Καλησπέρα,
η δική μου ιστορία είναι η εξής. Το 2017 ήμουν έγκυος για πρώτη φορά στη ζωή μου, αλλά δεν είχα την τύχη να ζήσω την ευτυχία της απόκτησης ενός παιδιού. Αντιθέτως, η μοίρα μου επιφύλασσε άλλα. Στη 13 προς 14 εβδομάδα χάσαμε το μωράκι. Ο γιατρός μου είπε παλίνδρομη κύηση. Σταμάτησε να χτυπά η καρδούλα του μωρού. Τότε ήμουν 35 χρονών. Ήταν ένα σοκ και για τους δύο αλλά περισσότερο για μένα που το έζησα όλο αυτό. Έκτοτε, δεν έμεινα ξανά έγκυος.
Ενώ το λαχταράω.. Το αφήσαμε για λίγο καιρό το θέμα, προσπαθώντας να ηρεμήσουμε και οι δύο. Τον τελευταίο χρόνο προσπαθούμε πιο εντατικά με το σύζυγο. Κάναμε τις απαραίτητες εξετάσεις, όλα καλά. Όμως παιδί δεν έρχεται. Η απογοήτευση μεγάλη. Πλέον είμαι 38 και ακόμη τίποτα. Δεν θέλω να φτάσω σε σημείο να κάνω εξωσωματική. Θέλω να το αποφύγω. Ο γιατρός μου και όλοι γενικά μου λένε να ηρεμήσω, να μην το σκέφτομαι, γιατί δεν μένω. Όμως εμένα δεν μπορεί να μου φύγει από το μυαλό.
Και κάθε φορά που πλησιάζουν οι μέρες της περιόδου Η σκέψη είναι όλο και εντονότερη με αποτέλεσμα την απογοήτευση με το που έρχεται η περίοδος. Και πάλι από την αρχή.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Καλησπέρα σας! Καταλαβαίνω την αγωνία σας. Και για μένα η εξωσωματική θα ήτανε η τελευταία επιλογή... Το βασικό είναι να διερευνήσετε την αιτία πρώτα. Αν δεν γίνει αυτό ίσως να μην έχει αποτέλεσμα και η εξωσωματική. Η αδερφή μου απευθύνθηκε σε ανοσολογο αναπαραγωγής και έκανε πολύ εξειδικευμένες εξετάσεις και ο σύζυγος. Natural killers και θρομβοφιλία ήταν η διάγνωση. Έκανε θεραπεία και δεν χρειάστηκε κάν εξωσωματική σε δύο μήνες έμεινε έγκυος. Το ίδιο και η ξαδέρφη μου μετά από αρκετές αποτυχημένες εξωσωματικές. Το σπερμοδιάγραμμα και οι εξετάσεις που γίνονται συνήθως δεν είναι αρκετές. υπάρχουν κι άλλες. Ψάξτε το με τον κατάλληλο γιατρό. Συνήθως δεν είναι ο γυναικολόγος