Πεθερικά της συμφοράς έλαβαν… τέλος!

Επηρεασμενη απο μια ιστορια μιας μαμας που διαβασα, θελησα -και ηθελα εδω και καιρο- να σας γραψω την συνεχεια της ιστοριας μου «Πεθερικα της συμφορας«. Μου εδωσε τοτε πολυ δυναμη και ειδικα το βιντεο της Ολίβιας. Η αληθεια ειναι πως πολλες φορες κατατρεχω στα ιστορικα και τα βλεπω και παιρνω κι αλλη δυνμη…

Μετα απο λιγα χρονια που σας ειχα εκμυστηρευτει την ιστορια και επηρεασμενη απο την ιστορια της μαμας με τιτλο «Το ονομα της πεθερας«, ηθελα να σας πω πως υπαρχουν σε πολλες μαμαδες αυτα τα διλληματα κι οι ασχημες και ανουσιες κατασταστασεις που καποιοι μας δημιουργουν την πιο ευχαριστη στιγμη μετα την γενηση των παιδιων μας… Να αισθανομαστε χαλια, να μην θελουμε να βαφτισουμε τα παιδια μας και ναι και εγω με πολυ χαλια ψυχολογια γεννησα 2 παιδια, με πολυ πολεμο για τα ονοματα…

Και θελοντας πλεον να τους ανταποδωσω για οτι μου εκαναν, εβγαλα τον γιο μου δευτερο ονομα του πεθερου μου που το περιμενε πρωτο, ενω εβγαινε εξω στην γειτονια και με εδιωχνε οποτε τους καπνιζε με την πεθερα μου να μου λεει να φυγω απο το σπιτι τους που μας ειχαν και καλα…. δωρισει για να μεινουμε μετα το γαμο!

Εκανα υπομονη 3 χρονια! Eκλαιγα, δεν κοιμομουνα, δεν ζουσα 3 χρονια παρα μονο για το πρωτο μου παιδι που τοτε ειχα αποκτησει. Δεν εφευγα για τους λογους που ειχα αναφερθει στην πρωτη ιστορια μου και ετσι να μην τα πολυλογω, εγινε η βαφτιση και του δευτερου παιδιου, το εμαθαν και το ακουσαν στην εκκλησια και εφυγαν με χιλια… Mαζι τους πηραν και ολους τους συγγενεις τους που τους ειχαν ενημερωσει οτι θα παρει το παιδι το ονομα του πεθερου -χωρις να μαθουν τιποτα απο εμας, απλα το θεωρουσαν σιγουρο.

Εκει τελειωσαν ολα! Eφερα μεταφορικη με τους γονεις μου, πηρα ολα τα πραγματα γιατι μου ανηκαν, μιας και πληρωμενα απο εμενα, βρηκα με τα παιδια μου καινουργιο σπιτι, ξεκινησα μια καινουργια ζωη, αξιοπρεπεστατη ζωη πλεον. Πολλες μαμαδες θελοντας να πουν βεβαια τη γνωμη τους και παντα αποδεκτη απο εμενα μου ελεγαν και μου προτειναν να χωρισω, να φυγω. Εγω δεν ηθελα να χωρισω στην παρουσα φαση, δεν εκανα δυο παιδια για χωρισω επειδη καποιοι ειναι ανεγκεφαλοι και οπισuοδρομικοι στα μυαλα.

Ηθελα την οικογενεια μου, τα παιδια να μεγαλωσουν με τον πατερα τους εφοσον δεν υπηρχε θεμα απιστιας… Επρεπε για τα παιδια μου να αντεξω, να δωσω χρονο στον αντρα μου να σκεφτει και να δει εξω απο τα ματια της μανας του…

Και ετσι εγινε! Pλεον ζουμε μια καινουργια ζωη μακρια απο φασαριες… Τελικα το αποτελεσμα δεν ειναι να χωρισεις, το θεμα ειναι να δωσετε δυναμη στον ευατο σας και να μιλατε, μην τους αφηνετε να σας κοβουν το αερα που σας ανηκει να αναπνεετε.

Κανουμε πισω φοβουμενες, ενω σε περισσοτερες ιστοριες σας που εχω διαβασει δεν σας βοηθανε αυτοι οι ανθρωποι σε τιποτα παρα μονο κακο σας κανουν… Ετσι δεν εχουμε με κανενα απο την οικογενεια τους πλεον σχεσεις και με τον αντρα μου δεν θελουν οι ιδιοι να εχουν πλεον, γιατι επελεξε εμενα και τα παιδια του. Δεν με νοιαζει ομως ποτε δεν ηθελαν ουτε τα παιδια μου ουτε εμενα, εχουν παππουδες τα παιδια που τα υπερ αγαπανε και τρεχουν ολη την ημερα για εκεινα χωρις να ζητησουν τιποτα παρα μονο «το χαμογελο μας»

Ευχομαι και ελπιζω να δωσω δυναμη σε πολλες μαμαδες που ειναι σε διλλημα… Και εμενα δυναμη μου δωσατε και εσεις και οι ιστοριες σας που τις διαβαζω καθε βραδυ ενω κοιμουνται τα αγγελουδια μου!