«Μη ντύνεσαι έτσι, προκαλείς. Άμα τα βγάζεις όλα έξω πώς να σε σεβαστεί ο άλλος;»

Από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη

Να είσαι σεμνή κορίτσι μου. Μη ντύνεσαι τόσο έξαλλα, να είσαι σεμνή και να μην προκαλείς. Άμα τα βγάζεις όλα έξω πώς να σε σεβαστεί και ο άλλος; 

Είναι αδύνατο να είσαι γυναίκα και να μην έχεις ακούσει –έστω και μία φορά- τέτοιες φράσεις. Όταν είσαι γυναίκα, δεσμεύεσαι από την ηθική υποχρέωση του να μην προκαλείς και να μη διεγείρεις τα άγρια ένστικτα των άλλων –διαφορετικά, ευθύνεται διότι δεν ήσουν αρκετά αξιοπρεπής και δεν είχες σεμνότητα. Φυσικά, το ντύσιμο έχει διαπιστωθεί πως δεν παίζει ρόλο- ο άλλος που θέλει να σε βλάψει, θα το πράξει όπως και αν είσαι ντυμένη, διότι σκοπός του βιαστή δεν είναι η σεξουαλική ικανοποίηση αλλά η υποτίμηση και η απαξίωση της γυναίκας που δέχεται την επίθεση. Από την άλλη, ο άνδρας ακόμα και στην εποχή μας, δικαιολογείται επειδή έχει-σύμφωνα με την πεποίθηση πολλών- περισσότερες ορμές τις οποίες και δεν μπορεί να δαμάσει. Η γυναίκα από την άλλη, συμβολίζει την αμαρτία, την Εύα που έπεσε στον πειρασμό και έφαγε από τον καρπό της γνώσης, για αυτό και ηθικά πάντοτε είναι υπεύθυνη στα μάτια και τη συνείδηση των περισσότερων.

Στις περιπτώσεις βιασμού, πάντοτε οι κατηγορίες θα βαρύνουν τη γυναίκα: ‘’Ντύθηκες προκλητικά’’, ‘’δεν το κατήγγειλες’’, ‘’να μην άνοιγες τα πόδια σου’’. Η κοινωνική προκατάληψη επιβαρύνει περισσότερο την άσχημη ψυχολογική κατάσταση των γυναικών, βυθίζοντάς τες περισσότερο στην ενοχή και την αυτολύπηση.

Ζούμε σε μία κοινωνία που ακόμα και σήμερα, δικαιολογεί το θύτη επειδή η γυναίκα είναι ‘’ανήθικη’’ , ζούμε σε έναν κόσμο που διδάσκει τις γυναίκες πώς να ντύνονται και όχι τους άνδρες να μην είναι βιαστές. Και αυτόν πρέπει να τον αλλάξουμε…

πηγή mikropragmata.lifo.gr