Π. Ανδρέας Κονάνος: Μια Ημέρα Θύμωσα Με Κάποιον. Του Μιλούσα Έντονα. Ξέσπασα Πάνω Του. Μίλησα Άσχημα.

Η γερόντισσα Γαβριηλία είχε λάβει αυτό το δώρο από τον Χριστό. Δεν χαλιόταν από κανέναν και από τίποτα. Το έλεγε ξεκάθαρα:

«Δεν γεννήθηκε ακόμη ο άνθρωπος που θα μου κλέψει τη χαρά και θα με κάνει να λυπηθώ».

Σίγουρα γεννήθηκαν πολλοί που την ενόχλησαν, την πρόσβαλαν, την πλήγωσαν, τη συκοφάντησαν, τη βασάνισαν ψυχικά, δημιουργώντας της προβλήματα και στενοχώριες. Μα η γερόντισσα βρήκε το μυστικό.

«Δεν επηρεάζομαι από όλα αυτά! Διότι το πώς μου φέρεσαι εσύ είναι δικό σου πρόβλημα. Το πώς αντιδρώ όμως εγώ είναι η δική μου στάση ζωής. Είναι προσωπική επιλογή. Εγώ θέλω κι αντιδρώ έτσι».

Εσύ μπορεί να έχεις νεύρα και να μου φωνάζεις. Αν όμως εγώ ζω με τον Χριστό, τότε σε βλέπω, όπως έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, σαν πληγωμένο άνθρωπο, που έχεις χτυπήσει και αιμορραγείς. Εσύ υποφέρεις. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να ταραχτώ κι εγώ μαζί σου. Το πρόβλημα είναι δικό σου, όχι δικό μου.

Να το προφίλ του ανθρώπου που προχωρά τον δρόμο του Χριστού και κάνει βήματα στην πνευματική ζωή. Βλέπει φωτισμένα, διακρίνει καθαρά.

Λέει στο απολυτίκιο της Γέννησης του Χριστού: «Ἡ γέννησίς σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως». Μιλά για μια θεία γνώση εδώ. Ακριβώς αυτή η γνώση εγκαθίσταται στην ψυχή του προοδευμένου ανθρώπου. Και γνωρίζει πλέον την ψυχή του. Μα και του αδελφού του. Και καταλαβαίνει πολλά.

Μια ημέρα θύμωσα με κάποιον. Του μιλούσα έντονα. Ξέσπασα πάνω του. Μίλησα άσχημα. Αυτός με κοίταζε ήρεμα και άκουγε ψύχραιμα. Έπειτα από καιρό του λέω:

«Να σου πω, εκείνη τη φορά που σου μίλησα τόσο άσχημα πώς άντεξες; Γιατί δεν αντέδρασες;»

Και μου λέει: «Κοίτα, εκείνη την ώρα καταλάβαινα ότι ζεις ένα δικό σου πρόβλημα. Και προσπάθησα μέσα μου να ξεχωρίσω αυτά τα δύο. Χωρίς να σε υποτιμώ. Μα είπα μέσα μου: “Αυτός τώρα κάτι έχει, ένα πρόβλημα. Παρακολούθησέ το, δες το, άκου το, αλλά μην εμπλακείς. Είναι δικό του. Μην το παίρνεις προσωπικά. Δεν είναι δικό σου. Κοίτα πώς βασανίζεται και υποφέρει! Κάτι τον στενοχωρεί”. Αυτά σκεφτόμουν. Και έτσι σ’ άκουγα ψύχραιμα».

Το μυστικό που θα βοηθήσει κι εσένα είναι αυτό: η μη εμπλοκή. Και η μη ταύτιση με το πρόβλημα. Όταν ταυτίζεσαι, παίρνεις τα πάντα προσωπικά. Μετά θίγεσαι, παρασύρεσαι, «τσιμπάς» και αντιδράς:

Μου μίλησες άσχημα, άρα, χαλιέμαι, αρρωσταίνω και μπαίνω στο παιχνίδι της έντασης, σε αντιπαλότητα και σε αντιπαράθεση. Δεν υπάρχει λόγος. Εσύ είσαι εσύ. Ο άλλος έχει το πρόβλημα. Κράτα μια απόσταση. Προσπάθησε να βάλεις ένα είδος μόνωσης γύρω σου.

Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Όλα του γάμου δύσκολα…» των εκδόσεων Αθως