Αυτό που κανείς δεν ξέρει για τον “τέλειο γάμο” μου είναι πως ο σύζυγός μου είναι ένα τέρας

Η συγγραφέας Helena Bala, όπως γράφει το Quartz, ξεκίνησε το 2014 μια προσπάθεια να καταγράψει ανθρώπινες ιστορίες, βιώματα, σκέψεις και εξομολογήσεις. Για να δώσει φωνή σε αυτούς που την εμπιστεύονται, και μοιράζονται μαζί της την ιστορία τους, η συγγραφέας ανεβάζει της αφηγήσεις τους- χωρίς να κάνει κανενός είδους παρέμβαση- στο Craiglist Confessional.

Όπως έχει πει, ελπίζει πως με τη δημοσιοποίηση όλων αυτών των ιστοριών, οι πρωταγωνιστές αυτών θα βρουν ίσως μια διέξοδο στα προβλήματά τους, παρηγοριά σε κάποιον που θα τους ακούσει και δεν θα τους κρίνει, ή ίσως ακόμη και να τους προσφέρει μια μορφή κάθαρσης. Παράλληλα όμως ελπίζει πως οι ιστορίες αυτές θα βοηθήσουν και όσους τις διαβάσουν. Να κατανοήσουν προβλήματα κοινά αλλά και δύσκολα, που συχνά δεν συζητούνται δημόσια καθώς καιροφυλακτεί ο φόβος, το στίγμα, εξοστρακισμός των πρωταγωνιστών.

Αυτή είναι η εξομολόγηση της Jane, μιας γυναίκας 3ο ετών η οποία περιγράφει την σχέση της με τον σύζυγο της. Μια σχέση που δυστυχώς μοιάζει πολύ με αυτές που ζουν εκατομμύρια σύζυγοι ανά τον κόσμο. Αυτή είναι η ιστορία μιας γυναίκας που βιώνει την κακοποίηση μέσα στο σπίτι της, από τον σύζυγός της, αλλά αδυνατεί να αντιδράσει…

«Ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε μαζί για σχεδόν μια δεκαετία, και έχουμε ένα γιο. Γνωριστήκαμε μέσω κοινών φίλων. Ήταν (και είναι) επιτυχημένος, γοητευτικός και δημοφιλής στον κύκλο των φίλων του. Θα έλεγα ότι οι φίλοι του σχεδόν τον θαυμάζουν τόσο πολύ, που μου λένε συχνά ότι είμαι “τυχερή” που τον “βρήκα”. Όπως “φαίνεται”, έχει την τέλεια ζωή και την τέλεια οικογένεια.

Αυτό που κανείς δεν ξέρει για την τέλεια οικογένειά μας είναι ότι ο σύζυγός μου είναι ένα τέρας. Κακοποιεί λεκτικά, και σε ακραίο σημείο, τόσο εμένα όσο και τον γιο μας. Δεν υπήρξε ποτέ σωματική κακοποίηση. Νομίζω επειδή το ανεχόμαστε (σ.σ. εννοεί πως ανέχονται την λεκτική κακοποίηση χωρίς να αντιδρούν).

Δεν είχαν ιδέα τι θα μπορούσε να τον προκαλέσει αλλά τώρα πια έχω γίνει πολύ καλή στο να αναγνωρίζω τι είναι αυτό που μπορεί να τον ερεθίσει. Μερικές φορές, ξυπνάει με μια συγκεκριμένη διάθεση και θα έλεγε κανείς πως περιμένει/αναζητά να παρουσιαστεί η πιο μικρή αφορμή για να ξεσπάσει πάνω μου. Άλλες φορές είναι κάτι που μπορεί να πω ή θα κάνω, που θα τον εκνευρίσει. Δεν μιλάει, μοιάζει μελαγχολικός και απομονώνεται.

Για παράδειγμα, όταν οι τρεις μας περνάμε χρόνο μαζί και κάτι συμβεί, θα πάει στην κρεβατοκάμαρα, θα κλειστεί στον εαυτό του, χωρίς να δώσει καμία εξήγηση. Αυτό μπορεί να διαρκέσει μερικά λεπτά ή και ώρα.

Και μόλις επιστρέψει, αρχίζει να ουρλιάζει προς εμένα.

Προσπαθώ να τον αφήνω να εκτονωθεί γιατί ξέρω πως εάν αντιδράσω, τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερα.

Λέει διάφορα. Ότι είμαι ηλίθια, ότι του κατέστρεψα τη ζωή, ότι είμαι μια βδέλλα που του “τραβάει” χρήματα (έχω μια δουλειά πλήρους απασχόλησης και φροντίζω και τον γιο μας), ότι ήταν λάθος που με παντρεύτηκε και που κάναμε τον γιο μας.

Ο γιος μας τον ακούει. Δεν μπορώ να ελέγξω πότε θα συμβεί κάτι τέτοιο και έτσι είναι αδύνατον να τον απομακρύνω προληπτικά για να τον προφυλάξω από όλη αυτή την κατάσταση.

Έχω ακούσει τη φράση “είσαι ηλίθια” τόσες φορές που έχω αρχίσει να το πιστεύω. Δεν ξέρω γιατί τον ανέχομαι.

