Αυτό είναι λοιπόν το μυστικό της γονεϊκότητας

Μπορεί να βάδιζα στα τυφλά στην αρχή, κατάφερα όμως να βρω τη μαγική συμβουλή που θα λύσει όλα σου τα προβλήματα.

γράφει ο Stuart Heritage για τον Guardian

Κατά καιρούς, έχοντας την εντύπωση πως είμαι κάποιου είδους διάνοια στα θέματα που αντιμετωπίζει ένας μπαμπάς, ενώ εγώ στην ουσία διατηρώ αυτή τη στήλη για να κλαφτώ για τα προβλήματά μου, έρχονται και μου ζητάνε συμβουλές γονεϊκότητας. Μέχρι σήμερα, δεν μπορούσα να τους δώσω κάποια λύση της προκοπής. Συνήθως σήκωνα τους ώμους μου και μουρμούριζα κάτι ασυναρτησίες για μουσελίνες και υφάσματα, αλλά ως εκεί.

Κοιτάξτε, ακόμη δεν γνωρίζω τι ακριβώς κάνω. Προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, αλλά το δικό μου καλύτερο απλά αποτελούσε βήματα στα τυφλά. Σαν να προσπαθούσα να καρφώσω την ουρά του γαϊδάρου με δεμένα μάτια.

Σας έχω όμως νεότερα. Μπορεί να μου πήρε επτάμιση μήνες, αλλά βρήκα επιτέλους μια συμβουλή που είναι όντως άξια λόγου για να τη μοιραστώ μαζί σας. Είναι τόσο καλή που σκέφτομαι να την κάνω βιβλίο και μετά να σας αναγκάσω να πάτε να το αγοράσετε για να μπορέσετε να τη διαβάσετε, όπως κάνουν τόσοι άλλοι ειδήμονες σε θέματα γονεϊκότητας. Είμαι όμως τόσο καλός που θα σας την προσφέρω δωρεάν. Ναι, είμαι ένας άγιος. Έτοιμοι; Παρακαλώ κυρίες και κύριοι, η συμβουλή σας:

Βρείτε κάποιους «προ-γονείς». Ένα ζευγάρι που έγινε γονείς ακριβώς τρεις μήνες πριν από εσάς. Όσο πιο νωρίς τους βρείτε, τόσο το καλύτερο. Αν είστε έγκυος στον τρίτο μήνα, βρείτε ένα ζευγάρι που βρίσκεται στον έκτο. Αν αποκτήσατε μόλις το μωρό σας, βρείτε ένα μωρό τριών μηνών και προσπαθήστε να πιάσετε κολλητηλίκια με τους γονείς του, πάση θυσία.

Μόλις βρείτε το ζευγάρι των «προ-γονέων» σας, η ζωή σας θα γίνει 10 φορές πιο εύκολη. Αν μάλιστα τους επιλέξετε και σωστά, έχετε να κερδίσετε πολλά από αυτούς: ηθική στήριξη, πρακτικές συμβουλές, κάποιους να ακούνε τα θέματά σας και να σας λένε την έμπειρη γνώμη τους, κάποιους που θα σας ειδοποιούν σε ποια φάση ανάπτυξης βρίσκεται το παιδί σας, μια αποθήκη γεμάτη ρούχα από δεύτερο χέρι, κι άλλα πολλά.

Σταθήκαμε πολύ τυχεροί με τους προ-γονείς μας, τους οποίους η γυναίκα μου γνώρισε προ-βρέφους. Συναντιόμαστε κάθε τρεις μήνες, τους ακούμε να μιλάνε για τον γιο τους και τα πόσα κατάφερε και τι ακριβώς μας περιμένει, μοιραζόμαστε ένα πιάτο φαΐ και γυρίζουμε σπίτι μας με μια ντουζίνα ρούχα. Το τελευταίο σημείο είναι και το πιο σημαντικό, αυτό που κάνει υψίστης σημασίας το διάστημα των τριών μηνών. Αν καταφέρετε να έχετε το σωστό timing, δεν θα χρειαστεί να ξαναψωνίσετε ούτε κάλτσα.

Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε με τους προ-γονείς μας – οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, δεν έχουν ιδέα ότι είναι οι «προ-γονείς» μας – γυρίσαμε σπίτι με μια κούνια. Μια τεράστια, βαριά κούνια για μωρά, την οποία έπρεπε να κουβαλάω από λεωφορείο σε λεωφορείο για ώρες μέσα στο λιοπύρι και να ζητάω συγγνώμη σε όσους συναντούσα στον διάβα μου. ήταν τόσο κουραστικό, αλλά άξιζε και με το παραπάνω μιας και ο γιος μας – για πρώτη φορά στη ζωή του – θα μπορούσε να κοιμηθεί από μόνος του.

Ως τώρα, έπρεπε να περνάμε όλο το βράδυ στο πόδι, με μόνη συντροφιά το κροτάλισμα που κάνει η σπονδυλική μας στήλη στο κενό, μέχρι να πέσει επιτέλους για ύπνο. Ο γιος των προ-γονέων μας όμως είχε μεγαλώσει αρκετά για την κούνια του και εκείνοι δεν είχαν πια χώρο για να την αποθηκεύσουν. Δεν έχουν ιδέα το πόσο μας έσωσαν.

Μπορεί να μη χρειάζεται στις μέρες μας ολόκληρο χωριό για να μεγαλώσει ένα παιδί, όπως λέει το ρητό, σιγουρα όμως χρειάζεται μια αποστασιοποιημένη και ξεδιάντροπα χρησιμοθηρική μορφή φιλίας. Δεν φαντάζεστε πόσο μας έχουν βοηθήσει οι προ-γονείς μας στην πορεία. Αν έχω λοιπόν μία συμβουλή να σας δώσω, αυτή είναι να βρείτε και σεις ένα ζευγάρι προ-γονέων. Αν ψάχνετε και για άλλη μία συμβουλή, να σας πω απλά πως αυτό το ζευγάρι σίγουρα δεν είμαστε εμείς. Σοβαρά τώρα, δεν έχουμε ιδέα για το τι κάνουμε και τι μας γίνεται.