Μανούλες γεια σας,
θα ήθελα τις απόψεις σας σχετικά με το θέμα που αντιμετωπίζω με τον παιδικό σταθμό.
Έχω ένα γιο 3,5 χρονών και φέτος πήγε πρώτη φορά παιδικό. Να σημειώσω ότι στον κύκλο μας δεν υπάρχει κανένα παιδάκι, οπότε η μόνη επαφή που είχε με παιδιά ήταν στην παιδική χαρά, στον παιδότοπο κλπ.
Ξεκίνησε λοιπόν πριν 1 μήνα τον παιδικό με πολλη προετοιμασία από εμάς και με ανυπομονησία.
Την πρώτη εβδομάδα ήταν μια χαρά, αν εξαιρέσουμε ότι η δασκάλα μου είπε ότι δεν ξέρει πως να συμπεριφερθεί στα άλλα παιδάκια, τους τραβάει τα παιχνίδια κλπ. Καταλήξαμε ότι το κάνει αυτό γιατί δεν έχει ξαναβρεθεί με παιδιά σε ένα δωμάτιο να κάτσουν να παίξουν και έτσι νομίζει ότι παίζουν όλοι μαζί. Τελοσπάντων προσαρμόστηκε μια χαρά, σηκωνόταν μόνος του να πάει το πρωί και όλα καλά. Αρχικά ήταν μόνο 3 παιδάκια στο τμήμα του και στο δεύτερο τμήμα που είναι τα μεγαλύτερα είναι 20.
Μέσα στην τρίτη εβδομάδα, ήρθαν και άλλα παιδάκια στο δικό μας τμήμα και τώρα έχουν γίνει 10 (όλα αγόρια). Και από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. Τα καινούρια παιδάκια λόγω περιόδου προσαρμογής φεύγουν γύρω στις 11.30 (εμείς 12.45). Από τη στιγμή που φεύγει κάποιο, ο δικός μου αρχίζει να κλαίει μέχρι την ώρα που πάω να τον πάρω και έχει σταματήσει να τρώει στο σταθμό. Αυτό κράτησε όλη τη βδομάδα καθημερινά.
Σήμερα το πράγμα έγινε χειρότερο μόλις φτάσαμε άρχισε να κλαίει με λυγμούς έξω από το σχολείο και να με τραβάει να φύγουμε. Αφού με τα χίλια ζόρια μπήκαμε μέσα άρχισε να κλαίει χειρότερα, να μου κάνει χέρια να τον πάρω και να πνίγεται από το κλάμα. Ήρθε η μια από τις δύο δασκάλες, την οποία δε συμπαθεί ή φοβάται δεν έχω καταλάβει ακριβώς, τον πήρε αγκαλιά λίγο άγαρμπα η αλήθεια είναι, οπότε άρχισε να χτυπιέται να τον αφήσει και τελικά μπήκαμε σε άλλο δωμάτιο με την «καλή» μας δασκάλα, αλλά το κλάμα συνέχισε. Μου είπε να φύγω γιατί όσο κάθομαι είναι χειρότερα και έφυγα αφήνοντας το παιδάκι μου να κλαίει έντονα…
Τα προβλήματα που έχω αντιμετωπίσει είναι τα εξής: πρώτον αυτό με τη μια δασκάλα. Δεν τη θέλει καθόλου από την πρώτη στιγμή που την είδε και η αλήθεια είναι ότι ούτε εμένα μου γεμίζει το μάτι για πολλούς λόγους.
