Ειμαι η Χ και εχω μεγαλο προβλημα με τον πατερα μου. Απο μικρη που ημουνα δεν ειχα και »κολλητες» σχεσεις μαζι του, ημουν το παιδι της μαμας. Ο λογος που δεν ειχα σχεσεις ειναι οτι ο πατερας μου ειναι ανθρωπος που θελει να επεμβαινει παντου, απο το τι θα φαω μεχρι το ποιον θα παντρευτω και με ποια ατομα θα κανω παρεα. Εχει τσακωθει με ολο τον κοσμο, με την αδερφη μου, με ολα του τα αδερφια, με ολους τους γειτονες, με τον γαμπρο μου, με τον αντρα μου, με ολους.
Παντα ολα τα καταπινα και δεν ελεγα τιποτα μεχρι πριν 1 χρονο… Δεν ηθελε τον τοτε συντροφο μου και νυν αντρα μου και πατερα του παιδιου που περιμενω. Το προβλημα τωρα ειναι πως οι γονεις μου μας εχουν παραχωρησει ενα διαμερισμα διπλα από το δικο τους γιατι δεν εχουμε την οικονομικη δυνατοτητα να νοικιασουμε και αυτο ειναι το μεγαλο μου λαθος, το οτι δεχτηκα να μεινω διπλα σε εκεινους. Στην αρχη ηταν ολα καλα, δε με ενοχλουσε, δε τον ενοχλουσα.
Λογω του οτι ειμαι στον 3ο μηνα και δεν εχω καλη εγκυμοσυνη αποφασισαμε με την μαμα μου να εχει ενα ζευγαρι κλειδια για το σπιτι μου σε περιπτωση αναγκης. Μεγα λαθος και αυτο. Ο πατερας μου παιρνει τα κλειδια, ανοιγει και μπαινει οτι ωρα του κανει κεφι και οχι απλα για να πιουμε καφε αλλα να ερθει να ποτισει τα φυτα, μιας κ εγω ειμαι αχρηστη και δε μπορω και ενω εχω καθαρισει το μπαλκονι και τα τζαμια, τα κανει μουσκεμα, κανει ολο το σπιτι λασπες και φευγει.
Να σημειωσω οτι οχι μονο με βοηθανε οι δικοι μου αλλα και εγω εχω βοηθησει χρηματικα χωρις να το χτυπαω μετα, σε αντιθεση με τον πατερα μου. Πριν καν γεννησω μου λεει το πως θα μεγαλωσω το δικο ΜΟΥ παιδι, τι αρχες θα του δωσω και τα λοιπα. Οκομπος εφτασε στο χτενι οταν πριν λιγες μερες ενα απογευμα ανοιξε την πορτα με το κλειδι και πηρε το τηλεκοντρολ της τηλεορασης να βαλει να δει τον αγωνα που ηθελε και επειδη του ειπα να περιμενει γιατι βλεπω κατι αλλο -και πιστεψτε με του μιλησα πολυ ευγενικα- νευριασε και αρχιζε να φωναζει οτι ειμαι αχαριστη και δε σεβομαι!! Εν ολιγοις απο εκεινη την ημερα δε μου μιλαει, παιρνω τηλεφωνο στο σπιτι την μανα μου και δε το σηκωνει, αν δεν ειναι εκεινη σπιτι και αμα το σηκωσει μου λεει »μιλα με την μανα σου»… Μου κανει πολεμο, λεει παντου οτι »δεν χανεις και τιποτα που δεν εχεις εγγονια»και οταν λεμε με την μαμα μου για το τι φυλο μπορει να ειναι το μωρο μου και τον ρωταμε την γνωμη του, λεει εγω δε ξερω τιποτα, ειμαι απο χωριο και γενικως διαφορα τετοια.
Αν μπορουσα να μεινω σε αλλο σπιτι ευχαριστως θα τον πεταγα εξω απο την ζωη μου, το εχω ξανα κανει επειδη δεν ηθελε τον αντρα μου, αλλα για κακη μου τυχη εδωσα τοπο στην οργη και τον συγχωρεσα. Επειδη ομως δε γινεται να μεινω σε αλλο σπιτι, ψαχνω καποια μεση λυση. Μην μου πειτε να τον πιασω να συζητησω, ειναι απ’ τους ανθρωπους που κατευθειαν θα γκαριξει, θα τα αρνηθει ολα και προσπαθει με ψεμματα να σε βγαλει τρελο.
Δεν μπορω να συγκρατησω και τον αντρα μου αλλο, 5 χρονια τωρα εχει ακουσει τα παντα απο εκεινον και δε του αρεσει που με βλεπει στεναχωρημενη στην κατασταση μου.
Τι να κανω;
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Και εγώ το ίδιο πρόβλημα έχω ακριβως με τον δικο μου πατερα
Αν δεν μπορεις να φυγεις άλλαξε κλειδαριά και κόψε έπαθες ένα έχεις τώρα πρόβλημα τα μετά την γέννα θα διπλασιαστουν. Η γνώμη μου
ο δικός μου πατέρας ήταν το άκρως αντίθετο και λέω ήταν γιατί δεν ζει εδώ και 11 μήνες.τον χάσαμε πολύ ξαφνικά.μέσα σε ένα απόγευμα.Μου έχει προσφέρει τα παντα και ποτέ δεν μου ζήτησε τίποτα ούτε και χωνόταν στην ζωή μου.είχε κι εκείνος βέβαια τις παραξενιές του ... αυτό που θέλω να πω είναι πως οι γονεις μας δεν θα ειναι ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.υπάρχει και ο θανατος.τον ψαχνω κι ειμαι μολις 27 με 2 παιδια ... βρείτε την χρυση τομη.... δεν αξιζει να χαλασετε τις σχεσεις σας ...
Σε καταλαβαινω.... Ποτε δεν ειχα καλες σχεσεις με το πατερα μου. Φτασαμε σε πολυ ακραια σημεια, πιστεψε με οταν σου λεω οτι αυτα που περιγραφεις ειναι καραμελες σε σχεση με αυτα που εζησα εγω. Ναι, οντως πρεπει να φυγεις. Μονο οταν παντρευτηκα και εφυγα βρηκα ηρεμια, αλλα πανω απο ολα θα ηρεμησεις οταν βρεις τη δυναμη να τον συγχωρησεις. Εγω μολις φετος τα καταφερα και νιωθω σαν να εχω ξανα γεννηθει.
Κακώς μένεις εκεί. Κακώς βασίζεσαι στους γονείς σου. Είσαι ενήλικη γυναίκα. Σε λίγο θα γίνεις μητέρα. Θα πρέπει να τα βγάλετε πέρα μόνοι σας με τον σύντροφό σου όπως κάνουν εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο. Το πρόβλημά σου δεν είναι ο πατέρας σου (ο οποίος έχει πολύ προβληματική συμπεριφορά ομολογουμένως). Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχεις πάρει ακόμα τη ζωή σου στα χέρια σου. Αυτό πρέπει να κάνεις και όλα τα υπόλοιπα θα μπουν στη θέση τους.