Ο Μιχάλης και η… τίγρης!

Θα ήθελα κι εγώ να μοιραστώ τη δική μου ιστορία αγάπης, σαν μια μικρή έκπληξη για τον άντρα μου!!

Πριν αρκετά χρονια, τελειόφητη φοιτήτρια κι έτοιμη να φύγω για μεταπτυχιακές σπουδές, ήρθα για ένα τελευταίο καλοκαίρι στον τόπο μου.’Ημουν αποφασισμένη οτι θα φύγω απο την Ελλάδα και θα ζήσω στο εξωτερικό.. Επίσης είχα μια σχέση στα τελειώματα και μια πλέον άκαμπτη πεποίθηση για τις σχεσεις και τον έρωτα: δεν υπάρχει πρίγκιπας, ψέμματα μου είχαν πει τότε!

Βρήκα μια πολύ όμορφη δουλειά για τους θερινούς μήνες σε ένα γραφείο διοργάνωσης εκδηλώσεων, δουλειά που είχα ξανακάνει και μου άρεσε πολύ.Το γραφείο ανήκε σε συγγενή μου, μια θεία μου που συμπαθούσα ιδιαίτερα κι αυτό το έκανε ακόμα πιο διασκεδαστικό. Κάποια στιγμή προέκυψε η διοργάνωση ενός παιδικού πάρτυ, την οποία ανέλαβα εγώ. ‘Οταν πήγα να μιλήσω με τους γονείς, με έκπληξη διαπίστωσα οτι η μαμά ήταν μια παλιά μου συμμαθήτρια! Είπαμε τα νέα μας και οργάνωσα το πάρτυ.

Η μαμά ήθελε πάρτυ με θέμα τον Wnnie the Pooh και οπωσδήποτε έναν ανιματέρ ντυμένο Tiger, το φίλο του μικρού αρκούδου.

Φτάνει η μέρα του πάρτυ με εμένα να μην έχω και πολλή διάθεση, είχα χωρίσει και απο την τελευταία μου σχέση και γενικά έβλεπα άντρα και ήθελα να τον χαστουκίσω!

‘Ερχεται η θεία μου φουριόζα και λέει «Καταστροφή! Μας την έκανε ο ανιματέρ! Πρέπει να ντυθείς ΕΣΥ τίγρης!«

«Είσαι τρελή????!!!!» της λέω «αυτό ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!!!!«

Οπως καταλαβαίνετε ντύθηκα τίγρης και είπα κι ένα τραγούδι.

Φτάνω στο πάρτυ και εκατό ενθουσιασμένα πιτσιρίκια έπεσαν πάνω μου ενώ κοιτούσα τη θεία μου δολοφονικά. Ξαφνικά με την άκρη του ματιού μου, εντοπίζω έναν άγγελο με μακριά ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια.

«Τι γυρεύει αυτός εδώ;» σκέφτηκα. Δεν φαινόταν μπαμπάς.

Κι εκείνος όμως για έναν περίεργο λόγο με πρόσεξε, μπορούσε να διακρίνει τα μάτια μου απο τη στολή κι έτσι πράσινα και με μάσκαρα που ήταν κατάλαβε οτι είμαι γυναίκα.

Ρώτησε τους φίλους του και κάποιοι ήξεραν ποια είμαι του είπαν οτι είμαι αρκετά ελκυστική και με χαρακτήρισαν «Α Εθνική» (ακούτε κορίτσια πώς μας κατηγοριοποιούν οι άντρες??!!).

‘Οταν ήρθαν τα πιτσιρίκια να βγάλουν φωτο με τον τίγρη, τσουπ να τος και ο Μιχάλης μου να βγει φωτο! Μου λέει «Να βγω κι εγώ φωτο με τον τίγρη;» του μουρμουρίζω ένα «οκ»

Μου λέει «Μπορώ να αγκαλιάσω τον τίγρη;;» και του λέω «ΟΧΙ», εκείνος γελώντας απαντάει δυνατά «πωπω, αυτό το ΟΧΙ ήταν πιο ηχηρό κι απο του Μεταξά!» και να τα χάχανα και η καζούρα απο την παρέα του.

Πήγα να αλλάξω όταν τελείωσα το ας το πούμε πρόγραμμα που έκανα στα παιδιά, μου λέει η θεία μου «Σου άρεσε αυτό το παιδί; Είναι πάρα πολύ καλός και χώρισε πριν λίγο καιρό, θα ταιριάξετε!«

«Ξέχασέ το»  της λέω. «Το τελευταίο που χρειάζομαι είναι ένας φρεσκοχωρισμένος, κολλημένος με την πρώην του. Εξάλλου φεύγω, δεν θέλω να αρχίσω κάτι εδώ«

Το αφήσαμε εκεί και δεν το συζήτησα ξανά.

Ο καλός μου ωστόσο που με είδε όταν κατέβηκα (χωρίς στολή πλέον) ενδιαφέρθηκε πάρα πολύ και ρώτησε για μένα.’Εβαλε τον ξάδελφό του που ήταν ο πατέρας του μπόμπιρα που είχε γενέθλια, να μιλήσει στη θεία μου με την οποία ήταν και φίλοι χρόνια (ένα κουλουβάχατο δηλαδή χαχαχ)

‘Ενα ωραίο Σάββατο που λέτε, που είχα μείνει μέσα με παίρνει τηλ η θεία μου

«Ντύσου, στολίσου και κατέβα ΤΩΡΑ σε περιμένουμε στο τάδε κλαμπ«

Εγώ δεν ήθελα αλλά με τα πολλά πήγα. Με το που μπαίνω, βλέπω τη θεία με το θείο, βλέπω και την παλιά συμμαθήτρια με τον άντρα της, την κατάλαβα τη δουλειά.