Το δεύτερο είναι ότι βαριέται αυτά που κάνουν. Γιατί δεν ξέρω τι κάνουν γενικά στους σταθμούς, αλλά στον δικό μας τα μικρά τα αφήνουν σε ένα χαλί με παιχνίδια να παίζουν, ζωγραφίζουν και βγαίνουν στην αυλή. Δεν έχω δει να κάνουν κατασκευές, να λένε παραμύθια, τραγουδάκια, να τα βάζουν στη λογική των αριθμών και των γραμμάτων κλπ. Ίσως ακούγομαι υπερβολική ή με πολλές απαιτήσεις, αλλά ένα παιδί 3,5 χρονών που μετράει μέχρι το 100 στα ελληνικά και στα αγγλικά, το ίδιο και με την αλφαβήτα και τελοσπάντων που έχει αρκετές θεωρώ γνώσεις για την ηλικία του, μετά τις 2 – 2,5 ώρες που είναι εκεί, θέλει να φύγει, πόσο να παίξει με ζωάκια και lego σε ένα χαλί; Να σας πω ότι από τις πρώτες μέρες πήγαινε από μόνος του στο τμήμα με τα μεγάλα παιδιά, όπου πάντα κάνουν διάφορες κατασκευές, παίζουν διαδραστικά παιχνίδια, διαβάζουν βιβλία και έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον.
Και για να κλείσω η αγωνία μου είναι η εξής: εγώ επέμεινα πιο πολύ από όλους να πάει παιδικό και για να βγαίνει από το σπίτι και κυρίως για να έρχεται σε επαφή με παιδιά που έβλεπα ότι του λείπει πολύ. Αλλά αν το παιδί πάει και αντί να είναι χαρούμενο, στεναχωριέται από το προηγούμενο βράδυ που θα πάει σχολείο, κλαίει με λυγμούς και εγώ το παρατάω και φεύγω μόνο επειδή «πρέπει» να πάει σχολείο, έχει νόημα; Μήπως τελικά δεν είναι έτοιμος ή μήπως ο συγκεκριμένος παιδικός δεν είναι ο κατάλληλος;
Σας παρακαλώ δώστε μου τα φώτα σας! Συγνώμη για το «σεντόνι» αλλά έχω αρχίσει να αγχώνομαι…
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
όλα αυτά είναι ενα φυσικό επακόλουθο για την απόλυτα λανθασμένη πρόωρη "μόρφωση" του παιδιού!!!!! το ίδιο πρόβλημα θα έχετε κ στις πρώτες τάξεις του δημοτικού! το παιδί πρέπει να ξέρει αυτά που πρέπει να ξέρει ανάλογα με την ηλικία του! δεν είναι τυχαίο που όλα τα παιχνίδια γράφουν την ηλικία που πρέπει να τα παίξει το παιδάκι! Το ίδιο πρόβλημα έχει κ η κουνιάδα μου που η μικρή μας παει νηπιαγωγείο, λέει πως δεν μαθενουν τίποτα εκεί κ βαριέται! εμ τι να μάθει που ξέρει απο προσευχές ως κ το πιστεύω! κάνει προσθαφαιρέσεις, λέει κ γράφει την αλφάβητο απο εξω κ ανακατωτα κ αλλά πολλά..... ε τι να σου κανει κ το σχολείο? τα αλλά παιδάκια προχορανε κανονικά δεν μπορεί η νηπιαγωγός να κανει μαθήματα 3ης δημοτικού για να μην βαρεθουν τα ξεφτέρια σας!!!!!!!!!!!!!!
