Μετά από τόσες ιστορίες που διάβασα (Και με πολλές ταυτίστηκα), αποφάσισα να μοιραστώ την δική μου ιστορία!
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί από το γυμνάσιο!Μετά από τόσα χρόνια και τόσες αναμνήσεις, αυτή η αγάπη επισφραγίστηκε με τον πιο όμορφο τρόπο. Όλα πήγαιναν καλά,το μόνο μας άγχος ήταν το σπιτικό που έπρεπε να είναι έτοιμο πριν την γέννηση του μικρού.
Στην εξέταση β επιπέδου, κάτι δεν πήγαινε καλά. Μια επιπλοκή που δεν μπορούσε να μου πει ξεκάθαρα ο γιατρός, τι θα μπορούσε να είναι. Ακολούθησε ένα 4μηνο, που προσπαθώ να διαγράψω απ την μνήμη μου και δε μπορώ.Το μόνο που ένιωθα εγώ είναι ότι είχα την τέλεια επικοινωνία με το «λιοντάρι» μου.
Όσο περίεργο και να ταν αυτό που έβλεπαν οι γιατροί, όσο σπάνιο, και απερίγραπτο, εγώ τον ένιωθα μέσα μου να χορεύει σε κάθε ίχνος σοκολάτας!
Ήρθε η μέρα της γέννας. Φυσιολογικός τοκετός και 3.960 κιλά άντρακλας! Όταν μου το είπε η μαία ένιωσα πολύ περήφανη για τον εαυτό μου! Δεν ήξερα τι θα ακολουθήσει, αλλά ήμουν πολύ χαρούμενη… Γιατί ο γιος μου, μόλις γεννήθηκε, μου τον φέραν κοντά στο πρόσωπο μου και με χάιδεψε στο μάγουλο! Σαν να μου έλεγε πως τα καταφέραμε ΜΑΜΑ!
Νοσηλεύτηκε στη ΜΕΝΝ για 26 μέρες. Η χειρότερη εμπειρία που μπορεί να έχει ένα νέο ζευγάρι που γίνονται γονείς! Αλλά και πάλι, ήταν τέτοια η επικοινωνία μας, που όταν τον έβλεπα, ήθελα να τον πάρω απλά στο σπίτι.
Παρακολουθώντας την κατάσταση του, υπήρχε βελτίωση,οι γιατροί αποφάσισαν να μας δώσουν εξιτήριο! Το πρόβλημα μας απλά εξαφανίστηκε. Ο Γιώργος είναι 27 μηνών και είναι ένα απ τα πιο ζωηρά και κοινωνικά παιδιά που μπορεί να έχετε συναντήσει ποτέ! Όποια επιπλοκή και να παρουσιαστεί, ό,τι και να σας πει ένας γιατρός, κάντε μια προσευχή και δείξτε του πόσο πολύ το αγαπάτε, χαϊδεύοντας το, γελώντας, χορεύοντας γιατί μη ξεχνάτε, είναι το μόνο πλάσμα που έχει δει την καρδιά σας από κοντά!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Μετά από 75 μέρες στη μενν, που είδαν πολλά τα μάτια μου, αυτό που έχω εγώ να πω είναι ότι η χειρότερη εμπειρία είναι να μην παίρνεις τελικά το μωρό σου στο σπίτι ποτέ.. εγώ ευτυχώς πήρα το δικό μου αλλά πάντα σκεφτόμουν τους άλλους γονείς..
Κάθε κατάσταση είναι μοναδική και έχει τις δύσκολιες της. Το δικό μου αγχος ηταν ότι το ξερα 4 μήνες πριν,πράγμα που δεν μαφησε να χαρώ την εγκυμοσύνη μου.
Εννοειται ως βλέπεις πολλά εκει μέσα... και δίνεις μάχη να αντέξεις να μη καταρρεύσεις βλέποντας τόσα παιδάκια εκει μέσα!!! Ο Θεός να ναι καλά που μας έδωσε κουράγιο...