• Φωστηρία Αμανατίδου, Ψυχολόγος

Στα επόμενα 2 λεπτά θα μάθεις:

– Τι είναι οι γονείς «ελικόπτερο».
– Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος σου.

---

Αν είσαι γονιός, ξέρεις ότι κάθε σκέψη και δράση που αφορά στα παιδιά σου ξεκινά πάντα με τις καλύτερες προθέσεις και με κύριο στόχο να βοηθήσεις το παιδί σου να πετύχει κάτι καλύτερο. Μακροπρόθεσμα όμως η δική σου βοήθεια μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην αυτοπεποίθηση – αλήθεια ξέρεις πώς θα μεγαλώσεις ένα παιδί με αυτοπεποίθηση – και την εξέλιξη των παιδιών σου. Μα γιατί, μπορεί να αναρωτηθείς…

Κάποιες φορές η κρίση των γονιών επηρεάζεται και κάποιες συνήθειές τους μπορεί στην πραγματικότητα να επηρεάσουν αρνητικά την εξέλιξη των παιδιών τους. Είναι κακό να βοηθάμε τα παιδιά μας να τα καταφέρουν; Δεν είναι καθόλου κακό αυτό. “Κακό” γίνεται, όταν μερικές φορές παρασυρόμαστε και αντί να τους προσφέρουμε ενίσχυση, κίνητρο και ώθηση να το κάνουν μόνα τους, αναλαμβάνουμε εμείς δράση εκ μέρους τους. Φυσικά, όλοι το έχουμε κάνει κατά καιρούς! Η ανατροφή των παιδιών είναι έτσι κι αλλιώς ένα δύσκολο παζλ, που τις περισσότερες φορές δε λύνεται με γνώσεις και ικανότητα, αλλά με διορατικότητα και φαντασία. Aς δούμε ποια συμπεριφορά και συνήθειες είναι καλό να αποφεύγετε, αν είστε γονείς.

1.Να μη γίνετε γονείς «ελικόπτερο»

Οι Αμερικανοί ψυχολόγοι – οι οποίοι έχουν μια έφεση στους επιτυχημένους προσδιορισμούς – βρήκαν όνομα για τους γονείς που είναι συνεχώς πάνω από τα παιδιά τους και σπεύδουν να ικανοποιήσουν κάθε ανάγκη και επιθυμία, να λύσουν κάθε πρόβλημα και να αντιμετωπίσουν κάθε τους δυσκολία, αποκαλώντας τους γονείς – ελικόπτερο. Είναι αυτοί που επιβλέπουν με αετίσιο μάτι κάθε στιγμή της ζωής του παιδιού τους, ώστε να είναι σίγουροι πως δε θα υπάρξει τίποτε που θα το στεναχωρήσει, θα το αδικήσει, θα το απογοητεύσει, θα το κρατήσει πίσω. Και η συνήθεια αυτή μπορεί να επεκταθεί πολύ πέρα από τη βρεφική και τη νηπιακή ζωή του παιδιού, στην εφηβεία ή και πολύ αργότερα, αφού γίνεται ένας παγιωμένος τρόπος για την αλληλεπίδραση του παιδιού με τον κόσμο γύρω του. Ένας τρόπος για να καταλάβετε αν λειτουργείτε ως γονείς – ελικόπτερα είναι να προσπαθήσετε να δείτε τη μεγάλη εικόνα, το πώς θα είναι το παιδί σας σε μερικά χρόνια από σήμερα. Αν θέλετε να είναι ανεξάρτητο, υπεύθυνο και να πατάει γερά στα πόδια του, ποτέ δεν είναι αργά. Μπορείτε από σήμερα κιόλας να κάνετε ένα βήμα πίσω και να προσπαθήσετε να του εμφυσήσετε, με υπομονή και ενθάρρυνση, τη βεβαιότητα ότι μπορεί να τα καταφέρει μόνο του και πως δεν έχει τόση σημασία το αποτέλεσμα, αλλά η προσπάθεια.

Μακροπρόθεσμα η δική σου βοήθεια μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην αυτοπεποίθηση και την εξέλιξη των παιδιών σου.

2.Να μην κάνετε τις εργασίες τους για το σχολείο

Όσοι έχετε μεγαλύτερα παιδιά κουνάτε συγκαταβατικά το κεφάλι. Εντάξει, δεν είναι κακό πού και πού να διορθώνετε την έκθεση του παιδιού πριν τη δώσει στη δασκάλα ούτε να ρίχνετε μια ματιά στις ασκήσεις των μαθηματικών του. Και δεν είναι καθόλου κακό αν αυτό γίνεται μαζί με το παιδί, αν το παρακινείτε να βρει το ορθογραφικό λάθος σε μια λέξη ή να σκεφτεί τι θα ήταν πιο ωραίο να έχει γράψει ή έναν άλλο τρόπο σκέψης, για να λύσει σωστά μια άσκηση. Εκεί όμως που δεν το βοηθάτε καθόλου είναι όταν ουσιαστικά είστε εσείς που γράφετε την έκθεση ή που την υπαγορεύετε στο παιδί ή όταν διορθώνετε τα λάθη του στην ορθογραφία ή τα μαθηματικά, χωρίς να το συζητήσετε και να του εξηγήσετε το λόγο και τον σωστό τρόπο σκέψης. Επειδή, αν δεν μπορεί για παράδειγμα να λύσει ένα πρόβλημα στα μαθηματικά, αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να κοιτάξετε ξανά μαζί τη θεωρία ή να λύσετε μια παρόμοια άσκηση, ώστε να καταλάβει τον τρόπο και να μπορέσει να προχωρήσει μόνο του. Κι όταν νιώσετε ότι έχει καταλάβει, δεν υπάρχει λόγος να καθίσετε από πάνω του. Μπορεί να συνεχίσει μόνο του. Το μήνυμα που θα του περάσετε, αν το κάνετε εσείς αντί για αυτό, είναι πως δεν το θεωρείτε ικανό να τα καταφέρει μόνο του.

