Είμαι μαμά και το παιδί μου EIXE καρκίνο…

Πριν 5 χρόνια, έγραψα το πρώτο μου άρθρο στο eimaimama.gr με τίτλο «Είμαι μαμά και το παιδί μου έχει καρκίνο».

Το καλοκαίρι του 2013 η κόρη μου, τρεισήμισι χρονών τότε, νόσησε με λευχαιμία. Έχουν περάσει πέντε χρόνια. Σύμφωνα με τους ιατρούς, κι επίσημα πλέον, η Νεφέλη μου είναι “cancer free”…

Θα μπορούσα να γράφω σελίδες και σελίδες, βιβλία ολόκληρα, γι’ αυτά τα πέντε χρόνια. Για την αλλαγή ζωής, για τον πόνο, τα δάκρυα, τον φόβο, τον τρόμο που τρία χρόνια με κρατούσε παγωμένη, χωρίς να νιώθω τίποτα, τις ατελείωτες μέρες σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου.

Για τον χρόνο που πάγωσε στα λόγια του γιατρού «η μικρή σας έχει λευχαιμία», στον χρόνο που άρχισε να μετρά αντίστροφα στα λόγια του ίδιου του γιατρού «μιλάμε για ίαση και όχι για ποσοστά επιβίωσης».

Από εκείνους τους πρώτους μήνες, μόνο αυτή την φράση θυμάμαι. Τον γιατρό μας και τα λόγια του. Τότε ο χρόνος έγινε σύμμαχος μου. Ο χρόνος ήταν υπέρ του παιδιού μου. Θα γινόταν καλά.

Ο χρόνος είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε. Ο χρόνος με τα παιδιά μας, τους αγαπημένους μας, ο χρόνος με εμάς τους ίδιους, ο χρόνος μας με τη Ζωή.

Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Δεν σταματά. Προχωρά μόνο μπροστά. Είναι μονόδρομος, όπως και ο αγώνας να σωθεί το παιδί μου.

Αν κάτι έμαθα από τον καρκίνο του παιδιού μου είναι αυτό: η ΖΩΗ είναι ωραία. Χαρείτε την, ζήστε την και μην σπαταλάτε ούτε ανάσα της.

Αν κάτι έμαθα από τον καρκίνο του παιδιού μου είναι αυτό: τα ΠΑΙΔΙΑ έχουν απίστευτη δύναμη. Τα παιδιά είναι η ίδια η Ζωή.

Αν κάτι έμαθα από τον καρκίνο του παιδιού μου είναι αυτό: ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ. Αν μπορώ κάτι να φωνάξω, κάτι να πω  σε όλους σας είναι ότι δεν χρειάζεται να πάθετε κάτι κακό για να εκτιμήσετε όσα έχετε. Κάντε την αλλαγή στη ζωή σας τώρα, που όλα είναι καλά, ωραία, συνηθισμένα και κάτι μικρό, σας χαλάει…

Μην φοβάστε να πάτε μπροστά, να ανοίξετε την καρδιά σας, να αναπνεύσετε δυνατά. Αφήστε πίσω σας τις κακίες, τα παράπονα, την ηττοπάθεια, τις κακές συνήθειες, τα συναισθήματα που σας δηλητηριάζουν, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις που μουτζουρώνουν την κάθε μέρα σας.

Χτυπήστε την πόρτα στον διπλανό σας και πείτε του «Καλημέρα». Ρωτήστε τον αν είναι καλά και χρειάζεται κάτι.

Αγαπήστε ότι έχετε, όπως το έχετε. Κι αν δεν σας αρέσει αλλάξτε το. Τα πινέλα, τον καμβά, τα χρώματα, τα έχουμε όλοι.

Όλα τα θέλουμε και τα καλωσορίζουμε στη ζωή μας. Οι δυσκολίες, τα άγχη, τα νεύρα, η απογοήτευση, ο θυμός, η ματαίωση, όλα είναι η ζωή. Μέχρι το σημείο που δεν στρέφονται εναντίον της.

Αν κάτι έμαθα από τον καρκίνο του παιδιού μου είναι να ανοίγω τα παράθυρα του σπιτιού μας κάθε πρωί, να μπαίνει το φως και όλα να αποκτούν χρώμα. Ακόμη και τις μέρες που τα χρώματα είναι θολά, μουντά, σκοτεινά, είναι τα δικά μας χρώματα και η επόμενη μέρα θα φέρει άλλα χρώματα.

Αν κάτι έμαθα από τον καρκίνο του παιδιού μου είναι ότι αν δεν ήμουν μαμά θα ήμουν πολύ δυστυχισμένη.

Μαμά Μένια

Σημείωση: με αφορμή την γνωριμία μου με την Ολίβια, στους διαδρόμους του νοσοκομείου και εκείνο το πρώτο μου άρθρο στο eimaimama.gr, αποφάσισα να μιλάω δυνατά για τον καρκίνο. Ολίβια, σ’ ευχαριστώ.

Η Μένια Κουκουγιάννη είναι η μαμά της Νεφέλης και του Πάρη, ιδρύτρια της ΑμΚΕ ΚΑΡΚΙΝΑΚΙ και Πρόεδρος Δ.Σ Καρκινάκι, δίπλα σε κάθε παιδί που νοσεί και την οικογένεια του, αποφασισμένη να νικήσει τον καρκίνο. Το karkinaki.gr, δημιουργήθηκε με σκοπό να καλύψει το τεράστιο ενημερωτικό κενό που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα αναφορικά με τον καρκίνο της παιδικής και εφηβικής ηλικίας.