Άντεξα τόσα χρόνια, αλλά ως εδώ!
Λοιπόν, κορίτσια μου, μιας και ο χρόνος μου και ο χρόνος σας είναι περιορισμένος μπαίνω αμέσως στο θέμα μας χωρίς πολλές συστάσεις….
Έχω – είχα μια φίλη, χρόνια πολλά από παιδιά… πάντα ήξερα τον ιδιότροπο χαρακτήρα της, πάντα την αγαπούσα κι ας ήμουν η μόνη της φίλη… βλέπετε κάποιοι άνθρωποι δεν αντέχουν τους ιδιότροπους φίλους, εγώ άντεχα όχι με ζόρια αλλά με καλοσύνη και αγάπη.
Άντεχα να πηγαίνουμε πάντα στα μέρη που εκείνη ήθελε, να μιλάμε πάντα για τα δικά της θέματα παρ’ ότι ποτέ δεν «άκουσε» τα δικά μου ,να προσβάλει και να κατηγορεί ολόκληρο τον κόσμο, τους δικούς της ανθρώπους και με τη σειρά τους, τους δικούς μου…. θα μου πείτε πως το αντιμετώπιζες αυτό… απλά άλλαζα κουβέντα και έδειχνα ότι δεν θέλω να συμμετέχω σε κακίες που αφορούν τις ζωές άλλων…. αυτό πιστέψτε με το ήξερε καλά!!!
Μεγαλώσαμε, παντρευτήκαμε, κάναμε παιδάκια και ευτυχίσαμε και οι δυο μας… Mόνο που η δική μου ευτυχία είναι τα παιδιά μου και ο άντρας μου τόσο πολύ μεγάλη που άρχισα να βγάζω νύχια για χάρη τους...
Ναι άλλαξα, το ξέρω…. βλέπω τα πράγματα αλλιώς, δεν είμαι πια παιδί να μην δίνω αξία σε όλα όσα μπορεί να ειπωθούν για δικούς μου ανθρώπους, τα προβλήματα στη ζωή μας πλέον είναι αρκετά και δεν ανέχομαι να φορτώνομαι και με άλλα τύπου κουτσομπολιού και κατηγόριας, παραξένεψα, προσβάλλομαι, προβληματίζομαι και θυμώνω όταν «άδικα» κατηγορείς την οικογένεια μου, όταν ποτέ δεν το έκανα σ’ εσένα… ναι η αλήθεια είναι ότι άλλαξα απαιτώ τον σεβασμό στην οικογένεια μου, απαιτώ τον σεβασμό και σ’ εμένα γιατί έγινα μάνα και το οφείλω στον εαυτό μου και το παιδί μου… θα μου πείτε τώρα το θυμήθηκες και αυτή τι φταίει;
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχε φτάσει σε τόσο απροχώρητο σημείο η αδικία της, τώρα αισθάνομαι πως ξεπέρασε τα όρια περισσότερο από κάθε άλλη φορά και τώρα αισθάνομαι πως ήρθε η ώρα να της δώσω κλωτσιά και έξω από την πόρτα…
Έτσι λοιπόν μια όμορη μέρα και αφού είχα ήδη «μαζεμένα» πραγματάκια στο μυαλό μου, του τύπου «τα γεννέθλια του παιδιού σου ήταν χάλια μα καλά εκεί βρήκες να τα κάνεις;», «το παιδί σου είναι κακομαθημένο δεν πρόκειται να πάει στο σχολείο θα έχεις σοβαρό πρόβλημα, εγώ όποτε φέρω τα παιδιά μου σπίτι σου αρρωσταίνουν δεν τα ξαναφέρνω», ήρθε και το τελικό χτύπημα….
Η κυρία με έχει επισκεφτεί στο σπίτι μου απροειδοποίητα και το αγόρι μου γκρινιάζει και βαριέται ρωτάει που είναι τα παιδιά της να παίξει, η κόρη μου γκρινιάζει κι αυτή ακατάπαυστα για ένα παιχνίδι, προσπαθώ να καταλαγιάσω τη γκρίνια τους, κάπου χάνω το παιχνίδι ανάμεσα στη γκρίνια τους και το επικριτικό της βλέμμα, φουντώνω αλλά το παλεύω τα αγκαλιάζω και τα δυο κι τους μιλάω με λόγια απλά κατανοητά να τα καθησυχάσω και ενώ η φασαρία φτάνει στο αποκορύφωμα της και τα παιδιά μου αρχίζουν να ηρεμούν, αφού πλέον είδε όσα είχε να δεί, παίρνει την τσαντούλα της και φεύγει λέγοντας μου…. «Λυπάμαι εγώ δεν έχω τέτοια παιδιά κρίμα, κρίμα εγώ που έλεγα τα καλύτερα για σένα (εδώ γελάμε) κρίμα…«
Αυτά λοιπόν κορίτσια μου λοιπόν…. και από τότε…. μην την πετύχω πουθενά γιατί είπαμε… ΕΧΩ ΑΛΛΑΞΕΙ!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Τι γουρούνα, με περικεφαλαία. καλύτερα να τη χάνεις παρά να τη βρίσκεις
Βασικά, τίποτα δεν έκανες. Αυτή σε έκανε πέρα, και σου την είπε κιόλας..