3.Να μη μιλάτε αντί γι’ αυτά

Ένα ακόμη λάθος που κάνετε αναφορικά με την ανατροφή του παιδιού σας. Είναι πολύ εύκολο να αρχίσετε να μιλάτε εσείς για παιδιά σας. Είτε το παιδί σας δυσκολεύεται να μιλήσει στα συνομήλικα παιδιά στην παιδική χαρά είτε θέλει νερό στην ταβέρνα, είναι σημαντικό να το ενθαρρύνετε να το κάνει μόνο του. Το μόνο που χρειάζεται είναι εξάσκηση και για τους δυο σας. Έτσι, την επόμενη φορά που θα κάνει κάποιος μια ερώτηση στο παιδί σας, προσπαθήστε να μην απαντήσετε εσείς. Όσο περισσότερο “χώρο” του αφήνετε, τόσο πιο γρήγορα θα αναπτύξει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται, για να συνηθίσει να απαντά και να ζητάει αυτό που θέλει.

4.Να μη διαλέγετε τους φίλους του

Είναι απολύτως φυσικό να θέλετε να διαλέξετε τους φίλους του παιδιού σας. Και τα πρώτα χρόνια είναι εύκολο και λογικό να το κάνετε, αφού εσείς προσκαλείτε παιδάκια στο σπίτι για να παίξουν με το δικό σας ή κανονίζετε να βρεθείτε με φίλους και συγγενείς που έχουν συνομίληκα παιδιά. Αργότερα όμως είναι το παιδί που θα κάνει την επιλογή. Στο νηπιαγωγείο ή ακόμη και στον παιδικό σταθμό, θα αρχίσετε να ακούτε ονόματα που δε γνωρίζετε καθόλου, ούτε τα παιδιά ούτε τους γονείς τους. Εκεί όμως δεν έχετε πια πολλές επιλογές. Απλά ακολουθήστε το ρεύμα και σεβαστείτε τις προτιμήσεις του παιδιού σας, χωρίς να του αρνηθείτε την παρέα με τους φίλους που το ίδιο έχει επιλέξει, αλλά προσπαθώντας να γνωρίσετε κι εσείς καλύτερα αυτά τα παιδιά και την οικογένειά τους. Ταυτόχρονα βέβαια δεν είναι λάθος να προσπαθείτε να φέρνετε το παιδί σας σε επαφή με παιδιά φίλων σας και ανθρώπων που εσείς συμπαθείτε, με παιδιά που θεωρείτε πως ταιριάζουν με το δικό σας και μεγαλώνουν με τις ίδιες αξίες. Αρκεί να μην το κάνετε με πίεση και να αφήνετε στο παιδί χώρο και για τους φίλους που έχει το ίδιο επιλέξει.

Η ανατροφή των παιδιών είναι  ένα δύσκολο παζλ, που τις περισσότερες φορές δε λύνεται με γνώσεις και ικανότητα, αλλά με διορατικότητα και φαντασία.

Μην ξεχνάτε το ρόλο σας

Όλα τα παραπάνω δεν είναι όμως απαράβατοι κανόνες. Υπάρχουν φορές βέβαια που το να μιλήσετε εκ μέρους του παιδιού σας μπορεί να είναι σημαντικό και απαραίτητο.  Αν για παράδειγμα υπάρχει κάποιο παιδί στο σχολείο που το ενοχλεί με διάφορους τρόπους και η κατάσταση έχει βγει εκτός ελέγχου, τότε δεν υποκαθιστάτε το παιδί σας, αναλαμβάνοντας εσείς το θέμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι δική σας δουλειά ως γονείς να μιλήσετε με τον εκπαιδευτικό – όχι με το άλλο παιδί – και να προσπαθήσετε να βρείτε έναν τρόπο να εξομαλυνθεί η όποια προβληματική σχέση. Αν από την άλλη τα πράγματα δεν είναι σοβαρά, μπορείτε να ενθαρρύνετε το παιδί να μιλήσει στη δασκάλα του και να προσπαθήσει να επιλύσει μόνο του το ζήτημα.

Να θυμάστε ότι πολλές φορές σε όλες τις προκλήσεις με τις οποίες έρχεστε αντιμέτωποι ως γονείς χρειάζεται να ζυγίσετε τα δεδομένα και αναλόγως να αποφασίσετε. Αυτό ίσως είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση του να είναι κανείς γονιός.

Μάθε περισσότερα στο site της Φωστηρίας Αμανατίδου www.amanatidou.com.

πηγή thriveglobal.gr