Δεν θέλω να φτάσω σε σημείο να κάνω εξωσωματική. Θέλω να το αποφύγω.
Καλησπέρα,
η δική μου ιστορία είναι η εξής. Το 2017 ήμουν έγκυος για πρώτη φορά στη ζωή μου, αλλά δεν είχα την τύχη να ζήσω την ευτυχία της απόκτησης ενός παιδιού. Αντιθέτως, η μοίρα μου επιφύλασσε άλλα. Στη 13 προς 14 εβδομάδα χάσαμε το μωράκι. Ο γιατρός μου είπε παλίνδρομη κύηση. Σταμάτησε να χτυπά η καρδούλα του μωρού. Τότε ήμουν 35 χρονών. Ήταν ένα σοκ και για τους δύο αλλά περισσότερο για μένα που το έζησα όλο αυτό. Έκτοτε, δεν έμεινα ξανά έγκυος.
Ενώ το λαχταράω.. Το αφήσαμε για λίγο καιρό το θέμα, προσπαθώντας να ηρεμήσουμε και οι δύο. Τον τελευταίο χρόνο προσπαθούμε πιο εντατικά με το σύζυγο. Κάναμε τις απαραίτητες εξετάσεις, όλα καλά. Όμως παιδί δεν έρχεται. Η απογοήτευση μεγάλη. Πλέον είμαι 38 και ακόμη τίποτα. Δεν θέλω να φτάσω σε σημείο να κάνω εξωσωματική. Θέλω να το αποφύγω. Ο γιατρός μου και όλοι γενικά μου λένε να ηρεμήσω, να μην το σκέφτομαι, γιατί δεν μένω. Όμως εμένα δεν μπορεί να μου φύγει από το μυαλό.
Και κάθε φορά που πλησιάζουν οι μέρες της περιόδου Η σκέψη είναι όλο και εντονότερη με αποτέλεσμα την απογοήτευση με το που έρχεται η περίοδος. Και πάλι από την αρχή.
Είμαι 38 χρονών 3 χρόνια περίπου προσπάθειας όλες οι εξετάσεις ήταν εντάξει.. Όταν άποφασισα για εξωσωματικη και μίλησα με τον γιατρό μου είπε δεν μπορώ να σου εγκιηθω ότι μπορείς να τα καταφέρεις μόνη σου αλλά μπορώ να σου πω ότι δεν θα τα καταφέρεις λογω ηλικίας θα σου έλεγα εξωσωματικη αν η σουν 30 χρονών θα σου έλεγα περίμενε.. 8 Απριλίου έγινε η συζήτηση, 2 Μαΐου είχα καθυστέρηση η οποία κρατάει ακόμα.Έγκυμοσυνη από το πουθενά.. Και εξωσωματικη να χρειαστεί δεν ήρθε το τέλος του κόσμου το αποτέλεσμα μετραει
Ψάξε οπωσδήποτε για θρομβοφιλια!!Έιχα χάσει στη 19 εβδομάδα κ έφταιγε αυτό!Όλα θα πάνε καλά πρέπει να αποβάλλεις το άγχος όντως δε βοηθά στη σύλληψη.