Μάλλον είμαστε «οι γρουσούζηδες» που αν μάθουμε ότι κάποιο ζευγάρι περιμένει παιδί θα τους «γκαντεμιάσουμε»

Θα ήθελα να μοιραστώ με κάποιον τα αρνητικά συναισθήματα που κυριαρχούν μέσα μου..

Ετοιμαζόμαστε για την εξωσωματική με τον άντρα μου κ τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα… Άγχος για την διαδικασία. Παράπονο γιατί να μην έρχεται από μόνο του μετά από αρκετά χρόνια προσπαθειών. Φόβος για το αποτέλεσμα. Ηθικός δισταγμός για το αν κατα κάποιον τρόπο παραβιάζουμε την ανθρώπινη φύση. Κ μήπως έτσι παρεμβαίνουμε στο θέλημα του Θεού.. Απογοήτευση κάθε μήνα όταν βλέπω την περίοδο μου αφού μέσα μου ή ελπίδα μήπως τα καταφέρουμε μόνοι μας έστω κ την τελευταία στιγμή πριν την έναρξη της εξωσωματικής δεν έχει σβήσει..

Είναι ή δυσκολότερη μέρα του μήνα που θέλω να μένω μόνη μου για να ξεσπάω στο κλάμα.. Το ίδιο δύσκολες μέρες είναι και εκείνες που μας ανακοινώνουν νέες εγκυμοσύνες ζευγάρια απ τον οικογενειακό μας περίγυρο καθως κ φίλες παλιές που συναντώ κ έχουν ήδη 1,2,3 παιδάκια..

Αισθανόμαστε απαίσια με τον σύζυγό μου που πάντα είμαστε οι τελευταίοι των τελευταίων που θα μας ανακοινώσουν μία νέα εγκυμοσύνη οι συγγενείς μας καθώς για όλους μάλλον είμαστε «οι γρουσούζηδες» που αν μάθουμε ότι κάποιο ζευγάρι περιμένει παιδί θα τους «γκαντεμιάσουμε» κ θα συμβεί το χειρότερο..

Λυπάμαι πολύ που τρέμουν όλοι στην ιδέα μην μάθουμε για τις εγκυμοσύνες τους κ πραγματικά κρύβονται από μας.. Θα ήθελα να μπορούσα να τους πω ότι δεν είμαι «μάγισσα», απλώς αντιμετωπίζουμε με τον άντρα μου ένα πρόβλημα γονιμοτητας.. Ανεξάρτητα από την δική μου κατάσταση για την οποία λυπαμαι, για όλες τις μέλλουσες μαμαδες χαίρομαι αληθινά μέσα απ την καρδιά μου ειδικά όταν πρόκειται κιόλας για συγγενικά πρόσωπα που θα με κάνουν θεία!!

Νιώθω πολλές φορές μόνη, ότι κανένας δεν μπορεί να με καταλάβει κ να μου πει ότι χρειάζομαι να ακούσω. Εξαιρώ τον άντρα μου ο οποίος συνέχεια θέλει να με κάνει να γελαω για να μην βυθίζομαι στις σκέψεις. Είναι ή άμυνα του το να κάνει αστεία.. Αγανακτώ οταν μου λένε απ την οικογένεια του άντρα μου ότι φταίει το άγχος μου που δεν μένω έγκυος ή μήπως έχω σκληρά ωάρια.. Απ την δική μου οικογένεια να έχω πιστη, να προσεύχομαι να κάνω τάματα κ θα έρθει..

Έλεος πια αφού ξέρουμε ποιο είναι το πρόβλημα κ αν ήταν θα είχε έρθει μόνο του τόσα χρόνια που προσπαθούμε με τον άντρα μου.. Ή μέρα που θα ξεκινήσει ή προσπάθεια εξωσωματικής πλησιάζει κ ή αγωνία μεγαλώνει. Απ τη μία αισθάνομαι τόση λαχτάρα κ αισιοδοξία ότι θα πετύχει που θέλω να κοιμηθώ κ να ξυπνήσω την πρώτη μέρα της πρώτης ένεσης.. Από την άλλη φοβάμαι τόσο πολύ που σκέφτομαι να τα παρατήσω κ να πω αν θέλει ο Θεός θα μου το δώσει κ θα γίνει το θαύμα αν είμαι αξία να γίνω μητέρα..