Ας καθησουμε να σκεφτουμε πως θα ημασταν εμεις στη θεση τους. Απο το πιο ασφαλες περιβαλλον πηγαινουνε σε κατι εντελως καινουργιο και εντελως μονα. Αντιλαμβανεστε το τι συναισθηματα εχουν? Τι πανικο μπορει να νιωθουν ή ακομη και εγκαταληψη? Πειτε με υπερβολικη αλλα δεν πιστευω οτι τα παιδακια μας κλαινε επειδη ειναι κακομαθημενα,στραβα, δεν θελουν να πανε σχολειο. Κλαινε γιατι νιωθουν μονα και ανυπερασπιστα, Δικη μας δουλεια ειναι να ψαξουμε ενα σταθμο οπου θα βοηθησει το παιδι να προσαρμοστει στην καινουργια κατασταση. Εμεις απο κοντα με αγκαλιες και φιλια για να εχει εμπιστοσυνη το παιδι και σε εμας και στον εαυτο του. Καθε παιδι εχει τον δικο του χαρακτηρα και το οτι εχει επιπλεον γνωσεις σε σχεση με αλλα παιδακια της ηλικιας του ναι μεν ειναι θετικο αλλα δεν σημαινει πως δεν ειναι ενα παιδι που εχει αναγκη να περασει απο το σταδιο της ομαλης προσαρμογης. Συζητηστε αν γινεται να μενετε μαζι του καποιες ωρες ωστε να δειτε κι εσεις απο μονη σας το τι μπορει να φταιει αλλα και το παιδι να νιωθει ασφαλεια. Μπορει στον καθενα μας να τυχει να παρουμε ατσαλα αγκαλια καποιο παιδι αλλα αυτο δεν μας κανει κακους φροντιστες. Ενδεχομενως το παιδι να αντιλαμβανεται τον αρνητισμο σας απεναντι στη μια δασκαλα. Ευχομαι ολα να πανε καλα.
Εχω και εγω ενα γιο 3,5 χρόνων που ξεκίνησε φέτος τον παιδικό.... Τις δυο πρώτες μέρες ολα ήταν μια χαρά, αλλα επειδη ήταν και αυτός σε ενα τμήμα με λιγο μικρότερες παιδάκια που κλέψανε, άρχισε και αυτός να κλαίει και να μην θέλει να πηγαίνει! Μιληςα με την δαςκαλα του και αποφασίσαμε να τον αλλάξουμε τμήμα και να Παρί με παιδάκια της ηλικίας του και λιγο ποιο μεγάλα... Επι μια έβδομα συνέχεια( αλλα συνέχεια!!!) το μονο πράγμα που έλεγε ήταν οτι δεν του αρέσει το σχολείο και οτι δεν θέλει να πηγαίνει!στο τέλος αφου του δοκίμασα τα παντα!!!( να του μιλήσω γλυκά,να μαλώσουμε , να κάνω οτι δεν ακούω και μα αλλάζω θέμα...!)έκανα το σύστημα της επιβράβευσης!!! Καθε φορα που γύρναγε απο το σχολείο χωρίς κλάματα επερνε και ενα αυτοκόλλητο!!! Και στο τέλος της εβδομαδας ενα μικρό δωράκι που το ειχε διάλεξε ο ίδιος! Απο εκείνη την μέρα δεν ξανά έκλαψε και τωρα 3 εβδομάδες μετα λεει οτι του αρέσει το σχολείο και ανήπομονει να παει!!! Και εγω δεν το πίστευα οτι θα έπιανε... Μου φαινοταν πολύ απλό!!! Κι όμως έπιασε!!! Αλλα δεν πρεπει να του περνεις τίποτα μεσα στην εβδομάδα μονο αυτο!!!
Κοίταξε εγώ έχω ένα αγορακι 4ετων.και εγώ αντιμετώπισα το ίδιο με σένα.απλά πρέπει να παρακολουθήσεις μια μέρα να δεις τι κάνουν.Μετά να πας σε παιδοψυχολόγος το παιδί να μάθεις γιατί το κανει αυτό.Μετά αν το πρόβλημα είναι η δασκάλα,τότε πας για αναφορά στο δήμο στον υπεύθυνο όπως έκανα κι εγώ.Πολλές φορές φταίνε και οι δασκάλες.αν βγάλεις άκρη από αυτά καλώς αλλιώς το αλλάζεις σχολείο στο φινάλε και βλέπεις τι γινεται στο άλλο σχολείο.θέλει ψάξιμο και υπομονή,χωρίς νεύρα.Και όλα θα δεις ότι θα πάρουν το δρόμο τους.Αν θες με ρωτήσεις κάτι στειλεμου στο email μου
Σταματησε βρε το παιδι απο τον παιδικό και τον γραφεις του χρονου κατευθειαν στο πανεπιστημιο .
Χαχαχα!!!! Θεα!!! Ε μα!