Όπως δηλώνει, η πολύ πρωινή εργασία προκαλεί εξάντληση και στρες, εξαιτίας της έλλειψης ύπνου και διαταράσσει το καρκαδικό ρυθμό.

Πρόκειται για το βιολογικό ρολόι του σώματος, που ελέγχει τη δραστηριότητα του εγκεφάλου, τα επίπεδα ενέργειας, την αντίληψη του χρόνου και την παραγωγή ορμονών.

Όσοι ξεκινούν να δουλεύουν πριν από τις 10 π.μ., παρεμβαίνουν αφύσικα στον καρκαδικό ρυθμό, βγάζοντας τον οργανισμός εκτός ισορροπίας.

«Η καρδιά και το ήπαρ για παράδειγμα επιβαρύνονται από το πολύ πρωινό ξύπνημα, επειδή τους ζητάμε να λειτουργήσουν στο έπακρο δύο ή τρεις ώρες νωρίτερα, απ’ ό,τι είναι προγραμματισμένες», τόνισε ο ερευνητής.

Για να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα, ο Δρ. Κέλλεϋ έκανε το εξής πείραμα:

Άλλαξε την ώρα έναρξης μαθημάτων σε ένα σχολείο, από τις 8.30 π.μ. στις 10.00 π.μ. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως, αυξήθηκαν τα επίπεδα συμμετοχής και βελτιώθηκε η παραγωγικότητα των μαθητών.

«Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το βιολογικό μας ρολόι. Όσα ξυπνητήρια κι αν βάλουμε, ο οργανισμός μας παραμένει συγχρονισμένος με την ηλιοφάνεια.

Επομένως μπορεί να ανοίγουν τα μάτια, αλλά το σώμα ακόμα κοιμάται. Είναι το ίδιο με τα νοσοκομεία και τις φυλακές, όπου ξυπνάνε τους ασθενείς και τους έγκλειστους για να τους δώσουν να φάνε.

Εκείνοι υπακούν επειδή δε μπορούν να κάνουν κι αλλιώς και έτσι η έλλειψη ύπνου γίνεται βασανιστήριο», σημείωσε εμφατικά.

Με βάση τον Δρ. Κέλλεϋ, υπάρχει η ανάγκη για μια τεράστια κοινωνική αλλαγή στο ωράριο εργασίας και στο ωράριο του σχολείο.

“Εάν μετακινούσαμε τις ώρες έναρξης της δουλειάς αλλά και του σχολείου μερικές ώρες αργότερα, οι εργαζόμενοι δεν θα έμοιαζαν με τα ζόμπι, που πίνουν τρεις καφέδες την ημέρα.

Θα κοιμούνταν τις ώρες που εργάζονται, θα ήταν παραγωγικοί, γεμάτοι, εστιασμένοι, χρήσιμοι και χαρούμενοι”, καταλήγει.

 πηγή