Τελικά είναι πολύ παράξενοι οι άνθρωποι και οι σχέσεις μεταξύ τους! Τώρα όλο αυτό που έγραψες ήταν τι? Η συνειδητοποίηση του προφανούς? Ότι η "φίλη" σου είναι δύστροπη, επικριτική και κουτσομπόλα (κατά τη γνώμη σου)? Ναι, η "φίλη" σου πάντα ήταν αυτό που είναι αλλά κι εσύ πάντα το ήξερες. Όμως επέλεξες να την θεωρείς και να την έχεις φίλη σου παρόλα τα στραβά της. Και αυτό δεν το έκανες επειδή είσαι μεγάθυμη αλλά επειδή σου κάλυπτε κάποια ανάγκη, κάποιο κενό. Επειδή τη συμπαθούσες στο κάτω κάτω! Κανείς δεν αντέχει να κάνει παρέα έναν τόσο αχώνευτο άνθρωπο από μεγαθυμία ή λύπηση. Και δεν νομίζω ότι άλλαξες σε κάτι (οι άνθρωποι δεν αλλάζουν). Απλώς η "φίλη" σου, αυτή τη φορά ενόχλησε εσένα προσωπικά (ενώ πριν που ενοχλούσε όλους τους υπόλοιπους δεν σε αφορούσε). Εννοείται ότι τσίγκλισε κάποια ιδιαιτέρως ευαίσθητη χορδή σου. Πέρασε ένα όριο που δεν είχε ξαναπεράσει πριν. Κακολόγησε τα παιδιά σου, και όλοι ξέρουμε ότι τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας, οπότε ήταν σαν να σε κακολογούσε εσένα προσωπικά ευθέως. Και φυσικά τώρα που συνέβη σε σένα δεν μπορείς να το ανεχτείς. Είναι τόσο, μα τόσο απλά τα πράγματα.
Νομίζω οτι θες απλα να τα πεις καπου να ξεσπασεις και καλα κανεις,γιατι την αποφαση σου δειχνεις να την εχεις παρει. Τοξικους ανθρωπους καλο ειναι γενικα να μην εχουμε στην ζωη μας,δεν εννοω να ζουμε σε μια γυαλα,αλλα μιας που παντα θα υπαρχει καποιος κακοπροαιρετος να σχολιασει και χωρις αφορμη δεν υπαρχει λογος να αφιερωνουμε χρονο και κοπο σε σχεση που εχοει φθαρει και μας φθειρει. Η παιδικη φιλια ειναι πραγμα σπανιο να διατηρειται ως τα βαθια γεραματα.Θες αλλαξαν οι εποχες,θες αλλαζουν οι ανθρωποι αυτα συμβαινουν, δεν φταιει καποιος, απλα γινεται,δεν μπορουμε να εχουμε τα ιδια ενδιαφεροντα και τις ιδιες απαιτησεις απο τις φιλιες μας, με αυτες που ειχαμε οταν ειμασταν 10 ετων. Δεν ειναι καταδικαστεο απλα να σταματησεις να ταιριαζεις με εναν ανθρωπο απλα σε ποναει γιατι εχεις τοσες αναμνησεις,τοσα χρονια εμπειριων κοινων και σκεφτεσαι γιατι να ερθουν ετσι τα πραγματα.Μια φιλια τοσων χρονων ποναει σαν να χανεις μελος της οικογενειας σου,το ξερω καλα γιατι το εχω περασει και ακομα και σημερα να με ρωτησεις μετα απο 5 χρονια που κοψαμε παρεα με αδερφικη μου φιλη και ας ηταν κοινη αποφαση,με ποναει που δεν την βλεπω,μαθαινω τα νεα της απο αλλους και δεν μπορω να την παρω τηλεφωνο.Απλα θυμαμαι τους λογους που οδηγηθηκα στην αποφαση να μην το παλεψω αλλο,δεν αλλαξε εκεινη ή εγω,αλλαξαν τα δεδομενα στην ζωη μας,δεν μπορουσε η μια να ακολουθησει την ζωη της αλλης η δεν την ενδιεφερε αρκετα.Οποτε κραταω τις καλες και ευτυχισμενες αναμνησεις αλλα ως εκει. Αν η σχεση σας δεν τραβαει ας το ληξετε χωρις δραματα να βρισκεστε τουλαχιστον στον ιδιο κοινωνικο περιγυρο που φανταζομαι οτι εχετε μετα απο τοσα χρονια φιλιας χωρις φασαριες.
Καλά κάνεις και το τελειώνεις το ζήτημα και δεν χρειάζεται κατ'εμέ ούτε να ασχοληθείς με την πάρτη της. Καλά ήτανε όσο ήταν "φιλική" μαζί σου, να είναι καλά αλλά ξέρεις κάτι; Κανείς δεν εκτιμά πραγματικά έναν άνθρωπο που δεν εκτιμά, δεν σέβεται και δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του. Ότι και να πει για σένα από εδώ και μπρος μέσα της ξέρει ότι τουλάχιστον κάνεις το σωστό για σένα...και γι'αυτό δενε μπορεί να πει τίποτα κανείς!
αγαπητη μανουλα, σε καταλαβαινω απολυτα! ειχα μια φιλη απο μικρες μαζι κ απο τοτε που παντρευτηκε το παιζει καπως κ δηθεν! και απλα με τον τροπο μου την εστειλα σπιτι της. κοιταξε να δεις εαν ξαναρθει σπιτι σου κρατα την στην πορτα και πεστης πολυ απλα, οτι το σπιτι σου δεν ειναι του επιπεδου της, ριχτης κ ενα ειρωνικο χαμογελο κ αστην!! σιγα μην χαλασεις την ζαχαρενια ! να σου ζησουν τα παιδακια κ να εισαι παντα καλα!!