Πως μπορώ να ζήσω με μια τέτοια απώλεια, να στηρίξω τον εαυτό μου και το παιδί μου;
Είμαι κι εγώ μαμά,45ετων με μια κόρη 10 ετών. Μεχρι πριν 40μερες ζούσα μια όμορφη ζωή με τον άντρα μου, το παιδί μας ,τις δουλειές μας και την όμορφη καθημερινότητα μας. Ωσπου,πριν 40 μέρες ο άντρας μου προσβλήθηκε από Κορωναίο.
Αρχικα, θεωρήσαμε ότι ένας υγιής άντρας 50 ετών, χωρίς υποκείμενο νόσημα και σε καλή κατασταση, θα το ξεπεράσει εύκολα. Καναμε λάθος.
Μετα από λίγες μέρες με πυρετό στο σπίτι, παρουσίασε δύσπνοια και μπήκε στο νοσοκομείο. Αντι να βελτιωθεί, άρχισε να επιδεινώνεται και χρειάστηκε να διασωληνωθει σε ΜΕΘ. 10 μέρες μετά κατέληξε από οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια.
Αρνούμαι να δεχτώ και να πιστέψω ότι έχασα έτσι ξαφνικά τον άντρα μου. Νιωθω διαλυμένη, αιφνιδιασμενη και βαθιά θλιμμένη. Το θεωρώ άδικο και αβάσταχτο. Ανυποφορο.
Πως αντιμετωπίζεται κάτι τέτοιο; Πως μπορώ να ζήσω με μια τέτοια απώλεια, να στηρίξω τον εαυτό μου και το παιδί μου;
Συλλυπητήρια. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του και να σας δίνει δύναμη και κουράγιο, Είναι μεγάλο το πένθος και το βάρος της απώλειας. Πένθησε και συνέχισε για σένα και το παιδί σου. Ζήτα βοήθεια από ειδικούς αν το χρειάζεσαι.
Λυπάμαι πάρα πολύ, δεν έχω λόγια... Και δε νομίζω ότι υπάρχουν λόγια γι' αυτή τη στιγμή. Η συμβουλή μου να απευθυνθείς σε ειδικό, που θα μπορεί να σας υποστηρίξει.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα.Διαβάζοντας την ιστορία σου ταυτίστηκα απόλυτα μαζί σου...Καταλαβαίνω την αγωνία σου,τα συναισθήματα σου...Τα λόγια σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχουν ουσία...Σκέψου το παιδί σου και συνέχισε...