Χωρίς καρδιά δεν μπορώ να ζήσω. Μα η καρδιά μου μπορεί να ζήσει και χωρίς εμένα…

Μου αρέσουν πολύ τα λουλούδια…. αυτα με τα χρώματα, τα πέταλα, τα μπουμπούκια… Να τα βλέπω… Γιατί άμα μου πεις να τα φροντίσω, μπορώ να τα ξερανω πιο σύντομα κι από τον καυτό Λίβα… δεν ξέρω απ’ αυτά…. Παιδί της πόλης!

Έχω όμως τρία λουλούδια, διαφορετικα, μοναδικά, το καθένα τόσο ξεχωριστό, υπέροχο, αγαπημένο… μεγαλωμένα και τα τρία με τόση αγάπη, αφοσιωση, στοργή… Ποτισμενα με το δάκρυ μου, με κόπο, δε θέλω να μαραθούν ποτέ!

Δεν ξέρω πόσο με αγαπούν εκεινα, μα εγώ νομίζω πως αποτελούν κάθε χτύπο της καρδιάς μου. Ίσως είναι η καρδιά μου…

Αυτά είναι η καρδιά μου!!!

Χωρίς καρδιά εγώ δεν μπορώ να ζήσω. Μα η καρδια μου αυτή μπορεί να ζήσει κι αλλού, χωρίς εμένα… Επιτυχής η μεταμόσχευση, αποφάνθηκαν οι γιατροί! Την είχε ανάγκη μία νέα κοπέλα, την είχε ανάγκη ο νεαρός, τη χρειάστηκαν αλλού….

Μπορεί στην επόμενη γιορτή της μητέρας να θυμηθούν ποια τους χάρισε το δώρο της ζωής… Και να μου φέρουν ενα τριαντάφυλλο κι εμένα, απ’ αυτα που δεν θέλουν πότισμα, απ’ αυτά που έχουν αγκάθια μα μυρίζουν υπέροχα…

Χτυπάει η καρδιά μου, ζωντανή, ζωηρή, χαρούμενη… Δίπλα, κοντά μου… Τα μάτια τρεχουν δάκρυα… μου αρκεί που χτυπά… Κι αν μου φέρει ποτέ τριαντάφυλλο, τα δάκρυα θα το ποτίσουν… Το υπόσχομαι, παιδιά μου…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com