Μικρός Πρίγκιπας και η φιλία μέσα από τα μάτια του

Ο “Μικρός Πρίγκιπας” του Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ…ποιος δεν τον έχει ακουστά; Ένας μικρός ξανθός πιτσιρικάς που σεργιανίζει τους πλανήτες, ρωτάει, μαθαίνει, εξερευνά και αισθάνεται. Ο αναγνώστης κάνει μια κατάδυση στα παιδικά του όνειρα αντλώντας δύναμη για να συνεχίσει να παλεύει το αύριο με μια άλλη μάτια πιο αισιόδοξη, πιο αθώα! Στο απόβαση του στη γη, λοιπόν, ο Μικρός πρίγκιπας γνωρίζει την αλεπού και γίνονται φίλοι. Πόσο αταίριαστοι δείχνουν θα σχολίαζε κάποιος. Δεν υπάρχουν, όμως, αταίριαστοι φίλοι. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν να αγαπούν. Ο άνθρωπος μεγαλώνοντας αναπτύσσει και ισχυροποιεί πολλές δεξιότητες, όπως η οργανωτικότητα, η μεθοδικότητα, η συνέπεια, η ακρίβεια, η ανάγκη να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνικής και επαγγελματικής του πραγματικότητας τον ωθεί στην καλλιέργεια των παραπάνω ικανοτήτων. Σ’αυτόν τον λαβύρινθο, ωστόσο, ξεχνάει και αυτό που ξεχνάει είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Πόσες εφήμερες, ανούσιες και κάλπικες σχέσεις έχουμε δημιουργήσει στη ζωή μας με στόχο να καλύψουμε τις στιγμές της μοναξιάς μας. Ο χρόνος δεν μας περισσεύει πια και η σύνδεση είναι επιφανειακή. Επιπλέον, παρατηρείται ότι ο άνθρωπος εγκλωβίζεται στην εικονική πραγματικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και “ντύνει” τις απλές γνωριμίες ή κοινωνικές επαφές του με τον μανδύα της φιλίας. Ουσιαστικά ξεχνάμε τι σημαίνει φιλία…και όπως λέει και η αλεπού στον Μικρό πρίγκιπα, σημαίνει: “εξημερώνω” και εξημερώνω θα πει: “δημιουργώ δεσμούς”. Πόσο σπάνια φράση “δημιουργώ δεσμούς” και πόσο ουσιαστική. Και τι εννοεί η αλεπού μ’αυτό;

«Για μένα δεν είσαι ακόμα παρά ένα μικρό αγόρι,όμοιο με εκατό χιλιάδες μικρά αγόρια. Και δε σ’ έχω ανάγκη. Ούτε κι εσύ με έχεις ανάγκη. Για σένα δεν είμαι παρά μια αλεπού, όμοια με εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αλλά αν με εξημερώσεις, θα έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο…»

Στον άνθρωπο είναι διάχυτη η ανάγκη για στενότερη επαφή και δημιουργία ψυχικών δεσμών. Είναι, όμως, μια διαδικασία που απαιτεί υπομονή, επιμονή και χρόνο. Όπως λέει και η αλεπού:

“Ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλο σου το κάνει τόσο σημαντικό”.

Χρόνος, λοιπόν, για να μοιραστείς, να νοιαστείς, να δώσεις, να πάρεις, να συγχωρέσεις, να εμπιστευτείς, να “ξεγυμνωθείς” ψυχικά, να συναισθανθείς, να κατανοήσεις, να συμπαρασταθείς… εν τέλει να αγαπήσεις. Ο “Μικρός πρίγκιπας” διδάσκει…για την ακρίβεια επαναφέρει στη μνήμη μας αυτό που έχουμε ξεχάσει και ζει θαμμένο μέσα μας:  το να αγαπάμε όπως αγαπάνε τα παιδιά, με ανιδιοτέλεια, δοτικότητα, συγχώρεση και ανεξάντλητη δύναμη ψυχής.

Μαριάννα Τσιολπίδου

πηγή