«Θα σε σκοτώσω» της λέω.

Στο μεταξύ, ο ξάδελφος του άντρα μου τον πήρε τηλ και του λέει «Ελα γρήγορα στο τάδε κλπαμπ«

«Δεν γίνεται ρε συ, σε λίγες ώρες φεύγω για Κρήτη» (θα πήγαινε για μια δουλειά)

«Πρέπει να έρθεις, θα είναι και η τίγρης εδώ» του λέει.

«‘Ερχομαι!!!» λέει ο άντρας μου.

‘Ερχεται, μιλάμε, μου πήρε ποτό και συμπεριφερόταν σαν να ήμασταν σε ραντεβού. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν οτι ήταν ένας gentleman, λίγο oldschool romantic που λέμε, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Τόσο-όσο όμως, καθόλου υπερβολικός και πάνω απ’ όλα διακριτικός (σαν πρίγκιπας ένα πράμα;)

Φεύγει Κρήτη αφού είχαμε ανταλλάξει facebook όχι όμως και τηλέφωνα.

‘Ερχεται πίσω, εγώ ακόμα όμως είχα αμφιβολίες αν έπρεπε να αρχίσω κάτι λίγο πριν φύγω.. Μου ζητούσε ραντεβού, αλλά εγώ με προφάσεις το απέφευγα, ώστε να το σκεφτώ. Εκείνος, ανήσυχος, μίλησε στις.. προξενήτρες! Δράση ανέλαβε ξανά,π οια άλλη; Η θεία!!

Μας δίνει να παραδώσουμε ανθοδέσμη (είχε και ανθοπωλείο η επιχείριση) σε ένα μπαράκι. Παραλήπτης μια ξανθιά κορασίδα ανατολικού μπλοκ και αποστολέας ένας απελπισμένος θαυμαστής. Ο αποστολέας της είχε στείλει και βραχιόλι κι εμείς πήραμε δυο ώστε να διαλέξει το σωστό νούμερο η κορασίδα..!

Κάντε εικόνα λοιπόν το πρώτο μας ραντεβού!!!!

Μπαίνουμε, μας είχαν πάρει τα γέλια, η κορασίδα να προσπαθεί να «ντιαλέξει», γύρω της οι υπόλοιπες κορασίδες, μας κέρασαν και ποτάκι.

‘Οταν τελειώσαμε απο κει, πήγαμε σε ένα πιο της ηλικίας μας μέρος, καθήσαμε και τα είπαμε.

«Κοίταξε» του λέω.»Εγώ κουράστηκα απο τις σχέσεις. Δεν είμαι σίγουρη οτι μπορώ να μπω σε άλλη μία, δεν πιστεύω κι όλας σε αυτές. Επίσης, φεύγω. Θες να αρχίσουμε σαν φίλοι και βλέπουμε;«

«Εγώ για σένα πέφτω και στη φωτιά!» μου λέει και με φίλησε!!!

Βγαίναμε κανένα με ενάμιση μήνα σαν φίλοι, με παρέες, σινεμά, φαγητό και απλά μιλούσαμε. Με είχε κερδίσει. Μιλούσαμε με τις ώρες και μου άρεσε να τον ακούω. Μια μέρα του λέω «Να δούμε τι κουσούρι έχεις κι εσύ» και μου απαντά «Δεν έχω κουσούρια.Θα δεις, είμαι καλός..«

Αποφάσισα να προχωρήσω και κάτι μέσα μου έλεγε οτι είναι «Αυτός» Κάτι που δεν είχα πει ποτέ και για κανέναν.

Δεν πήγα ποτέ σε εκείνο το μεταπτυχιακό.

Δυο χρόνια κύλησαν νεράκι, ούτε που τα κατάλαβα, συζήσαμε, περνούσαμε όμορφα κι ένιωθα ασφαλής. Γιορτάσαμε τα δύο χρόνια σχέσης μας και λίγο μετά έμαθα πως είμαι έγκυος στην πρώτη μας κόρη.

Παντρεμένοι πια, με δυο παιδιά και αρκετά χρόνια μαζί, περνώντας όλα τα δύσκολα στάδια: τοκετούς (απο όπου περάσαμε σε Γ Εθνική πια 🙂 ), ξενύχτια, απώλεια ελευθερίας (εξόδων, ταξιδιών κλπ), απώλεια δουλειάς και εύρεση άλλης, πεθερικά, κάλπικες φιλίες, κούραση, τσακωμούς λόγω ρουτίνας …

είμαστε ακόμα εδώ και συνεχίζω να υποστηρίζω την απόφαση που πήρα τότε!

Μερικές φορές μου ‘ρχεται να του ρίξω κανένα παπούτσι στο κεφάλι, αλλά και τώρα να αποφάσιζα, πάλι την ίδια απόφαση θα έπαιρνα. Ακόμα κι αν τσακωθούμε δεν κρατάμε μούτρα, μια και μοναδική που κράτησα εγώ, εκείνος έβαλε τα κλάματα (αυτό τα λέει όλα).

Κάτω απο την καθημερινότητα, τα παραπανίσια κιλά, τις υποχρεώσεις και τις δυσκολίες, κρύβεται αυτή η βαθιά αγάπη.

Σ’ αγαπώ,

«η Τίγρης σου!!»

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com