«Φέρτε την βεντούζα και φωνάξτε την παιδίατρο!»

Είμαι η μαμά Geni και πριν λίγα χρόνια έγινα και εγώ οικονομική μετανάστρια. Εφυγα από την Ελλάδα στον πρώτο μήνα της εγκυμοσύνης μου.

Για να μην τα πολυλογώ, ξεκίνησε να με παρακολουθεί μια γιατρός η οποία δεν με ενημέρωσε ποτε τι εξετάσεις έπρεπε να κάνω, με συνέπεια να περάσουν οι εβδομάδες κι εγώ να μην έχω κάνει αυχενική διαφάνεια Α κ Β επιπέδου και ούτε εξεταση για τοξόπλασμα!!! Εγώ άσχετη με όλα αυτά, ξεκίνησα να διαβάζω ένα βιβλίο εγκυμοσύνης και όταν συνειδητοποίησα οτι έχουν περάσει κατά πολύ οι εβδομάδες που έπρεπε να γίνουν οι εξετάσεις πήγα αμέσως να της ζητήσω τον λόγο! Η απάντηση της ήταν ότι το τοξόπλασμα δεν το καλύπτει η ασφάλεια και ότι δεν υπάρχουν αδέσποτα εδώ για να κολλήσω! Όσο για τις υπόλοιπες εξετάσεις μου είπε ότι επειδή ήμουν κάτω των 25, δεν χρειαζόταν να τις κάνω! Ο άνδρας μου έξαλλος να της φωνάζει!

Πέρασε ο καιρός και έφτασε η ημέρα της γέννησης της μπουμπουκας μου! Πόνος πουθενά, μόνο 2 σταγόνες αίμα για να καταλάβω ότι ήρθε η ώρα! Πηγαίνουμε στην κλινική στις 21:00 και με βάζουν κατευθείαν στο νον στρες! Τουλαχιστον 45′ εκεί! Μετά από λίγο έρχονται με παιρνουν από εκεί και με βάζουν σε άλλο δωμάτιο για να μου βάλουν φιστουλα! Κι εδώ ξεκινάει το μαρτύριο! Μου λένε «Είσαι έτοιμη να ξεκινήσεις τις βόλτες σου, έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας!» Εδώ αρχίζουν οι δυνατοί οι πόνοι! Να μην μπορώ να ηρεμήσω! Μου έδιναν καραμέλες ανα τέταρτο για τον πόνο! Να θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου κάτω ήθελα!

Στις 02:00 έρχεται η μαία μου και με βάζει σε δωμάτιο αναμονής! Ανα 3 λεπτά πήγαινα στην τουαλέτα να ουρησω! Μετά από 8-9 φορές της λέω θέλω να πάω πάλι, με κοιτάζει και μου λέει «Δεν πας πουθενά, φεύγουμε για την αίθουσα τοκετού, ήρθε η στιγμη!»

Μπαίνω στην αίθουσα… Περιττό να σας πω ότι ήταν υπέροχα εκεί μέσα! Ένιωθες λες και ήσουν σε σπα! Μπανιέρα τεράστια, κρεβάτι στρογγυλό αναπαυτικό και από πάνω είχε πολύ μικρά φωτάκια σαν αστεράκια κ κρεμόντουσαν πανιά για να κρατιέσαι! Και χαμηλό φωτισμό!

Ξεκινάμε την διαδικασία με πολύ πόνο και η κόρη μου εμφανίζει το κεφαλάκι της! «Σπρώξε λίγο ακόμη» μου λέει! Προσπαθώ, προσπαθώ και τίποτα! Ακούω ένα «Είναι στενή και σφήνωσε, δεν βγαίνει! Φέρτε την βεντούζα και φωνάξτε την παιδίατρο!» Ο γιατρός την βεντούζα και η μαία πάνω στην κοιλιά μου να σπρώχνει! Τελικά βγήκε! Την βουτάει η μαία, μου την δείχνει 3 δευτερόλεπτα και η Παιδιατρος την εξαφανίζει! Ρωτάω τον άντρα μου που πηγαίνουν το παιδί μου και γιατί δεν κλαίει! Και μου λέει «Κάτι λένε για τα πνευμονια της, δεν καταλαβαίνω καλα!«

Η μικρή είχε καταπιεί υγρά και δν είχε καλο οξυγόνο! Την έβαλαν σε θερμοκοιτίδα με σωληνάκια να βρίσκονται παντού πάνω της! Να μην μπορώ να την πάρω αγκαλιά, να μην μπορώ να την θηλασω, να μην μπορώ να την αγγίξω! Πέρασε μια βδομάδα έτσι και μετά την παίρνουν από εκεί και την πηγαίνουν σε μια άλλη αίθουσα με απλά κρεβατάκια! Εκεί μολύνθηκε ο αφαλος της γιατί δεν της τον καθάριζαν! Με συνέπεια να μην μπορώ να την πάρω σπίτι! Την πήρα μόνο όταν έδειχνε καλύτερα! Τον αφαλό της τον έκανε καλα η παιδίατρος μας!

Τώρα έχω μια μπουμπουκα 2 χρονων που δν σταματάει καθόλου!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com