευριασε και αρχιζε να φωναζει οτι ειμαι αχαριστη και δε σεβομαι!! Εν ολιγοις απο εκεινη την ημερα δε μου μιλαει, παιρνω τηλεφωνο στο σπιτι την μανα μου και δε το σηκωνει, αν δεν ειναι εκεινη σπιτι και αμα το σηκωσει μου λεει »μιλα με την μανα σου»… Μου κανει πολεμο, λεει παντου οτι »δεν χανεις και τιποτα που δεν εχεις εγγονια»και οταν λεμε με την μαμα μου για το τι φυλο μπορει να ειναι το μωρο μου και τον ρωταμε την γνωμη του, λεει εγω δε ξερω τιποτα, ειμαι απο χωριο και γενικως διαφορα τετοια.

Αν μπορουσα να μεινω σε αλλο σπιτι ευχαριστως θα τον πεταγα εξω απο την ζωη μου, το εχω ξανα κανει επειδη δεν ηθελε τον αντρα μου, αλλα για κακη μου τυχη εδωσα τοπο στην οργη και τον συγχωρεσα. Επειδη ομως δε γινεται να μεινω σε αλλο σπιτι, ψαχνω καποια μεση λυση. Μην μου πειτε να τον πιασω να συζητησω, ειναι απ’ τους ανθρωπους που κατευθειαν θα γκαριξει, θα τα αρνηθει ολα και προσπαθει με ψεμματα να σε βγαλει τρελο.

Δεν μπορω να συγκρατησω και τον αντρα μου αλλο, 5 χρονια τωρα εχει ακουσει τα παντα απο εκεινον και δε του αρεσει που με βλεπει στεναχωρημενη στην κατασταση μου.

Τι να κανω;

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com