Κορίτσια καλησπέρα σας!
Σας διαβάζω εδώ και 6 χρόνια που έγινα κι εγώ μαμά! Είστε πολλές φορές η παρηγοριά μου, άλλες τόσες όμως μου δημιουργούνται πολλές απορίες περί της καθημερινότητας και των συναισθημάτων μιας μητέρας!
Εννοείται πως λατρεύω τα δυο μου παιδιά, 6 και 4 ετών!
Παρόλα αυτά, θέλω να σας ρωτήσω διάφορα, καθώς πολύ ωραιοποιημένα τα βλέπω όλα εδώ!
Μόνο εγώ κουράζομαι και μαλώνω; Μόνο εγώ θέλω τα παιδιά μου να έχουν όρια και να μη κάνουν σαν κακομαθημένα; Μόνο εγώ υπάρχουν φορές που θυμώνω τόσο, ώστε δε θέλω να τα βλέπω μπροστά μου; Μόνο εγώ νιώθω τόσο κομμάτια το βράδυ, μετά από δουλειά και δραστηριότητες που θα δώσω μόνο κάποιο σνακ και ύπνο; Μόνο εγώ θέλω να έχουν κοιμηθεί ως τις 9 για να ξεκουραστούν και να έχουμε κι εμείς με τον άνδρα μου λίγο χρόνο ως ζευγάρι;
Εννοείται πως το «μόνο εγώ» ισοδυναμεί με τη μειοψηφία των μαμάδων.
Και όλα αυτά τα ρωτάω, γιατί τελευταία βλέπω μια πιο επικριτική ματιά στις μαμάδες που δεν είμαστε «ό,τι θέλει το παιδί! Εγώ έζησα…»
Γιατί συμβαίνει αυτό; Φυσικά και θα μαλώσουμε, φυσικά και θα θέλουμε χρόνο χωρίς παιδιά και φυσικά τα λατρεύουμε.
Δεν είμαστε λιγότερο γονείς. Γιατί τόση κριτική;
Με σεβασμό, Δώρα
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Καλησπέρα κάτι μου θυμίζει αυτό. Όχι λοιπόν δεν είναι κακό να θες χρόνο για τον εαυτό σου. Μη δίνεις σημασία σε ότι ακούς. Η πείρα μετά από 11 χρόνια μητρότητας με δύο παιδιά μου δίδαξε ότι για να ισορροπήσουν τα παιδιά μας και να έχουν μια φυσιολογική ζωή είναι να τους δείξουμε ότι υπάρχουν όρια και ότι είμαστε και εμείς οι γονείς καλά. Και το κάνουμε με απλά λόγια, τα αγαπάω, τα λατρεύω δεν τους στερω του εννοώντας από μάθηση, δραστηριότητες, ένδυση εκδρομές βόλτες. Πάντα όμως γνώριζαν μέχρι που αντέχουμε. Βγαίνουμε με τον μπαμπά μόνοι μας. Τους το λέμε. Πάμε διακοπές με τον μπαμπά και την παρέα μας όπως σας πάμε και εσάς μαζίμε τους γονείς φίλων σας. Ναι το χρειαζόμαστε ζούμε και μετά τον ερχομό των παιδιών και τους δείχνουμε πως είμαστε ευτυχισμένοι όλοι μαζί.
χχαχαχχαχ μόλις διάβασα το κείμενό σου θυμήθηκα ένα σκηνικό που έγινε περίπου 2 χρόνια πριν. Μια γνωστή μου από το πρωί μέχρι το βράδυ ξεκατινιαζοταν σε διάφορα μαμαδογκρούπ με άλλες μαμάδες. Την λέξη ξεκατινιαζόταν ΔΕΝ την γράφω τυχαία.... Κυριολεκτικά έβριζε και τραμπουκιζε άλλες μαμαδες. Τώρα θα μου πείτε... πως εγώ τα ξέρω όλα αυτά? Ήμουν μέλος στις ομάδες που τα έγραφε και τα έβλεπα. Αυτή λοιπόν η μαμά στον πλασματικό κόσμο του διαδικτύου ήταν μια μακροχρόνια θηλάζουσα που ποτέ δεν έδωσε μπιμπερο και πιπίλα, που δεν το αποχωριζόταν ποτέ και που φυσικά όλες όσες δεν τα έκαναν όλα αυτά ήταν ανεύθυνες κλπ. Που θέλω να καταλήξω....συναντηθήκαμε σε ένα παιδικό πάρτυ και το μικρο της είχε πιπίλα ( η οποία την έσωσε κατά τα λεγόμενα της ) το μπιμπερο πήγαινε και ερχόταν και επίσης συζητούσε για τις διακοπές που θα πήγαινε με τον άντρα της χωρίς το μωρό. Δεν της είπα κάτι....αλλά αναρωτήθηκα, ποια ανάγκη οδηγεί έναν άνθρωπο να παρουσιάζει μια άλλη εικόνα από αυτήν που ισχύει στην πραγματικότητα σε αγνώστους στο διαδίκτυο? Πόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση έχει τελικά? Δεν την κρίνω εννοείται ούτε για την πιπίλα ούτε για τις διακοπές ούτε για το μπιμπερο. ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ.Αλλα γιατί χρυσή μου κάνεις μπουλινγκ σε νέες μαμάδες για πράγματα τα οποία κανείς και εσύ? Τι κέρδισε αυτή η κοπέλα? Να σας πω εγώ....τον "θαυμασμό" από αγνώστους στο διαδίκτυο και την απόλυτη γελοιοποίηση από αυτούς που συναντά καθημερινά στην ζωή της ( δε τα είχα δει μόνο εγώ τα είχαν δει και πολλές άλλες ). Οπότε ΜΗΝ πιστεύετε όσα διαβάζετε στα μαμαδογκρούπ η πλειοψηφία των "τελειων" μαμάδων χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης .
Γιατι παντα ψαχνουμε κατι που να μας κανει να νιωσουμε καλυτεροι γονεις! Ιδιως οταν δεν ειμστε! Γι αυτο κρίνουμε. Γιατι δεν θελουμε να δουμε τις δικες μας ελλείψεις. Γιατι για παραδεχτεις πως εχεις αναγκη απο χρονο, ερωτα, ισως ακομη και τεμπελια θελει κοτσια!