Στο παιχνιδάδικο

Πριν λίγες ημέρες είχαμε πάει σ’ ένα μεγάλο παιχνιδάδικο της πόλης για να αγοράσουμε ένα δωράκι για την ανηψιά μου.

Το μάτι μου έπεσε σε μια οικογένεια στο διπλανό ταμείο.Είχε δυο αντράκια όχι πάνω από 5-7 ετών. Έσερναν ένα καρότσι που ξεχείλιζε κυριολεκτικά από παιχνίδια. Αυτοκινητάκια φορτηγά, μπουλντόζες ήταν μερικά μόνο από αυτά που πρόλαβα να δω. Σκέφτηκα τι ωραία που θα ήταν να μπορούσα κι εγώ να αγοράσω τόσα πολλά για το Ιωαννάκι μου και τ’ ανήψια μου. Σκέφτηκα πόσο χαρούμενα και τυχερά είναι τα δύο αγόρια. Έπειτα έψαξα να τα βρω με τα μάτια μου. Ακολουθούσαν τη μητέρα τους που οδηγούσε το τεράστιο καρότσι στο ταμείο. Πίσω τους ερχόταν ο πατέρας. Αγέλαστος και με βαρύ περπάτημα έλεγε στα αγόρια με βροντερή φωνή να περιμένουν να πληρώσουν τα παιχνίδια. Αυτά προχωρούσαν προς το ταμείο με τα κεφάλια κατεβασμένα. Δεν κοίταζαν ούτε τα παιχνίδια ούτε τους γονείς τους.

Όση ώρα εμείς περιμέναμε να μας συσκευάσουν το δωράκι ο πατέρας πλήρωσε τα παιχνίδια και η μητέρα πήγε να της τα βάλουν σε σακούλες. Μάλιστα εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι μάλλον όλα αυτά τα αυτοκίνητα είναι για τα παιδιά τους γιατί δεν ζήτησαν συσκευασία δώρου και προς στιγμήν ένιωσα άσχημα που εμείς δεν είχαμε πάρει τίποτα για το Ιωάννακι μας. Τα παιδία γύριζαν γύρω της σαν μελισσάκια και περίμεναν να πάρουν τις σακούλες με τα παιχνίδια. Εγώ ωστόσο μιλόυσα με την κοπέλα στη συσκευασία  όταν ξαφνικά ακούστηκαν κλάματα. Δεν ξέρω τι μεσολάβησε μα  το ένα αγόρι – το μεγαλύτερο – άρχισε να κλαίει και το μικρότερο στεκόταν απλά αμίλητο και στενοχωρημένο.

Δεν μπορώ να γνωρίζω τι έγινε. Σκέφτηκα όμως ότι το παιχνιδάδικο είναι ένας τόπος που τα παιδιά πρέπει να νιώθουν χαρούμενα γιατί εκεί συναντούν όλο τον φανταστικό μικρόκοσμό τους.

Καθώς έπερνα το τέλεια συσκευασμένο πια δωράκι μας  γύρισα να φύγω, ο Γιώργος με τη Ιωάννα είχαν προχωρήσει ήδη λίγο πιο μπροστά.Τα αγόρια με τους γονείς έφταναν στην έξοδο. Τα χέρια των δικών τους ήταν γεμάτα σακούλες. Τα κεφαλάκια τους όμως ήταν ακόμη κατεβασμένα. Λίγο πιο πίσω ακολουθούσε η Ιωάννα. Από το ένα χέρι κρατούσε τον πατέρα της και από την άλλη ένα μπαλόνι ροζ. Χοροπηδούσε προς την έξοδο και χαμογέλουσε ευτυχισμένη.

Δεν κρατούσε καμία σακούλα.

πηγή: tomarikaki.gr