Αν δεν απολογηθώ για ό,τι εκείνος μπορεί να θεωρεί πως έχω κάνει λάθος και τον έχω προσβάλει ή εάν δεν του πω πως έχει δίκιο α και γενικότερα εάν δεν ζητήσω γονατιστή συγγνώμη, η κατάσταση θα είναι τεταμένη, ανυπόφορη για μέρες.

Έχουμε περάσει αρκετούς μήνες κατά τους οποίους κοιμιζόμασταν σε ξεχωριστά κρεβάτια -με εκείνον να με διώχνει και εμένα να κοιμάμαι στον ξενώνα. Δεν μιλάμε ο ένας στον άλλο, με εξαίρεση την εβδομαδιαίο ξέσπασμα και τα ουρλιαχτά.

Ακόμη όμως και όταν υπερασπίζομαι τον εαυτό μου, τι κερδίζω τελικά;

Τελικά τα πράγματα κάποια στιγμή επιστρέφουν σε μια “κανονικότητα”. Τελικά εγώ είμαι αυτή που θα πρέπει να αναγνωρίσω κάποιο “λάθος μου” για να συμβεί αυτό.

Στα χρόνια που τον γνωρίζω, δεν μου ζήτησε ποτέ συγγνώμη.

Έχω ξοδέψει τόσο πολύ χρόνο, σκεπτόμενη τι μπορεί να του συμβαίνει.Μεγάλωσε σε μια οικογένεια με έναν γονιό, οπότε δεν νομίζω πως μιμείται συμπεριφορές που είχε δει ως παιδί. Επίσης, δεν συμπεριφέρεται έτσι με άλλους ανθρώπους – τουλάχιστον δεν υπάρχει κάτι εγώ να έχω παρατηρήσει και σίγουρα όχι στον ίδιο βαθμό. Δεν ξέρω εάν διπολικός, εάν έχει οριακή διαταραχή της προσωπικότητας ή εάν είναι καταθλιπτικός.

Νομίζω ότι όλο αυτό το μίσος, προέρχεται από κάποια μορφή βαθιάς δυσαρέσκειας απέναντί μου.

Δεν είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε παιδί. Μήπως όλα αυτά γίνονται επειδή αισθάνεται πως τον παγίδευσα, τον εγκλώβισα στον ρόλο του πατέρα;

Αυτό όμως που με τρομάζει, είναι πως αφού κάνει ότι μπορώ για να εξομαλυνθεί η κατάσταση (μετά από ένα κλασικό ξέσπασμα), εκείνος είναι και πάλι “κανονικός. Ένας καλός άνθρωπος. Και αυτή η αλλαγή γίνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Επίσης όταν περνάμε μια τέτοια δύσκολη φάση, αλλά πρέπει να συναναστραφούμε με φίλους και συγγενείς, είναι πάντα πολύ ευχάριστος. Παίζει θέατρο μπροστά σε όλους και με αναγκάζει να τον ακολουθήσω. Είναι τελείως ψυχωσικός.

Εάν πάλι αρνηθώ να παίξω και εγώ αυτό το θέατρο ή εάν κάποιος παρατηρήσει πως ίσως κάτι “δεν πάει καλά”, όλοι αυτομάτως θεωρούν πως το φταίξιμο θα πρέπει να είναι δικό μου,αφού εκείνος έχει καταφέρει να πείσει τους πάντες πως δεν έχει καμία σχέση με τον άντρα που εγώ ξέρω πολύ καλά πως είναι στην πραγματικότητα.

Αυτά τα δύο διαφορετικά “πρόσωπα” που έχει είναι και αυτό που με είναι αυτό που με επηρεάζει τόσο πολύ. Γιατί σημαίνει πως ξέρει ότι συμπεριφέρεται σαν τρελός αλλά και πως μπορεί να το ελέγξει. Εγώ πάλι δεν έχων κανέναν έλεγχο της κατάστασης.

Κάθε δεύτερη λέξη που ξεστομίζω είναι “συγγνώμη”.

Ο άντρας μου, η συμπεριφορά του, μου έχουν προκαλέσει ψυχικό τραύμα και αισθάνομαι τελείως παγιδευμένη σε έναν ατελείωτο κύκλο χειραγώγησης μου.

Με αυτόν, ή θα πρέπει να λυγίσεις ή να σπάσεις. Και έχω λυγίσει τόσο, που έχω γίνει ένας άλλος άνθρωπος…».

Η γραμμή SOS 15900 απευθύνεται σε γυναίκες θύματα βίας. Είναι πανελλαδικής εμβέλειας, 24ωρης λειτουργίας 365 μέρες το χρόνο, με αστική χρέωση.

Τη γραμμή στελεχώνουν ψυχολόγοι και κοινωνικοί/ές επιστήμονες που παρέχουν άμεση βοήθεια σε έκτακτα και επείγοντα περιστατικά βίας.

Η λειτουργία της τηλεφωνικής γραμμής SOS προσφέρει υπηρεσίες ενημέρωσης και τηλεφωνικής συμβουλευτικής σε θύματα όλων των μορφών βίας λόγω φύλου.

πηγή