6 χρόνια μαζί..!

Όταν ήμουν έγκυος στην Αθηνά, ρωτούσα συχνά πυκνά τη μαμά μου «Εσύ όταν ήσουν έγκυος, είχες αυτό;» και «Όταν ήσουν έγκυος, ένιωθες το άλλο;«

Η μαμά μου 9 στις 10 μου απαντούσε «Πού να θυμάμαι τώρα, βρε παιδί μου!» και εγώ εκνευριζόμουν γιατί πρωτάρα στη μαμαδο/εγκυμο-σύνη πίστευα ότι όλα όσα ζούσα δεν υπήρχε περίπτωση να τα ξεχάσω ΠΟΤΕ! Θα θυμόμουν για πάντα κάθε λεπτομέρεια, από το βάρος του μωρού μου στην αυχενική διαφάνεια, μέχρι τον χτύπο της καρδιάς της και το κάθε μα κάθε σύμπτωμα εγκυμοσύνης ξεχωριστά με κάθε του λεπτομέρεια!

Σήμερα η Αθηνά γίνεται 6 ετών και εγώ όχι μόνο δεν κατάλαβα πώς πέρασαν 6 χρόνια, αλλά χάνω το μέτρημα στη σκέψη του πόσες λεπτομέρειες έχουν ήδη αρχίσει να θαμπώνουν -για να μην πω να χάνονται για πάντα. Στο πρώτο παιδί είσαι σχεδόν τρελαμένος, προσπαθείς -ειδικά σήμερα με τόση βοήθεια από την τεχνολογία- να κρατήσεις όσο το δυνατόν περισσότερες αναμνήσεις ζωντανές. Και να φωτογραφίες και να βίντεο και δώστου ηχογραφήσεις… Μέχρι που συνειδητοποιείς ότι οι αναμνήσεις έχουν αξία όταν κατασκηνώνουν στις πολύχρωμες αποθήκες της καρδιάς και του μυαλού και ότι η ζωή έχει αξία όταν τη γεύεσαι επιτόπου και όχι μέσα από μια κάμερα προσπαθώντας να κρατήσεις μια σκηνή αθάνατη στο χρόνο.

Αν κάτι λοιπον κρατώ σαν πιο πρόσφατη διαπιστωση της 6χρονης πορείας μου στη μητρότητα -ανάμεσα στα άπειρα πράγματα που έχω διαπιστώσει χάρη στους μεγαλύτερους δασκάλους μου, δηλαδή τα παιδιά μου- είναι το να ζω το ΕΔΩ και το ΤΩΡΑ… Καθόλου δεν με πειράζει τελικά που πολλά θα τα ξεχάσω, σίγουρα τα σημαντικότερα θα είναι για πάντα χαραγμένα μέσα μου.

Η Αθηνά έκλεισε 6 χρόνια στη γη. Κάποτε αγχωνόμουν για το αν θα περπατήσει, για το αν θα μιλήσει, για το αν θα παχύνει και αν θα μακρύνει το μαλλί της. Σήμερα το μόνο που με νοιάζει είναι να ξέρω πως είναι καλά και πως ακούει πάντα την καρδούλα της και αγκαλιάζει τα όνειρά της.

Τη μέρα που την πρωτοκράτησα στην αγκαλιά μου ένιωσα πως γεννήθηκα ξανά. Της χρωστάω τόσα πολλά, μα σήμερα επιλέγω απλά να την ευχαριστήσω κυρίως για την αγάπη και την στοργή της. Και θα της ευχηθώ να έχει μια υπέροχη ζωή γεμάτη ομορφιά, εικόνες και δυνατές συγκινήσεις.

Σε λατρεύω, αγάπη μου!