Ο ‘Αγγελος έγινε 7 μηνών!

Στις αρχές του μήνα γεννήθηκε το βαπτιστηράκι μου και μαζί του και ο δίδυμος αδερφός του. Κρατώντας τους στην αγκαλιά μου, δεν μπόρεσα να μην φέρω στο μυαλό μου εκείνο το πρωινό της 23ης Ιανουαρίου που κράτησα στην αγκαλιά μου τον Άγγελο… Είναι μόλις 7 μήνες πριν και wow… κοίτα πόσο αλλάζουν τα μωρά μέσα σε 7 μόλις μήνες! Από γατάκι γίνονται παιδάκι!

Η αρχή είναι πάντα κουραστική. Το νεογέννητο μωρό δεν κάνει και πολλά: κοιμάται, τρώει, κάνει τσίσα και κακά και κλαίει. Εμ… πάνω κάτω αυτά. Για αυτό και η περίοδος της λοχείας είναι πολύ δύσκολη για όλες μας. Πρέπει να καταβάλλεις υπερπροσπάθεια για να το μεγαλώσεις και αυτό το άτιμο δεν σε «ανταμείβει» με κάτι. Μα για στάσου… ένα, δυο μήνες μετά, αρχίζουν τα πρώτα βραβεία: το πρώτο του χαμόγελο, το πρώτο του αγκού, η πρώτη φορά που θα πιάσει κάτι, ο πρώτος του πολύωρος ύπνος, το πρώτο του δόντι, το πρώτο του μπουσούλημα, η πρώτη του υπόνοια λέξης, η πρώτη του λέξη και πριν καλά καλά το καταλάβεις θα σβήσει το πρώτο του κεράκι και μετά θα το στείλεις πρωτάκι στο σχολείο και μετά θα δώσει πανελλήνιες και μετά θα σου πει πως ερωτεύτηκε και θέλει να συγκατοικήσει και μετά…

Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο αγχωτικό μπορεί να είναι όλο αυτό το «μεγαλώνουν τόσο γρήγορα», θέλω να σταματήσω να το σκέφτομαι ξανά και ξανά μα δεν γίνεται… Από την άλλη προτιμώ να σκέφτομαι τελικά το πόσο γρήγορα μεγαλώνουν για να θυμάμαι πόσο γρήγορα κυλάει η ζωή και μαζί τους μεγαλώνω και εγώ και πως μάλλον δεύτερη ζωή δεν έχει, οπότε θέλω να γευτώ όσα λαχταρώ.

Ο Άγγελος είναι ένα πολύ χαμογελαστό και κοινωνικό μωρό, από αυτά που τα φτύνουν να μην τα βασκάνουν. Είναι τεράστιος, είναι φαγανός και πανέξυπνος. Ψευτομπουσουλάει, στέκεται πιασμένος και του αρέσει να τον κρατάμε και να κάνει μικρά βηματάκια. Του έχω μάθει να κατεβαίνει από το κρεβάτι με τα πόδια για να μην γκρεμοτσακίζεται. Το αγαπημένο του φαγητό είναι η φρουτόκρεμα, από κρέας προτιμά το κατσικάκι. Σήμερα το πρωί άνοιξα τα μάτια μου και τον βρήκα να ψαχουλεύει τα πράγματα πάνω στο κομοδίνο μου, αχεμ, νομίζω πως η περίοδος της ανεμελιάς φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της, τρεχάτε ποδαράκια μέχρι να γίνει τουλάχιστον τρία, χεχε!

Είναι το φως των ματιών μου, όπως άλλωστε και τα αδέρφια του η Αθηνά και ο Αρχέλαος που τον λατρεύουν. Προσεύχομαι να είναι υγιή. Και μαζί τους και εγώ για να τους δίνω για πολλά πολλά χρόνια όσα χρειάζονται…